Travel StoriesΚόσμος

Οδοιπορικό στη φθινοπωρινή Τρανσυλβανία: Μέρος B΄Δούναβης-Σιμπίου

Το ταξίδι με τη μοτοσικλέτα μου συνεχίζεται, με συννεφιά, κρύο και τη “Γέφυρα της Νέας Ευρώπης” να με οδηγεί -επιτέλους!- στη Ρουμανία.

Γνωστή και με τα ονόματα “Γέφυρα Δούναβη 2” και “Γέφυρα Καλαφάτ-Βιντίν”, τα 1.800 μέτρα της ξεκινούν από τη Βουλγαρία, με μια ενιαία σιδηροδρομική γραμμή, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους και 4 λωρίδες οδικής κυκλοφορίας. Πριν λειτουργήσει, το 2013, υπήρχε ένα φέρι που εκτελούσε το δρομολόγιο Καλαφάτ-Βίντι και αντίστροφα ·δυστυχώς καταργήθηκε.

Πέντε χλμ. μετά την πόλη, εκατοντάδες φορτηγά περιμένουν να διασχίσουν τη γέφυρα και, ακριβώς στη μέση, τη συνοριακή γραμμή (με τη μοτοσικλέτα, δεν μπορώ να σταματήσω για φωτογραφίες, αλλά ευτυχώς υπάρχει κι η κάμερα στο κράνος), ενώ μαούνες και ποταμόπλοια διαπλέουν τη μεγαλύτερη υδάτινη λεωφόρο της Ευρώπης.

Ο Δούναβης άσκησε ισχυρή έλξη στους Έλληνες καραβοκύρηδες κι εμπόρους για περισσότερα από 2.600 χρόνια! Οι αρχαίοι Έλληνες τον ονόμαζαν Ίστρο και η Ίστρια ήταν η πρώτη ελληνική αποικία των Μιλησίων στις εκβολές του ποταμού, γύρω στον 7ο αιώνα π. Χ., με δεκάδες άλλες ελληνικές αποικίες να ακολουθούν.

Η έλξη αυτή δυνάμωσε με το πέρασμα των αιώνων και πολλές χιλιάδες Έλληνες δημιούργησαν ισχυρότατες κοινότητες σε όλες τις παραδουνάβιες χώρες ·ικανότατοι πλοηγοί και θαλασσοπόροι κράτησαν στα χέρια τους τα εμπορικά ηνία μεταξύ Ανατολής και Κεντρικής Ευρώπης για πολλές εκατοντάδες χρόνια. *

Σήμερα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία είναι πρώτες στη λίστα των ελληνικών επενδύσεων εκτός συνόρων ·τράπεζες, βιομηχανίες, βιοτεχνίες, αλλά και περισσότερες από χίλιες ελληνόκτητες, υψηλής τεχνολογίας και οικονομικής αξίας εταιρίες, έχουν έδρα ή και παραρτήματα στις δύο αυτές χώρες.

transylvania-part2_05

Μια καυτή ντοματόσουπα, στο πρώτο εστιατόριο μετά τα σύνορα, αποδείχθηκε ό,τι καλύτερο για πρωινό ·την είδα και τη ζήλεψα όταν την παρήγγειλε ο μοναδικός άλλος πελάτης του μαγαζιού. Ξύλινη, ρουστίκ διακόσμηση και, στη μεγάλη βεράντα δυο τεράστιες τοιχογραφίες, με θέματα από το 19ο αιώνα: αγρότες που δουλεύουν σκληρά στα χωράφια, από τη μία, κι ακριβώς απέναντι, κυρίες με κρινολίνα κι υπηρέτες και σκηνές από την εύκολη, μεγαλοαστική καθημερινότητα. Προλεταριάτο και μπουρζουαζία, δηλαδή, δύο κόσμοι του χθες και του σήμερα, από τη Ρουμανια των φτωχών, αγροτικών χωριών, αλλά και των ακριβών αυτοκινήτων και της πολυτελούς ζωής!transylvania-part2_06

Προορισμός μου τώρα είναι το Σίμπιου (Sibiu) της Τρανσυλβανίας, στα Νότια Καρπάθια, σε περίπου 330 χλμ..

transylvania-part2_07

Περνάω μέσα από την πεδιάδα της Κραϊόβας, που διασχίζει απέραντα λιβάδια, χαμηλούς, οργωμένους λόφους, χωριά με πολύχρωμα σπίτια… Μοναχικοί ηλικιωμένοι κάθονται στις εξώπορτές τους, παρατηρώντας τα αυτοκίνητα που κινούνται στο στενό, αλλού καινούργιο κι αλλού με “μπαλώματα”, αλλά και με μεγάλες ευθείες, οδόστρωμα. Σε γενικές γραμμές, η οδήγηση είναι ευχάριστη, αν και με τίποτα δεν μπορώ να συνηθίσω το θέαμα των κοριτσιών του “μεροκάματου”, που κι εδώ περιμένουν στα πάρκινγκ τους φορτηγατζήδες.

Η πεδιάδα της Κραϊόβας τελειώνει και μπαίνω στην κοιλάδα του ποταμού Ολτ (Olt) -έναν από τους συνολικά 300 παραπόταμους του Δούναβη- και σε μία από τις ομορφότερες διαδρομές που έχω συναντήσει! Η κοιλάδα “κόβει” κάθετα τα Νότια Καρπάθια προς την Κεντρική Ρουμανία κι είναι πραγματικά εντυπωσιακή σε χρώματα και τοπία! Κάπου εκεί βλέπω και τις πρώτες ταμπέλες για το Σίμπιου και το κοντινό Δραγατσάνι (Drăgășani) και, κάπου εκεί, άρχισα κι εγώ να… μονολογώ, προσπαθώντας να βρω τι μου θυμίζει ·εκτός από την ομώνυμη οδό, στο κέντρο της Αθήνας.

“Πού ταξιδεύεις πάλι, βρε Γιατίλη;”, ρωτάει στο μυαλό μου, ο καθηγητής της Ιστορίας, στο Γυμνάσιο, πετώντας μου ταυτόχρονα ένα κομμάτι κιμωλία. Κι έτσι… θυμήθηκα! Τον Ιούνιο του 1821, δόθηκε εκεί, στα εδάφη της τότε Μολδοβλαχίας,  μια από τις σημαντικότερες μάχες της Επανάστασης, μεταξύ των οθωμανικών στρατευμάτων, υπό τον Σελίμ Μεχμέτ, και των δυνάμεων της Φιλικής Εταιρίας. Βαριά ήταν η ήττα για τον Ιερό Λόχο και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, όχι ωστόσο καθοριστική για την Επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Απόγευμα φτάνω στο Σίμπιου, το ξενοδοχείο είναι πολύ κοντά στο ιστορικό κέντρο και η μοτοσικλέτα προβλέπεται να μείνει κλεισμένη στο γκαράζ του για τις επόμενες μέρες, καθώς σκοπεύω πλέον να ακολουθήσω το οργανωμένο, από Ρουμάνους φίλους, πρόγραμμα.transylvania-part2_18

Μεσαιωνική πόλη, με 900 χρόνια ιστορίας, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2007, το Σίμπιου έχει ένα δυτικοευρωπαϊκό αέρα κι ας έχει μόλις 150.000 κατοίκους.

Η πρώτη βόλτα με εντυπωσιάζει, λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και του κοσμοπολίτικου ύφους, τα πολυάριθμα καφέ και τα καλόγουστα εστιατόρια, με τα υπαίθρια, γεμάτα λουλούδια τραπεζάκια ·επιπλέον “συν” ότι το κέντρο είναι κλειστό για τα αυτοκίνητα.

Το παλάτι του Σάξονα διοικητή, του πάλαι ποτέ “Μεγάλου Πριγκιπάτου της Τρανσυλβανίας”, Samuel von Brukenthal, δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και λειτουργεί πλέον ως Εθνικό Μουσείο (οι Γερμανοί Σάξονες εποίκησαν το Σίμπιου ήδη από το 12ο αιώνα και του έδωσαν μια χαρακτηριστική, κεντροευρωπαϊκή αισθητική), με μοναδική “παραφωνία” μια τεράστια, κλειστή τέντα, που φιλοξενεί, για μερικές βδομάδες, τη ρουμάνικη εκδοχή της γερμανικής γιορτής Οktoberfest. Κορίτσια με τοπικές ενδυμασίες, πηγαινοέρχονται κρατώντας τεράστια ποτήρια μπύρας που ξεδιψούν τους εκατοντάδες τουρίστες, κάποιοι από τους οποίους έχουν αρχίσει να χορεύουν, υπό τους ήχους της ζωντανής ορχήστρας, κι άλλοι, ήδη μεθυσμένοι, να τρεκλίζουν.

Προχωρώ να συναντήσω για βραδινό φίλους φωτογράφους, από άλλες χώρες της Ευρώπης, “μπερδεμένος” αν βρίσκομαι στο… Μόναχο ή τη Ρουμανία!

transylvania-part2_14

Η επόμενη, ηλιόλουστη μέρα, ξεκινά με ακόμα μία συνάντηση, σε ένα από τα πιο γνωστά, παραδοσιακά εστιατόρια του ιστορικού κέντρου.  Εκπληκτικές γεύσεις, παγωμένη μπύρα, ιδιαίτερη, ρουστίκ ατμόσφαιρα κι άψογο σέρβις από σερβιτόρους ντυμένους με τοπικές ενδυμασίες, συνθέτουν την εξαιρετική επιλογή των Ρουμάνων συναδέλφων για την πρώτη μας γνωριμία. Το απόγευμα, ακολουθεί άλλη μια βόλτα στην παλιά πόλη, στάσεις για καφέ και… ξανά μπύρες ·15 φωτογράφοι από διαφορετικά μέρη της Γης, γνωριζόμαστε, διασκεδάζουμε, γελάμε και, φυσικά, φωτογραφίζουμε.

Η ομάδα ενώνεται ξανά για βραδινό, σ’ ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του Σίμπιου, όπου μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, στην παγκόσμια γλώσσα που ενώνει όλους τους ανθρώπους: τη φωτογραφία! Κι αύριο, όλοι μαζί, θα προχωρήσουμε στην “καρδιά”της Τρανσυλβανίας, για μια περιήγηση στα Νότια Καρπάθια, με ένα μικρό, μισθωμένο λεωφορείο, με κοινή επιθυμία να απαθανατασίσουμε όχι μόνο τον τουριστικό Δράκουλα, αλλά πολλές όμορφες πόλεις και χωριά, μεσαιωνικές καστροεκκλησιές και πολλά-πολλά ακόμη!

*Αρκετές από τις αναφερόμενες πληροφορίες προέρχονται από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, μεταπτυχιακή εργασία της Γιαννούλας Φελάκη, “Οι Έλληνες στα ρουμανικά λιμάνια του Δούναβη και της Μαύρης Θάλασσας κατά το 19ο αιώνα” (http://83.212.168.214/jspui/bitstream/123456789/779/1/N31-1.pdf).

 

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Γιάννης Γιατίλης

Γιάννης Γιατίλης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκε στον Πειραιά τo 1959 και μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο. Ασχολήθηκε με την φωτογραφία από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και αργότερα άρχισε να συνεργάζεται σαν φωτογράφος με γκαλερί και μουσεία αντιγράφοντας έργα διάσημων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων και γλυπτών, αργότερα δε με διαφημιστική φωτογραφία και στούντιο. Παράλληλα έκανε σκηνοθεσία στην Σχολή Σταυράκου και επιχειρησιακές σπουδές στο BCA αλλά δεν ασχολήθηκε με κανένα από τα δύο αντικείμενα. Η φωτογραφία δεν ήταν αποκλειστική του απασχόληση, εργάστηκε παράλληλα σε πάρα πολλές και άσχετες δουλειές. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 δούλεψε σαν φωτορεπόρτερ σε κάποια από τα σημαντικότερα πρακτορεία φωτορεπορτάζ της εποχής καθώς και στις εφημερίδες "Έθνος" και "Αδέσμευτος Τύπος". Από το 1997 και μετά έκανε επαγγελματική μεταστροφή και μεταγραφή στο Εμπορικό τμήμα της Ελευθεροτυπίας και της Χρυσής Ευκαιρίας απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2012. Έκτοτε ασχολείται με προσωπικά project και με φωτογραφία δρόμου.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button