Λες γκράφιτι… Δες Εξάρχεια

Μια παράδοση με θέλει, εδώ και χρόνια, να κυνηγάω γκράφιτι σε γειτονιές, υπόγεια, γέφυρες, όπου αλλού αυτά “στολίζουν” την πόλη. Γιατί το καλό γκράφιτι είναι στολίδι, ομορφαίνει την αρχιτεκτονική και σπάει τη ματιά του τσιμέντου, αυτού που τρώει τα σωθικά της…

Ως παρατηρητής -τα τελευταία τριάντα χρόνια- μέσα από τη φωτογραφική μου ματιά, είχα την τύχη να αποτυπώσω το έργο αρκετών -αξιόλογων- καλλιτεχνών δημιουργών γκράφιτι. Πολλά από αυτά, αν όχι όλα, έχουν καταστραφεί δυστυχώς από άλλα που “στάθηκαν” πάνω τους ή από τυχαία ασπρίσματα ιδιοκτητών ακινήτων ή αποφάσεις δημάρχων για καθάρισμα της πόλης, ώστε το τσιμέντο της πρωτεύουσας, ελεύθερο από καλλιτεχνίες, να αναπνέει τον καυτό ήλιο και την σκόνη της, άφοβα…
Αλλά αυτή είναι ιστορικά η τύχη των γκράφιτι, σ’ όλο τον κόσμο, γεννιούνται για κάτι πρόσκαιρο και την ίδια στιγμή είναι έτοιμα να “πεθάνουν”. Από δημιουργούς, περισσότερο, που κατασκευάζουν ένα νέο, ή απλά δεν συμφωνούν με τα μηνύματα, το στυλ της άλλης πλευράς….

Στα Εξάρχεια, όμως, διαπίστωσα τη διαφορά. Το γκράφιτι δεν καταστρέφεται, τουλάχιστον όχι τόσο εύκολα όσο σε άλλες συνοικίες. Κατάφερε να δεθεί με τους κατοίκους, τα καταστήματα, τις ιδεολογίες ή τις αποτυχίες κάθε εποχής. Ανάμεσα στις αφίσες, τα μικρά ή λίγο μεγαλύτερα καταστήματα, τα σκοτεινά αδιέξοδα, τα μικρά πάρκινγκ, επιμένει – σχεδόν προκλητικά- να δώσει το λόγο του, μέσα από εικόνες, συνθήματα, μηνύματα καταγγελτικά, ερωτικά, αδιάφορα.
Παντού χωράει και παντού απλώνεται εκεί. Εξάρχεια, χωρίς γκράφιτι δεν γίνεται. Πέτυχαν να γίνουν, ένα από τα πυκνότερα ζωγραφισμένα μέρη της Αθήνας. Νέοι & παλιοί δημιουργοί, τα βράδια τους αφήνουν την υπογραφή τους, δίπλα σ’ ένα έργο, που πλέον ξεχωρίζει.
“Ξεχωρίζει”, ναι αυτή είναι η σωστή λέξη! Οι δημιουργοί ξεχωρίζουν, πια, πάνω σε κάθε έργο τους. Αυτός λες είναι του “μπλακ”, αυτό του “σκιτσοφρενή”, του “σταρ”, κ.λπ. Τα πραγματικά ονόματα εδώ, δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει, ότι η εξέλιξη του σχήματος, των μηνυμάτων, φεύγει από την απλοϊκότητα παλαιότερων ετών, “γράφει” στον τοίχο κάτι άλλο διαφορετικό, περισσότερο όμορφο, περισσότερο καταγραφικό στη μνήμη μας.
Αν θέλεις γκράφιτι κατέβα Εξάρχεια. Σε περιμένουν!