FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Κιθαιρώνας: Το βουνό των θρύλων και της σαγήνης

Φωτογραφίες: Σπύρος Τσακίρης

Υπάρχουν μέρη με μυθικά ονόματα που κρύβουν λογιών λογιών ιστορίες. Κι όταν τα γνωρίσεις από κοντά καταλαβαίνεις πως δεν επιλέχτηκαν άδικα από θεούς κι ανθρώπους.

Λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα, στα όρια των Νομών Αττικής και Βοιωτίας, ένα πανέμορφο κατάφυτο βουνό, λίγο πιο χαμηλό από την Πάρνηθα, με παρεμφερή βλάστηση ψηλά πυκνά πεύκα και έλατα γεμάτα γκι.

Ένας προορισμός ιδανικός για μια ημερήσια εκδρομή μέσα στο δάσος όπου κυνήγησε η Άρτεμις και χόρεψαν οι Νύμφες, εκεί που ο Ορφέας ύμνησε το Διόνυσο και ο Ηρακλής έκανε τον πρώτο του άθλο, σκοτώνοντας το «Λιοντάρι του Κιθαιρώνα».

Το βουνό που οι Ερινύες είχαν ορμητήριο για τα ταξίδια της εκδίκησης. Το βουνό δίπλα στις Πλαταιές όπου οι Έλληνες πέτυχαν καίριο πλήγμα κατά των Περσών το 479 π.χ. και στα χρόνια μας αποτέλεσε πεδίο μαχών για τον ΕΛΑΣ.

Για μένα το όνομα Κιθαιρώνας ακουγόταν μαγικό από τα παιδικά μου χρόνια ακόμη. Βλέπετε είχα την τύχη από μικρή να «γνωριστώ» με τον Οιδίποδα, τον μέγιστο  ήρωα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας όπως τον εξιστόρησε στο έργο του «Οιδίπους Τύραννος» ο Σοφοκλής. Ο Οιδίποδας εγκαταλείφθηκε μωρό στον Κιθαιρώνα ύστερα από εντολή του πατέρα του, Λάιου για να πεθάνει,  ώσπου τον βρήκε ένας βοσκός και τον παρέδωσε στη Μερόπη, τη γυναίκα του βασιλιά της Κορίνθου.

Σ΄αυτό το ιδιαίτερο βουνό της Δυτικής Αττικής, μια ανάσα από την πόλη, μόλις 60 χιλιόμετρα μακριά, δεν είχε τύχει να βρεθώ, παρά μια ακόμη φορά πριν χρόνια, για μια σύντομη επίσκεψη σ’ ένα από τα δυο ορειβατικά καταφύγια του.

Αυτή τη φορά η γνωριμία με τον Κιθαιρώνα ήταν πιο στενή κι ουσιαστική. Τις ώρες που μείναμε στα πιο όμορφα σημεία του, δεν μας συνεπήρε μόνο η διαδρομή και τα περάσματα του, αλλά και η ασύλληπτη θέα από ψηλά  καθώς και τα “παιχνιδια” με τα καιρικά φαινόμενα που επεφύλασσε για μας το βουνό.

Ξεκινήσαμε πουρνό πουρνό από το κέντρο της Αθήνας με έναν ήλιο ντάλα, πιο πολύ ανοιξιάτικο παρά φθινοπωρινό.

Ένα μικρό λάθος στην Εθνική μας έκανε να χάσουμε την έξοδο για Μάνδρα-Θήβα και να αυτοσχεδιάσουμε κάνοντας κύκλο μέσα από τον βιομηχανικό τομέα της περιοχής. Ωστόσο το ηθικό ακμαίο, η διάθεση αλώβητη και όλη η μέρα μπροστά μας.

Πήραμε το δρόμο για Βίλια αντικρίζοντας για μερικά χιλιόμετρα τα καμένα βουνά. Κι εδώ οι καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα μαύρα σημάδια τους.

Η διαδρομή όμορφη παρόλα αυτά με πολλά στροφιλίκια, η χαρά των μοτοσυκλετιστών, όπως διαπιστώσαμε, αφού βαρεθήκαμε να μετράμε πόσοι μας προσπέρασαν μπαίνοντας «φέτες», με τις γρήγορες μηχανές τους.

Περάσαμε την Οινόη και στη συνέχεια μπήκαμε στα Βίλια.

Στην έξοδο του χωριού που λόγω Κυριακής θύμιζε Μοναστηράκι από τη λαοθάλασσα, πήραμε την κατεύθυνση για Κιθαιρώνα.

Μέσα από ένα στενό δρομάκι που διασχίζει το πυκνό δάσος, αρχίσαμε την ανάβαση.

Και τότε την είδαμε να κατεβαίνει σιωπηλή, ακολουθώντας το δικό της μυστικό ρυθμό, σαν να ήταν καταχείμωνο κι ήθελε να τα σκεπάσει όλα μεμιάς κάτω από το πέπλο της. ‘Οσο κλισέ κι αν ακούγεται έτσι ακριβώς έγινε. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα… Ομίχλη, ομίχλη, ομίχλη. Μαγική, μυστηριώδης, πανέμορφη.

Ο ήλιος αδύναμος να την αντιμετωπίσει και το τοπίο ξαφνικά Αγγελοπουλικό. Ανάψαμε τα φώτα του αυτοκινήτου 12 η ώρα το μεσημέρι. Κάποια στιγμή ακούσαμε φωνές. Δεν βλέπαμε ούτε στο ένα μέτρο. Έπρεπε να μας πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής για να δούμε μια ομάδα ορειβατών με περιβολή πλήρη και μπαστούνια.

Εδώ σκληρό και αδυσώπητο το ανθρώπινο χέρι. Κεραίες αλλά και γκρεμίδια μιας πάλαι ποτέ κραταιής στρατιωτικής εγκατάστασης. ‘Ηταν μονάδα της Πολεμικής Αεροπορίας, που στο παρελθόν τη χρησιμοποιούσε το ΝΑΤΟ και πέρασε στην ιδιοκτησία του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Ανεβήκαμε πανω, πιο πάνω. Φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο του Κιθαιρώνα στη θέση Προφήτης Ηλίας σε υψόμετρο 1.409μ.

Τώρα εδώ βρίσκουν «καταφύγιο» παρέες και χώρο για δημιουργία οι  γκραφιτάδες.

Ο ήλιος που κατάφερε για λίγο να ξεγλιστρήσει έκρυβε κι άλλη έκπληξη, Μια συστάδα ανεμογεννήτριες. Οι πυρκαγιές του 2009–2010 έκαψαν ένα μέρος του Κιθαιρώνα και το 2011 ακολούθησαν διανοίξεις δρόμων για την κατασκευή αιολικού πάρκου. Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των Δήμων Θήβας και Μάνδρας, όμως τα δασαρχεία της Θήβας και του Αιγάλεω, προχώρησαν σε αδειοδοτήσεις κι έτσι κόπηκαν έλατα και άλλα δέντρα για να προχωρήσουν οι εργασίες στις απογυμνωμένες πλέον βουνοκορφές.

Η δυσαρέσκεια μας μεγάλη, όμως το βλέμμα κατάφερε προς στιγμή να ξεφύγει.

Η θέα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα συναρπαστική. Στο νότο, διακρίνονται τα νησάκια Αλκιονίδες, οι ακτές του Κορινθιακού κόλπου, οι βορινές ακτές της Πελοποννήσου και τα βουνά Ζήρεια, Χελμός και λίγο πιο δυτικά το Παναχαϊκό. Στα βόρεια, τα όρη της Βοιωτίας με τις ανεμογεννήτριες, ο Παρνασσός κι ο Ελικώνας κι ο Θηβαϊκός κάμπος με τα χωριά του. Ανατολικά, τα μέρη της Αττικοβοιωτίας.

Κατεβαίνοντας πήραμε μια ακόμη γεύση από τα μονοπάτια του βουνού και τσεκάραμε κάθε πιθανή γωνιά για πικ-νικ. Τα έλατα γεμάτα γκι και τα πεύκα να …βαρυγκωμούν από τα τόσα κουκουνάρια.

Η θάλασσα μας τράβηξε κοντά της. Παίρνοντας το δρόμο για Βίλια παρακάμψαμε δεξιά όπου βρίσκεται το Πόρτο Γερμενό, αρχαία Αιγόσθενα, μόλις 15 χιλιόμετρα μακριά. Ένας πευκόφυτος παραθαλάσσιος οικισμός με όμορφη παραλία και ψαροταβέρνες πάνω στο κύμα.

Πριν φύγουμε, σταθήκαμε να χαιρετήσουμε το βουνό, από κάτω αυτή τη φορά. Με την υπόσχεση να ξαναρθούμε.

Μια όμορφη Κυριακή, μια ώρα μόλις από την Αθήνα.

Μά τα ουράνια, ω Κιθαιρώνα,

πριν γεμίσει το φεγγάρι το αυριανό,

το τραγούδι σου θα ψάλω, και του Οιδίπου θα σε πω

χώρα, μάνα και βυζάχτρα,                                    

και θα σύρω το χορό,

τι στον άρχοντά μου φέρνεις

άδολη χαρά.

Σοφοκλή: «Οιδίπους Τύραννος»

Ντορίτα Λουκίσσα

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 άρχισε να εργάζεται σε έντυπα, αρχικά καλύπτοντας το διεθνές ρεπορτάζ. Σύντομα πέρασε στον χώρο των media και ασχολήθηκε με τον θαυμαστό τότε και ελπιδοφόρο ακόμη χώρο της τηλεόρασης, για λογαριασμό εφημερίδων και περιοδικών. Από άποψη δεν εργάστηκε ποτέ στην τηλεόραση, αλλά μόνο στο ραδιόφωνο και συγκεκριμένα του ΣΚΑΙ, την εποχή της άνοιξης της ιδιωτικής ραδιοφωνίας. Με το κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας -τελευταία εφημερίδα στην οποία εργάστηκε- αποφάσισε να στραφεί στο διαδίκτυο και να ανακαλύψει την αδιάκοπη δραστηριότητα του ίντερνετ, συνεργαζόμενη με διάφορες ιστοσελίδες. Παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο των multimedia.

Σπύρος Τσακίρης

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ: ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ-VIDEOGRAPHER Γεννήθηκε το 1962 στη Ζαχάρω Ηλείας. Από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία. Από το 1987 εργάζεται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», καλύπτοντας όλα τα μεγάλα ελληνικά και διεθνή γεγονότα. Από το 1999 είναι υπεύθυνος του φωτογραφικού τμήματος της εφημερίδας (καθημερινό, κυριακάτικο φύλλο, www.enet.gr). Έχει καλύψει θέματα όπως: Εμφύλιος στη Βοσνία, 1o και 2ο Πόλεμο του Κόλπου, εμφύλιος στο Λίβανο, πτώση Σοβιετικής Ένωσης, γεγονότα στην Αλβανία, πτώση Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, Κοσσυφοπέδιο '89, εμφύλιος στη Ρουάντα, πείνα στην Αφρική, Κούρδοι, τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πέρα από την επικαιρότητα, έχει φωτογραφήσει σε χώρες όπως: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Συρία, Σαουδική Αραβία, Αρμενία, Τανζανία, Κένυα, Νότιος Αφρική, Αίγυπτος, Κύπρος, Ολλανδία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Αυστρία, αποτυπώνοντας τη διαφορετικότητα της ανθρώπινης δραστηριότητας και την παρουσία της στο περιβάλλον. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με το διεθνή τύπο, με το γαλλικό πρακτορείο IMAPRESS και το γερμανικό ACTION PRESS. Θέματά του έχουν δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα ελληνικά και ξένα περιοδικά, όπως «ΓΑΙΟΡΑΜΑ», «Flame of Life», «ΔΙΦΩΝΟ», ελληνικό και ισπανικό «National Geographic», “STERN”, “TIME”, “PARIS MATCH”, “NEWSWEEK” κλπ. Από το 2009 είναι μέλος του IEPA (International Environment Photographers Association). Επίσης είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της ΕΦΕ (Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας). Φωτογραφίες του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε διεθνή μουσεία. Επίσης φωτογραφία του βρίσκεται στην παγκόσμια συλλογή για τις καλύτερες φωτογραφίες του αιώνα που πέρασε. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Έχει ολοκληρώσει μεγάλα projects με θέματα «Τα παιδιά μπροστά στο νέο αιώνα», «Οι άνθρωποι του τύπου στην Ελλάδα», «Ψαράδες», «Άνθρωπος και Περιβάλλον». Ασχολείται παράλληλα με τη σκηνοθεσία multimedia και ντοκιμαντέρ. Έχει ολοκληρώσει τέσσερα ντοκιμαντέρ. Συγκεκριμένα τα μικρού μήκους «Vrooom» 32΄, «Μπαϊάσα – Βοβούσα» 17΄ και «Ο Θησαυρός της Λιμνοθάλασσας» 17΄, το οποίο και βραβεύθηκε το 2003 από το National Geographic και προβλήθηκε στο φεστιβάλ ECOCINEMA 2003. Επίσης το ντοκιμαντέρ, μεγάλου μήκους «Flamingo» 90΄, μία μουσική ταινία με τους Πυξ Λαξ που κυκλοφόρησε στην αγορά με τη μορφή DVD. Ακόμη, για λογαριασμό της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» σκηνοθέτησε το 2014 το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ». Σήμερα συνεργάζεται με μεγάλα ελληνικά και διεθνή ειδησεογραφικά ΜΜΕ και διδάσκει σε σεμινάρια και δυναμικά workshops, δίνοντας έμφαση στα multimedia. Δημιούργησε την ιστοσελίδα www.carnetdevoyage.gr και εργάζεται ως Φωτογράφος του Προέδρου της Βουλής, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τέλος, συνεχίζει να δημιουργεί ντοκιμαντέρ με ενδιαφέρουσες ιστορίες. https://www.instagram.com/tsakiris.photography/ Spyros Tsakiris Photography|Facebook/ tsakirisphotographer@gmail.com

Σχετικά Άρθρα

Back to top button