City StoriesΕλλάδα

Τα αιχμάλωτα δέντρα της πόλης

Ο άνθρωπος έχει την τάση να οικειοποιείται σχεδόν τα πάντα. Από τον αέρα που αναπνέει, έως ότι θωρούν τα μάτια του. Ο στενός κορσές από το τσιμέντο, τις πλάκες και την πίσσα, κάνουν τους κορμούς να ασφυκτιούν. Οι ρίζες την έχουν λίγο καλλίτερα, γιατί χάνονται στα έσω, έτσι γλυτώνουν από το να βλέπουν την ασχήμια της επεκτατικότητας των ανθρώπων.

Νεραντζιές, πικροδάφνες, ελιές, δένδρα ή μεγάλοι θάμνους, συναντάμε παντού. Ακόμα και κυπαρίσσια και πεύκα και δεν είναι μόνο για λόγους ομορφιάς ή καλαισθησίας.

Ο ”έλεγχος” της θερμοκρασίας, η μείωση των πάσης φύσεως θορύβων και ρύπων, είναι μερικά από τα ευεργετήματα που προσφέρουν τα δένδρα.

Εμείς όμως εφευρίσκουμε όλο και περισσότερες χρήσεις για να απαξιώνουμε την προσφορά τους.

Άσε που προσπαθούμε να τους δώσουμε ακόμα και στην εμφάνιση, την δικιά μας αισθητική κομμωτηρίου.

«Όσο υγιέστερο είναι ένα δένδρο τόσο πληρέστερη είναι η κόμη του και αντιστρόφως. Η κόμη με το φύλλωμά της είναι το «εργοστάσιο» του δένδρου και πηγή όλων των ευεργετικών επιδράσεων στον άνθρωπο. Συνεπώς οποιαδήποτε κλάδευση της κόμης είναι σφάλμα. Μειώνει τη ζωτικότητα του δένδρου ως συνόλου διότι απομακρύνεται ένα σημαντικό μέρος των αφομοιωτικών οργάνων. Όσο πιο συχνές είναι οι κλαδεύσεις και όσο πιο έντονες γίνονται τόσο περισσότερες πληγές δημιουργούνται με αποτέλεσμα να δίνεται ευκαιρία σε χιλιάδες μύκητες και βακτήρια να προσβάλλουν τα δέντρα. Όσο κατά το δυνατόν υπόκεινται σε λιγότερο κλάδεμα τόσο περισσότερο και για μακρύτερο χρόνο διατηρούνται τα δένδρα υγιή. Δεν πρέπει εδώ να εφαρμόζονται οι ίδιες μέθοδοι που εφαρμόζονται στα βραχύβια οπωροφόρα δένδρα. Εκεί ισχύουν άλλοι κανόνες και άλλοι σκοποί. Εδώ πρέπει να τονισθεί με έμφαση η κακοποίηση που υφίστανται τα δένδρα στις πόλεις και ιδιαίτερα τα δέντρα των πεζοδρομίων από τις βάρβαρες όσο και αλόγιστες πολλές φορές κλαδεύσεις. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες επιβάλλεται η κλάδευση των δένδρων αν και με μια περισσότερο προσεκτική εκλογή των ειδών θα αποφεύγονταν πολλές κλαδεύσεις και συνεπώς άσκοπες δαπάνες πέρα από την κακοποίηση των δένδρων». (απόσπασμα από το βιβλίο του «Δασοκομία Πόλεων», εκδ. Art of Text, επανέκδοση 2001).dentra-4

Περπατάω στους δρόμους της πόλης και αισθάνομαι τα δένδρα σαν φίλους μου, που μπορώ να τους εκμυστηρευτώ πράγματα και όταν τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, τότε μια βόλτα στο πάρκο, μοιάζει με δώρο.

Μελέτες αποδεικνύουν ότι ακόμη και μια μικρή και σύντομη βόλτα σ’ ένα μικρό δρομάκι με δέντρα, μπορεί να μειώσει πολύ σημαντικά τα επίπεδα του άγχους, ακόμη κι αν αυτά τα δέντρα βρίσκονται μέσα στην πόλη.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ ζήτησαν από τους 160 συμμετέχοντες στην έρευνα να υποβληθούν σε μία ακραία κατάσταση στρες, απαιτώντας από αυτούς – στο όνομα της επιστήμης – να ετοιμάσουν μία ομιλία και να την δώσουν μπροστά σε πολύ αυστηρούς κριτές (κάτι που αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους μια πολύ στρεσογόνο κατάσταση).41-1

Στη συνέχεια τους ζήτησαν να επιλέξουν 1 από 10 εξάλεπτα βίντεο 360 μοιρών, που απεικόνιζαν τοπία της πόλης που άλλαζαν σε τοπία με δέντρα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης και της δεύτερης διαδικασίας παρακολουθούν τα επίπεδα του στρες των συμμετεχόντων και τους ζήτησαν να απαντήσουν και σε ερωτηματολόγια σε 3 φάσεις: πριν αρχίσει η μελέτη, αμέσως μετά την παράδοση της ομιλία τους και στη συνέχει την ώρα που παρακολουθούσαν τα βίντεο.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες η ομάδα στη συνέχεια ήταν σε θέση να σχεδιάσει ένα γράφημα και να αναλύσει τα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα, λοιπόν, έδειξαν ότι όσο περισσότερο τα δέντρα στα βίντεο αύξαναν σε πυκνότητα και αριθμό, τόσο μειώνονταν τα επίπεδα του άγχους των στρεσαρισμένων από την διαδικασία της ομιλίας ανθρώπων.

Όσο πιο πυκνό ήταν το δάσος, τόσο χαμηλότερη ήταν η ψυχολογική πίεση, γεγονός που υποδηλώνει ότι το να κάνει κανείς μια βόλτα σε ένα δρόμο με δέντρα – ή περπάτημα σε ένα πάρκο – θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα ευεργετικό για την ψυχική του ευεξία.

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Σπύρος Τσακίρης

Σπύρος Τσακίρης

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ: ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ-VIDEOGRAPHER Γεννήθηκε το 1962 στη Ζαχάρω Ηλείας. Από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία. Από το 1987 εργάζεται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», καλύπτοντας όλα τα μεγάλα ελληνικά και διεθνή γεγονότα. Από το 1999 είναι υπεύθυνος του φωτογραφικού τμήματος της εφημερίδας (καθημερινό, κυριακάτικο φύλλο, www.enet.gr). Έχει καλύψει θέματα όπως: Εμφύλιος στη Βοσνία, 1o και 2ο Πόλεμο του Κόλπου, εμφύλιος στο Λίβανο, πτώση Σοβιετικής Ένωσης, γεγονότα στην Αλβανία, πτώση Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, Κοσσυφοπέδιο '89, εμφύλιος στη Ρουάντα, πείνα στην Αφρική, Κούρδοι, τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πέρα από την επικαιρότητα, έχει φωτογραφήσει σε χώρες όπως: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Συρία, Σαουδική Αραβία, Αρμενία, Τανζανία, Κένυα, Νότιος Αφρική, Αίγυπτος, Κύπρος, Ολλανδία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Αυστρία, αποτυπώνοντας τη διαφορετικότητα της ανθρώπινης δραστηριότητας και την παρουσία της στο περιβάλλον. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με το διεθνή τύπο, με το γαλλικό πρακτορείο IMAPRESS και το γερμανικό ACTION PRESS. Θέματά του έχουν δημοσιευθεί στα μεγαλύτερα ελληνικά και ξένα περιοδικά, όπως «ΓΑΙΟΡΑΜΑ», «Flame of Life», «ΔΙΦΩΝΟ», ελληνικό και ισπανικό «National Geographic», “STERN”, “TIME”, “PARIS MATCH”, “NEWSWEEK” κλπ. Από το 2009 είναι μέλος του IEPA (International Environment Photographers Association). Επίσης είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της ΕΦΕ (Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας). Φωτογραφίες του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε διεθνή μουσεία. Επίσης φωτογραφία του βρίσκεται στην παγκόσμια συλλογή για τις καλύτερες φωτογραφίες του αιώνα που πέρασε. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Έχει ολοκληρώσει μεγάλα projects με θέματα «Τα παιδιά μπροστά στο νέο αιώνα», «Οι άνθρωποι του τύπου στην Ελλάδα», «Ψαράδες», «Άνθρωπος και Περιβάλλον». Ασχολείται παράλληλα με τη σκηνοθεσία multimedia και ντοκιμαντέρ. Έχει ολοκληρώσει τέσσερα ντοκιμαντέρ. Συγκεκριμένα τα μικρού μήκους «Vrooom» 32΄, «Μπαϊάσα – Βοβούσα» 17΄ και «Ο Θησαυρός της Λιμνοθάλασσας» 17΄, το οποίο και βραβεύθηκε το 2003 από το National Geographic και προβλήθηκε στο φεστιβάλ ECOCINEMA 2003. Επίσης το ντοκιμαντέρ, μεγάλου μήκους «Flamingo» 90΄, μία μουσική ταινία με τους Πυξ Λαξ που κυκλοφόρησε στην αγορά με τη μορφή DVD. Ακόμη, για λογαριασμό της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» σκηνοθέτησε το 2014 το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ». Σήμερα συνεργάζεται με μεγάλα ελληνικά και διεθνή ειδησεογραφικά ΜΜΕ και διδάσκει σε σεμινάρια και δυναμικά workshops, δίνοντας έμφαση στα multimedia. Δημιούργησε την ιστοσελίδα www.carnetdevoyage.gr και εργάζεται ως Φωτογράφος του Προέδρου της Βουλής, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τέλος, συνεχίζει να δημιουργεί ντοκιμαντέρ με ενδιαφέρουσες ιστορίες. https://www.instagram.com/tsakiris.photography/ Spyros Tsakiris Photography|Facebook/ tsakirisphotographer@gmail.com

Σχετικά Άρθρα

Δείτε Επίσης
Close
Back to top button