FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Κεφαλόβρυσο Θεσπρωτίας: Στον “παράδεισο” της Λαγκάβιτσας

Παρότι μέναμε στις διακοπές μας στην Ήπειρο, σε ένα μέρος αρκετά δροσερό με υψόμετρο, όπως λέμε για τα ορεινά γενικότερα, στο χωριό μας, τα καλοκαίρια ψάχναμε, ιδίως για εκείνα τα ατελείωτα ζεστά μεσημέρια, σημεία δροσιάς έξω από αυτό. «Βόλτες δροσιάς» τις βαφτίζαμε και τέτοιες ήταν.

Έτσι και τώρα, εδώ και μέρες, είχαμε αποφασίσει για το που θα πάμε. Κοντά σχετικά, όχι στο δρόμο μας, αλλά σίγουρα άξιζε. Σήμερα, είπαμε μεταξύ μας, δεν έχει θάλασσα, αλλά ποτάμι. Στο Κεφαλόβρυσο, στο ύψος της Λίστας Φιλιατών Θεσπρωτίας,  στις πηγές της Λαγκάβιτσας. Κάποιοι λίγοι, το είχαν επισκεφθεί πολύ παλιότερα, φυσικά επιμένανε για αυτό. Παρότι είχαμε μάθει τελευταία ότι μερικά αιωνόβια πλατάνια δεν υπήρχαν πια εκεί, από ένα μικρόβιο που κατέστρεψε πολλά από αυτά σε όλη την Ελλάδα.

Ξεκινήσαμε, με δύο αυτοκίνητα, από δρόμο που δεν είχε και την καλύτερη συντήρηση, όπως διαπιστώσαμε άμεσα. Ίσως γιατί οι επαρχιακοί δρόμοι, δεν συγκεντρώνουν μεγάλη κίνηση, άρα μένουν αδιάφοροι για συντήρηση, παρά τις κατά διαστήματα διαμαρτυρίες ντόπιων ή και απόδημων της περιοχής… Μετά από μισή ώρα περίπου είχαμε φτάσει. Σταματήσαμε στο ύψος της γέφυρας και απολαύσαμε τα νερά που κατεβαίνανε την πλαγιά. Στη συνέχεια, κατεβήκαμε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, που υπάρχει για τους ντόπιους και τους περαστικούς. Μερικά πλατάνια, εξαφανισμένα, για αυτούς που είχαν ξαναέρθει. Αλλά αυτό δεν επηρέαζε το συνολικό αποτέλεσμα, ούτε στο ελάχιστο. Ευτυχώς! Όλα γύρω δροσερά και όμορφα. Τελικά άξιζε.

Θα αναρωτηθείτε και δικαιολογημένα, τόσες αναφορές για τη Λαγκάβιτσα, αλλά καμία για το τι και που είναι. Η Λαγκάβιτσα είναι ένας σημαντικός παραπόταμος του Καλαμά, στη Θεσπρωτία. Διαθέτει αξιόλογες πηγές και τα παγωμένα νερά του είναι πεντακάθαρα. Συναντιέται με τον Καλαμά, στο ύψος περίπου της Ραβενής και της Βροσίνας. Οι πηγές του, που ονομάζονται και «μάνα του νερού», είναι στο ενδιάμεσο περίπου του δρόμου Βροσίνας – Λια. Στο ύψος της Λίστας. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, που εμείς προτιμήσαμε για να κερδίσουμε χρόνο, αλλά καλύτερα να ακολουθήσετε τον ευκολότερο και καλύτερο δρόμο.

Αρχίσαμε να μπαίνουμε στο νερό και να βγαίνουμε κάθε τόσο γιατί ήταν παγωμένο. Ήδη μέσα σε αυτό νιώθαμε καλύτερα και είχαμε ξεχάσει ότι πλησίαζε μεσημέρι και το θερμόμετρο θα χτύπαγε κόκκινο. Κάποιες οικογένειες και ζευγάρια κάνανε το ίδιο με εμάς. Άλλοι είχανε στήσει αιώρες και απολαμβάνανε την ιστορία ενός βιβλίου. Μικρότεροι επισκέπτες παίζανε με το νερό και φωνάζανε μόλις βλέπανε ψαράκια που γυρίζανε γύρω από κορμούς και πέτρες, πριν χαθούν μέσα στο πράσινο των ακτών. Βρήκαμε κάτι πλάκες που αγκαλιάζανε το νερό χωμένες μέσα σε πράσινα δέντρα και καθίσαμε εκεί. Προσέξαμε βέβαια να ελεγχθεί καλά ο χώρος με βρεθούμε με κανένα φίδι αγκαλιά, αν και με τη φασαρία θα είχα πάει εκατοντάδες μέτρα μακριά…

Άλλος με τη μουσική του στα ακουστικά, άλλος με βιβλίο, άλλος να χαζεύει το νερό ή να βγάζει φωτογραφίες και άλλος να χαλαρώνει μέσα στη δροσιά, δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα. Το ίδιο και άλλες παρέες που σιγά σιγά μαζεύονταν γύρω μας. Με μερικούς πιάσαμε και συζήτηση. Μερικοί Έλληνες της Γερμανίας, άλλοι από γειτονικό χωριό και Αθηναίοι φίλοι τους. Είπαμε οι Αθηναίοι είναι παντού… Αφού χορτάσαμε δροσιά και καλοπέραση, ένας μας πρότεινε να πάρουμε και φρέσκες πέστροφες από ιχθυοτροφείο που ήταν κοντά στις πηγές. Μας άρεσε η ιδέα και θέλαμε να δούμε και πως είναι το μέρος εκεί.

Ξεκινήσαμε, βάλαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και με τα πόδια διασχίσαμε ένα χωματόδρομο στην άκρη του ποταμού. Είδαμε και μια σκουριασμένη πινακίδα να διαφημίζει τα ψάρια. Ευτυχώς ένας  ντόπιος μας είπε σχετικά νωρίς ότι πάμε στην λάθος πλευρά και ότι μπορεί να βρεθούμε στο σημείο που τα σκυλιά φυλάνε τις δεξαμενές τους ιχθυοτροφείου. Έτσι γυρίσαμε πίσω στη γέφυρα και πήγαμε από την άλλη πλευρά, την σωστή. Παραγγείλαμε ψάρια, μας τα έβγαλε, τα καθάρισε και το καλύτερο μας άφησε να δούμε τις εγκαταστάσεις. Κάτι παχουλές γατούλες γυρίζανε κοντά στο φράχτη για να πάρουμε τον μεζέ τους από τον ιδιοκτήτη του χώρου. Πολλά μικρά και μεγαλύτερα ψάρια γυρίζανε μέσα στις δεξαμενές που ήταν καθαρές και φροντισμένες.

Ευχαριστήσαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κουρασμένοι αλλά με ωραίες εικόνες που θυμόμαστε για πάντα. Σίγουρα με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάμε εκεί. Περισσότερο οργανωμένοι και ίσως από την άλλη πλευρά του δρόμου, αυτή που σας προτείνω, την ορθόδοξη.

Γιάννης Βέλλης

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ Μέχρι το 2004, Ειδικός Γραμματέας της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Δημιουργός και διευθυντής του Φεστιβάλ "Ημέρες Φωτογραφικής Δημιουργίας - Φωτογραφικός Κόσμος". Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας. Φωτογραφία του από το Μοναστηράκι έχει επιλεγεί για τηλεκάρτα του ΟΤΕ. Διεθνείς διακρίσεις σε διαγωνισμούς της FIAP. Έχει πάρει το 1ο βραβείο φωτοκριτικής του περιοδικού "ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ". Το 1ο βραβείο για την ομορφότερη και χαρακτηριστικότερη φωτογραφία της Ηπείρου από μεγάλη διαδικτυακή ειδησεογραφική εφημερίδα της Ηπείρου. Το φωτογραφικό περιοδικό "Qpticon" του έκανε αφιέρωμα με φωτογραφίες από Στρασβούργο και Βοσνία. Η κυριακάτικη εφημερίδα "Η εποχή" έχει φιλοξενήσει δύο φορές, στις γιορτές της, φωτογραφίες του που έχουν δημοσιευθεί σε αυτή. Συμμετείχε με φωτογραφίες του από την Ήπειρο στις εικαστικές εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ. Κριτής πανελληνίων φωτογραφικών διαγωνισμών. Στην εφημερίδα "Η εποχή" έχουν φιλοξενηθεί συνεντεύξεις που πήρε από τον Σπ. Μελετζή, Κ. Μπαλάφα και άλλους δημιουργούς φωτογράφους καθώς και άρθρα του για ιστορικά και δημοσιογραφικά φωτογραφικά αρχεία.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button