Περπατώ στο μεγάλο προαύλιο της σχολής Αργυροχρυσοχοΐας στη Στεμνίτσα Αρκαδίας. Το πανέμορφο διώροφο πέτρινο κτίριο του 1926 που άλλοτε στέγαζε σχολείο σήμερα φιλοξενεί ένα δημόσιο ΙΕΚ. Απευθύνεται σε αποφοίτους Λυκείου από όλη την Ελλάδα και διαθέτει το τμήμα “Τεχνικός Χειροποίητου Κοσμήματος και Σχεδιασμού Κοσμήματος”.
Την ημέρα της επίσκεψής μου η Σχολή είναι κλειστή, όμως ένας φίλος με οδηγεί στο υπόγειό της για να δω τα εργαστήρια. Εδώ μερικοί μαθητές δουλεύουν σε κάποια project τους, αποκτούν εμπειρία, δίνουν ζωή στο μέταλλο. “Χαζεύω” όλα αυτά τα εργαλεία και τα μηχανήματα. Θαυμάζω όλα αυτά τα νέα παιδιά, τους καλλιτέχνες που σκέφτονται, εμπνέονται, δημιουργούν από το μηδέν…
Από τα μεταβυζαντινά χρόνια η Στεμνίτσα αποτελεί αργυροχρυσοχοϊκό και μεταλλουργικό κέντρο με ονομαστούς τεχνίτες που ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα και εδραιώνουν μια μακραίωνη παράδοση στο χώρο της Αργυροχρυσοχοΐας. Το 1976 ο βραβευμένος για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών τεχνίτης Λάμπης Κατσούλης και ο Αριστείδης Βλαχόγιαννης ξεκινούν τη διδασκαλία της Τέχνης του Αργυροχρυσοχόου. Τότε η Σχολή ήταν Κέντρο Χειροτεχνίας του ΕΟΜΜΕΧ. Το 1980 η Σχολή υπαγόταν στο Υπουργείο Παιδείας, ενώ από το 2013 ανήκει στη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης και λειτουργεί ως Δημόσιο ΙΕΚ.
Η Σχολή λειτουργεί σε κτίριο που ανακαινίστηκε τα τελευταία χρόνια από τον Δήμο Τρικολώνων και διαθέτει πλήρη υλικοτεχνική υποδομή. Προσφέρει στους σπουδαστές της -εκτός από τη γνώση και την εμπειρία του αντικειμένου- επίδομα ενοικίου, σίτιση, συμμετοχή σε εκθέσεις και εκπαιδευτικές εκδρομές.
Το κυριότερο όμως είναι πως δίνει την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να μάθουν και να “στείλουν” στο μέλλον μία Τέχνη που μας έρχεται από τα βάθη των χρόνων…
Περισσότερες περιπλανήσεις του Βασίλη Ανδριτσάνου στο ΜΠΙΛόγκ
