Travel StoriesΕλλάδα

Κρήτη: Εκεί ψηλά στην ασπράδα του Ψηλορείτη

Οι πρώτες μέρες του χρόνου, με βρήκαν στα χιονισμένα Ανώγεια. Εφόσον βρισκόμουν στο Ηράκλειο για την αλλαγή του χρόνου, η ιδέα αυτής της εκδρομής φάνταζε κάτι παραπάνω από ελκυστική. Εξάλλου, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών θεωρούν τα Ανώγεια το χειμώνα την Αράχωβα της Κρήτης και τα επισκέπτονται συχνά τα Σαββατοκύριακα.anogia_14

Ο καιρός ήταν με το μέρος μας. Από τη μια χιόνισε πολύ. Από την άλλη κόπασαν εγκαίρως τα ακραία καιρικά φαινόμενα και μετά από επαγρύπνηση και σημαντική προσπάθεια των τοπικών αρχών, ο δρόμος που ενώνει Ανώγεια με Ηράκλειο παρέμεινε ανοιχτός και έτσι με τη φίλη μου την Κατερίνα αρχίσαμε την Πρωτοχρονιά οδηγώντας για να σκαρφαλώνουμε στις πλευρές του Ψηλορείτη.anogia_13

Μέχρι τη μέση της διαδρομής δεν υπήρχε ίχνος χιονιού. Εγώ να μουρμουράω πως τόσες μέρες είμαστε στο Ηράκλειο, αλλά καθυστερήσαμε την εκδρομή και χάσαμε τα χιόνια, η Κατερίνα να προσπαθεί να με παρηγορήσει, μέχρι που συναντήσαμε τα πολυπόθητα χιόνια, καθώς και παρέες που έπαιζαν χιονοπόλεμο στην άκρη του δρόμου και η μουρμούρα μου μετατράπηκε σε επιφωνήματα χαράς.  Νομίζω πως άκουσα από τη θέση του συνοδηγού ένα μουρμουριστό «Ευτυχώς, άγιο είχαμε». Ήρωας η Κατερίνα.

Ο δρόμος μέχρι τα Ανώγεια ήταν πεντακάθαρος. Στις άκρες, βέβαια, όσο ανεβαίναμε τόσο ανέβαινε και το ύψος του χιονιού. Όταν μπήκαμε στ’ Ανώγεια, το σκηνικό άλλαξε και το θέαμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Χιόνι παντού! Όλα άσπρα! Το εκχιονιστικό μηχάνημα είχε περάσει από τους κεντρικούς δρόμους και είχε ανοίξει διαδρόμους κίνησης. Το υπόλοιπο χωριό, όμως, ήταν σαν να το είχαν πασπαλίσει με ζάχαρη άχνη. Με τόνους ζάχαρης για την ακρίβεια!

Οι καρότσες των αγροτικών ήταν γεμάτες χιόνι. Οι γλάστρες στις αυλές άφαντες, μερικά κλαδάκια δραπέτευαν μόνο μέσα από το χιόνι και έδιναν χρώμα στο ολόλευκο κάδρο. Οι σκεπές των σπιτιών φορούσαν άσπρα σκουφάκια και οι πόρτες ήταν φραγμένες σε πολλές περιπτώσεις μέχρι τη μέση από βουναλάκια χιονιού. Ονειρικές χειμωνιάτικες εικόνες.anogia_2

Σπίτια και μαγαζιά κλειστά. Οι δρόμοι έρημοι. Μερικοί άντρες μόνο με φτυάρια στα χέρια προσπαθούσαν να αδειάσουν τις καρότσες των αγροτικών μήπως και καταφέρουν να τα μετακινήσουν ή άνοιγαν διάδρομο από το σπίτι μέχρι το δρόμο. Εξαίρεση, ένας παππούς που αψήφησε χιόνια και πάγο και βγήκε για πρωινή βόλτα στηριζόμενος στην κατσούνα του.

Η βόλτα και η ομορφιά του τοπίου μας άνοιξαν την όρεξη. Καθίσαμε στην ταβέρνα του Γιάννη και του Μπάμπη για ρακή και αντικριστό κρέας. Τζάκι αναμμένο, θέα στο κατάλευκο χωριό, το χιόνι να πέφτει έξω από το παράθυρο, οι φίλοι μου χαμογελαστοί και φιλόξενοι όπως πάντα. Το πιο ζεστό καλωσόρισμα εν μέσω ιδιαίτερα χαμηλών θερμοκρασιών.

Μετά το φαγητό, σειρά είχε η βόλτα στο Περαχώρι. Παρκάραμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του οικισμού και περπατήσαμε μέχρι την πλατεία. Το σκηνικό αγνώριστο συγκριτικά με την τελευταία μου επίσκεψη τον Οκτώβρη. Τα πάντα άσπρα κι έρημα.

Ευτυχώς, παρά τον πάγο και το χιόνι, το καφενείο ήταν ανοιχτό κι έτσι καθίσαμε για καφέ και γαλακτομπούρεκο. Ο καφές αχνιστός, το γαλακτομπούρεκο ζεστό κι ολόφρεσκο. Και το καφενείο στη διάθεσή μας, καθώς οι ντόπιοι ήταν κλεισμένοι στη ζεστασιά των σπιτιών τους.anogia_10

Ανταλλάξαμε νέα με την Άννα που μας σέρβιρε. Μεταξύ άλλων, μας περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το χωριό από το χιονιά των τελευταίων ημερών. Κάθε κατάσταση έχει πάντα δύο όψεις. Εμείς, ως εκδρομείς, βλέπουμε μόνο το ειδυλλιακό τοπίο, τελειώνει η εκδρομή μας και φεύγουμε για τις καθαρές από χιόνι πόλεις.

Οι κάτοικοι των ορεινών χωριών, όμως, πέρα από το δριμύ ψύχος, έχουν να αντιμετωπίσουν τον αποκλεισμό στα σπίτια τους, το ότι δε μπορούν να μετακινηθούν στους δρόμους λόγω πάγου, το ότι κλείνουν μαγαζιά και υπηρεσίες, το ότι οι κτηνοτρόφοι δε μπορoύν να φτάσουν στα ποιμνιοστάσια τους στον ορεινό Ψηλορείτη και στο οροπέδιο της Νίδας και γενικά το ότι διαταράσσονται οι ισορροπίες της καθημερινότητάς τους σε σημαντικό βαθμό.

Παρά τα προβλήματα, ούτε οι Ανωγειανοί, ούτε οι επισκέπτες χάνουν το κέφι τους. Μέχρι το απόγευμα που αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στο Ηράκλειο, οι ταβέρνες και τα καφενεία έχουν γεμίσει, στο δρόμο βλέπουμε παρέες και οικογένειες να έχουν σταματήσει τα αυτοκίνητά τους και να κάνουν βουτιές στο χιόνι ή να απαθανατίζουν το κατάλευκο τοπίο. Εμείς, αφήνουμε πίσω μας τα Ανώγεια έχοντας χορτάσει βουνό και χειμώνα.

Η βόλτα στο χιονισμένο Ψηλορείτη δεν ήταν απλά μια εκδρομή. Ήταν η πρώτη εκδρομή της νέας χρονιάς. Με το καλό να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες, αφού ο χρόνος προβλέπεται ιδιαίτερα ταξιδιάρικος. Μείνετε συντονισμένοι!

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Χριστίνα Μαραγκού

Xριστίνα Μαραγκού

BUSINESS SUPPORT PARTNER Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου και ζω μέχρι σήμερα. Στην Αθήνα δύσκολα μένω ριζωμένη, όμως. Αγαπώ με πάθος τα ταξίδια και τη φωτογραφία. Ταξιδεύω και φωτογραφίζω με κάθε ευκαιρία. Πιστεύω πως τα ταξίδια είναι η ανάσα της ζωής. Και οι φωτογραφίες το αποτύπωμά της. Ζούμε για να ταξιδεύουμε και ταξιδεύουμε για να ζούμε, λοιπόν!

Σχετικά Άρθρα

Back to top button