Ιορδανία: Η Πέτρα που με “σημάδεψε”

Τα βελάσματα και τα κουδούνια των αιγοπροβάτων με ξύπνησαν λιγάκι απότομα. Σηκώθηκα νωχελικά από το κρεβάτι. Αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να σημαίνει το όνειρο με τα ζωντανά την πρώτη μέρα στην Ιορδανία.

Η πραγματικότητα με προσγείωσε και μου έδωσε να καταλάβω ότι μόνο όνειρο δεν ήταν. Η στάνη ήταν μόλις μερικά μετρά από το ξενοδοχείο στην καρδιά του Αμμάν.

Από εκείνη την στιγμή και μέχρι το τέλος του ταξιδιού, εικόνες έντονων αντιθέσεων με βομβάρδιζαν ευχάριστα και έθεταν σε εγρήγορση τόσο την διάθεση μου όσο και το οπτικό μου νεύρο.

Το Αμμάν είναι πόλη με περισσότερους από 2 εκατομμύρια κατοίκους. Η ιστορία της έχει πολύ βαθιές ρίζες που φτάνουν μέχρι και το 4000 πχ. Βέβαια την σημερινή της μορφή την πήρε όταν οι Οθωμανοί έχτισαν κατά τον 19ο αιώνα ένα σιδηροδρομικό σταθμό για να συνδέσουν την Δαμασκό με την ιερή πόλη της Μεδίνα. Ο σταθμός γρήγορα μετεξελίχτηκε σε μεγάλο εμπορικό κέντρο και σιγά σιγά η πόλη πήρε την σημερινή της μορφή. Η δυτική πλευρά είναι εμφανώς η πιο μοντέρνα, αυτή που φαντάζει πιο κοντά στον δυτικό τρόπο ζωής. Η ανατολική πλευρά είναι η πιο παραδοσιακή και συντηρητική. Η καρδιά όμως της πόλης χτυπάει στο κέντρο. Ένα χαοτικό κέντρο, ένας πολύβουος , πολύχρωμος και με έντονες μυρωδιές, λαβύρινθος .

Μετά από ορισμένες μέρες παραμονής στην πρωτεύουσα κι αφού “χάραξα” την μελλοντική πορεία μου στον χάρτη, πήρα το λεωφορείο της γραμμής με προορισμό την ΄Ακαμπα. Την μονή παραθαλάσσια πόλη της χώρας στον ομώνυμο κόλπο. Η πόλη είναι πόλος έλξης για τους λάτρεις των υποβρύχιων εξερευνήσεων. Μέχρι το 600μχ το όνομα της ήταν Αγιαλα, στην συνέχεια κι αφού πέρασε στην ισλαμική σφαίρα επιρροής ονομάστηκε ‘Aκαμπα.

Μας έγινε εξόχως γνωστή από την περίφημη Αραβική επανάσταση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1917 και την εμβληματική φυσιογνωμία του T.E Laurence, του Λόρενς της Αραβίας.

Η πόλη δέχεται πολλούς επισκέπτες γιατί βρίσκεται κοντά στους πολύ γνωστούς ανά τον κόσμο ταξιδιωτικούς προορισμούς, όπως η έρημος Wadi Rum και η αρχαία πόλη των Ναβαταίων΄, Πέτρα.

Στην Άκαμπα , μετά από μια σχετικά εύκολη αναζήτηση, έκλεισα οδηγό και όχημα για να μπορέσω να επισκεφτώ την έρημο. Την επονομαζόμενη “κοιλάδα του φεγγαριού”.

Η έρημος, επίσης, έγινε γνωστή λόγω της σχέσης του Λόρενς της Αραβίας με την περιοχή και την Αραβική επανάσταση. Είναι προστατευόμενη περιοχή και οι κλασσικοί τουρίστες ακολουθούν μια εξίσου τυποποιημένη και προκαθορισμένη διαδρομή που περισσότερο έχει να κάνει με την τουριστική βιομηχανία πάρα με την προσπάθεια προστασίας της.

Το τοπίο σου κόβει την ανάσα. Γρανιτένιοι βράχοι και αμμώδεις εκτάσεις σε πλήρη αρμονία και σ’ έναν αιώνιο χορό. Σε πολλούς από τους βράχους, χαραγμένα σύμβολα των Ναβαταίων, μαρτυρούν την ιστορικότητα του τόπου.

Η αποθέωση του πολιτισμού αυτού του αρχαίου λαού είναι η λαξευμένη σε βράχους πόλη , Πέτρα. Ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε μια περιοχή που κατοικήθηκε από αρχαιότατους χρόνους. Η Πέτρα, όπως την ξέρουμε σήμερα, πήρε την μορφή της μετά από αργή αλλά σταθερή εγκατάσταση των Ναβαταίων μεταξύ του 3ου π.χ αιώνα και του 1ου μχ αιώνα. Τα σημάδια επιρροής τόσο του Ελληνικού όσο και του Ρωμαϊκού πολιτισμού είναι έντονα.

Όταν, μετά από μια αρκετά μεγάλη πορεία που γίνεται είτε με τα πόδια είτε με γαϊδουράκια και καμήλες και μέσα από ατραπούς που αγκαλιάζουν θεόρατοι βράχοι, ξεπροβάλει στην αρχή το πρώτο μνημείο, το Θησαυροφυλάκιο και στην συνέχεια απλώνονται στην στενή κοιλάδα τα υπόλοιπα, νιώθεις να καθηλώνεσαι από δέος και θαυμασμό.

Σίγουρα η Ιορδανία είναι ένας ταξιδιωτικός προορισμός που χαράσσεται στην μνήμη και σε μένα ανακαλείται προκαλώντας έντονη συναισθηματική φόρτιση αλλά και ευφορία.