Όλοι γνωρίζουν τον Όλυμπο. Σ’ αυτό βοήθησε η μυθολογία, που εκεί έβαλε, εδώ και χιλιάδες χρόνια, την κατοικία δώδεκα θεών. Το μέγεθός του, το ύψος του, το επιβλητικό του στοιχείο κυρίαρχο στο χώρο, οι αλλαγές του καιρού, του κλίματος μέσα σ’ αυτό, το μυστήριο που υπάρχει ακόμα και σήμερα, πέρα από το όποιο ορειβατικό ενδιαφέρον, τον έκαναν έναν από τους σημαντικότερους προορισμούς Ελλήνων και ξένων.
Σε σημείο, που να λέμε πια, ότι όλοι θέλουν να ανέβουν στον Όλυμπο. Η μαγεία του, σε κάθε περίπτωση θα τους δικαιώσει, σ’ όποια προσπάθεια κι αν κάνουν. Από μια απλή πεζοπορία, έως τη δυσκολότερη ανάβαση. Οι βουνοκορφές του Μύτικα, μπορεί να είναι ο στόχος για τους έμπειρους, αλλά με ένα καλό οδηγό σίγουρα θα φτάσεις πολύ κοντά, ίσως αγγίξεις την κορυφή.
Αφορμή να ανατρέξω στον Όλυμπο, που δεν κρύβω πως θέλω να τον φωτογραφίσω από άκρη σε άκρη και παραμένει στους μελλοντικούς μου στόχους, ήταν η παρουσία μου στη προβολή της ταινίας ντοκιμαντέρ του Νίκου Ντουρλιού -στον κινηματογράφο Ideal- μετά από πρόσκλησή του: «ΟΛΥΜΠΟΣ -Τέσσερα Μονοπάτια Για Να Φτάσεις Τους Θεούς».
Εξαιρετική η φωτογραφία, η μουσική της ταινίας, η υποστήριξη και φυσικά ο τρόπος που δένουν όλα μαζί, φύση – άνθρωποι. Ο έρωτας για τον Όλυμπο και η προστασία του περιβάλλοντος, το ζωντάνεμα του εναλλακτικού τουρισμού και το πάθος για την κατάκτηση του μεγάλου βουνού, του μύθου.
Παγιδεύεσαι στα πλάνα και ζεις, αναπνέεις από τις πλαγιές του, την ατέλειωτη ομορφιά της φύσης.
Βλέπεις το βουνό, από τους τέσσερις δρόμους που οδηγούν στην κορυφή. Ακούς τους ανθρώπους, τις σκέψεις τους, να βγαίνουν αυθόρμητα σε κάθε επόμενο βήμα ή εμπόδιο, τις ανησυχίες τους.
Μοιράζεσαι μαζί τους, τους δρόμους, ανησυχείς, γελάς, σκέφτεσαι, όσο το βουνό απλώνεται μαγευτικό μέσα στα σύννεφα ή στις αντανακλάσεις του ήλιου. Τα λεπτά περνάνε κι εσύ εκεί, ψάχνεις να δεις περισσότερα κι αυτά βγαίνουν σε μια διαδρομή, σ’ ένα ξέφωτο, σε ένα παιχνίδι με το χιόνι. Ανάμεσα από τα αγριολούλουδα που στολίζουν τα καταφαγωμένα βράχια, τα χώματα. Νερά κατεβαίνουν, φωνάζουν την ελευθερία τους ή μουρμουρίζουν όσο τα καταπίνει το βουνό, πάλι, στα σπλάχνα του. Ο Νίκος Ντουρλιός, μέσα από την κάμερά του, μας έδωσε τον Όλυμπο, όπως ποτέ δεν είχαμε δει μέχρι τώρα σε ντοκιμαντέρ. Με τη ζωντάνια, τη σκληράδα του, τη μαγεία του, το φως του. Όπως θα έπρεπε να είναι ένας τόπος Θεών.
Η παρουσία των ορειβατικών ομάδων, βοήθησε σημαντικά να καταλάβουμε γιατί ανεβαίνει κανείς στον Όλυμπο, την κορυφή του και τι πρέπει να προσέχει για να αποφύγει τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι ιστορίες, τα διδάγματα από τον Κώστα Ζολώτα, τον συνδετικό κρίκο όλων, εξαιρετικές. Κλείνοντας, διαπιστώνω, ότι επειδή με μια φορά δεν τον χορταίνεις τον «Όλυμπο» σου, Νίκο σίγουρα θα με ξαναδείς σε κάποια άλλη προβολή της ταινίας σου, μέχρι να πάρω ένα από τα τέσσερα ή και όλα τα μονοπάτια κι εγώ με τη φωτογραφική μου, για να τα γνωρίσω φωτογραφικά.
Συντελεστές
ΣΕΝΑΡΙΟ / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ/ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Νίκος Ντουρλιός
ΑΦΗΓΗΣΗ: Ακύλλας Καραζήσης
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ: Θοδωρής Ρεγκλής
ΜΟΝΤΑΖ: Μαρία Κουνάβη
ΜΙΞΑΖ: Milk Audio
ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ: Ηλίας Στάθης, Θένια Εμμανουήλ
Νίκος Ντουρλιός
Σπούδασε στη σχολή Μηχανολόγων – Μηχανικών του ΤΕΙ Πάτρας και σκηνοθεσία στη σχολή της Ευγενίας Χατζήκου και κατόπιν στη σχολή Λυκούργου Σταυράκου. Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Παραγωγή Βίντεο – Οπτικοακουστικά Μέσα και Κινούμενα Γραφικά» στο τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Μέσων του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Ασχολείται με τη φωτογραφία σχεδόν 30 χρόνια, και ειδικότερα στη φωτογράφιση του ελληνικού τοπίου με μηχανές μεγάλου φορμά. Φωτογραφίζει τον Όλυμπο από το 1995.
Τα τελευταία χρόνια, ασχολείται με την παραγωγή ντοκιμαντέρ, ταινιών μικρού μήκους, κινηματογραφικών παραγωγών μικρού μήκους, εταιρικών video και τη διαφημιστική φωτογραφία. Έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μικρού μήκους και η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, είναι το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Όλυμπος – Τέσσερα Μονοπάτια Για Να Φτάσεις Τους Θεούς».
Κείμενο: Γιάννης Βέλλης, Φωτο: Νίκος Ντουρλιός
