Travel StoriesΚόσμος

London baby; Όχι, Μaidstone!

Όταν σου δίνεται η ευκαιρία για ένα ταξίδι, όσο σύντομο κι αν είναι, δεν λες ποτέ όχι. Αλλάζεις περιβάλλον, εικόνες, διάθεση. Ειδικά όταν είναι να δεις και μια καλή φίλη που μόλις μετακόμισε στην πρωτεύουσα της βρετανικής επαρχίας Kent, το Maidstone, η χαρά και η προσμονή για το ταξίδι είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Προορισμός λοιπόν το αεροδρόμιο Stansted του Λονδίνου (4 ώρες διάρκεια ταξιδιού). Φτάνεις και αρχίζεις να νιώθεις ήδη «μικρός» μπροστά σε τόσο κόσμο από όλα τα μέρη του κόσμου. Εκεί περιμένουν όλοι σε δυο γραμμές. Σε μια ουρά όσοι ταξιδεύουν με διαβατήριο κι σε άλλη όσοι ταξιδεύουν με την αστυνομική τους ταυτότητα, καθώς πλέον η Μ. Βρετανία δεν ανήκει στην Ε.Ε. Βέβαια, δεν φαίνεται να τους κακοφαίνεται. Μάλλον τους αρέσει που «απομονώθηκαν» και απολαμβάνουν τα καλά της λίρας τους και των συνήθειών τους. Το συγκεκριμένο πάντως αεροδρόμιο δεν είναι και πολύ μεγάλο, άρα ξεμπερδεύεις εύκολα και βγαίνεις στο σημείο που σε περιμένει το ταξί. (Σημειωτέον ότι οι ταξιτζήδες της Αγγλίας έχουν την άδεια να περιμένουν τους πελάτες τους έξω από το αεροδρόμιο μόλις 10 λεπτά. Μετά αποχωρούν. Έτσι δεν υπάρχει συνωστισμός κι όλα βαίνουν καλώς).england_20

Σχεδόν μια ώρα μετά φτάνεις στο μουντό, γκρίζο Maidstone. Κλασικά σπίτια Αγγλίας, με το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του τούβλου στην εξωτερική τους όψη, διακοσμημένα με ψεύτικα άνθη και καρδιές, ορισμένα με περίτεχνο διάκοσμο κι άλλα πιο απλά, ωστόσο τα περισσότερα από μέσα δυστυχώς είναι γεμάτα υγρασία που την καταλαβαίνεις και «τρυπάει» την μύτη σου.

Στάθηκα τυχερή γιατί το σπίτι της φίλης μου είχε ένα τεράστιο παράθυρο και πανοραμική θέα σε όλη την πόλη. Η συννεφιά που την σκεπάζει δημιουργεί ένα μυστήριο, μια αινιγματική ατμόσφαιρα. Οι κάτοικοι δύσκολα χαμογελούν, ωστόσο είναι εξαιρετικά ευγενικοί. Από νωρίς το απόγευμα οι περισσότεροι έχουν ήδη πιει αρκετές pints και έπειτα αποκαμωμένοι, επιστρέφουν στα σπίτια τους για να ξυπνήσουν πρωί και να πάνε στις δουλειές τους.

Παρασκευή και Σάββατο βράδυ όμως έχουν την τιμητική τους οι κυρίες του Maidstone. Με κομμώσεις που θυμίζουν δεκαετία ’80 και φορέματα που στην Ελλάδα τα χαρακτηρίζουμε …καλοκαιρινά, με ψηλοτάκουνες γόβες και ενίοτε με ελαφριά μπουφανάκια βγαίνουν έτοιμες για το θήραμά τους. Με προκλητικότητα άνευ ορίων, προσπαθούν να «παγιδέψουν» το αντικείμενο του πόθου τους. Όσο για τους άντρες… καμιά γοητεία, ούτε καν προσπάθεια για φλερτ. Μάλλον την μπύρα τους φλερτάρουν παρά τις κοπέλες που βάζουν ή μάλλον βγάζουν τα ρούχα τους για το σεξ του σαββατοκύριακου.

Στα θετικά της πόλης πάντως μετράμε το ότι είναι πεντακάθαρη, πεζοδρομημένη, τακτοποιημένη και σε κερδίζει αμέσως.england_17

Από νωρίς το πρωί, την πρώτη κιόλας μέρα, την περπάτησα, τριγύρισα στις γειτονιές και είδα τους περιποιημένους μεγάλους δρόμους. Πολλές φορές νόμισα ότι περπατάω σε ζωντανό σκηνικό σε κάποια από τις ταινίες του αγαπημένου μου σκηνοθέτη, Κεν Λόουτς ή θα δω τον “Μπίλι Έλιοτ”, τον ήρωα της ταινίας που ήθελε να γίνει χορευτής!

Φθηνές αγορές και ένα πάρκο σαν μικρό χωριό

Και τι βρίσκει κάποιος να κάνει εκεί; Φαγητό, αγορές, μπύρες, ποτά και live. Μπες σε ένα σούπερ μάρκετ κι άρχισε να αγοράζεις. Τα πάντα είναι πολύ πιο φθηνά σε σχέση με τα δικά μας προϊόντα. Μέχρι και καλλυντικά από γνωστές μάρκες βρίσκεις στην μισή τιμή, για να μην αναφέρω power bank με 1 λίρα, δηλαδή 2 ευρώ! Μαγαζιά υπάρχουν πολλά, ενώ υπάρχουν πολλά κατάστημα που πωλούν ρούχα και αξεσουάρ σε καλές τιμές από δωρεές για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Η καλύτερη όμως στιγμή των πέντε ημερών; Το πιο νόστιμο και πάμφθηνο ταϊλανδέζο με μπουκάλι κρασί, αλλά και το πικ νικ στο Mote Park. Ένα τεραστίων διαστάσεων πάρκο με λίμνη, κύκνους, σκιουράκια, σουσουράδες, κοράκια και πέρδικες. Γεφυρούλες «σκίζουν» τα πράσινα μονοπάτια, ψηλά δέντρα προσφέρουν την σκιά τους, απέραντο πράσινο που ξεκουράζει το μάτι, ποδηλάτες, δρομείς, μικροί και μεγάλοι που κάνουν βόλτα και ξαπλώνουν στο γρασίδι, βγάζουν τα σκυλάκια τους βόλτα. Ένα από τα πολύ εντυπωσιακά και μεγάλα πάρκα του Maidstone.england_10

Πάνω από όλα όμως αυτό που σίγουρα εντυπωσιάζει έναν Έλληνα είναι ο σεβασμός στους ανθρώπους με αναπηρίες. Είναι κανονικότατα ενταγμένοι στην ζωή και τους ρυθμούς της πόλης, βγαίνουν στις παμπ, στα καταστήματα, κυκλοφορούν στους δρόμους. Όλα εκεί είναι προσβάσιμα σε άτομα με αναπηρίες κι έτσι δεν ζούνε φυλακισμένοι στα σπίτια τους, όπως γίνεται στην χώρα μας.

Canterbury, αγάπη μου

Μια πόλη κούκλα. Μια ώρα με τρένο έξω από το Maidstone, με το που βγαίνεις από τον σταθμό που κλέβει την καρδιά. Κήποι, κάστρα, επιβλητικές πύλες και πλακόστρωτα δρομάκια με καταστήματα που σου «κλείνουν» το μάτι, με εστιατόρια διεθνών γεύσεων, με στοές, κομμωτήρια σαν «μπιζουδάκια».

Καθαρό, μαζεμένο και άκρως γοητευτικό το Canterbury είναι η κυριότερη πόλη της κομητείας του Κεντ στη νοτιοανατολική Αγγλία και στεγάζει την έδρα της Αρχιεπισκοπής Canterbury, κεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας.

Ενδιαφέρον πάντως έχουν οι πύργοι όπου στεγάζονταν παλιά φυλακές και μπουντρούμια. Ο φύλακας με περισσό ενδιαφέρον μας πείθει με τον ζήλο που επιδεικνύει να αγοράσουμε ένα εισιτήριο και να δούμε τον χώρο του Westgate Tower. Εκεί σε έναν ενιαίο χώρο συγκέντρωναν τους παραβάτες του νόμου, που επέβαλλε άλλοτε ο δήμαρχος ή ο δικαστής κι όχι η κεντρική εξουσία. Μαζί λοιπόν σε έναν μικρό χώρο συνωστίζονταν γυναίκες και άντρες είτε διέπραξαν πταίσμα ή κακούργημα. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι οφειλέτες του δημοσίου κρατούνταν στα μπουντρούμια αλυσοδεμένοι. Δίκες γίνονταν μια φορά τον μήνα… δηλαδή οι προφυλακισμένοι μπορεί να περίμεναν και χρόνια μέχρι να φτάσει η ώρα της δίκης τους!

england_22

Κι από τα υγρά μπουντρούμια και τα κελιά, περάσαμε στους κήπου Westgate με κανάλια, γραφικές μικρές πλατείες, αλέες και παγκάκια για να απολαύσεις την θέα. Άδειασμα και «θεραπεία» οφθαλμών! Μια σύντομη μπύρα και ένα πιάτο φαγητό και επιστροφή στον σιδηροδρομικό σταθμό. Το δρομολόγιό μας είχε καθυστέρηση… Μόλις δέκα λεπτά.. μόνο που οι υπεύθυνοι ενημέρωσαν και ειδοποίησαν το επιβατικό κοινό εγκαίρως.

Περίεργο ακούγεται ε;

Η εκδρομή κλείνει με έναν τελευταίο περίπατο στα γραφικά δρομάκια και στον ποταμό που διασχίζει το Maidstone.

Ώρα να μαζέψουμε την βαλίτσα μας και να αφήσουμε πίσω την όμορφη βρετανική επαρχιακή πόλη που έχει τα πάντα(κι αν βαρεθείς έχεις σε απόσταση αναπνοής το πολύβουο Λονδίνο)!

Άντε και του χρόνου…

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Κάτια Παπαδοπούλου

Kάτια Παπαδοπούλου

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και εργάστηκε στο ανταποκριτικό τμήμα του ΑΝΤ1 στην βόρεια Ελλάδα, στην ΕΤ3, στην εφημερίδα «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη», ενώ το 2002 κατέβηκε στην Αθήνα για να καλύψει την δίκη της 17Ν αλλά και την δίκη του ΕΛΑ. Έκανε δικαστικό ρεπορτάζ μέχρι και το 2005, ενώ εργάστηκε στην εφημερίδα «Επενδυτής» ως συντάκτρια ύλης, ενώ ήταν υπεύθυνη ύλης στο περιοδικό «Γεωδρόμιο». Είναι editor στο διαδικτυακό περιοδικό www.mikrocosmos.gr, έχει εργαστεί στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Praktoreio Fm έχοντας την επιμέλεια και παρουσίαση της καθημερινής εκπομπής "Μικρόκοσμος". Σήμερα εργάζεται ως συντάκτρια στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα φωτογραφίας αλλά και κινηματογράφου. Όποτε της δίνεται η ευκαιρία ταξιδεύει είτε σε κοντινούς είτε σε μακρινούς προορισμούς.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button