Travel StoriesΚόσμος

Κάτω Ιταλία: Η “άλλη” Μεγάλη Ελλάδα!

Όσες φορές κι αν ταξιδέψεις στην Ιταλία, ποτέ δε θα χορτάσεις τις ομορφιές των ρωμαϊκών αρχαιοτήτων, την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των ενετικών κάστρων, το εντυπωσιακό χρώμα των σπιτιών, των χωριών και των πόλεων.

Όταν μιλάμε για Ιταλία, εννοούμε μια χώρα όπου, κάθε περιοχή έχει το δικό της, ξεχωριστό χαρακτήρα: άλλες εικόνες, άλλα αρώματα, άλλες γεύσεις, άλλη αρχιτεκτονική, άλλη κουλτούρα, άλλοι άνθρωποι •ακόμα και βόρεια, πάνω από τη Ρώμη, όπου όλα συνάδουν με τα πιο σύγχρονα κράτη της κεντρικής Ευρώπης.

Για μένα, το 2016, ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία που επέλεξα να κάνω διακοπές μακράς διάρκειας στην Ιταλία •και δη στη νότια. Από το ταξίδι αυτό, δε θα αναφερθώ στο κομμάτι της Νάπολης και του κόλπου του Αμάλφι (γνωστού και ως Αμαλφιάδα), καθώς υπάρχει άλλο ρεπορτάζ, από τη Διονυσία Κωστή. Θα αναφερθώ στο κομμάτι της Μεγάλης Ελλάδας (Grecia Salentina), στην περιοχή της Απουλίας, όπου μπορείτε να πάτε με πλοίο από την Πάτρα, με προορισμό το Μπάρι. italia_10

Ολόκληρη η περιοχή της Απουλίας συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα και οι περισσότερες πόλεις και χωριά έχουν ελληνικά ονόματα. Οδηγώντας δε νότια από το Μπάρι, ακόμα και το τοπίο “μυρίζει” Ελλάδα! Στα θετικά να σημειώσουμε κι ότι οι μετακινήσεις στις εθνικές οδούς δεν περιλαμβάνουν διόδια, οπότε, αν έχετε ντιζελοκινητήρα, θα δείτε όλην την περιοχή με ένα “γέμισμα”.

Εμείς, ως κέντρο της εξόρμησής μας, επιλέξαμε την πόλη Λέτσε •ιδιαίτερα η παλιά, θεωρείται κόσμημα και έχει χαρακτηριστεί ως κέντρο του μπαρόκ στο Νότο, καθώς περιβάλλεται από εντυπωσιακά κτίρια τα οποία κοσμούνται από ζωγραφιές και αγάλματα. italia_02

Στην παλιά πόλη θα βρείτε παραδοσιακά μπιστρό και θα φάτε ζυμαρικά με πολύ, φρέσκια ντομάτα, σε τιμές χαμηλότερες κατά 30-40% από αυτές που πληρώνουμε εδώ. Εξάλλου, έχουν ΦΠΑ 10%! Η κουλτούρα είναι διάχυτη και διάφοροι καλλιτέχνες πουλάνε εδώ κι εκεί τις δημιουργίες τους.

Θα βρείτε, επίσης, μέσω internet, φθηνά καταλύματα •κυρίως παλιά σπίτια και βίλες, που έχουν διαμορφωθεί πλήρως, και νοικιάζουν τα δωμάτιά τους σε τιμές σχετικά χαμηλές. Όμως, πάνω απ’ όλα, θα νιώσετε ότι εδώ… μας αγαπάνε! Γνωρίζουν τα προβλήματά μας, δεν κρύβουν ότι αντιμετωπίζουν αντίστοιχη κρίση και υψηλά ποσοστά ανεργίας και στους απέραντους σιτοβολώνες τους απασχολούν κυρίως παράνομους μετανάστες ως εργάτες. Σε γενικές γραμμές είναι πολύ ευγενικοί, μαθαίνουν υποχρεωτικά αρχαία ελληνικά στα σχολεία τους, αλλά μην περιμένετε να ακούσετε τη γλώσσα μας παρά μόνο αν συναντήσετε ηλικιωμένους που μιλούν τα Γραικανικά (αρχαία ελληνικά με πρόσμιξη λατινικών λέξεων).

italia_05

Στην περιοχή αυτή υπάρχουν 11 δήμοι -εκ των οποίων οι 9 είναι ελληνόφωνοι- και γενικό “κουμάντο” κάνει η μαφία •κάτι που δε γίνεται, όμως, άμεσα αντιληπτό στον τουρίστα. Πάντως, αν παρκάρετε κάπου και έρθει κάποιος να σας ζητήσει 5 ευρώ για… να το φυλάει, δώστε τα! Διαφορετικά, ίσως και να μην ξαναβρείτε το αυτοκίνητό σας…
Εμείς επισκεφθήκαμε τα τρία πιο γνωστά ελληνόφωνα χωριά: την Καλημέρα, το Μαρτάνο (Αμαρτία), και το Καστρινιάνο. Και στα τρία, τα ελληνικά χρώματα είναι έντονα, αποπνέουν όμως μια γεύση γλυκιάς μελαγχολίας. Έχουν όλα κάστρα ή βρίσκονται μέσα σε κάστρο, όπως το Μαρτάνο, ενώ στην Καλημέρα ξεχωρίζει η πινακίδα “Kalos Irthate” στην είσοδο. Εστιατόρια και πιτσαρίες ανοίγουν μόνο βράδυ •και στα τρία.

Κάπως έτσι, νηστικοί και αποκαμωμένοι από την κούραση της περιπλάνησης στην Γρέτσια Σαλεντίνα, κατευθυνθήκαμε προς το Αλμπερομπέλο: το πιο διάσημο κέντρο της επαρχίας του Μπάρι, με τα μοναδικά κτίσματα “τρούλι”, δηλαδή τα πέτρινα κτίρια που, αντί της κλασικής οροφής, έχουν τρούλο.

italia_12

Η ιστορία αυτών των κτιρίων συνδέεται με διάταγμα του Βασιλείου της Νάπολης, κατά το δέκατο πέμπτο αιώνα, σύμφωνα με το οποίο οι μη μόνιμες κατασκευές γλίτωναν τη φορολογία. Με τεχνική κατασκευής παρόμοια με αυτήν που στήνονταν οι πρωτόγονες καλύβες, χωρίς κονίαμα, εύκολα γκρεμίζονταν και ξαναχτίζονταν. Χρησίμευαν δε ως προσωρινά καταφύγια και αποθήκες, αλλά και ως μόνιμη κατοικία από μικροϊδιοκτήτες γης, εργάτες και αγρότες.

Η συγκεκριμένη πόλη έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και διαθέτει μέχρι και πανσιόν “τρούλι” •αν και σε τσουχτερές τιμές, Το φαγητό, όμως, είναι φθηνότερο απ’ ό,τι στην Ελλάδα •για παράδειγμα, με 8 ευρώ μπορείτε να απολαύσετε κοκκινιστό μοσχάρι με ζυμαρικά, σε βαθύ πιάτο, ακριβώς όπως θα το φτιαχνε στο χωριό η μαμά μας! Να έχετε, επίσης, υπόψη πως, κάθε καλοκαίρι (τέλη Ιουλίου), γίνεται στην πόλη 3ήμερο φεστιβάλ μουσικής ροκ και τζαζ.italia_04

Θα κλείσουμε την περιήγηση στην Απουλία με την Gallipoli (Καλή Πόλη): ακόμα μία σπαρτιατική αποικία, που ενσωματώθηκε το 256 π.Χ. στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είναι εντυπωσιακή γιατί, όλη το παλιό κομμάτι, βρίσκεται μέσα σε ένα κάστρο το οποίο κτίστηκε το 1.500, προκειμένου να προστατέψει τους κατοίκους από τις πειρατικές επιδρομές και λεηλασίες.

Μπαίνοντας στην πόλη, το τοπίο θυμίζει και πάλι Ελλάδα •με μπαλκόνια “φορτωμένα” λογιών λογιών λουλούδια και πολύχρωμα γεράνια, Οι κεντρικοί δρόμοι είναι εμπορικοί ενώ, η παλιά πόλη, συνδέεται με γέφυρα, καθώς είναι κτισμένη στον κόλπο και κυριολεκτικά “μπαίνει” στη θάλασσα! Για το τέλος, στην πίσω πλευρά της, σας περιμένει μια υπέροχη έκπληξη: μια βουτιά σε μια πανέμορφη παραλία, στο Ιόνιο!

 

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Αντώνης Βασιλόπουλος

Αντώνης Βασιλόπουλος

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Ξεκίνησα τη δημοσιογραφία το 1985 από την πρωινή τότε εφημερίδα «Δημοκρατικός Λόγος». Έκτοτε και μέχρι σήμερα πέρασα από πολλά μεγάλα-και ένδοξα στο παρελθόν-«μαγαζιά» στο χώρο του Τύπου όπως "Αυριανή", "Νίκη", "Έξουσία","Έπενδυτής", "Πρώτο Θέμα"," Ισοτιμία", "Έλευθεροτυπία", με ειδίκευση το εργατικό –συνδικαλιστικό και ασφαλιστικό ρεπορτάζ, ενώ από το 1993 εργάζομαι και στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, όπου τα τελευταία 17 χρόνια είμαι αρχισυντάκτης ειδήσεων στο Α’ πρόγραμμα της ΕΡΑ. Τα ταξίδια μου αρέσουν πολύ. Τόσο τα νοερά, όσο και τα πραγματικά και πάντα συνδύαζα τη δουλειά-για λόγους οικονομίας και τις αποστολές στο εξωτερικό με άδεια στη συνέχεια για να πηγαίνω όπου μπορούσα. Και έτσι έχω καταφέρει αρκετά πράγματα. Το μεγάλο μου όνειρο-ζωής- είναι ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, όπου με αφετηρία τη Νέα Υόρκη και μέσω του θρυλικού Route 66, όπου μπαίνει ακόμα να φτάσω στην Καλιφόρνια, Λας Βέγκας κλπ. Μου αρέσουν τα «άναρχα» ταξίδι χωρίς σχέδιο, κάτι σαν easy rider. Αν φτάσω Αμερική κάποτε θα σας γράψω τις εμπειρίες μου και φαντάζομαι θα είναι πολλές.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button