Φύγαμε από Λάρισα με αυτοκίνητο, μαζί με την κόρη μας, απόγευμα στις 4. Καιρός ανοιξιάτικος.
Στις 10 το βράδυ είμαστε Βελιγράδι, όπου καταλύουμε στο ξενοδοχείο JUGOSLAVIA. Παλιές δόξες του κομμουνισμού, τώρα ελαφρώς παρατημένο. Τέλος πάντων, φαγητό και ύπνος. Το πρωί , αναχώρηση νωρίς για Ουγγαρία.
Στα σύνορα Xόργκος , περιμένουμε 4 ώρες. Ελεγχος των αυτοκινήτων για λαθρομετανάστες. Τεράστια συρματοπλέγματα, οπλισμένοι στρατιώτες, “πολιτισμένα” πράγματα. Μόλις περνάμε τα σύνορα στην “πολιτισμένη” Ουγγαρία, πάμε τουαλέτα. Αγενέστατη κυρία ζητάει 2 ευρώ για κατούρημα ο καθένας. Ζητάμε απόδειξη. Εμφανίζεται φουσκωτός κύριος και μας αγριοκοιτάζει. “Πάμε να φύγουμε”, λέμε στην κόρη μας. Ο ουγγρικός. ευρωπαϊκός “πολιτισμός” στο φόρτε του…
Ταξίδι και παράκαμψη της Βουδαπέστη (την έχουμε επισκεφθεί σε άλλο ταξίδι) και προορισμός Ντόλνι Κούμπιν (Σλοβακία). H Σλοβακία έχει πανέμορφη φύση και το βράδυ μένουμε στην ξύλινη pansion ΚΟΛΙΒΑ.
Στην αρχή, δεν θέλουν αν μας δώσουν δωμάτιο, γιατί λέει έχουν γλέντι γάμου και δεν θα μπορέσουμε να κοιμηθούμε γιατί θα το ξενυχτήσουν.
“Μέχρι τι ώρα βρε παιδιά”, ρωτάμε. “Μέχρι τις 12.00-12.30”.
Δεν πάμε καλά, σε μας τέτοια ώρα αρχίζουν τα γλέντια. Τελικά, κάνουμε έναν ωραιότατο ύπνο και το πρωί, μετά από ένα ωραίο πρωινό, αναχώρηση για Κρακοβία.
Φθάνουμε Κρακοβία, όπου και μένουμε σε καινούριο διαμέρισμα, επιπλωμένο με τυποποιημένα έπιπλα, γνωστής σουηδικής εταιρείας, μέσω Αirbnb. Γκαράζ στο υπόγειο, κόστος 50 ευρώ το βράδυ.
Μείναμε στην Κρακοβία δύο βράδια, μόνο για να επισκεφθούμε το Άουσβιτς. Την Κρακοβία, την είχαμε επισκεφθεί παλιότερα κι είναι μια από τις ωραιότερες και πιο ατμοσφαιρικές πόλεις που έχουμε δει. Το Άουσβιτς απέχει 60χλμ. από την Κρακοβία. Η επίσκεψη σ αυτό είναι μια από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής του ανθρώπου. Όλο το στρατόπεδο είναι διατηρημένο , όπως στον πόλεμο. Καμία σχέση με το εξωραϊσμένο Νταχάου στο Μόναχο, όπου ρωτούσαμε τους φύλακες που είναι οι φούρνοι και έκαναν πως δεν ήξεραν.
Κι οι θάλαμοι αερίων στη θέση τους κι οι φούρνοι και τα συρματοπλέγματα και οι τόνοι ρούχων, γυαλιών, παπουτσιών, παιδικών παιχνιδιών, γυναικείων μαλλιών… 1.100.000 άνθρωποι εξολοθρεύτηκαν στο Άουσβιτς. Εβραίοι, κομμουνιστές, Ρομά, ομοφυλόφιλοι, Σοβιετικοί στρατιώτες και χιλιάδες άλλοι, από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Θλίψη… Όταν πίσω στην Ελλάδα, ταξινομούσαμε τις εκατοντάδες φωτογραφίες, δεν υπήρχε ούτε ένα χαμογελαστό πρόσωπο…
Αν διαβάσει κάποιος προσεκτικά την αμέσως μεταπολεμική ιστορία (συνθήκη Γιάλτας κλπ. ), θα δει ότι οι Σοβιετικοί και συγκεκριμένα ο Στάλιν (ο οποίος αργότερα έκανε παρόμοια εγκλήματα), ζήτησε από τους άλλους ηγέτες να καταστραφεί όλη η Γερμανική βιομηχανία και να είναι η Γερμανία, εφόρου ζωής αμιγώς γεωργική χώρα. Δύο παγκόσμιους πολέμους άλλωστε, μέσα σε 20 χρόνια έκανε. Ο Τσώρτσιλ δεν δέχτηκε. Και σήμερα η Γερμανία είναι μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του κόσμου και περιμένουμε όλοι τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο (οικονομικό αυτή τη φορά) που πολλοί λένε ότι έχει ήδη ξεκινήσει…(εμείς πάντως τον ζούμε στο πετσί μας!).
Μετά λοιπόν από Κρακοβία, το πρόγραμμα έχει Γκντάνσκ στη Βαλτική. Η πατρίδα του Λεχ Βαλέσα με τα φημισμένα ναυπηγεία, απ΄ όπου ξεκίνησε το ξήλωμα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Στο Γκντάνσκ κλείσαμε σπίτι, πάλι μέσω Αirbnb , στο κεντρικότερο σημείο της πόλης. Παλιό, μεγάλο διαμέρισμα, άριστα συντηρημένο, με επίπλωση επίσης από την ίδια σουηδική εταιρεία. Δεν ξέρω τι μας ώθησε να επιλέξουμε για προορισμό το Γκντάνσκ. Ίσως το ότι θα βγαίναμε οδικώς στη Βαλτική, ίσως ο Λεχ Βαλέσα, ίσως το βιβλίο του Γκύντερ Γκραςς «το τενεκεδένιο ταμπούρλο».
Τελικά, η επιλογή μας δικαιώθηκε απόλυτα. Το Γκνάνσκ είναι μια από τις γραφικότερες πόλεις που έχουμε δει. Μεγάλο λιμάνι, Ναυπηγεία, σπουδαία ναυτική παράδοση, απόλυτη καθαριότητα. Μεγάλα, πεντακάθαρα κανάλια, με καράβια που πλέουν. Υπέροχο Ναυτικό Μουσείο. Μοναδική, εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, ειδικά αν σκεφθεί κανείς ότι καταστράφηκε ολοσχερώς στον Β Παγκόσμιο πόλεμο. Πήγαμε σε ωραιότατα μπαράκια και εστιατόρια. Κόστος ζωής 20% φθηνότερο από Ελλάδα.
Περίπου 15 χλμ από το Γκντάνσκ είναι το Σόποτ. Παραθαλάσσια, παραθεριστική πόλη, με πανέμορφα παλιά ξενοδοχεία και μια τεράστια ξύλινη εξέδρα μέσα στη θάλασσα, μήκους 500 και πλάτους 40 μέτρων.
Η παραλία πεντακάθαρη, η θάλασσα πρασινωπή αλλά πεντακάθαρη, απορούσαμε όλοι πως τα καταφέρνουν οι Πολωνοί. Ειδικά η κόρη μας απορούσε, πως η δικιά μας παραλία στον Αγιόκαμπο της Λάρισας, μια κατά την ταπεινή μας γνώμη από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, είναι γεμάτη σκουπίδια και αγριόχορτα….
Σύμφωνοι, έχουμε κρίση δεν λέω. Αλλά, όταν ο ξένος τουρίστας, βλέπει παρκαρισμένα τα μαύρα ΒMW 4Χ4 και τα AUDI 4Χ4 επάνω στα πεζοδρόμια, δίπλα από τα σκουπίδια, σκέφτεται ότι κάτι δεν πάει καλά.
Επιστρέψαμε από το ταξίδι μας αυτό με τις καλύτερες εντυπώσεις. Πολιτισμένη χώρα πραγματικά η Πολωνία, 20 % περίπου πιο φθηνή από την Ελλάδα, με απλούς, καλλιεργημένους κατοίκους, χωρίς την υπεροψία του Γερμανού, του Γάλλου, του Ολλανδού.
Πανέμορφες πόλεις στη χώρα (το Βρότσλαβ είναι μια ακόμη από αυτές) με επίπεδη , αδιάφορη ενδοχώρα.Ελπίζουμε να ξαναπάμε!!!
