Travel StoriesΚόσμος

Πρώτο ταξίδι, Έτυχε ναύλος …

Ένας φωτογράφος εν πλω!!!

Ημερολόγιο καταστρώματος στο Sea Princess

atsea_2

Ήταν 6 το πρωί της όταν συναντήθηκα με τον πράκτορα της πλοιοκτήτριας εταιρίας στο τελωνείο του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς. Μετά τους συνήθεις έλεγχους βγήκαμε από το κτίριο και κατευθυνθήκαμε προς την λάντζα που μας περίμενε με αναμμένες τις μηχανές για να μας μεταφέρει στα ανοιχτά του Σαρωνικού.

Εκεί ήταν αγκυροβολημένο το τάνκερ “ Sea-Princess” με το οποίο έμελλε να ταξιδεύσω για τις επόμενες δέκα ήμερες. Μάζι με μένα στο πλοίο πήγαιναν εκπρόσωποι της εταιρείας, ναυτικοί που επρόκειτο να μπαρκάρουν, καθώς επίσης και συγγενείς που ήθελαν να δουν τους οικείους τους πριν από τον απόπλου.

Σχίζοντας τα ήρεμα νερά και πλέοντας ανάμεσα σε αγκυροβολημένα πλοία δεν αργήσαμε να φτάσουμε  στο “Sea-Princess”. Ο όγκος του πλοίου τεράστιος και όλο και μεγάλωνε όσο πλησιάζαμε. Όταν πλέον το πλευρίσαμε έμεινα άφωνος.

Το μήκος του ήταν 274,11 μέτρα, το πλάτος του 50μ., το ύψος από το κατάστρωμα μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας 23 μ., ενώ από την γέφυρα 50μ. Για να καταφέρουμε να πατήσουμε στο κατάστρωμα έπρεπε να ανεβούμε την ανεμόσκαλα του πλοίου που φαινόταν σχεδόν κατακόρυφη. Σιγά-σιγά και με την βοήθεια μελών του πληρώματος τα καταφέραμε. Εκεί μας περίμενε ο υποπλοίαρχος.

Το πλήρωμα ήταν ενημερωμένο για την παρουσία του φωτογράφου που θα ταξίδευε μαζί τους. Μετά την γνωριμία μου με τον καπετάνιο, ο καμαρώτος με οδήγησε στην άνετη και πολύ καθαρή καμπίνα μου που θα ήταν ο προσωπικός μου χώρος για όσο διάστημα διαρκούσε το ταξίδι.

Το πλήρωμα βρισκόταν σε οργασμό προετοιμασίας για τον απόπλου. Γύρω στις 2 μετά το μεσημέρι. όλοι οι επισκέπτες αποχώρισαν. Ο καπετάνιος με προέτρεψε να ξεκουραστώ γιατί ο απόπλους προβλεπόταν για τα ξημερώματα. Έκανα μια μεγάλη βόλτα αναγνώρισης  προσπαθώντας να ανιχνεύσω τους χώρους και να γνωριστώ με το πλήρωμα. Το πλοίο μου φάνηκε δαιδαλώδες. Μου  χρειάστηκαν μερικές μέρες να το εξερευνήσω.

atsea_8

Ώρα 2 π.μ. Οι άγκυρες σηκώνονται. Οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ. Στη γέφυρα όπως και στο μηχανοστάσιο, όλοι βρίσκονται στο πόστο τους. Η πορεία μας είναι ΒΑ προς την Μαύρη Θάλασσα. Προορισμός μας  η Σούψα της Γεωργίας όπου θα φορτώσουμε πετρέλαιο της Κασπίας από αγωγό ποντισμένο στη θάλασσα. Από εκεί θα κατευθυνθούμε ΝΔ προς την Τεργέστη της Ιταλίας.

Το πρωί στις 8.00 περνάμε από το στενό του Καφηρέα μεταξύ Εύβοιας και Άνδρου. Το Αιγαίο μας λικνίζει νωχελικά στην αγκαλιά του. Μια αγκαλιά που μοιράζονται χιλιάδες ναυτικοί καθημερινά. Ο καιρός είναι θαυμάσιος με ελαφρύ βοριαδάκι και διαυγέστατη ατμόσφαιρα. Το απόγευμα είμαστε ανοιχτά της Λήμνου. Σε λίγο θα βγούμε από τα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Στις 18.25 φτάνουμε στα Δαρδανέλια και στις 20.00 στο Τσανακάλε. Κάπου εκεί αρχίζω και νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Μέχρι εκείνη την ώρα η υπερένταση και το πρωτόγνωρο τροφοδοτούσαν με «καύσιμα» τον οργανισμό μου.

Αποφασίζω να κοιμηθώ για να καταφέρω να ξυπνήσω το χάραμα για το διάπλου του Βοσπόρου. Ξυπνάω στις 4.30.

Σε λίγο ξεκινάω να φωτογραφίζω στο μηχανοστάσιο με την πρωινή βάρδια. Η μηχανή μουγκρίζει ασταμάτητα παράγοντας δύναμη 22.0000 ίππων που μεταφράζεται σε 14- 15 ναυτικά μίλια την ώρα. Η ζέστη είναι αφόρητη όπως και ο θόρυβος. Η ατμόσφαιρα αλλάζει ριζικά μέσα στο control room του μηχανοστασίου.

Ένα control room υπερσύγχρονο. Το πλοίο είναι νέας κατασκευής. Από τις 5 το πρωί είμαστε εν αναμονή του διάπλου του Βοσπόρου, ο οποίος είναι εφικτός μόνο κατά την διάρκεια της ημέρας και απαραίτητα με «πιλότο». Τα μέτρα ασφάλειας είναι πολύ αυστηρά, λόγω των πυκνών ατυχημάτων στα στενά.

Ο πρωινός καφές με το πλήρωμα είναι μια εμπειρία για έναν στεριανό. Ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους που απλώνονται σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Στις 12.45 επιτέλους ανεβαίνει στη γέφυρα ο πιλότος και παίρνουμε την άδεια από τον έλεγχο του Βοσπόρου για το διάπλου. Το βλέμμα μου πλανάται μια στην ευρωπαϊκή και μια στη ασιατική πλευρά. Τα στενά σφύζουν από ζωή κι από κίνηση.

Στις 14.50 μπαίνουμε στη  Μαύρη Θάλασσα. Ο καπετάνιος με  τον αξιωματικό της γέφυρας χαράζουν την νέα πορεία προς την Σούψα όπου εκτιμάται ότι θα φτάσουμε ξημερώματα Δευτέρας. Κατεβαίνω στο κατάστρωμα, όπου το κατώτερο προσωπικό κάνει δουλείες στους αγωγούς του πλοίου. Ενώ φωτογραφίζω, αντιλαμβάνομαι ένα κοπάδι δελφίνια που μας ακολουθεί παίζοντας ασταμάτητα μαζί μας. Η παρουσία τους είναι καλός οιωνός για τους ναυτικούς.

atsea_22

Καθόλη την διάρκεια της Κυριακής, πλέουμε ανοιχτά των βόρειων ακτών της Τουρκίας. Μέρα ξεκούρασης για το πλήρωμα χωρίς ιδιαίτερες δραστηριότητες πέραν των ψυχαγωγικών. Στο μενού σήμερα περιλαμβάνεται και αλκοόλ. Μια μπίρα για τον καθένα. Οι κανονισμοί είναι  αυστηρότατοι, όσον άφορα στο αλκοόλ.

Δευτέρα στις 6.30 το πρωί φθάνουμε στη Σούψα. Η ατμόσφαιρα είναι πνιγηρή λόγω της υγρασίας και της ζέστης. Ο  πιλότος που θα μας οδηγήσει για να δέσουμε στην τσαμαδούρα, στα ανοιχτά της ακτής επιβιβάζεται αμέσως στο τάνκερ. Μαζί  του επιβιβάζονται οι τελωνειακές και αστυνομικές αρχές της Γεωργίας, καθώς και εκπρόσωποι της εταιρείας εκμετάλλευσης του πετρελαίου. Όλο το προσωπικό είναι σε εγρήγορση.

atsea_13

Μετά το δέσιμο του πλοίου, ξεκινά η διαδικασία προσέγγισης των αγωγών που είναι πλωτοί και ρυμουλκούνται από ένα πλοιάριο που κολλάει στην αριστερή πλευρά του τάνκερ. Στη συνέχεια ξεκινά η προσπάθεια ανύψωσης των αγωγών με γερανούς, που κλειδώνουν στους αντίστοιχους αγωγούς-υποδοχείς του πλοίου.

Στις 10 π.μ. αρχίζει η φόρτωση. Μεσημέρι της επόμενης,  η ροή του πετρελαίου διακόπτεται για περίπου 8 ώρες και ξεκίνα πάλι στις 8.00 το βράδυ της ίδιας μέρας. Η διακοπή ήταν βασανιστική για όλους, με αποτέλεσμα κάποιο εκνευρισμό στο πλήρωμα. Η έξοδος στο κατάστρωμα είναι πολύ δυσάρεστη λόγω των αναθυμιάσεων και της μυρωδιάς του πετρελαίου. Το βράδυ  το τάνκερ είναι γεμάτο με 150χιλ. τόνους αργό πετρέλαιο, και μετά από τους τελευταίους εξονυχιστικούς έλεγχους σε αγωγούς, βαλβίδες και δεξαμενές είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.

Σαλπάρουμε τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο καιρός έχει χαλάσει και τα μποφόρ αυξάνουν σταδιακά. Παρόλα αυτά το τάνκερ δεν κουνάει καθόλου. Πως θα μπορούσε άλλωστε με 150χιλ. τόνους φορτίο και βύθιση 18 ολόκληρα μέτρα! Λίγο πριν από την δύση βρισκόμαστε στην βόρεια πλευρά του Βοσπόρου.

atsea_15

Λόγω της απαγόρευσης του διάπλου την νύχτα. είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε το ξημέρωμα. Η αναμονή διαρκεί μέχρι το μεσημέρι της επόμενης, λόγω αυξημένης κίνησης στα στενά. Στις 16.30 ο πιλότος επιβιβάζεται  και ξεκινάμε. Στις 18.30 αφήνουμε πίσω μας τον Βόσπορο και μπαίνουμε στη θάλασσα του Μαρμαρά. Υπολογίζουμε ότι θα την διασχίσουμε σε περίπου  οκτώ ώρες για να φτάσουμε στα Δαρδανέλια.

Την επόμενη αντικρίζουμε ξανά το γαλάζιο του Αιγαίου. Εγκαταλείπω το πλοίο τα ξημερώματα της μεθεπόμενης στα Βάτικα, δηλαδή στην Νεάπολη της Πελοποννήσου. Το πλήρωμα με ξεπροβοδίζει. Τους χαιρετώ ευχαριστώντας τους για την υπομονή και την ανεκτικότητα που έδειξαν απέναντι μου. Το επόμενο ταξίδι είναι προγραμματισμένο μέσα στον χειμώνα, με φορτηγό πλοίο αυτή την φορά.

Ημερολόγια Καταστρώματος Searider 

Το χειμωνιάτικο μουντό πρωινό δεν επηρέασε καθόλου την πολύ καλή μου διάθεση. Στις 9.30 το πρωί το αεροπλάνο των Ρουμάνικων αερογραμμών τροχοδρομούσε στον διάδρομο προσγείωσης του αεροδρόμιου στο Βουκουρέστι.

Αφού πέρασα τους έλεγχους, κατευθύνθηκα προς την έξοδο και χωρίς χρονοτριβή πήρα τον δρόμο για την Κωστάντζα. Από τις λιμενικές αρχές προμηθεύτηκα την αναγκαία άδεια για την είσοδο μου στο λιμάνι και στην συνέχεια κατευθύνθηκα προς το πλοίο.

atsea_1

Το φορτηγό “Searider” ήταν δεμένο σε μια προβλήτα και δίπλα του βουνό τα παλιοσίδερα που οι γερανοί φόρτωναν ασταμάτητα. Το σκαρί ήταν 23 χρόνων, γερμανικής κατασκευής. Η  γνωριμία μου με το πλήρωμα ξεκίνησε από τον Α’ μηχανικό μιας κι ο καπετάνιος ήταν γριπιασμένος και κοιμόταν στην καμπίνα του. Η πρώτη μου εντύπωση όσον αφορά στους εσωτερικούς χώρους ήταν αρνητική, σε σύγκριση με το υπερσύγχρονο τάνκερ του πρώτου ταξιδιού. Αφού τακτοποιήθηκα στην καμπίνα μου ξεκίνησα την προσπάθεια γνωριμίας με το πλήρωμα.

Η πλειονότητα ήταν αλλοδαποί πλην του καπετάνιου και του Α’ και β’ μηχανικού, σε αντίθεση με το πλήρωμα του τάνκερ.  Άρχισα να φωτογραφίζω αμέσως στους εξωτερικούς χώρους την διαδικασία φόρτωσης. Ο καιρός δεν βοηθούσε καθόλου .Έκανε κρύο και ψιλόβρεχε συνεχώς.

atsea_6

Πέρασα ήδη δυο ώρες φωτογραφίζοντας όταν αποφάσισα ν’ανέβω στη γέφυρα για να γνωρίσω τον καπετάνιο. Ένας άνθρωπος καλοσυνάτος με χαραγμένη την ζωή της θάλασσας στο πρόσωπο του. Όλο το απόγευμα, άλλα και κατά την διάρκεια της νύχτας, οι γερανοί συνέχισαν ακατάπαυστα τη μονότονη δουλειά τους.

Η επόμενη μέρα ήταν το ίδιο βροχερή και κρύα. Ανέβηκα με τον καφέ μου στην γέφυρα όπου γνωρίστηκα με τους πολύ ευγενικούς υποπλοίαρχο και ανθυποπλοίαρχο. Και οι δυο τους από τις Φιλιππίνες.

Γύρω στα μεσάνυχτα. το πλήρωμα της γέφυρας και του μηχανοστάσιου, σε πλήρη ετοιμότητα για απόπλου. Με τις οδηγίες του πιλότου κι αφού λύσαμε τους κάβους, το πλοίο ξεκίνησε τις σχετικές μανούβρες για να βγει από το λιμάνι.

atsea_7

Στη 1.50 π.μ. της 15ης Δεκεμβρίου περάσαμε  τον κυματοθραύστη του λιμανιού. Μπροστά μας απλώνεται η Μαύρη Θάλασσα που φαντάζει ακόμη πιο μαύρη κάτω από τον βαρύ χειμωνιάτικο ουρανό. Η πορεία μας είναι νότια προς τα στενά του Βοσπόρου. Αποφασίζω να πέσω για ύπνο.

Την επόμενη το πρωί ξυπνώ στις 9.30. Βρισκόμαστε στ΄ ανοιχτά του Μπουργκάς. Σε δυο με δυόμισι ώρες θα είμαστε στο Τουρκελί, βόρειο άκρο του Βοσπόρου. Στο κατάστρωμα, μέλη του πληρώματος στεγανοποιούν τα αμπάρια και αμέσως μετά ξεκινούν να πλένουν το κατάστρωμα από τα σκουπίδια του φορτίου.

Στα 6 ναυτικά μίλια από την είσοδο μας στον Βόσπορο, οι μηχανές σταματούν. Πρέπει να περιμένουμε να περάσει τα στενά ένα τάνκερ κι αμέσως μετά να τα περάσουμε εμείς. Στις 16.30 μας δόθηκε το οκ  από το κοντρόλ του Τουρκελί για τον διάπλου. Στα αμέσως επόμενα λεπτά εμφανίσθηκε ο πιλότος που μας βοηθάει να περάσουμε τα στενά του Βοσπόρου.

Στις 18.30 περνάμε μπροστά από την Αγιά Σοφιά και το Τοπ Καπί. Στις 19.00 μπαίνουμε στην θάλασσα του Μαρμαρά. Τα φώτα της Πόλης χάνονται πίσω μας σιγά-σιγά.

Το πρωί της 17ης  Δεκεμβρίου περνάμε το Τσανακάλε. Στα Δαρδανέλια και πριν την είσοδο μας στο Αιγαίο, το πλοίο παθαίνει ένα ολιγόλεπτο black out.  H βλάβη αποκαταστάθηκε άμεσα, χωρίς περαιτέρω προβλήματα.

Ο πρώτος μηχανικός με περίμενε στην καμπίνα του για τον συνηθισμένο καφέ και για να κάνουμε μαζί μια «βόλτα» στις μηχανές.  Μου  δείχνει με περηφάνια –μάλλον δικαιολογημένη- το δίπλωμα που του χορήγησε η χιλιανή κυβέρνηση για τον διάπλου των στενών του Μαγγελάνου.

atsea_18

Στο  μηχανοστάσιο η ζέστη και ο θόρυβος πηγαίνουν παρέα. Οι Α’ και Β’ μηχανικοί κάνουν σχολαστικό έλεγχο στην μηχανή (14.400 ίππων) η οποία δουλεύει στο φουλ  και παράγει ταχύτητα 14 κόμβων/ώρα.

Το Αιγαίο μας υποδέχεται με αγριεμένη διάθεση. Το πλοίο, με φορτίο 450.300 τόνους κουνάει έντονα.

Στις 16.45 είμαστε ΝΔ της Λέσβου. Τα μεσάνυχτα και με συνεχή πορεία προς τον νότο βρισκόμαστε στο Ικάριο πέλαγο. Στις 18 Δεκεμβρίου, γύρω στις 10 το πρωί ,το στίγμα μας είναι νότια της Ρόδου. Η θάλασσα έχει ηρεμήσει κι ο καιρός είναι υπέροχος. Παίρνω το πρωινό μου με τον καπετάνιο και κάνω τις τελευταίες φωτογραφίσεις. Το υπόλοιπο της ημέρας πέρνα ήσυχα. Χαιρετάω το πλήρωμα μιας και την επόμενη προβλέπεται να «ξεμπαρκάρω» στο Πορτ Σάιντ, στο Σουέζ.

atsea_21

Σ’αυτά τα δυο ταξίδια που έκανα με πλοία της ποντοπόρου ναυτιλίας, είχα την ευκαιρία να ζήσω μαζί με ανθρώπους με αυξημένη την αίσθηση ευθύνης γι’αυτό που κάνουν και  την άμιλλα μεταξύ τους.

Μια κλειστή κοινωνία που λειτουργεί με τον δικό της κώδικα, τη δική της ηθική και τρόπο σκέψης, που είναι δύσκολο να κατανοηθούν από τους στεριανούς.

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Στέλιος Ματσάγγος

Στέλιος Ματσάγγος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκε σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό του Ν. Λαρισης και μεγάλωσε στην Θες/νικη όπου και τέλειωσε την μέση εκπαίδευση. Μετακόμισε στην Γαλλία για σπουδές (πανεπ.Grenoble και Paris VIII). Μετά το πέρας των σπουδών του, επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και ξεκίνησε η επαγγελματική του καριέρα σαν φωτορεπόρτερ. Από το 1992 εως και το 2007 δούλεψε σαν freelancer ,συνεργάτης πολλών και διαφορετικών έντυπων (εφημερίδες και περιοδικά). Από το 2007 μέχρι και σήμερα είναι μόνιμος συνεργάτης της κυριακάτικης εφημερίδας Real News. Είναι μέλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ από το ΄92. Συνεργάστηκε με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα καθώς επίσης και με τους Γιατρούς του Κόσμου, στο ξεκίνημα τους και τους ακολούθησε σε πολλές αποστολές ανά τον κόσμο. Έχει στο ενεργητικό του τρεις (3) προσωπικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Με την φωτογραφική ομάδα phasma2, συμμετείχε στην ομαδική έκθεση με θέμα την κρίση στο διεθνές φεστιβάλ του Sarajevo το 2014 με την όποια πήρε και το 1ο βραβείο. Έχει στο ενεργητικό του δυο εκδόσεις φωτογραφικών λευκωμάτων. Ταξιδέψε σε πολλά μέρη του κόσμου για κάλυψη δημοσιογραφικών θεμάτων και όχι μόνο. Μιλάει Γαλλικά, Αγγλικά.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button