CompassΔράσειςΠρόσωπα

Σπύρος Τσακίρης: «ΦωτόΓραφήΖώντας, θα ανακαλύψουμε ξανά τη χαμένη μας αθωότητα»

Σεμινάρια Φωτογραφίας υπάρχουν πολλά. Για την ακρίβεια ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την επικράτεια. Ο φωτογράφος και βιντεογράφος Σπύρος Τσακίρης, αυτή την εποχή ετοιμάζει κάτι διαφορετικό, όσο και ιδιαίτερο. Ένα «Εργαστήρι Φωτογραφίας και Ενσυναίσθησης». Είναι πιο απλό και πιο μαγευτικό από ότι ακούγεται. Μια μύηση στον κόσμο της φωτογραφίας και ταυτόχρονα μια ενδοσκόπηση ενάντια στους φόβους, τις αναστολές, το άγχος. Εκεί που μαθαίνεις τα iso και τα φωτόμετρα μιας κάμερας, χαλαρώνεις απ’ όσα σε απασχολούν και βγαίνεις για να αναμετρηθείς ταυτόχρονα με το περιβάλλον και την ψυχή σου.

ΦωτόΓράφηΖώντας… Ο τίτλος του νέου σας workshop. Τι συμβολίζει για σας;

Να ξεκαθαρίσω  καταρχήν  πως δεν είναι workshop, δεν είναι ούτε σεμινάριο με την μορφή που ξέρουμε. Φιλοδοξούμε, να δημιουργήσουμε ένα Εργαστήρι Φωτογραφίας, έτσι όπως θα το θέλαμε για εμάς, με πολλή Αγάπη, πολύ Σεβασμό και κυρίως με πάρα πολλή Προσοχή. Θέλουμε επίσης να είναι θεματικό και θα είναι.

Η Φωτογραφία είναι για σας Ζωή, ή η Ζωή Φωτογραφία;

Εάν όντως ρωτάτε εμένα προσωπικά, η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν τον τρόπο αφήγησης.

Ένα Εργαστήρι Φωτογραφίας κι Ενσυναίσθησης, πώς το σκεφτήκατε και τι διαφορετικό θα δώσετε στους συμμετέχοντες;

Αισθάνομαι τυχερός άνθρωπος γενικότερα. Τυχερός όμως είμαι και τώρα με τη δημιουργία αυτού του εργαστηρίου. Δυο ζωντανά στοιχεία. Το carnetdevoyage.gr  και οι Χploristas, δυο οντότητες, που ειδικεύονται στο ταξίδι, σε μια μοναδική σύμπραξη, αποφάσισαν να δημιουργήσουν, πέρα από τις υπόλοιπες δράσεις τους και ένα σεμινάριο φωτογραφίας. Μου έγινε λοιπόν η πρόταση να είμαι ο διδάσκων αυτού του σεμιναρίου, συμφωνήσαμε σε αυτό που σας προείπα, να είναι ένα Εργαστήρι Φωτογραφίας, με δυναμικές και συνεργασίες τέτοιες, που να έχουν τη δυνατότητα της ενίσχυσης του συμμετέχοντα και στο κομμάτι της φωτογραφικής εκμάθησης, μα με την ίδια προσοχή και στην ενδυνάμωση του χαρακτήρα του.

Μπορώ να σας πω τρία πράγματα και θα καταλάβετε.

Οι συναντήσεις, θα ξεκινούν με «παιχνίδια» ενδυνάμωσης χαρακτήρα, καταπολέμησης φόβου, στρες, ντροπής, κλπ και θα τελειώνουν με ασκήσεις χαλάρωσης με τη μέθοδο του διαλογισμού/Yoga, όχι από μένα, μην ταράζεσθε…

Επίσης, όλο το Εργαστήρι  θα είναι θεματικό και θα άφορα στο περιβάλλον.

Αυτά προς το παρόν…

Αν σας ρωτούσαν οι «μαθητές» σας… Γιατί βγάζουμε φωτογραφίες;

Η  φωτογραφία ξέρετε, είναι μια γλώσσα και ως τέτοια την αντιλαμβανόμαστε. Με άρθρα, επίθετα και ρήματα. Με σημεία στίξης, με τόνους, έχει ακόμα και δασείες και περισπωμένες. Μια πολύ σπουδαία, πολυσύνθετη, μέσα στην απλότητα της, γλώσσα.

Είναι ακόμα πολύχρωμη, ανάμεσα στις παρενθέσεις του λευκού και του μαύρου.

Αυτό θα τους απαντούσα και κάπως έτσι, από αυτό το σημείο δηλαδή, ξεκινά και το Εργαστήρι.

Πώς επιλέγουμε το θέμα μιας φωτογραφίας;

Για να πάρετε απάντηση στο ερώτημα σας, θα πρέπει να έρθετε να παρακολουθήσετε το Εργαστήρι.

Πόσο επηρεάζει η ψυχολογία της στιγμής τον φωτογράφο;

Φανταστείτε πως μια εικόνα, μια φωτογραφία, αποτυπώνεται σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου. Σε εκείνο το χρονικό χώρο τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει κανέναν. Πριν όμως και μετά, συμβαίνουν σχεδόν μεγαλειώδη πράγματα.

Ποιο είναι για σας το πιο σημαντικό στοιχείο που επιθυμείτε να αντλήσετε από τους συμμετέχοντες, εκτός της αυτονόητης τεχνικής αρτιότητας;

Να γνωρίσουν/Να μάθουν/Να αναζητήσουν/Να ευχαριστηθούν.

Με δυο λόγια, να ανακαλύψουμε και να φέρουμε στο προσκήνιο, την χαμένη μας αθωότητα. Εκείνη, που η υποκριτική καθημερινότητα, μας υποχρέωσε να κρύψουμε.

Πιστεύετε ότι ο καθένας μας μπορεί να κρύβει έναν εν δυνάμει φωτογράφο;

Πιστεύω ακράδαντα, ότι ο καθένας από εμάς, έχει δεξιότητες και τρόπους έκφρασης. Σε ποια από αυτές μπορεί να έχει ταλέντο ή επιθυμία, αφορά τον καθένα μας χωριστά.

Έχετε σκεφτεί ποτέ, πώς στην ευχή βρίσκουμε τα λόγια και τις εικόνες όταν π.χ. θέλουμε να δηλώσουμε στον άλλον, ότι είμαστε ερωτευμένοι μαζί του; Εκεί πως καταφέρνουμε και γινόμαστε ποιητές ή ζωγράφοι ή ότι άλλο.

Πότε αισθάνεσθε ότι μια φωτογραφία είναι πραγματικά καλή;

Το καλό και το κακό, αφορά στην υποκρισία των θρησκειών, την (α)λογική του αστυνόμου, το ψεύδος του δικαστή.

Υπάρχει μου αρέσει δεν μου αρέσει, υπάρχει μου λέει κάτι η δεν μου λέει, εν τέλει υπάρχει το αφορά δεν με αφορά.

Εσείς πώς νιώθετε όταν σηκώνετε τη μηχανή;

Κάθε φορά, σαν μικρό παιδί που ανακαλύπτει το κρυμμένο βάζο με τις καραμέλες…

Ακριβώς την ίδια στιγμή που σηκώνω μηχανή, ξέρω πως είμαι ένα βήμα πίσω από την διαδρομή προς το ψυχιατρείο (γέλια).

Carnet de Voyage

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ Πάμε παντού, αλλά είμαστε κοντά σας

Σχετικά Άρθρα

Back to top button