City StoriesFeaturedΕλλάδα

Στεμνίτσα: Μια μέρα στη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας

Περπατώ στο μεγάλο προαύλιο της σχολής Αργυροχρυσοχοΐας στη Στεμνίτσα Αρκαδίας. Το πανέμορφο διώροφο πέτρινο κτίριο του 1926 που άλλοτε στέγαζε σχολείο σήμερα φιλοξενεί ένα δημόσιο ΙΕΚ. Απευθύνεται σε αποφοίτους Λυκείου από όλη την Ελλάδα και διαθέτει το τμήμα “Τεχνικός Χειροποίητου Κοσμήματος και Σχεδιασμού Κοσμήματος”.

Την ημέρα της επίσκεψής μου η Σχολή είναι κλειστή, όμως ένας φίλος με οδηγεί στο υπόγειό της για να δω τα εργαστήρια. Εδώ μερικοί μαθητές δουλεύουν σε κάποια project τους, αποκτούν εμπειρία, δίνουν ζωή στο μέταλλο. “Χαζεύω” όλα αυτά τα εργαλεία και τα μηχανήματα. Θαυμάζω όλα αυτά τα νέα παιδιά, τους καλλιτέχνες που σκέφτονται, εμπνέονται, δημιουργούν από το μηδέν…

Από τα μεταβυζαντινά χρόνια η Στεμνίτσα αποτελεί αργυροχρυσοχοϊκό και μεταλλουργικό κέντρο με ονομαστούς τεχνίτες που ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα και εδραιώνουν μια μακραίωνη παράδοση στο χώρο της Αργυροχρυσοχοΐας. Το 1976 ο βραβευμένος για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών τεχνίτης Λάμπης Κατσούλης και ο Αριστείδης Βλαχόγιαννης ξεκινούν τη διδασκαλία της Τέχνης του Αργυροχρυσοχόου. Τότε η Σχολή ήταν Κέντρο Χειροτεχνίας του ΕΟΜΜΕΧ. Το 1980 η Σχολή υπαγόταν στο Υπουργείο Παιδείας, ενώ από το 2013 ανήκει στη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης και λειτουργεί ως Δημόσιο ΙΕΚ.

Η Σχολή λειτουργεί σε κτίριο που ανακαινίστηκε τα τελευταία χρόνια από τον Δήμο Τρικολώνων και διαθέτει πλήρη υλικοτεχνική υποδομή. Προσφέρει στους σπουδαστές της -εκτός από τη γνώση και την εμπειρία του αντικειμένου- επίδομα ενοικίου, σίτιση, συμμετοχή σε εκθέσεις και εκπαιδευτικές εκδρομές.

Το κυριότερο όμως είναι πως δίνει την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να μάθουν και να “στείλουν” στο μέλλον μία Τέχνη που μας έρχεται από τα βάθη των χρόνων…

Περισσότερες περιπλανήσεις του Βασίλη Ανδριτσάνου στο ΜΠΙΛόγκ

Βασίλης Ανδριτσάνος

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκα στην Αθήνα και μηνών ακόμη μετακόμισα στα νότια προάστια όπου μένω μέχρι σήμερα και δεν τα αλλάζω με τίποτα. Η δημοσιογραφία προέκυψε από το πουθενά! Άλλα ήθελα να κάνω, δεν τα τόλμησα ποτέ, ίσως σε μια άλλη ζωή, μπορεί και αργότερα σε αυτή! Από το 1996 μέχρι σήμερα εργάζομαι σε εφημερίδες και περιοδικά. Δεν υπάρχει μέρα που να μην γράψω κάτι και δεν υπάρχει μέρα που να μην εύχομαι να μην γράψω κάτι! Από το 2015 έχω το ΜΠΙΛόγκ (https://tobillog.blogspot.com/) ένα μπλογκ που είναι κάτι σαν ημερολόγιο της ζωής μου και της ζωής των άλλων μαζί μου. Μεγάλη μου αγάπη και στόχος ζωής είναι τα ταξίδια. Γι' αυτά ζω και αναπνέω. Κανονίζω το επόμενο και πριν καν πραγματοποιηθεί έχω κλείσει και το μεθεπόμενο. Θα σας δω εκεί έξω, σε κάποιο αεροπλάνο, πλοίο, τρένο...

Σχετικά Άρθρα

Back to top button