FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Μεσολόγγι: Μαγευτική φύση και ηρωισμός

Το Μεσολόγγι επαναστάτησε στις 20 Μαϊου του 1821. Έγινε έδρα του «Οργανισμού Δυτικής Χέρσου Ελλάδας». Το 1822 όπως και το 1825 τα στρατεύματα του  Κιουταχή, απέτυχαν να το πολιορκήσουν.  Ο Μιαούλης ανεφοδίαζε με το στόλο του το Μεσολόγγι και ο Καραϊσκάκης, διεξήγαγε πόλεμο φθοράς στον εχθρό. Ο Σουλτάνος έστειλε τον Ιμπραήμ που σκόπευε να υποτάξει ολόκληρη την Πελοπόννησο  και το Μεσολόγγι, με 145 πλοία, Τουρκικά, Αιγυπτιακά,  Αλγερινά, Τριπολίτικα και αρκετά υπό Ευρωπαϊκές σημαίες, 800 Άραβες πεζους, 1200 ιππείς, 800 άτακτους Τούρκοι που τους εκγύμναζαν Γάλλοι στρατηγοί.

Το Μεσολόγγι αντιστάθηκε, όμως η πείνα θέρισε τους  πολεμιστές και αμάχους.  Αποφασίστηκε η Έξοδος μεταξύ 10-11ης Απριλίου 1826. Το σχέδιο Εξόδου, πιθανότατα προδόθηκε. Περίπου 4.000 Έλληνες σφαγιάστηκαν και 3.000 αιχμαλωτίστηκαν. Μόνο 1500 σώθηκαν. Η πτώση της «Ιεράς Πόλεως», αναθέρμανε το φιλελληνικό κίνημα στο εξωτερικό και επιτάχυνε συμφωνίες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων για λύση του Ελληνικού ζητήματος.

«H Έξοδος  του Μεσολογγίου», γιορτάζεται  κάθε χρόνο tο Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων.  Έλληνες και ξένοι, έρχονται για να αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν στο μαρτυρικό αυτό τόπο.

Περάσαμε την πύλη όπου  θαυμάσαμε ένα μεγάλο γυναικείο άγαλμα. Περιηγηθήκαμε στον Κήπο των Ηρώων, όπου έθαβαν τους νεκρούς κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, αφού ήταν αποκλεισμένο το νεκροταφείο. Ξεχωρίζει ο Τύμβος με τα οστά των αγωνιστών, με το μαρμάρινο λιοντάρι στην κορφή, δώρο του Όθωνα και της Αμαλίας, ο  τάφος του Μάρκου Μπότσαρη και πολλά άλλα μνημεία ξένων αγωνιστών όπως του Μάγερ και του Λόρδου Βύρωνα. 

Παρακολουθήσαμε την πένθιμη πομπή που ξεκινάει από το χώρο της Μητρόπολης του Άγιου Σπυρίδωνα και καταλήγει μετά από 2 ώρες περίπου, στον κήπο των Ηρώων. Παρέλασαν παιδιά νέοι, νέες και ενήλικες σε συλλόγους, από όλη σχεδόν την Ελλάδα, με παραδοσιακές στολές κρατώντας τοπικές σημαίες και όπλα του Αγώνα.  Πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και εκφώνηση πανηγυρικού από το δήμαρχο και ακολούθησε αναπαράσταση της ανατίναξης της πυριτιδαποθήκης, του Xρήστου Kαψάλη.

Ο Χρήστος Καψάλης, διέθεσε όλη την περιουσία του στον αγώνα. Την παραμονή της Εξόδου, συγκέντρωσε περίπου 400 άτομα ανήμπορα να ακολουθήσουν (ασθενείς, ανάπηρους, γυναίκες, παιδιά τραυματίες), κατέλαβε τη μεγάλη πυριτιδαποθήκη του σπιτιού του, έβαλε τις πιο νέες γυναίκες στα παράθυρα για να μαζευτούν οι εχθροί και όταν αυτοί εισέβαλαν στην πόλη, ο Καψάλης ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη με όλους τους παρευρισκόμενους και πλήθος Τούρκων.

Μεγάλη συγκίνηση  διαπέρασε όλο τον κόσμο και κυρίως τον υπερήλικα διπλανό μας  που είχε έρθει από τον Καναδά και περίμενε όρθιος όλη τη διάρκεια της παρέλασης μέχρι το πέρασμα της Ιεράς Εικόνας της Εξόδου του Μεσολογγίου.

Ο Θεόδωρος Βρυζάκης, ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε το έργο, της Ιεράς Εικόνας, “Η Έξοδος του Μεσολογγίου”, 1853 (λάδι σε μουσαμά 1,69Χ1,27 εκ.) , υπήρξε ορφανό του πολέμου της Ανεξαρτησίας. Ο πίνακας μνημονεύει την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου τη νύχτα της 10ης Απριλίου 1826. Χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Στην ουράνια και την επίγεια ζώνη. Στην Ουράνια, ο Παντοκράτορας ευλογεί τους αγωνιστές, ενώ άγγελοι ετοιμάζονται να στέψουν τους ήρωες. Στο επίγειο τμήμα, πάνω σε ξύλινη γέφυρα, οι αγωνιστές ορμούν έξω από την Πύλη του τείχους. Ένας, υψώνει την Ελληνική σημαία με το σταυρό στο κοντάρι. Μητέρες με παιδιά, έχουν πέσει στο χαντάκι. Οι Τούρκοι, πάνοπλοι, περιμένουν τους αγωνιστές. Το έργο δείχνει να επικρατεί ταραχή, ένταση και μεγάλη δραματικότητα. Όλη η τελετή προβαλλόταν από γιγαντοοθόνη στην πλατεία και έτσι αποφεύχθηκε ο συνωστισμός για τον κόσμο που ήρθε να τιμήσει το λαό που θυσιάστηκε για την ελευθερία μας.

Κατευθυνθήκαμε προς την Τουρλίδα, μια κατοικημένη νησίδα του Πατραϊκού, που τη διασχίζει ένας μακρύς δρόμος, που χωρίζει τις δύο λιμνοθάλασσες. Δεξιά τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και αριστερά της Κλείσοβας. Το όνομα Τουρλίδα, το πήρε από το ομώνυμο υδρόβιο πουλί, που ζει στη λιμνοθάλασσα.  Είδαμε αρκετά είδη πουλιών και τις χαρακτηριστικές καλύβες μέσα στα νερά, τις πελάδες. Φωτογραφίσαμε τις βαρκούλες της λιμνοθάλασσας δίπλα στις ταβέρνες και κάποιοι περπάτησαν το δρόμο που ενώνει την Τουρλίδα με το Μεσολόγγι.

Επισκεφθήκαμε το Μουσείο Άλατος, στις αλυκές του Μεσολογγίου.

Οι Αλυκές, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου.  Στο μουσείο μάθαμε ότι προστατεύονται από τη συνθήκη Ramsor, δίκτυο Natura 2000 ως οικότοποι Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Στα καθαρά νερά των τηγανιών, όπου βγαίνει το αλάτι, λόγω της μεγάλης αλατότητας αναπτύσσονται μικροοργανισμοί που αποτελούν τροφή διαφορετικών ειδών πουλιών. Μάλιστα ένα είδος μικρής γαριδούλας, artemia salina, αποτελεί την καλύτερη τροφή για φοινικόπτερα flamingo, που από τις χρωστικές της παίρνουν χρώμα τα φτερά τους!

Διακόσια ενενήντα είδη πτηνών, βρίσκουν καταφύγιο στα ήρεμα νερά των Αλυκών και στα αναχώματά τους, που λειτουργούν σαν νησίδες για ανάπτυξη και αναπαραγωγή των πουλιών. Επίσης γύρω από την αλυκή, αναπτύσσεται ιδιαίτερη χλωρίδα. Τα φυτά αυτά είναι ανθεκτικά στο αλάτι, όπως αρμυρίκια, αρμυρήθρες, μυρωδάτο κρίταμο. Είδαμε στα ράφια του μουσείου, το σπάνιο καθαρό κρυστάλλινο αλάτι και κάποιοι αγόρασαν, την αφρίνα! Θαυμάσαμε την ωραία συλλογή με φωτογραφίες από αλυκές, τηγάνια, εργαλεία, αλατιέρες διαφόρων ειδών και τις επιγραφές με τα ρητά για το αλάτι.

Μάθαμε ότι η αρχαία Ελληνική λέξη «αλς» αποτέλεσε την κοινή ρίζα ονοματοδοσίας πόλεων και περιοχών σε όλο τον κόσμο.  Στον εξωτερικό χώρο του μουσείου υπήρχαν βαγονέτα μεταφοράς αλατιού, μια άγκυρα από ναυάγιο το άγαλμα του Κωστή Παλαμά και κάποια έργα τέχνης .

Εντυπωσιακό ήταν το καινούριο αρχαιολογικό Μουσείο, «Ξενοκράτειον», του Μεσολογγίου.

Μεγαλοπρεπές διώροφο νεοκλασικό κτίριο, με  κίονες στο εσωτερικό, πολυτελής σκάλα και πραγματικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς.

Στην Κεντρική αίθουσα, υπάρχει η ενότητα «Ιστορία και τέλος των Κοινών», όπου παρουσιάζονται τα σημαντικά πρόσωπα και η λειτουργία των Κοινών. Στο ισόγειο, ψηφιακές εφαρμογές προβάλλουν την ιστορική και πολιτισμική διαδρομή της περιοχής από την Προϊστορική εποχή μέχρι την Έξοδο των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Στη συνέχεια ξεναγηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Νέας Πλευρώνας.

 Η Νέα Πλευρώνα χτίστηκε το 235/4 π.Χ. όταν ο Δημήτριος ο Μακεδών, ο Αιτωλικός κατέστρεψε την Παλιά Πλευρώνα, η οποία αναφέρεται στον Όμηρο, στον κατάλογο των Ελληνικών πλοίων που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Στο βραχώδη λόφο που χτίστηκε, βρίσκεται η Ακρόπολη σε ύψος 365 μ.. Το ισχυρό τείχος που δεσπόζει, είναι χτισμένο από γκρίζο τοπικό ασβεστόλιθο. Περιλαμβάνει 8 πύλες και 36 ορθογωνικούς πύργους απ΄ό,τι μας ανέφερε ο αρχαιολόγος. Αποτελούσε σημαντικό στρατηγικό σημείο στην αρχαιότητα. Ήταν κατάλληλο για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, του μοναδικού δρόμου που συνέδεε τις περιοχές του Αμβρακικού και της Ηπείρου με τη Νότια Ελλάδα, όσο και του στενού θαλάσσιου περάσματος μεταξύ Ιονίων νήσων και Δυτικής Ελλάδας. Εντός της οχύρωσης, υπάρχει το θέατρο που εν μέρει έχει λαξευτεί στο φυσικό βράχο, με υπέροχη θέα, τη γύρω πεδιάδα, τη λιμνοθάλασσα και τις αλυκές! Είδαμε την αγορά, στο χώρο της οποίας διατηρούνται βάθρα αγαλμάτων εκ των οποίων ορισμένα, στη μορφή ημικυκλικής εξέδρας. Υπάρχει μεγάλη δεξαμενή, λαξευμένη σε βράχο, που διατηρεί χωρίσματα με τριγωνικά ανοίγματα επικοινωνίας στις βάσεις. Για όλα αυτά μπήκαμε από  την εντυπωσιακή κεντρική πύλη και ακολουθήσαμε κάποιες λιθόστρωτες οδούς σε ορισμένα σημεία.

Επιστέφοντας, περάσαμε από τη γέφυρα Μπανιά που είναι χτισμένη δίπλα στον ποταμό Εύηνο, συνδέει τη Ναυπακτία με την Τριχωνίδα και υπάρχει ομώνυμος οικισμός. Από ψηλά ζηλέψαμε μια παρέα καθισμένη στα βότσαλα να απολαμβάνει τη συζήτηση δίπλα στα νερά του ποταμού.

Ένα αξέχαστο διήμερο, που συνδύαζε τη γνώση για την ιστορία μας και  την ψυχική ανάταση, μέσα σε απαράμιλλη φυσική ομορφιά!

Iωάννα Καρανάσιου

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ Γεννήθηκα στο Ίλιον Αττικής στις 14/9/1966. Είμαι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, 1988. Κάτοχος master of arts in "sociology of gender divisions" του Πανεπιστημίου Essex U.K. 1990. Με μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθήνας το 2005. Έχω εργαστεί ως υποδιευθύντρια σε σχολείο ειδικής αγωγής και διευθύντρια σε σχολείο γενικής αγωγής. Εύχομαι να μπορώ να ταξιδεύω γιατί όπως λέει ο Μαρσέλ Προυστ "σκοπός του ταξιδιού δεν είναι να βλέπεις καινούργια μέρη, αλλά να βλέπεις με καινούργια μάτια" .

Σχετικά Άρθρα

Back to top button