FeaturedTravel StoriesΚόσμος

Νεπάλ: Ένα πολύχρωμο κολλάζ ανθρώπων, ζώων και θεών

Χαζεύοντας τον παγκόσμιο χάρτη που έχω κρεμασμένο στον τοίχο μου και προσπαθώντας να εντοπίσω τον επόμενό μου προορισμό, το δάχτυλό μου κινείται αυτόματα προς την Ασία. Προφανώς το προσελκύει το άγνωστο, καθώς μέχρι τώρα δεν έχω επισκεφτεί αυτή τη μεριά του πλανήτη. Αφού διαγράφει κάποιους κύκλους, τελικά σταματάει σε μια μικρή χώρα με όνομα που μυρίζει χρώμα και ιστορία: Νεπάλ.

Δε χρειάστηκε να το σκεφτώ δεύτερη φορά. Ο επόμενος προορισμός είχε βρεθεί.

Η ιστορία του Νεπάλ έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα ζωντανό μουσείο. Έχει αφήσει τα ίχνη της στους δρόμους, στα παλάτια, στους ναούς, στη φύση και στα πρόσωπα των Νεπαλέζων. Το Νεπάλ κατέχει στρατηγική θέση στις πλαγιές των Ιμαλαΐων και έχει δεχθεί εμφανείς επιρροές από τους εμπόρους και τους ταξιδευτές που διέσχισαν τα εδάφη του ακολουθώντας τους δρόμους του μεταξιού.

 Ένα πολύχρωμο κολλάζ ανθρώπων, ζώων και θεών θα συναντήσει ο ταξιδιώτης που θα το επισκεφτεί. Δε θα χορταίνει να απαθανατίζει εικόνες γεμάτες χρώμα, πρόσωπα χαμογελαστά, φιγούρες θεϊκές σκαλισμένες σε πέτρα ή ξύλο, ζώα που περπατούν ελεύθερα και άγρια φύση.

Πρώτος σταθμός η κοιλάδα της πρωτεύουσας Κατμαντού. Μας υποδέχτηκαν οι κολώνες του ρεύματος στολισμένες με δαιδαλώδεις συνθέσεις καλωδίων, χαρακτηριστικό της ασιατικής κουλτούρας. Ό,τι χαλάει αντικαθίσταται, δεν επιδιορθώνεται.

Στην πλατεία Ντέρμπαρ, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της παλιάς πόλης, είχαμε την πρώτη μας επαφή με την εκπληκτική αρχιτεκτονική των ναών και τα περίτεχνα διακοσμημένα κτήρια, σκηνικό το οποίο έχει τεθεί υπό την προστασία της UNESCO. Είχαμε επίσης την ευκαιρία να δούμε για ένα και μόνο λεπτό στο μπρούτζινο παράθυρο του ναού της τη ζωντανή θεά Κουμάρι, ένα μικρό κορίτσι που έχει επιλεχθεί μέσω μιας παραδοσιακής διαδικασίας να ενσαρκώσει στον κόσμο των πιστών τη θεά Durga.

Αμίλητη, εντελώς ανέκφραστη, ακολουθεί προκαθορισμένες τελετουργικές εμφανίσεις και επιτελεί το έργο της μέχρι να τρέξει από το σώμα της το πρώτο αίμα της εφηβείας, οπότε και θα αντικατασταθεί από την επόμενη νεαρή επίγεια θεά.

Οι βόλτες που κάναμε στους δρόμους της πρωτεύουσας αποκάλυψαν τη ζωντανή της ατμόσφαιρα και το ρυθμό της καθημερινότητάς της. Χαμογελαστοί πωλητές μάς προσκαλούσαν να μπούμε στο μαγαζί τους, πωλητές δρόμου έσπρωχναν τα προϊόντα τους σε αυτοσχέδια καρότσια, άλλοι απλά περπατούσαν στα κατάμεστα πεζοδρόμια, ενώ τους δρόμους διέσχιζαν σχεδόν ταυτόχρονα αυτοκίνητα, μηχανάκια, λεωφορεία, πούλμαν και πεζοί. Χρειάζεται πραγματικά μεγάλη προσοχή και συγκέντρωση, ώστε να μπορέσει ο δυτικός ταξιδιώτης να προσαρμοστεί και να κυκλοφορήσει στην Κατμαντού υπό αυτές τις συνθήκες.

Ο Nαός Σβάγιαμπου, ή πιο γνωστός ως Ναός των Mαϊμούδων είναι ένα ακόμα αξιοθέατο που προσφέρει εκτός από κατάνυξη για τους Βουδιστές πιστούς, θέαμα από τις αμέτρητες οικογένειες μαϊμούδων που κατοικούν σε αυτόν. Μαϊμούδες πετάγονται από κάθε μεριά του ναού, κρέμονται από τα δέντρα, σκαρφαλώνουν παντού και κλέβουν από τους επισκέπτες ό,τι γυαλίζει ή ό,τι φαίνεται λαχταριστό. Είναι αστείες και παιχνιδιάρες, αλλά ταυτόχρονα απαιτητικές και κακότροπες, οπότε κρατήσαμε αποστάσεις ασφαλείας. 

Στην Πατάν επιβεβαιώσαμε τη φήμη της ως την Πόλη της Ομορφιάς, καθώς θαυμάσαμε την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά και τις χειροτεχνίες των Νεπαλέζων καλλιτεχνών. Περιδιαβήκαμε τα γραφικά στενά δρομάκια της που φιλοξενούν σπίτια χτισμένα από τούβλα, ινδουιστικούς ναούς, βουδιστικά μοναστήρια και παλάτια και νιώσαμε την αίγλη της αρχαίας ιστορίας του Νεπάλ και την παρουσία των θεών του.

Στη Μπακταπούρ γνωρίσαμε την αγορά των κεραμικών και ξύλινων χειροτεχνιών και θαυμάσαμε για μια ακόμα φορά την αρχιτεκτονική των ιερών και των ναών σε σχήμα παγόδας. Οι σκαλισμένες στο ξύλο παραστάσεις των θεοτήτων κοσμούν περίτεχνα ναούς και σπίτια. Η τέχνη και η θρησκεία περπατούν μαζί στους δρόμους της νεπαλέζικης ζωής.

Η πιο όμορφη όμως πόλη ήταν η Μπαντιπούρ. Ανέγγιχτη από την τουριστική ανάπτυξη, έχει καταφέρει να διατηρήσει τα γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια της, τα σπίτια από τούβλο και ξύλο, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Την περπατήσαμε σχεδόν ολόκληρη, φωτογραφίσαμε τους υπέροχα δεκτικούς και χαμογελαστούς κατοίκους της, γίναμε μάρτυρες της καθημερινότητάς της, νιώσαμε για λίγο κομμάτι μιας άλλης εποχής.

Στο Νεπάλ είδαμε την αρμονική συνύπαρξη του Ινδουισμού με το Βουδισμό, καθώς οι δύο θρησκείες είναι άρρηκτα δεμένες με την ιστορία της χώρας. Τριάντα τρία εκατομμύρια θεότητες απαριθμεί το θρησκευτικό Πάνθεον και, όπως καταλαβαίνετε, φαντάζει αδύνατο να μάθουμε τα ονόματα ή την ιστορία τους. Συγκρατήσαμε όμως τα πιο γνωστά, τα οποία αντιστοιχούν σε ζωόμορφες θεότητες όπως ο Γκανές ο θεός Ελέφαντας, στην ξακουστή τριάδα Βράχμα, Βισνού και Σίβα, στη γυναικεία θεότητα Πάρβατι και σε κάποιες από τις ενσαρκώσεις (Άβαταρ) τους όπως Κρίσνα κ.α.

Οι Νεπαλέζοι είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένοι με τη θρησκεία. Την έχουν βάλει τόσο βαθιά στη ζωή τους που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Στο πλαίσιο αυτό, γίναμε μάρτυρες της ευλάβειας τους κατά την καύση νεκρών στον ινδουιστικό ναό Πασουπάτι Νατ, ακούσαμε τα κρωξίματα των πετεινών που προσφέρουν κάποιοι πιστοί ως θυσία στους θεούς διατηρώντας ζωντανό ένα αρχαίο αλλά αποτρόπαιο έθιμο, μετρήσαμε αναρίθμητους δεξιόστροφους κύκλους των πιστών γύρω από τις βουδιστικές στούπες με τα ζωγραφισμένα μάτια του Βούδα στραμμένα πάνω τους, αγγίξαμε τους περιστρεφόμενους μεταλλικούς κυλινδρικούς μύλους που υπάρχουν περιμετρικά της στούπας και είναι γεμάτοι με σφιχτοτυλιγμένο χαρτί με προσευχές, ενώ ταυτόχρονα ακούγαμε τους πιστούς να ψιθυρίζουν προσευχές στο Βούδα ακολουθώντας την ίδια τελετουργία ξανά και ξανά κι αφήνοντας θυμιάματα, λουλούδια και μαντίλια «κάτακ» στους σκαλιστούς βωμούς.

Φυσικά, κρεμάσαμε τις δικές μας γιρλάντες με τις χαρακτηριστικές πολύχρωμες σημαίες, με την προσδοκία ότι ο άνεμος θα μετέφερε τις προσευχές που είναι γραμμένες πάνω τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Αξέχαστη, τέλος, θα μείνει η εμπειρία της μαγικής ανατολής που είδαμε από το λόφο Σάρανγκοτ, με θέα τις σκεπασμένες με χιόνι κορυφές της διάσημης οροσειράς Αναπούρνα.

Από το απόλυτο σκοτάδι που υπήρχε όταν φτάσαμε, περάσαμε μέσα από όλη τη χρωματική παλέτα της ανατολής, γοητευτήκαμε από το παιχνίδι του φωτός στις απόκρημνες μύτες και τις απαλές εσοχές της οροσειράς και απολαύσαμε ζεστό καφέ που άχνιζε και μας ζέσταινε τα χέρια. Αυτές οι απλές στιγμές είναι που μένουν από κάθε ταξίδι. Όταν έρχεσαι κοντά στην ομορφιά της φύσης και συνειδητοποιείς το μεγαλείο της που απλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

NAMASTE. Η πρώτη λέξη που μάθαμε μόλις φτάσαμε στο Νεπάλ και η λέξη που μας ένωσε με τους ανθρώπους του σημαίνει «Το φως μέσα μου υποκλίνεται στο φως μέσα σου».

Λέγοντας NAMASTE, τοποθετούμε τα χέρια μας ενωμένα όσο πιο κοντά γίνεται στο τσάκρα της καρδιάς, ώστε να εκδηλώσουμε ειλικρίνεια, αγάπη και σεβασμό. Επιπλέον, η λέξη NAMASTE εκφράζει ευγνωμοσύνη. Με τη σειρά μου, λοιπόν, εκφράζω απέραντη ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που είχα να επισκεφτώ την ιστορική αυτή χώρα, να εισπνεύσω την ηρεμία και τη μοναδικότητά της, να φωτογραφίσω με την ψυχή μου και να γεμίσω με εικόνες, μυρωδιές και αναμνήσεις την ταξιδιωτική μου βαλίτσα. NAMASTE.

Xριστίνα Μαραγκού

BUSINESS SUPPORT PARTNER Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου και ζω μέχρι σήμερα. Στην Αθήνα δύσκολα μένω ριζωμένη, όμως. Αγαπώ με πάθος τα ταξίδια και τη φωτογραφία. Ταξιδεύω και φωτογραφίζω με κάθε ευκαιρία. Πιστεύω πως τα ταξίδια είναι η ανάσα της ζωής. Και οι φωτογραφίες το αποτύπωμά της. Ζούμε για να ταξιδεύουμε και ταξιδεύουμε για να ζούμε, λοιπόν!

Σχετικά Άρθρα

Back to top button