χει κάθε λόγο να είναι υπερήφανος δείχνοντας το κτήμα του ο Δημήτρης Πατιστής. Έχοντας κάνει άλματα από το 1983 που φύτεψε τα πρώτα αμπέλια, πλουτίζει συνεχώς τη δουλειά του. Το νέο σύγχρονο οινοποιείο έχει γίνει πραγματικότητα ενώ διαμορφώθηκε και ο χώρος της γευσιγνωσίας. Το κλου, ένα πανέμορφο παλιό μπιλιάρδο που με μια λουστραρισμένη τάβλα επάνω του μετατράπηκε σε υπερμεγέθες τραπέζι. Όταν βγαίνει η τάβλα το λόγο έχουν οι στέκες…
Ευτυχής είναι και το δείχνει περιηγώντας τον επισκέπτη στο νέο αμπέλι των 6 στρεμμάτων. Εκεί ψηλά πάνω από την Αργαλαστή, περιφραγμένα για τον φόβο των Ιουδαίων (αγριογούρουνα) στη σειρά τα κλήματα φορτωμένα με σταφύλια προσδοκούν τον τρύγο.
Λημνιό, Cabernet, Syrah και Ασύρτικο, Ροδίτης, Ξινόμαυρο, Uniblanc, Μοσχάτο και Λημνιό είναι οι ποικιλίες με το τελικό αποτέλεσμα, από το σύνολο των 40 στρεμμάτων, να μετράει σε 12.000 περίπου φιάλες συν βεβαίως τους ασκούς. Είναι 6 τα κρασιά, ένα ερυθρό φρέσκο μίξη Syrah και Cabernet, το ίδιο ως «Σάτυρος» παλαιωμένο 12 μήνες σε δρύινα βαρέλια, ένα ροζέ μίξη Λημνιού και Ξινόμαυρου και τρία λευκά από Ροδίτη, Ξινόμαυρο το πρώτο, το δεύτερο από λευκή οινοποίηση του Ξινόμαυρου και το τρίτο από την ασύγκριτη ποικιλία του Ασύρτικου περασμένο από δρύινα βαρέλια.
Το προϊόν, στο σύνολό του, βιολογικής καλλιέργειας εξαντλείται στη Μαγνησία ενώ από την Αθήνα ψωνίζουν μέσω πρακτορείου πελάτες που ήπιαν και… κόλλησαν.
Μηχανικός από το Βόλο ο Πατιστής και υπομηχανικός η γυναίκα του Ελένη, αποφάσισαν κάποια στιγμή στη ζωή τους πως δεν βολεύονταν με τις δουλειές τους και πως ήθελαν να ζήσουν κοντά στη φύση.
Η αρχική σχέση του Δημήτρη με το κρασί ήταν καθαρά ερασιτεχνική και αφορούσε αυτό που έφτιαχνε με τον πατέρα του αγοράζοντας σταφύλια. Εννοείται πως έκτοτε έχει διανύσει έτη φωτός.
Για ότι αφορά τον βιολογικό χαρακτήρα του αμπελιού θα πει: «Χρειάζεται προσπάθεια και προσοχή στην καλλιέργεια. Συνεχές κυνήγι για να διατηρήσεις τα σταφύλια καθαρά. Κι όταν πια φτάνουμε στην οινοποίηση κατέληξα να χρησιμοποιώ ελάχιστο θειώδη ανυδρίτη για να μην σπάει το χρώμα».
– Με το χέρι στην καρδιά, γιατί κάποιος φτιάχνει κρασί; Για να βγάλει χρήματα;
«Δεν νομίζω, αγάπη είναι».
– Σας ζει όμως;
«Ναι αλλά μετράει το μεράκι.
– Πίνετε άλλα κρασιά;
«Από πάντα και εξακολουθώ».
– Όταν πίνεται κάποιο καλύτερο από τα δικά σας ζηλεύεται;
«Οπωσδήποτε και η προσπάθειά μου είναι να το φτάσω.
Ένα λευκό κι ένα κόκκινο βιολογικής καλλιέργειας. Και αντίστοιχα τους ασκούς, στο κόκκινο βάζω και μοσχάτο.
INFO:
Δημήτρης Πατιστής, Αργαλαστή Μαγνησίας. Τηλ. 24230 54353
