Φθινοπώριασε πια. Ο άνεμος άρχισε να δίνει τη σειρά του στα πρώτες βροχές και τα σύννεφα κάθισαν για αρκετές ώρες στον ορίζοντα. Θα μπορούσε να πεις κανείς, καιρός ακατάλληλος για θάλασσα. Και ίσως να είχε δίκιο. Αλλά στη Σαγιάδα, όλα είναι αλλιώς. Λες και έχει συμβιβαστεί το φθινόπωρο μαζί της και την αφήνει να παίζει με το καλοκαίρι, σαν να μη τέλειωσε ακόμα.
Σεπτέμβρη ακόμη, φτάσαμε στη Σαγιάδα σχεδόν μεσημέρι. Παρότι το δελτίο καιρού, επέμενε για καταιγίδες, έντονες βροχοπτώσεις, όλα εκεί είχαν την ηρεμία του καλοκαιριού. Ούτε άνεμος, ούτε βαριά φορτωμένα σύννεφα, ούτε κύματα.
Κολυμπήσαμε αρκετά κι αφού χορτάσαμε τον ήλιο, μαζί με την αλμύρα της θάλασσας, καθίσαμε στο λιμανάκι για φαγητό. Εκεί που την αράζουν κότερα και ψαροκάικα, για να αποφύγουν το ξέσπασμα του ανέμου, την οργή του Ποσειδώνα.
Βολικό αραξοβόλι με εξαιρετικό φαγητό από τις ψαροταβέρνες. Φρέσκο καλοψημένο ψάρι, χαμόγελα, έντονες συζητήσεις παντού. Λες και ο κορονοϊός δεν πέρασε ποτέ από εδώ. Μας έλειπε αυτή η ψυχολογία. Ίσως γιατί στην Αττική, τα τελευταία δύο χρόνια περάσαμε και συνεχίζουμε να περνάμε αυτή την θλιβερή κατάσταση της πανδημίας πολύ έντονα. Νιώσαμε ελεύθεροι. Παρότι και εδώ τηρούνταν αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας, μάσκες, αντισηπτικά, κλπ.
Φίλοι που πετύχαμε εκεί, γιατί όλη η Θεσπρωτία περνάει από τη Σαγιάδα για καλό ψάρι, μας ενημέρωσαν, ότι γίνονται διαμαρτυρίες γιατί σκέφτονται το τελευταίο διάστημα, μαζί με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, να διαθέσουν όλη την παράλια ζώνη της Θεσπρωτίας σε ιδιώτες «επενδυτές». Είναι να γελάς και να κλαις, όταν ακούς τη λέξη επενδυτές για τη δημόσια περιουσία στην Ελλάδα. Το ζήσαμε με το μνημόνιο, το ζούμε και με τον κορονοϊό… Υποσχεθήκαμε να μεταφέρουμε το πρόβλημα και να διαμαρτυρηθούμε, όπως θα έκανε κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης σε αυτή την κατάσταση.
Μια συζήτηση ξεκίνησε για τις παραλίες και τα καταφύγια. Αυτό το όμορφο ψαροχώρι, αυτός ο ευλογημένος τόπος να πέσει στα χέρια των αρπακτικών; Τελικά τίποτα δεν θα μείνει σε αυτή τη χώρα να μας θυμίζει την ομορφιά της; Όλες οι παραλίες στην εκμετάλλευση και οι ελεύθεροι χώροι;
Απάντηση δεν δώσαμε γιατί δεν υπάρχει ή δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι αυτή.
Κάναμε μια βόλτα στο πίσω μέρος της παραλίας που γειτονεύει με μια λιμνοθάλασσα που βλέπει τα σπίτια και τραβήξαμε το δρόμο του γυρισμού. Ήδη στα βουνά έρχονταν το ηλιοβασίλεμα και από την άλλη τα σύννεφα θέλανε να κλέψουνε το φως πριν τη νύχτα. Με την πρώτη ευκαιρία θα περάσουμε πάλι εδώ, γιατί η Σαγιάδα δεν χορταίνεται, όσο και να την περπατήσεις, κολυμπήσεις στα νερά της, ταξιδέψεις στις γωνιές της.
