FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Το …μυστικό φαράγγι του Λούσιου

Είναι από τις πλέον αγαπημένες μου διαδρομές. Κάθε φορά που βρίσκομαι στη Στεμνίτσα, φροντίζω να επισκέπτομαι τη μονή του Τιμίου Προδρόμου. Κρέμεται από τον 16ο αιώνα στον βράχο του φαραγγιού του Λούσιου, σε ένα ήσυχο μέρος με οργιώδη βλάστηση, σχεδόν ξεχασμένο από τους ανθρώπους. Κι όμως εκεί πέρα οι μοναχοί έχουν φτιάξει τη δική τους φιλόξενη κοινότητα και περιμένουν τον επισκέπτη από κάθε σημείο του πλανήτη, αφού η μονή είναι ξακουστή σε όλη την υφήλιο.

Πρωτοπήγα μικρό παιδί και με συνεπήρε το γεγονός ότι το μισό μοναστήρι βρίσκεται μέσα στο βουνό και το άλλο μισό κρέμεται στον αέρα. Το κοίταζα, προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω αν είναι αληθινό, ή… παραμύθι. Εχω πάει με τους γονείς μου, έχω πάει με συγγενείς, τώρα το επισκέπτομαι με φίλους που θέλω να μοιραστώ μαζί τους αυτήν την πολύ ξεχωριστή εμπειρία.

Η είσοδος του μοναστηριού

Ακόμη και σήμερα φτάνοντας από το μονοπάτι κάθομαι και το χαζεύω. Με μαγεύει η ομορφιά του, το τοπίο, ο ήχος από το νερό του ποταμού, τα τιτιβίσματα των πουλιών, οι γάτες που δεν σταματούν να παίζουν στην αυλή. Στους άντρες απαγορεύεται η είσοδος με σορτς και στις γυναίκες με παντελόνια, οπότε ετοιμαστείτε να φορέσετε τον ειδικό ρουχισμό που σας παρέχεται.

Η πόρτα με εμφανή τα σημάδια από τα βόλια των Τούρκων.

Το παράθυρο – πολεμίστρα

Ανοίγοντας την επιβλητική -και διάτρητη από τα βόλια των Τούρκων- πόρτα του μοναστηριού, μεταφέρεσαι σε άλλη διάσταση, πας ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, στην εποχή της ελληνικής επανάστασης. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά η θερμοκρασία πέφτει κατακόρυφα. Είσαι πλέον κομμάτι του βράχου. Το μάτι πέφτει στα μικρά παράθυρα που λειτουργούσαν ως πολεμίστρες για να αποτρέψουν τον εχθρό να εισέλθει στη μονή.

Ο κεντρικός διάδρομος με τις αγιογραφίες ζωγραφισμένες πάνω στον βράχο.

Η εκκλησία της μονής

Η κουζίνα όπου ετοιμάζονται τα κεράσματα για τους επισκέπτες

Ο επισκέπτης έχει πρόσβαση στο εκκλησάκι με τις συγκλονιστικές τοιχογραφίες που βρίσκεται στην καρδιά της μονής, στην αίθουσα του φαγητού, στην κουζίνα, αλλά και στο καθιστικό όπου σερβίρεται καφές και λουκούμια. Οτι καλύτερο μετά από τον ποδαρόδρομο. Παλαιότερα εδώ υπήρχε και βιβλίο επισκεπτών, τώρα όμως δεν το είδα πουθενά. Κρίμα. Η μονή διαθέτει βιβλιοθήκη, παλιές φωτογραφίες, καθώς επίσης και γράμματα του Κολοκοτρώνη! Κατά την ελληνική επανάσταση αποτέλεσε καταφύγιο και ορμητήριο των οπλαρχηγών, αλλά και νοσοκομείο για τους τραυματίες!

Το δωμάτιο χαλάρωσης των επισκεπτών γεμάτο με κεράσματα.

Στην τραπεζαρία υπάρχει χώρος για όλους.

Η θέα από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια της μονής είναι καθηλωτική.

Βγαίνοντας από τη μονή μπορείς να ανηφορίσεις παράλληλα με την πλαγιά και να φτάσεις σε ένα από τα παλιά ασκηταριά που θυμίζει παρεκκλήσι. Δεν είχα ξανανέβει και το έκανα το Πάσχα. Το ασκηταριό βρίσκεται σε μια μικρή σπηλιά μες στον βράχο, έχει μια περίεργη ηρεμία που σε γαληνεύει και εκεί δεν έχεις απλώς συγκλονιστική θέα, αλλά είσαι μέρος αυτής.

Η μικρή πόρτα του ασκηταριού.

Το εσωτερικό θυμίζει παρεκκλήσι.

Κάποιος μοναχός άλλαξε τα κεράκια που δεν έχουν ανάψει ποτέ…

Η οργιώδης βλάστηση σχεδόν μπλοκάρει την έξοδο από το ασκητάρι.

Στο προαύλιο της μονής υπάρχει μια βρυσούλα για να πιουν νερό οι επισκέπτες και να ξεδιψάσουν πριν συνεχίσουν την πεζοπορία τους είτε προς τη μονή Φιλοσόφου όπου βρίσκεται και το Κρυφό Σχολειό, είτε προς την αρχαία Γόρτυνα περνώντας από τα γεφύρια του Λούσιου ποταμού.

Ο επισκέπτης ξεδιψά με το νερό της υπαίθριας βρύσης και παίρνει δυνάμεις για τη συνέχεια της διαδρομής.

Αν βρεθείτε στην ορεινή Αρκαδία λοιπόν, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τη μονή του Τιμίου Προδρόμου. Η πρόσβαση γίνεται είτε με αυτοκίνητο μέχρι ένα σημείο και μετά με δέκα λεπτά περπάτημα, είτε από τη Στεμνίτσα εξ ολοκλήρου με τα πόδια μέσα από μονοπάτι 4 χλμ. (για τους προπονημένους). Οπως και να πάτε όμως, θα σας γοητεύσει…

Βασίλης Ανδριτσάνος

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκα στην Αθήνα και μηνών ακόμη μετακόμισα στα νότια προάστια όπου μένω μέχρι σήμερα και δεν τα αλλάζω με τίποτα. Η δημοσιογραφία προέκυψε από το πουθενά! Άλλα ήθελα να κάνω, δεν τα τόλμησα ποτέ, ίσως σε μια άλλη ζωή, μπορεί και αργότερα σε αυτή! Από το 1996 μέχρι σήμερα εργάζομαι σε εφημερίδες και περιοδικά. Δεν υπάρχει μέρα που να μην γράψω κάτι και δεν υπάρχει μέρα που να μην εύχομαι να μην γράψω κάτι! Από το 2015 έχω το ΜΠΙΛόγκ (https://tobillog.blogspot.com/) ένα μπλογκ που είναι κάτι σαν ημερολόγιο της ζωής μου και της ζωής των άλλων μαζί μου. Μεγάλη μου αγάπη και στόχος ζωής είναι τα ταξίδια. Γι' αυτά ζω και αναπνέω. Κανονίζω το επόμενο και πριν καν πραγματοποιηθεί έχω κλείσει και το μεθεπόμενο. Θα σας δω εκεί έξω, σε κάποιο αεροπλάνο, πλοίο, τρένο...

Σχετικά Άρθρα

Back to top button