FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Πάνω Κουφονήσι: Η εξωτική πανδαισία των Μικρών Κυκλάδων

Ξημέρωμα στην Αμοργό. Από το κάμπινγκ του Καστάνη κατηφορίζω με τα γαλάζια μου κροκς προς τα Κατάπολα, στο λιμάνι.

Στις 07.00 το πρωί φεύγει το «Εξπρές Σκοπελίτης» (αδελφάκι του παλιού θρυλικού «Σκοπελίτη») με πρώτο σταθμό το Κουφονήσι.

Χρόνια άκουγα γι’ αυτό, χρόνια ήθελα να πάω. Βγαίνοντας από τα προστατευμένα από το ισχυρό μελτέμι Κατάπολα το πλοίο άρχισε να κουνάει αρκετά. Δεν με λες και θαλασσόλυκο και λίγο τα χρειάστηκα. Περνώντας από την Κέρο είχα πια συνηθίσει το δεξιά – αριστερά και το πάνω – κάτω και απολάμβανα πια το ταξίδι. Το Πάνω Κουφονήσι δεν άργησε να φανεί στον ορίζοντα.

Ημασταν εκεί λίγο μετά τις 08.20, σε ένα νησί που κυριολεκτικά κοιμόταν. Λιγοστός κόσμος εδώ κι εκεί, αρκετοί να κοιμούνται στις παραλίες με υπνόσακους, ή σε αιώρες.

Αγοράζω μερικά φρούτα και ξεκινώ την πεζοπορία μου για τις ξανθές αμμουδιές. Το νησί είναι όμορφο, αν και ένιωσα πως είναι στο όριο να κορεστεί, σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Περπατώ εκτός του οικισμού και χαίρομαι πολύ που δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί στις ανατολικές παραλίες, παρά ένα χωμάτινο μονοπάτι. Αυτό έχει καταφέρει να διατηρήσει την ομορφιά του νησιού.

Πηγαίνοντας προς την Ιταλίδα, τη διάσημη παραλία του νησιού συναντάς διάφορες όμορφες παραλίες με λευκή άμμο και τιρκουάζ νερά. Τις είχα φανταστεί μεγαλύτερες και πιο τύπου Ελαφόνησος, αν όμως τις πετύχεις άδειες και χωρίς αέρα θα απολαύσεις αξέχαστα μπάνια.

Θέλοντας να περπατήσω όσο περισσότερο Κουφονήσι μπορούσα συνέχισα προς το Πορί.

Ωραίες οι τιρκουάζ παραλίες, όμως η δική μου αγαπημένη ήταν το Μάτι του Διαβόλου! Μια κολυμπήθρα τιρκουάζ νερού ανάμεσα σε μεγάλα βράχια.

Το πρώτο μπλουμ του νησιού το έκανα εκεί κι έπειτα δροσερός δροσερός συνέχισα προς Πορί. Με το που βγήκα προς το βορινό κομμάτι όμως ο δυνατός αέρας έκανε απειλητικός την εμφάνισή του από τη Νάξο.

Το Πορί είναι μεγάλο και εξωτικό, θυμίζει Ελαφόνησο, όμως δεν προστατεύεται από τον άνεμο και έτσι όταν ξαπλώνεις εκεί η αμμοβολή σου …χαρίζεται απλόχερα. Δεν άντεξα για πολλή ώρα εκεί και αποφάσισα να πάρω τον κεντρικό δρόμο που ήλπιζα να με βγάλει και πάλι στο λιμάνι.

Με το που φεύγεις από Πορί το τοπίο γίνεται εντελώς ξερικό με μια συκιά εδώ κι εκεί, κέδρους και αμνοερίφια τριγύρω. Για λίγο διάστημα θαρρείς πως βρίσκεσαι σε άλλον πλανήτη.

Σύντομα όμως προβάλει και πάλι ο κεντρικός οικισμός στον ορίζοντα. Περνώντας πίσω από τη Χώρα βρέθηκα στο καρνάγιο. Εκεί τρεις άντρες καθάριζαν έναν τόνο που μόλις είχαν βγάλει από το νερό. Στο ταβερνάκι δίπλα κάτι χταπόδια λιάζονταν στον ήλιο και οι μπλε ψάθινες καρέκλες στέκονταν στοιβαγμένες περιμένοντας το απογευματάκι για να απλωθούν και πάλι στον τσιμεντένιο μόλο και να υποδεχτούν πελάτες.

Νωρίς το μεσημέρι βρέθηκα και πάλι στο λιμάνι έχοντας κάνει έναν μεγάλο κύκλο περίπου 10 χλμ. στο νησί. Τα γαλάζια μου κροκς με έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Δεν είχα όμως κουράγιο να ξαναπερπατήσω προς την Ιταλίδα. Ετσι οι επόμενες βουτιές μου έγιναν από κάτι βράχους λίγο μετά τον οικισμό.

Η θέα προς Κέρο μαγευτική και τα τιρκουάζ νερά να λαμπυρίζουν στον μεσημβρινό ήλιο.

Το Κουφονήσι έχει καλαίσθητες ξύλινες ταμπέλες με χρηστικές πληροφορίες για την ανακύκλωση και την προστασία του περιβάλλοντος και καλαμένια καλαθάκια απορριμμάτων.

Παραμένει ένας μικρός Παράδεισος που όμως θέλει μεγάλη προσοχή ώστε να μην χαθεί το μέτρο και καταστραφεί αυτό το δώρο που μπορεί ακόμη να προσφέρει. Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, καταστήματα δώρων και ρούχων, σούπερ μάρκετ, εστιατόρια, ταβέρνες και καφέ… Από όλα έχει το νησί, δεν θα σου λείψει κάτι όσο βρίσκεσαι εκεί.

Φτάνει μόνο να επιλέξεις να το επισκεφθείς Ιούνιο ή Σεπτέμβριο όταν έχει λιγότερο κόσμο, ο καιρός είναι πιο δροσερός και τα μελτέμια κάλμα…

Περισσότερες ταξιδιωτικές αναζητήσεις μου στο ΜΠΙΛΟΓΚ

Βασίλης Ανδριτσάνος

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκα στην Αθήνα και μηνών ακόμη μετακόμισα στα νότια προάστια όπου μένω μέχρι σήμερα και δεν τα αλλάζω με τίποτα. Η δημοσιογραφία προέκυψε από το πουθενά! Άλλα ήθελα να κάνω, δεν τα τόλμησα ποτέ, ίσως σε μια άλλη ζωή, μπορεί και αργότερα σε αυτή! Από το 1996 μέχρι σήμερα εργάζομαι σε εφημερίδες και περιοδικά. Δεν υπάρχει μέρα που να μην γράψω κάτι και δεν υπάρχει μέρα που να μην εύχομαι να μην γράψω κάτι! Από το 2015 έχω το ΜΠΙΛόγκ (https://tobillog.blogspot.com/) ένα μπλογκ που είναι κάτι σαν ημερολόγιο της ζωής μου και της ζωής των άλλων μαζί μου. Μεγάλη μου αγάπη και στόχος ζωής είναι τα ταξίδια. Γι' αυτά ζω και αναπνέω. Κανονίζω το επόμενο και πριν καν πραγματοποιηθεί έχω κλείσει και το μεθεπόμενο. Θα σας δω εκεί έξω, σε κάποιο αεροπλάνο, πλοίο, τρένο...

Σχετικά Άρθρα

Back to top button