Travel StoriesΕλλάδα

Δελφοί: Ταξίδι αστραπή μέχρι τον …ομφαλό της γης

Την ΄Ανοιξη δεν θες και πολύ για να ξεμυαλιστείς. Έτσι, όταν μια φίλη μου πρότεινε να κάνουμε ένα μίνι ταξιδάκι στους Δελφούς δεν χρειάστηκε ούτε καν δεύτερη σκέψη. Είπα αμέσως το «ναι» και πρωί – πρωί Κυριακής επιβιβαστήκαμε στο αυτοκινητάκι με προορισμό τη Φωκίδα. Ο καιρός καλός, ο ήλιος λαμπρός, η εθνική οδός ανοιχτή για μας (τυχεροί όσοι εκδράμουν αμέσως μετά από εορταστικό τριήμερο).

Πολύ σύντομα είχαμε αφήσει πίσω μας την πόλη και βρισκόμασταν στην Αράχωβα και λίγο μετά στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Μα, πόσο κέφι και έμπνευση είχαν αυτοί που δημιούργησαν έναν τέτοιο χώρο σε ένα τέτοιο μέρος;

Η ανοιξιάτικα φύση σε τρελά κέφια, τα χρώματα μοναδικά, ο ουρανός καταγάλανος, τα αρχαία μας λαμπρά και υπερήφανα, η θέα προς Ιτέα και Γαλαξίδι να σου κόβει την ανάσα! Είχα χρόνια να επισκεφθώ τους Δελφούς, μάλλον από το σχολείο. Εκεί λειτούργησε το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Αν και στους ομηρικούς χρόνους ονομαζόταν Πυθώ, σταδιακά ο ρόλος της πόλης ενισχύθηκε και έφτασε να έχει πανελλήνια απήχηση. Οι διοικούντες των πόλεων στρέφονταν προς το μαντείο πριν πάρουν μια απόφαση. Οι Δελφοί διατήρησαν τη σημαντική τους θέση μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ., οπότε δόθηκε οριστικό τέλος στη λειτουργία του μαντείου με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Από τον 8ο αιώνα, όταν πλέον επικράτησε η λατρεία του Απόλλωνα το ιερό των Δελφών απέκτησε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, ενώ αυξήθηκε και η επιρροή του σε διάφορες χώρες της ανατολικής Μεσογείου (Συρία, Αρμενία).

Ο ναός του Απόλλωνα, του θεού της μουσικής, της αρμονίας και του φωτός κατείχε την πιο προβεβλημένη θέση στο ιερό των Δελφών. Το περίφημο μαντείο λειτουργούσε στο εσωτερικό του ναού, πάνω στο «χάσμα της Γης»! Από εκεί αναδύονταν οι αναθυμιάσεις τις οποίες εισέπνεε η Πυθία πριν περιέλθει σε κατάσταση μανίας και αρχίσει να εκστομίζει άναρθρες κραυγές. Στη συνέχεια το ιερατείο απέδιδε αυτές τις κραυγές ως χρησμούς, πάντοτε διφορούμενους.

Ο ιερός ομφαλός των Δελφών είχε τη μορφή μιας κωνικής πέτρας η οποία εικαζόταν ότι είχε πέσει από τον ουρανό. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Δίας πήρε δύο αετούς και τους άφησε να πετάξουν αντίθετα από τα πέρατα της Υφηλίου. Το σημείο όπου συναντήθηκαν, στους Δελφούς, ήταν ο ομφαλός της Γης. Εκεί ακριβώς ο Δίας πέταξε αυτή την πέτρα. Ο μαρμάρινος ομφαλός βρέθηκε βορειανατολικά του ναού του Απόλλωνα. Κατά μια πρόσφατη άποψη όμως έστεφε την κορυφή του ακανθωτού κίονα με τις χορεύτριες που απολαμβάνει κανείς στο μουσείο των Δελφών.

Το καλύτερα σωζόμενο μνημείο των Δελφών, το θέατρο, αποτελεί απόδειξη της πνευματικής και πολιτιστικής ακμής του ιερού του Απόλλωνα. Οικοδομήθηκε σε αμφιθεατρική θέση που προσφέρει υπέροχη θέα στην κοιλάδα του Πλειστού ποταμού. Εκεί διεξάγονταν οι μουσικοί και δραματικοί αγώνες που τελούνταν κατά τη διάρκεια του εορτασμού των Πυθίων ή και άλλων θρησκευτικών εορτών.

Ο αρχαιολογικός τόπος των Δελφών είχε καλυφθεί τον Μεσαίωνα από το χωριό Καστρί. Οταν καταστράφηκε μερικώς από σεισμό οι κατοίκοί του μετεγκαταστάθηκαν και η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή (1893) ξεκίνησε τις πρώτες ανασκαφές που άρχισαν σιγά – σιγά να φέρνουν στο φως τον πολύτιμο αυτό θησαυρό της αρχαιότητας.

Περιηγήθηκα στο μέρος ανάμεσα σε δεκάδες ξένους (μαζί μας και ένα πανεπιστήμιο από το Ντάλας), αλλά και Ελληνες τουρίστες (την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα η είσοδος είναι άλλωστε δωρεάν) που απολάμβαναν εκστασιασμένοι το μέρος. Με στεναχώρησε που κάποιοι Έλληνες επισκέπτες αγνοούσαν επιδεικτικά τα προστατευτικά σχοινάκια, τα παραβίαζαν και έμπαιναν σε μη προσβάσιμα σημεία ώστε να τραβήξουν καλύτερες φωτογραφίες. Οι φύλακες του χώρου σφύριζαν συνεχώς για τις παραβάσεις, οι παραβάτες όμως πάντα έβρισκαν κάτι για να δικαιολογηθούν.

Πέρασα από τον θησαυρό των Αθηναίων, τον βωμό των Χίων, τον Τρίποδα των Πλαταιών, το ιερό του Απόλλωνα, κατέληξα στο αρχαίο στάδιο στο πάνω μέρος του χώρου.

Επειτα περπάτησα έως το μουσείο όπου θαύμασα αγάλματα, μικροαντικείμενα από εκείνη την εποχή και φυσικά τον Ηνίοχο (αλλιώς τον θυμόμουν)…

Έφυγα με δέος από την περιοχή. Πόσο πλούσιος λαός είμαστε τελικά!

Περισσότερες περιπλανήσεις του Βασίλη Ανδριτσάνου στο ΜΠΙΛόγκ

Βασίλης Ανδριτσάνος

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκα στην Αθήνα και μηνών ακόμη μετακόμισα στα νότια προάστια όπου μένω μέχρι σήμερα και δεν τα αλλάζω με τίποτα. Η δημοσιογραφία προέκυψε από το πουθενά! Άλλα ήθελα να κάνω, δεν τα τόλμησα ποτέ, ίσως σε μια άλλη ζωή, μπορεί και αργότερα σε αυτή! Από το 1996 μέχρι σήμερα εργάζομαι σε εφημερίδες και περιοδικά. Δεν υπάρχει μέρα που να μην γράψω κάτι και δεν υπάρχει μέρα που να μην εύχομαι να μην γράψω κάτι! Από το 2015 έχω το ΜΠΙΛόγκ (https://tobillog.blogspot.com/) ένα μπλογκ που είναι κάτι σαν ημερολόγιο της ζωής μου και της ζωής των άλλων μαζί μου. Μεγάλη μου αγάπη και στόχος ζωής είναι τα ταξίδια. Γι' αυτά ζω και αναπνέω. Κανονίζω το επόμενο και πριν καν πραγματοποιηθεί έχω κλείσει και το μεθεπόμενο. Θα σας δω εκεί έξω, σε κάποιο αεροπλάνο, πλοίο, τρένο...

Σχετικά Άρθρα

Back to top button