FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Αράχωβα Θεσπρωτίας: Νερόμυλοι και γάργαροι καταρράκτες

Πρώτη φορά, αναφορά στους νερόμυλους αυτούς έγινε από την αδερφή μου, που τους επισκέφθηκε με προτροπή μιας θείας μας. Δεν γνώριζα τίποτα για αυτούς, παρόλο που τα καλοκαίρια σχεδόν καθημερινά περνούσαμε δίπλα τους, πηγαίνοντας προς το χωριό μας.

Από φίλους στην Αράχωβα έμαθα ότι τους έχτισαν συγχωριανοί τους. Για πολλά χρόνια ήταν η λύση πλυσίματος για το χωριό, το Ριζό όπως λέγονταν παλιότερα, Αράχωβα σήμερα, με τα όμορφα σπίτια του και τις πλατείες να απλώνονται στην πλαγιά του βουνού. Επίσης για τα γειτονικά χωριά της Μουργκάνας και του κάμπου των Φιλιατών.

Σήμερα, μετά από αρκετό καιρό, τους επισκέπτομαι ξανά, για τέταρτη φορά. Ευτυχώς, δέχθηκαν την αναγκαία συντήρηση / ανακαίνιση μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα, που έκλεισε τις πληγές του χρόνου και τους αφήνει -σαν περήφανους στρατιώτες- να φυλάνε τις βάσεις των βουνών, δίπλα στο νερό που κατεβαίνει αχόρταγο όλες τις εποχές και τρώει το χώμα, όσο έχει απομείνει δηλαδή, ανάμεσα σε βράχια ή ρίζες των γερασμένων πλατάνων.

Πηγαίνοντας, ακόμα ψηλότερα φέτος, έφτασα σε αυτόν, που μόνος, “βλέπει” το ρέμα του Λάγγαρη να τον περνάει αδιάφορα. Κλειστός πια, μα τόσο όμορφος, μέσα στην αγριότητα και γιατί όχι, αγιότητα του τοπίου. Ανάμεσα στα βουνά, τις σκιές, τα ρέματα που συνεχίζουν να αγκαλιάζονται με τις πηγές, το πυκνό δάσος με την ησυχία να χάνεται κάθε τόσο στη φασαρία των μικρών καταρρακτών, που επιμένουν να κάνουν το νερό ένα ορμητικό ρέμα που ταξιδεύει ανάμεσα σε βράχια, πράσινο, μνήμες, ζωές που πέρασαν από εδώ.

Κάθεσαι στην είσοδο, κοιτάς προβληματισμένος, περιμένεις να ανοίξει κάποιος, να σου πει, σύντομα θα γίνουν οι επισκευές, θα ξεκινήσει πάλι. Αλλά κανείς δεν ανοίγει την πόρτα. Είναι μόνο για να μας ταξιδεύει στις μνήμες. Πόσος κόσμος θα πέρασε κι από εδώ, σκέφτομαι. Πόσες κουβέντες θα αντάλλαξαν οι κοπέλες μεταξύ τους για τα όνειρά τους, για ό,τι αγάπησαν, για τις αγωνίες τους, το μέλλον. Με τις μεγαλύτερες να τις κοιτάνε άγρια για τον ενθουσιασμό τους, για την ανεμελιά τους, για ό,τι δεν συμβάδιζε με τα καλούπια που μεγάλωσαν αυτές, τις δύσκολες ζωές τους.

Όσο σκέφτομαι αυτά, αφήνω τον μύλο και προχωράω ακολουθώντας το νερό προς τα πάνω. Στην αρχή κάπως εύκολα, μετά δυσκολότερα. Οι πέτρες γλιστράνε, οι άκρες έχουν τις πρασινάδες τους, αλλά δεν είναι τόσο σταθερές, μέσα στις ρίζες των πλατάνων και των αγριόχορτων.

Μπαίνω στο παγωμένο νερό, ξαναβγαίνω, τα νερά βαθαίνουν αρκετά σε διάφορα σημεία, μετά λίγο πριν το τέλος αυτού του μικρού ταξιδιού φτάνω σε ένα πλέγμα από καταρράκτες και πηγές που κατεβαίνουν από παντού. Συγκρούονται και ορμητικά τραβάνε τον κατήφορο ανάμεσα στα βράχια, με ήχους που σπάνε τα αυτιά, ομορφιά ξεχωριστή. Δεν είχαν άδικο η παλαιοί, που όπως έμαθα, το σημείο αυτό το ονόμαζαν «Μάνα του νερού». Απλησίαστο από μονοπάτι, αλλά πάντα υπάρχει δρόμος, πατώντας προσεκτικά σε δέντρα, βράχια, χαλίκια, νερό.

Σουρουπώνει, σε λίγο ο δρόμος προς τα πίσω θα είναι δύσκολος. Αρχίζει η επιστροφή. Νυχτοπούλια τραβάνε την προσοχή, κάποια μικρή αλεπού ή κουνάβι, ανακατεύει τους θάμνους. Με μικρή σχετικά δυσκολία φτάνω στον χωματόδρομο, προχωρώ αργά, προσεκτικά, προς την άσφαλτο. Σκυλιά γαυγίζουν, ίσως γιατί προστατεύουν κάποιο κοπάδι εκεί κοντά. Αλλά δεν βλέπω κάτι να πλησιάζει επικίνδυνα. Νύχτωσε.

Το αυτοκίνητο φτάνει στην πινακίδα για το μισοχαλασμένο καλντερίμι του Λάγγαρη. Θα ξανάρθω, λέω από μέσα μου. Το δέσιμο με τα μέρη αυτά δεν χάνεται με το χρόνο, δυναμώνει.

Γιάννης Βέλλης

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ Μέχρι το 2004, Ειδικός Γραμματέας της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Δημιουργός και διευθυντής του Φεστιβάλ "Ημέρες Φωτογραφικής Δημιουργίας - Φωτογραφικός Κόσμος". Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας. Φωτογραφία του από το Μοναστηράκι έχει επιλεγεί για τηλεκάρτα του ΟΤΕ. Διεθνείς διακρίσεις σε διαγωνισμούς της FIAP. Έχει πάρει το 1ο βραβείο φωτοκριτικής του περιοδικού "ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ". Το 1ο βραβείο για την ομορφότερη και χαρακτηριστικότερη φωτογραφία της Ηπείρου από μεγάλη διαδικτυακή ειδησεογραφική εφημερίδα της Ηπείρου. Το φωτογραφικό περιοδικό "Qpticon" του έκανε αφιέρωμα με φωτογραφίες από Στρασβούργο και Βοσνία. Η κυριακάτικη εφημερίδα "Η εποχή" έχει φιλοξενήσει δύο φορές, στις γιορτές της, φωτογραφίες του που έχουν δημοσιευθεί σε αυτή. Συμμετείχε με φωτογραφίες του από την Ήπειρο στις εικαστικές εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ. Κριτής πανελληνίων φωτογραφικών διαγωνισμών. Στην εφημερίδα "Η εποχή" έχουν φιλοξενηθεί συνεντεύξεις που πήρε από τον Σπ. Μελετζή, Κ. Μπαλάφα και άλλους δημιουργούς φωτογράφους καθώς και άρθρα του για ιστορικά και δημοσιογραφικά φωτογραφικά αρχεία.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button