Μιλάνο: Στο “σπίτι” της Μαρίας

Ντορίτα Λουκίσσα 05/01/2020 10:01

543 2 λεπτά διάβασμα

‘Οταν λες Μιλάνο, η πρώτη σκέψη όλων πάει στη μόδα. Είναι βλέπεις η πρωτεύουσα της, για την Ιταλία τουλάχιστον.

Αυτό ήταν για μένα τουλάχιστον τρομαχτικό, αφού η σχέση μου με την μόδα είναι τόσο συμβατή όσο η σαρδέλα με τη σοκολάτα.

Φτάνοντας στη Μητρόπολη του στυλ, σκεφτόμουν πώς θα πέρναγα δυο μέρες εκεί, ειδικά την ώρα που τα υπόλοιπα μέλη της παρέας είχαν σκοπό να ξετινάξουν τα μαγαζιά, σπορ στο οποίο εγώ δεν σκόπευα να επιδοθώ. Και για λόγους πορτοφολιού και για λόγους αρχής.

Η επίσκεψη μου ξεκίνησε τελικά από τη Duomo, τον επιβλητικό καθεδρικό ναό της πόλης που δεν μπορώ να πω πως με συγκίνησε ιδιαίτερα. Είχα δει και καλύτερους.

Και τότε θυμήθηκα. Στο Μιλάνο χτυπάει και η καρδιά της όπερας, στην περίφημη Σκάλα της, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το εμπορικό κέντρο της πόλης.

Μετριοπαθής θαυμάστρια της όπερας, ήθελα ωστόσο να δω από κοντά αυτό το τόσο ξακουστό θέατρο.Το Teatro alla Scala, και για τους πιο μυημένους «La Scala», είναι ένα από τα πιο διάσημα λυρικά θέατρα στον κόσμο και για τους λάτρεις ο …ναός της όπερας. Πήρε την ονομασία της από την ομώνυμη πλατεία του Μιλάνου όπου και βρίσκεται, την Piazza della Scala.

Το θέατρο κατασκευάστηκε κατόπιν εντολής της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας ώστε να αντικαταστήσει το παλαιό θέατρο που στέγαζε την Όπερα του Μιλάνου, το Teatro Regio Ducale, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά στις 26 Φεβρουαρίου 1776. Το έργο ανατέθηκε στον διάσημο αρχιτέκτονα Τζουζέπε Πιερμαρίνι και τα επίσημα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν στις 3 Αυγούστου 1778. Η πρώτη παράσταση που δόθηκε ήταν η όπερα L’ Europa riconosciuta του Αντόνιο Σαλιέρι.Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το θέατρο βομβαρδίστηκε, τη νύχτα μεταξύ 15ης και της 16ης Αυγούστου 1943, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές βλάβες, ενώ κατέρρευσε η οροφή. Το κτίριο ανοικοδομήθηκε αμέσως, όμως η βιασύνη για την ανοικοδόμηση της στέγης και η αναστήλωση του πολύπλοκου συστήματος δοκών, εμποδίστηκε από την εύρεση πανομοιότυπων με τα πρωτότυπα εξαρτημάτων, με αποτέλεσμα η ακουστική της αίθουσας να είναι χειρότερη απ’ ό,τι πριν.

Με την ευκαιρία της αναστήλωσης, στην οροφή τοποθετήθηκε ένας τεράστιος πολυέλαιος με περίπου 400 λαμπτήρες, κατασκευασμένος από φυσητό γυαλί από τεχνίτες της Βενετίας.

Περιμέναμε υπομονετικά στην ουρά για τα εισιτήρια και μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να επιστρέψουμε μετά από μισή ώρα, καθώς επιτρέπεται να μπει περιορισμένος αριθμός επισκεπτών.

Η ώρα πέρασε γρήγορα. Μπήκαμε. Και τότε την είδα. Την Μαρία Κάλλας. Μέσα από το μεγάλο πορτρέτο της που δεσπόζει στο χώρο και «καταπίνει» όλες τις άλλες ντίβες.Φανατικός εθνικισμός; Κάθε άλλο Ήταν το Σπίτι της.

Για ολόκληρη τη δεκαετία του ’50 η Σκάλα του Μιλάνου μεταμόρφωνε την Μαρία Κάλλας από ένα παχουλό αμήχανο κορίτσι σε ένα παγκόσμιο σκηνικό φαινόμενο και η Μαρίας Κάλλας μετέτρεπε τη Σκάλα σε θέατρο διεθνούς βεληνεκούς που έκανε μια ανεπανάληπτη επανάσταση. στον κόσμο της όπερας.

Όμορφη η αίθουσα του θεάτρου με τα κόκκινα βελούδα. Το ίδιο και η κλασσική ιταλική σκηνή. Η έκθεση με τα κοστούμια εντυπωσιακή. Οι παρτιτούρες και τα μουσικά όργανα, χάρμα οφθαλμών.