FeaturedTravel StoriesΚόσμος

Ρίο ντε Τζανέϊρο: Η «Μις Υφήλιος» των πόλεων

Από το παραδεισένιο Iguazu φύγαμε για τον τελευταίο μας σταθμό το Rio de Janeiro. Διασχίζοντας τη Βραζιλία για περισσότερες από 21 ώρες με λεωφορείο φτάσαμε το πρωί στον τερματικό σταθμό της πόλης. Εκεί ζαλισμένοι από το πολύωρο ταξίδι προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο για να πάμε στην Copacabana, που είχαμε αποφασίσει να μείνουμε, χωρίς όμως να έχουμε κλείσει κάτι. Έξω από τον σταθμό με πλησιάζει κάποιος κακομούτσουνος και με ρωτάει πού θέλουμε να πάμε.

Αν και σε μια πόλη σαν το Ρίο δεν εμπιστεύεσαι τον πρώτο τυχόντα, ιδιαίτερα αν δεν σου γεμίζει το μάτι, με αυτόν έπιασα κουβέντα. Το ισχυρό μου ταξιδιωτικό ένστιχτο με έκανε να τον εμπιστευτώ γιατί αυτός, αν και λαμόγιο, ήταν «μεσίτης» σε κάποια διαμερίσματα στην πόλη και «ψάρευε» τουρίστες  παίρνοντας καλά ποσοστά από τους ιδιοκτήτες.

Στην τελική όμως εμείς βρήκαμε να μείνουμε σε μια καλή και φτηνή λύση διαμονής και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, 5 λεπτά από τη θάλασσα με τα πόδια.

Rio de Janeiro σημαίνει «Ο ποταμός του Ιανουαρίου» γιατί ανακαλύφθηκε την 1η  Ιανουαρίου του 1502 απ΄τον Πορτογάλο Γκασπάρ ντε Λέμος και στην αποστολή συμμετείχε ο Φλωρεντίνος Αμέρικο Βεσπούτσι.Αξίζει να αναφερθεί ότι μετά από αυτό το ταξίδι στη Βραζιλία,  ο Αμέρικο Βεσπούτσι επέμενε ότι αυτή η περιοχή δεν ήταν οι δυτικές ακτές της Ασίας, όπως πίστευε ο Χριστόφορος Κολόμβος, αλλά μια νέα ήπειρος και οι χαρτογράφοι της εποχής της έδωσαν το όνομά του και την ονόμασαν Αμερική. Από την άλλη, επιστρέφοντας στο όνομα της πόλης, επειδή οι έμπειροι Πορτογάλοι ναυτικοί παραπλανήθηκαν και πίστεψαν ότι ο κόλπος της περιοχής ήταν εκβολή ποταμού ενώ δεν υπάρχει κανένας ποταμός και ονόμασαν την πόλη Rio δηλαδή ποτάμι, αυτό έγινε είναι θέμα ατέρμονης φιλολογίας.

Πριν έρθω στην πόλη των Cariocas είχα διαβάσει από τους ταξιδιωτικούς οδηγούς ότι θεωρείται από πολλούς η πιο όμορφη πόλη στον κόσμο. Τώρα που έχω πάει, μπορώ να πω πως είμαι σίγουρος ότι είναι.

Τι να πρωτογράψω για το Ρίο…

Εμένα τρία πράγματα με εντυπωσίασαν σε αυτή την πόλη. Πρώτον, η απίστευτη φυσική της ομορφιά. Μαγευτικές παραλίες λευκής άμμου πέριξ και απέναντι στα διάσπαρτα νησιά, γρανιτένιοι βραχόλιθοι(όπως ο Pão de Açúcar, o «Κώνος της Ζάχαρης», έμβλημα της πόλης), φυσικές λίμνες, ζούγκλα και όλα αυτά μέσα στα όρια της πόλης. Δεύτερον,  οι γυναίκες… Τρίτον, η βαθειά κοσμοπολίτικη αύρα και η πηγαία γκλαμουριά των κατοίκων της ιδιαίτερα στην Ipanema (καμία σχέση με τα αμερικάνικά κακέκτυπα ή τη δικιά μας μυκονοκιτσαρία…)

Απολαύσαμε τις θρυλικές παραλίες της Copacabana και της Ipanema και περπατήσαμε χιλιόμετρα στα στρωμένα με μαύρo και λευκό βότσαλο πεζοδρόμια τους, βλέποντας τους «Καριόκας» να αθλούνται, να τραγουδούν, να χορεύουν, να κάνουν σέρφ, να φλετάρουν.

Ανεβήκαμε στο Corcovando, ένα κάθετο, απότομο γρανιτένιο βραχόλοφο 710 μέτρων  και ανοίξαμε διάπλατα τα μάτια μας, κοιτάζοντας αποχαυνωμένοι  την συγκλονιστική πανοραμική θέα από το  άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή, που φαίνεται από πολλά σημεία της πόλης και πρόσφατα ψηφίστηκε ως ένα από τα 7 θαύματα του σύγχρονου κόσμου.

Βιώσαμε την εμπειρία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα Α΄ Εθνικής στο Maracana (όνομα που παραπέμπει είναι σε ένα είδος παπαγάλου) ανάμεσα στην Φλουμινέσε και την Σάντος, την ομάδα του θρυλικού Πελέ. Σημειωτέον, ότι αυτό το στάδιο που χτίστηκε το 1948 και το 1950 φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κυπελο Ποδοσφαίρου έχει το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης θεατών δηλαδή 200.000 άτομα!

Απολαύσαμε καϊπιρίνιες δίπλα στο κύμα αλλά και εξαιρετικά μουσικά σχήματα στην περιοχή Lapa. Συν τοις άλλοις η πόλη διαθέτει άρτιο σύστημα αστικών συγκοινωνιών που σε πάνε παντού.

Με αστικό λεωφορείο κινήσαμε δυτικά της Ipanema και της Lebion, πέρα από τα όρια της πόλης σε ένα γιγαντώδες εμπορικό κέντρο, το Barra Shopping. Μαγευτική διαδρομή μέσα στη ζούγκλα και δίπλα σε εξωτικές τροπικές παραλίες.   

Και το άλλο… Είχαμε ακούσει τα χίλια μύρια για την εγκληματικότητα. Είχαμε δει και την ταινία «Η πόλη του Θεού».Δεν νιώσαμε πουθενά κίνδυνο, όχι ότι δεν υπάρχει. Είχαμε όμως και το νου μας και δεν την «ψάχναμε». Εκτός από εγκληματικότητα υπάρχει και μεγάλη φτώχεια, πλήθος γειτονιές με φαβέλες δίπλα σε  συνοικίες πλουσίων. Αυτή η απίστευτη αντίθεση και κοινωνική αδικία είναι μια πληγή για την πόλη και δεν τη μετριάζουν οι πολλοί αστυνομικοί που την περιπολούν. Οι κάτοικοι όμως έχουν βρει δικούς τους τρόπους να την εξισορροπούν . Θυμάμαι έξω από ένα σουπερμάρκετ μια γιαγιά, αριστοκρατικής κοπής, πήγαινε να ψωνίσει με το μπαστουνάκι της. Έξω την περίμενε ένα τσούρμο πιτσιρίκια από φαβέλες. Κάθισα να δω τι θα γίνει γιατί σε πρώτο επίπεδο σκέφτηκα ότι οι μικροί θα κάνουν «ντου» στη γιαγιά. Όμως οι πιτσιρικάδες φάνηκε ότι γνώριζαν την ηλικιωμένη γυναίκα.  Η γιαγιά μπήκε ψώνισε και βγήκε με διαφορα καλούδια που τα μοίρασε στα παιδιά. Τώρα θα μου πείτε η φιλανθρωπία είναι η λύση του προβλήματος; Όχι βέβαια αλλά  είναι κάτι, μέχρι να γίνει αυτονόητο και κοινωνική πρακτική, η παροχή ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων.

Τι  κρατήσαμε λοιπόν από αυτό το ταξίδι;

Εμείς κρατήσαμε τα πάντα… Δύο μήνες μέσα στους δρόμους, με πάνω από 200 ώρες  μετακινήσεων οδικώς από πόλη σε πόλη επιστρέψαμε στην πατρίδα γεμάτοι. Από εικόνες, εμπειρίες, βιώματα. Το ταξίδι μας έκλεισε στο Ρίο σαν συναυλία. Με Allegro Vivace. Γιορτινά, χαρούμενα όπως τα πρόσωπα και τα μάτια των κατοίκων αυτής της ηπείρου που μέσα από τη ρουτίνα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας έχουν μάθει να κοιτάνε το γαλάζιο κομμάτι του ουρανού.    

Βαγγέλης Πρωτόπαπας

ΜΟΥΣΙΚΟΣ-ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ Γεννήθηκα στην Αθήνα και έκανα τις πρώτες μου εξερευνήσεις λίγα χιλιόμετρα απ ότο κέντρο, στα βράχια και στις σπηλιές των Τουρκοβουνίων. Δυνατές παιδικές καλοκαιρινές εμπειρίες στην Τήνο και στα Θερμιά, τόποι καταγωγής μου. Στο Ρέθυμνο σπούδασα Παιδαγωγικά και μετά στο Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών. Ακολούθησαν αρκετά χρόνια μουσικές σπουδές και το 2002 ξεκίνησα τη διδακτορική μου διατριβή στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής της Αθήνας, μια έρευνα γύρω από τις μουσικές προτιμήσεις των μαθητών του Δημοτικού που ολοκλήρωσα το 2009. Εργάζομαι ως μουσικός και ως δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχω αξιωθεί να ταξιδέψω, μέχρι στιγμής, σε περισσότερες από 65 χώρες και ελπίζω να ταξιδέψω και στις υπόλοιπες μέχρι να φύγω.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button