“Θα φύγεις; Πού θα πας πάλι; Τώρα δε γύρισες από ταξίδι; Να σε πάω στο αεροδρόμιο;”. Ο μπαμπάς μου, με μια ανάσα.
Άντε τώρα να εξηγήσεις πως βρήκες οικονομικά εισιτήρια για Μάλτα και πως το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου προσφέρεται για ταξίδι-αστραπή στο εξωτερικό. Το ταξίδι-αστραπή είναι σχετικό βέβαια, καθώς από το φθινόπωρο και μετά οι απευθείας πτήσεις προς Μάλτα είναι περιορισμένες, οπότε «αναγκαστικά» η διαμονή μας κράτησε 5 μέρες.
Από την αρχή του ταξιδιού, με τη φίλη και συνταξιδιώτισσά μου είχαμε συμφωνήσει πως θα αποφύγουμε τα πολύ τουριστικά αξιοθέατα. Ο ταξιδιωτικός οδηγός που χρησιμοποιήσαμε, ανέφερε πως η Μάλτα διαθέτει πολλούς ναούς και αρχαιολογικά μνημεία, εκκλησίες και καθεδρικούς ναούς, μουσεία και κέντρα τέχνης, περιοχές φυσικής ομορφιάς και ψαροχώρια, παραλίες και θέρετρα. Εμείς, θέλαμε να γνωρίσουμε το νησί ως περιπλανώμενες, οπότε εξοπλιστήκαμε με αθλητικά παπούτσια, φωτογραφικές μηχανές και χάρτη και πολλή όρεξη για περπάτημα.
Μερικά στοιχεία όμως για τη Μάλτα… Η γοητεία του νησιού είναι αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους της (μόλις 316 τ.χλμ στη μεγάλη αγκαλιά της Μεσογείου). Η Μάλτα ανήκει σε σύμπλεγμα επτά νησιών, εκ των οποίων κατοικούνται μόνο τα τρία. Τα άλλα δύο είναι το Γκότσο και το Κομίνο, τα οποία δυστυχώς δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών.
Καθώς η ιστορία του νησιού μετράει περισσότερα από 7.000 χρόνια, είναι λογικό κι επόμενο να υπάρχουν εμφανείς οι επιρροές των κατά καιρούς κατακτητών. Λόγω της στρατηγικής θέσης του νησιού στο χάρτη, το μικρό αυτό αρχιπέλαγος αποτέλεσε ανά τους αιώνες πόλο έλξης και στόχο κατάκτησης για πολλούς. Από τη Μάλτα έχουν περάσει Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Άραβες, Γάλλοι, Ισπανοί, οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη, Βρετανοί. Τα σημάδια των λαών αυτών αντικατοπτρίζονται στην αραβική και μεσαιωνική αρχιτεκτονική (στα σπίτια, στους δρόμους, στις καστροπολιτείες), στα vintage αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους –προσοχή, οι Μαλτέζοι οδηγούν από την αριστερή πλευρά του δρόμου- και τους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους που παραπέμπουν στη Βρετανική κατοχή, στις γεύσεις της μαλτέζικης κουζίνας.
Η Μάλτα προσφέρεται για φωτογραφικές περιηγήσεις , καθώς στο μεγαλύτερο κομμάτι της είναι κάτι παραπάνω από γραφική. Δικά μου αγαπημένα θέματα τα χρωματιστά πορτοπαράθυρα, τα παραδοσιακά κλειστά μπαλκόνια, οι επιγραφές στα σπίτια, οι αντανακλάσεις στα κατά τόπους λιμανάκια και τα κάστρα με τα αποτυπώματα των Ιπποτών.
Φιλική συμβουλή: περιπλανηθείτε, περιπλανηθείτε, περιπλανηθείτε. Τα γραφικά δρομάκια κρύβουν μικρά καφέ και χρωματιστές γωνιές και η μεσαιωνική ατμόσφαιρα σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές.
Αγαπημένη και παραδοσιακή συνήθεια των Μαλτέζων οι βόλτες στις κατά τόπους παραλιακές οδούς. Είτε για περπάτημα, είτε για ονειροπόληση. Πάντα με θέα σε γραφικά λιμανάκια και στα τείχη των πόλεων.
Όπως προανέφερα, η κουζίνα της Μάλτας έχει έντονες επιρροές από τους πολιτισμικά διαφορετικούς ανά τους αιώνες κατοίκους της, με κυριότερες αυτές της ιταλικής κουζίνας. Τα πιάτα που δοκιμάσαμε σε τοπικά εστιατόρια ήταν: bragioli (ρολό μοσχάρι), fenek (κουνέλι, που αποτελεί το πιο δημοφιλές κρέας και το βρίσκουμε κυρίως ως στιφάδο με διάφορα μυρωδικά), pastizzi (παρόμοια με τα κρητικά λυχναράκια, με ρικότα, που είναι το τοπικό τυρί), γλυκά με ρικότα.
Η βροχή μας συνόδευσε σχεδόν καθ΄όλη τη διάρκεια της διαμονής μας. Μια μέρα, όμως, ζήσαμε μια διαφορετική εμπειρία. Η παραλιακή οδός είχε πλημμυρίσει προσφέροντάς μας ωραίες εικόνες για φωτογραφικά κλικ, αλλά αποτελούσε άθλο το να τη διαβείς πεζός χωρίς να βραχείς μέχρι το γόνατο. Προσπαθώντας να φτάσουμε μέχρι τη στάση του λεωφορείου, μοναδική μέθοδος σωτηρίας ήταν το να πηδάμε από παγκάκι σε παγκάκι. Μιμηθήκαμε τους ντόπιους σε αυτό και αποφύγαμε το να κυκλοφορούμε όλη μέρα με βρεγμένα παπούτσια. Δυστυχώς, για μερικούς τα κύματα ήταν πιο ορμητικά από το αναμενόμενο.
Μέσα στη μέρα, κι αφού μετά από πολύωρη βόλτα καθίσαμε σε μπυραρία για ξεκούραση, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από μακριά και με ασφάλεια τα εντυπωσιακά άλματα του νερού.
Η σημερινή πρωτεύουσα της Μάλτας είναι η Βαλέτα, η οποία αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Όποιος έχει επισκεφτεί την Παλιά Πόλη της Ρόδου δε μπορεί να μη σκεφτεί τη μεταξύ τους ομοιότητα. Υπάρχει εξήγηση, όμως. Και οι δύο έχουν χτιστεί από το ίδιο Τάγμα Ιπποτών. Σε κερδίζει η Βαλέτα από την πρώτη στιγμή που περνάς την κεντρική της πύλη. Καστροπολιτεία προστατευμένη από πανύψηλα τείχη, αριστοκρατική, μεγαλοπρεπής, γεμάτη κόσμο που τριγυρνά στα στενά της. Περπατώντας στον κεντρικό δρόμο Triq Ir-Repubblika συναντάς μαγαζιά, παλάτια και καφέ. Όλα αυτά μαζί είναι η Valleta. Ατμοσφαιρικά παραδοσιακή με μοντέρνες πινελιές. Αφού την περπατήσαμε σχεδόν από άκρη σε άκρη, πήραμε και το τρενάκι για μια διαφορετική βόλτα με συνοδεία τις επίμονες στάλες της βροχής.
Αξιόλογο σημείο προς επίσκεψη είναι οι Άνω Κήποι Mπαράκα. Οι κήποι αυτοί αποτελούν μεν ένα πολυδιαφημισμένο τουριστικό αξιοθέατο, από την άλλη όμως προσφέρουν εξαιρετική θέα στο Μεγάλο Λιμάνι της Βαλέτα και τα παγκάκια τους είναι ό,τι πρέπει για μια ανάσα ξεκούρασης. Στο «μπαλκόνι» αυτού του εξώστη συγκεντρώνονται οι τουρίστες και κάθε μεσημέρι, εκτός από τη μαγευτική θέα, απαθανατίζουν έναν και μοναδικό χαιρετιστήριο κανονιοβολισμό, ο οποίος υπενθυμίζει τη στρατιωτική ιστορία του νησιού.
Το Μεγάλο Λιμάνι συνδέεται με τους Άνω Κήπους με ένα τελεφερίκ ύψους 58 μέτρων. Το τελεφερίκ χαρίζει πανοραμική θέα και προτείνεται ακόμα και σε αυτούς που υποφέρουν από υψοφοβία και διστάζουν να το χρησιμοποιήσουν. Δηλώνω περήφανη, επειδή κατάφερα να παραμείνω ψύχραιμη και χαμογελαστή εντός της γυάλινης καμπίνας, έχοντας φυσικά πάρει αγκαλιά το ειδικό χερούλι.
Η πόλη που αγάπησα, όμως, στη Μάλτα ήταν η Μντίνα. Η παλιά πρωτεύουσα του νησιού που αποκαλείται «Σιωπηλή Πόλη», καθώς μετά την αποχώρηση των τουριστών μόνο η σιωπή διασχίζει τα δαιδαλώδη στενάκια της. Τα τείχη γύρω από την πόλη σταματάνε το χρόνο. Η πόλη μέσα από τα τείχη είναι ονειρική. Τα παλάτια ανακατεύονται με τα μαγαζάκια και τους ναούς, λιθόστρωτα δρομάκια σε προκαλούν να τα εξερευνήσεις, να ταξιδέψεις με το μυαλό σου σε άλλες εποχές. Ο ρυθμικός ήχος από τις οπλές των αλόγων που σέρνουν άμαξες, δημιουργεί την αίσθηση πως από κάποια γωνία θα εμφανιστούν Ιωαννίτες Ιππότες με τα ξίφη και τις γυαλιστερές πανοπλίες τους. Δυστυχώς, η εποχή τους έχει περάσει ανεπιστρεπτί, έχει όμως αφήσει έντονα ίχνη στο πέρασμά της. Για τη Μντίνα a οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους.
Συνοψίζοντας, η Μάλτα προτείνεται για οικονομική, κοντινή και ολιγοήμερη απόδραση και αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, μαγικό προορισμό για τον ταξιδιώτη που θέλει να συνδυάσει φωτογραφία, βόλτα και ιστορία.
Narak iktar tard! (Τα λέμε, στα μαλτέζικα)!!!
