Λίμνη Καιάφα: Ομορφιά κι εγκατάλειψη

Και είπε το σύμπαν:
Αυτόν τον τόπο θα τον κάνω ιδιαίτερα όμορφο. Από την μια πλευρά, θα τον λούζει η απεραντοσύνη των αλμυρών νερών. Νερά πολλά, πέλαγο ολόκληρο. Έτσι είπε το σύμπαν και έτσι έγινε. Το πέλαγο εκείνο οι άνθρωποι το ονόμασαν Ιόνιο.
Από την άλλη πλευρά, συνέχισε το σύμπαν, θα υψώσω ένα βουνό, όχι πολύ ψηλό, να μην κρύβει την ομορφιά, τόσο μόνο όσο χρειάζεται για να αγκαλιάζει τα κρινάκια της άμμου, εκείνα τα ολόλευκα. Έτσι είπε το σύμπαν και έτσι έγινε και οι άνθρωποι ονόμασαν Λαπήθα εκείνο το βουνό.
Στο ενδιάμεσο, είπε, θα φτιάξω μια ανάσα με γλυκό νερό που θα μπλέκεται με εκείνο του πελάγου, να ωφελούνται οι άνθρωποι, που θα έρθουν να φτιάξουν εδώ χωριά και πόλεις. Θα καλλιεργούν την γη, θα τρέφονται από αυτήν και την θάλασσα, θα κάνουν παιδιά και τα παιδιά τους τα δικά τους παιδιά, θα δημιουργούν ζωή και θα πληθαίνουν.
Έτσι σκέφτηκε το σύμπαν, έτσι είπε, μα τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Οι άνθρωποι ήρθαν, τσάπισαν, έσπειραν, θέρισαν και θέρισαν και ακόμα θερίζουν. Μα δεν πότισαν, δεν λίπασαν, δεν αγάπησαν την γη κατά πως τις άξιζε. Δεν άφησαν να γυρίσει το χώμα, να ανασάνει. Μόνο έπαιρναν οι άνθρωποι.
Τι να σου κάνει και το σύμπαν, ένα είναι και μάλιστα μόνο του.
Λίμνη Καϊάφα
Στην μέση του Κυπαρισσιακού κόλπου, μια αμμώδης παραλία 68 χιλιομέτρων. Όσο χωράει το μάτι σου, όσο χωράει η αγκαλιά σου. Η πόλη της Ζαχάρως από την μία πλευρά, το Σαμικό (αρχαία Σάμη) και η Κρέσταινα του Ξενοφώντα από την άλλη. Από πάνω, το Ξηροχώρι και η Σμέρνα.
Μαθεύτηκε η ομορφιά του τόπου στα πέρατα του κόσμου και όχι μόνο αυγάταιναν όσοι έφτιαξαν το βιος τους εκεί γύρω, μα ήρθαν κι άλλοι από όλες τις μεριές του κόσμου, να θαυμάσουν την ανυπέρβλητη ομορφιά.
Οι άνθρωποι όμως ξεχνούν γρήγορα, ασχημαίνουν με τα καμώματα τους το ωραίο και ύστερα το εγκαταλείπουν. Το αφήνουν να αργοπεθαίνει. Ξεχνούν οι άνθρωποι. Μετά έρχεται η γκρίνια, η μιζέρια και η μετάθεση ευθυνών. Ανίκανοι να διαχειριστούμε την ομορφιά που απλόχερα η ζωή, η φύση και το σύμπαν μας έχει χαρίσει. Το χειρότερο είναι πως ο άνθρωπος είναι αχόρταγος, αδηφάγος και δεν μαθαίνει από τα λάθη του.
Εγκαταλελειμμένος ο Καϊάφας, σε παρακμή η Ζαχάρω, λίγο καλύτερα η Κρέσταινα. Τα σημάδια της φονικής φωτιάς του 2007 σε πολλά σημεία ακόμα εμφανή να καταμαρτυρούν την ανικανότητα των ανθρώπων, μα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που κοιτούν το θαυμαστό ηλιοβασίλεμα του Ιονίου.
Να ξεχωρίζουν τα χρώματα, να κρατούν τον ή την συντροφό τους από το χέρι.
συνθέσεις: Γωγώ Γαλανοπούλου