FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Νεμούτα: Οι “μυστικοί” καταρράκτες του Ερύμανθου

Φωτογραφίες: Γωγώ Γαλανοπούλου

Οι δρόμοι σε πάνε, σε πανε παντού, άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης τους. Από κατασκευής τους και βάλε…

Είναι πολλές οι φορές που για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις.

Ο δρόμος για την αρχαία Ολυμπία, πύρινος, στην ντάλα του μεσημεριού.

Αποφασίζεις να μην πας εκεί που ήθελες, αλλά να λοξοδρομήσεις και να πας εκεί που τώρα θες.

Αφήνεις πίσω σου τον κεντρικό εμπορικό δρόμο της Ολυμπίας, εκείνων των ξενοδοχείων και των σημαιών και πιάνεις αριστερά, κάτω από το παλιό μουσείο. Αγνοείς το απαγορευτικό σήμα της τροχαίας και συνεχίζεις μέσα πια από τον δρόμο του αρχαιολογικού χώρου, αφήνοντας ήλιο στους τουρίστες.

Δεξιά και αριστερά απλώνεται η Αρχαία Ολυμπία, το Στάδιο, οι Ναοί, τα Δένδρα, η καρδιά του Ντεκουμπερντέν. Εσύ ξεχύνεσαι στην μέση σαν ποταμός, αλλά θα κάνεις το λάθος. Θα προσπεράσεις την στροφή και θα γυρίσεις λίγο πίσω.

Εκεί, λίγα μέτρα πριν τον βωμό του αναβιωτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, πρέπει να πάς αριστερά, προς τα πάνω, να περάσεις από το «δάσος της τεχνητής βροχής» και στην συνέχεια, Δούκας αριστερά, Λάλας ευθεία. Ευθεία λοιπόν και εσύ.

Ένα χιλιόμετρο αργότερα, ο δρόμος που λέγαμε, θα σε περάσει μέσα από το χωριό των λύκων, θα προμηθευτείς τα απαραίτητα και θα αφήσεις στην πλάτη σου το χωριό. Πατάς ακόμα άσφαλτο, για λίγα χιλιόμετρα, μέχρι να συναντηθείς με το εκκλησάκι, εκεί κάνεις δεξιά, 8 χιλιόμετρα από το χωριό Νεμούτα, το λέει και η πινακίδα. Όλο και πλησιάζεις…

Πού όμως;

Ανάμεσα σε πλατάνια, καρυδιές, ορεινά πεύκα έως τα Τσαπαρέικα, μετά από εκεί αρχίζεις να κατηφορίζεις.

Στόχος του ταξιδιού είναι οι καταρράκτες της Νεμούτα, όχι τόσο γνωστού (ευτυχώς) όσο εκείνοι της Νέδα, αλλά το ίδιο εντυπωσιακοί, ίσως και περισσότερο, μια που είναι από τους λίγους «κλειστούς» καταρράκτες.

Συνεχίζεις να κατηφορίζεις ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και τίποτα δεν προδίδει το μυστικό. Συνεχίζεις να αναρωτιέσαι πως υπάρχουν καταρράκτες σε έναν τόπο, κάτω από λανθάνοντα ύδατα που από όσο ξέρεις ξεκινούν από τις πηγές του Αλφειού. Κι όμως, έχουν κάνει το θαύμα τους.

Σιγά σιγά το τοπίο αγριεύει, η πυκνή βλάστηση που το μάτι δεν χορταίνει, οδηγείται από έναν δρόμο εξίσου αγριεμένο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργατών της οδοποιίας.

Από ψηλά φιδιάζει ο Ερύμανθος, εσύ κοντοζυγώνεις στην άκρη των γκρεμνών να βγάλεις φωτογραφίες, εγώ σκιάζομαι, παντού σιωπή, ώσπου…

Συναντάς παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πουθενά, στον τόπο του ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι πως έφτασες μα ακόμα σιωπή. Παρκάρεις, κατεβαίνεις από το όχημα. Κοιτάζεις γύρω σου, δεν χορταίνεις να κοιτάζεις γύρω σου.

Ο Ερύμανθος, ένα άλογο, πράσινη βλάστηση. Θόρυβος νερού που πέφτει από ψηλά, το ακούς μα δεν το βλέπεις.

Φωνές παιδιών μπερδεμένες με εκείνες μιας μεγαλύτερης γυναίκας, μια οικογένεια  «βγαίνει» μαγικά από τα βάτα, ερχόμενη αντίθετα από την ροή του ποταμιού.

– Γιώργο, δεν είναι από εδώ, αφού σου το λέω τόση ώρα

– Τι να σου κάνω ρε Μαρία, τόση ώρα γυρνάμε ψάχνοντας, αλλά δεν τον βρήκαμε, που στην ευχή είναι χωμένος;

-Να δεις που θα είναι μια σταλιά. Θα δεις, τζάμπα ήρθαμε, φαγώθηκες.

Φίλε μου Γιώργο, δεν ήρθες τζάμπα, απλά εσύ δεν είχες καλό οδηγό, όπως είχαμε εμείς. Ακολούθησε μας τώρα και τα μάτια σου στην οδηγό μας, την Γιώτα, που προπορεύεται.

Χάρη στην Γιώτα λοιπόν συναντήασαμε τους καταρράκτες της Νεμούτα, ένα φυσικό φαινόμενο απίστευτης ομορφιάς και δύναμης.

Θα βραχείς, θα λασπωθείς, θα γλιστρήσεις, θα σκαρφαλώσεις και λίγο, μα όταν αντικρίσεις την «τρύπα» θα ξεχάσεις κάθε κούραση, θα τα ξεχάσεις όλα και θα στέκεις εκεί στο κενό μαγεμένος, να προσπαθείς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα. Θα στέκεσαι απέναντι από μια αρχέγονη αισθητική που μόνο η φύση μπορεί να δημιουργήσει και μόνο από εκεί, από το σημείο εκείνο, θα σπάσει και η σιωπή. Ο θόρυβος του νερού, δύναμη σε ροή, εκατομμύρια χρόνια τώρα.

Οι καταρράκτες της Νεμούτα, απέχουν σχεδόν 42χλμ από τον Πύργο Ηλείας, ένα χωριό του νομού Ηλείας στα σύνορα µε την Αχαΐα και την Αρκαδία, χτισμένο σε υψόμετρο 560 µ. δίπλα στον ποταμό Ερύμανθο, που όπως και ο Λάδωνας είναι παραπόταμος του Αλφειού ποταμού. Σχεδόν όλοι οι µόνιµοι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνται µε αγροτικές εργασίες. 

Νεράιδες και ξωτικά, φύλαγαν χρόνια καλά κρυμμένο το μυστικό, έως τα τώρα.  Λίγοι είναι ακόμα και από τους ντόπιους μπορούν να σου δώσουν σαφείς οδηγίες ή πληροφορίες για αυτούς τους εντυπωσιακούς καταρράκτες, παρόλο που η πρόσβαση σε αυτούς είναι πολύ εύκολη, ακόμη και για παιδιά.

Σπύρος Τσακίρης

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ: ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ-VIDEOGRAPHER Γεννήθηκε το 1962 στη Ζαχάρω Ηλείας. Από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία. Από το 1987 εργάζεται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», καλύπτοντας όλα τα μεγάλα ελληνικά και διεθνή γεγονότα. Από το 1999 είναι υπεύθυνος του φωτογραφικού τμήματος της εφημερίδας (καθημερινό, κυριακάτικο φύλλο, www.enet.gr). Έχει καλύψει θέματα όπως: Εμφύλιος στη Βοσνία, 1o και 2ο Πόλεμο του Κόλπου, εμφύλιος στο Λίβανο, πτώση Σοβιετικής Ένωσης, γεγονότα στην Αλβανία, πτώση Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, Κοσσυφοπέδιο '89, εμφύλιος στη Ρουάντα, πείνα στην Αφρική, Κούρδοι, τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πέρα από την επικαιρότητα, έχει φωτογραφήσει σε χώρες όπως: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Συρία, Σαουδική Αραβία, Αρμενία, Τανζανία, Κένυα, Νότιος Αφρική, Αίγυπτος, Κύπρος, Ολλανδία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Αυστρία, αποτυπώνοντας τη διαφορετικότητα της ανθρώπινης δραστηριότητας και την παρουσία της στο περιβάλλον. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με το διεθνή τύπο, με το γαλλικό πρακτορείο IMAPRESS και το γερμανικό ACTION PRESS. Θέματά του έχουν δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα ελληνικά και ξένα περιοδικά, όπως «ΓΑΙΟΡΑΜΑ», «Flame of Life», «ΔΙΦΩΝΟ», ελληνικό και ισπανικό «National Geographic», “STERN”, “TIME”, “PARIS MATCH”, “NEWSWEEK” κλπ. Από το 2009 είναι μέλος του IEPA (International Environment Photographers Association). Επίσης είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της ΕΦΕ (Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας). Φωτογραφίες του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε διεθνή μουσεία. Επίσης φωτογραφία του βρίσκεται στην παγκόσμια συλλογή για τις καλύτερες φωτογραφίες του αιώνα που πέρασε. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Έχει ολοκληρώσει μεγάλα projects με θέματα «Τα παιδιά μπροστά στο νέο αιώνα», «Οι άνθρωποι του τύπου στην Ελλάδα», «Ψαράδες», «Άνθρωπος και Περιβάλλον». Ασχολείται παράλληλα με τη σκηνοθεσία multimedia και ντοκιμαντέρ. Έχει ολοκληρώσει τέσσερα ντοκιμαντέρ. Συγκεκριμένα τα μικρού μήκους «Vrooom» 32΄, «Μπαϊάσα – Βοβούσα» 17΄ και «Ο Θησαυρός της Λιμνοθάλασσας» 17΄, το οποίο και βραβεύθηκε το 2003 από το National Geographic και προβλήθηκε στο φεστιβάλ ECOCINEMA 2003. Επίσης το ντοκιμαντέρ, μεγάλου μήκους «Flamingo» 90΄, μία μουσική ταινία με τους Πυξ Λαξ που κυκλοφόρησε στην αγορά με τη μορφή DVD. Ακόμη, για λογαριασμό της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» σκηνοθέτησε το 2014 το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ». Σήμερα συνεργάζεται με μεγάλα ελληνικά και διεθνή ειδησεογραφικά ΜΜΕ και διδάσκει σε σεμινάρια και δυναμικά workshops, δίνοντας έμφαση στα multimedia. Δημιούργησε την ιστοσελίδα www.carnetdevoyage.gr και εργάζεται ως Φωτογράφος του Προέδρου της Βουλής, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τέλος, συνεχίζει να δημιουργεί ντοκιμαντέρ με ενδιαφέρουσες ιστορίες. https://www.instagram.com/tsakiris.photography/ Spyros Tsakiris Photography|Facebook/ tsakirisphotographer@gmail.com

Σχετικά Άρθρα

Back to top button