Ταξίδι, αφήγηση, μια θάλασσα 40 κύματα, από την πιο βορειοανατολική κουκίδα του χάρτη της χώρας, στις γειτονιές του κόσμου με σηματωρούς, τι άλλο απ΄ τα παιδιά.
Αφημένος να αντιδρά στα “ζωντανά” που γύρω του υπάρχουν, ένας Θράξ ταξιδευτής, με όποια αφορμή.
Σημείο αναφοράς:
Γεωγραφικό μήκος 25° 55′ Α
Γεωγραφικό πλάτο 40° 51′ Β
Υψόμετρο 7m
Και από εκεί, όπου γης και …πατρίς.
«Παιδιά στις γειτονιές του κόσμου», κυρίες, κύριοι, ο Μιχάλης Μπολιάκης…
Ποια αφορμή στάθηκε αιτία για το ταξίδι σας στο φωτογραφικό χώρο;
Κάπου εκεί στο 1975, γνώρισα στη θεσ/νίκη μια παρέα που είχαν σ’ένα ημιυπόγειο πλησταριό ένα υποτυπώδη σκοτεινό θάλαμο. Στην αρχή από περιέργεια και στη συνέχεια γιατί μου άρεσε άρχισα να φωτογραφίζω και να εμφανίζω αυτά που τράβαγα. Κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο διαπίστωσα ότι αυτό μπορούσε να γίνει η έκφραση μου, και έτσι συνέχισα μέχρι σήμερα.
Ασπρόμαυρο ή Χρώμα;
Και τα δύο, απλώς το α-μ το ελέγχω πιό εύκολα και η αφαιρετικότητα του με βοηθάει να φτιάξω την ατμόσφαιρα που θέλω. Επίσης μου αρέσει η διαδικασία στο σκοτεινό θάλαμο, για αυτό επιλέγω ακόμα αναλογικό α-μ.
Ο λόγος που φωτογραφίζετε;
Εκτός του ότι είναι κάτι που μου δίνει χαρά, μεγάλη χαρά, είναι και το μέσο με το οποίο εκφράζομαι.
Ποια στοιχεία κάνουν μια φωτογραφία ενδιαφέρουσα;
Τη φόρμα και το θέμα σε αγαστή ισορροποία. Και τη γεωμετρική ισορροποία μέσα στο κάδρο.
Τι σημαίνει φωτογραφία για εσάς και πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε στη ζωή σας η ενασχόληση με αυτό το μέσο;
Τα πάντα μετά την οικογένεια μου. Δεν είναι μόνο μία ενασχόληση,είναι και το μέσο που έχω επιλέξει για να εκφράζομαι. Και σίγουρα μ’έχει κάνει καλλίτερο άνθρωπο.
Ποιο φωτογραφικό ταξίδι σας εντυπώθηκε περισσότερο και για ποιο λόγο;
Στην Κούβα για την ομορφιά της και τους ανθρώπους της, πιστεύω και για ιδεολογικούς λόγους.
Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες το βιβλίο σας «παιδιά στις γειτονιές του κόσμου». Μιλήστε μας γι αυτό.
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μία ανθολογία φωτογραφιών απ’όλα σχεδόν τα ταξίδια μου, φωτογραφιών με θέμα τα παιδιά. Τα παιδιά είναι πάντα στο κέντρο του ενδιαφέροντος μου σ΄ότι αφορά τις συνθήκες που μεγαλώνουν, τα παιγνίδια τους, τις ασχολίες εκτός σχολείου και κατά πόσο λειτουργεί αυτό που λέμε γειτονιά.
Τι είναι για σας το ταξίδι;
Αναζήτηση και γνώση. Μερικές φορές προβληματίζομαι, ταξιδεύω για να φωτογραφίζω ή φωτογραφίζω για να ταξιδεύω. Το ταξίδι το δικό μου δεν είναι για τοπίο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το απολαμβάνω. Δεν είναι τουρισμός, δεν είναι σε εξωτικά μέρη. Τα ταξίδια μου όλα ήταν σε φτωχές και δύσκολες περιοχές, και αυτό που με ενδιέφερε ήταν να φωτογραφίζω τη ζωή πίσω από τη βιτρίνα χωρίς όμως να κάνω στρατευμένη φωτογραφία.
Μία φωτογραφία είναι ενδιαφέρουσα όταν…
Όταν καταφέρνει να δημιουργήσει έστω και σ’ ένα θεατή θετικά συναισθήματα.
Τι κάνατε φωτογραφικά μέσα στην καραντίνα;
Ξανά είδα όλα τα κοντάκτ, μια ασχολία που κράτησε περίπου ένα χρόνο και γέννησε αυτό το λεύκωμα.
Ποιος είναι ο επόμενος φωτογραφικός σας προορισμός ή στόχος;
Πρέπει πρώτα να ξεμπερδέψουμε απ’ την πανδημία, να μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα και χωρίς μάσκες και βλέπουμε. Η φωτογραφία που κάνω είναι κατά κάποιο τρόπο ανθρωποκεντρική και οι εκφράσεις είναι σημαντικές. Δεν γίνεται με μάσκες.
Έχετε κάνει κι άλλες εκδόσεις;
Αυτή είναι η έκτη.
