ΟΧακίμ μοιραζόταν το κουλούρι του με τον Δαχτυλιδολαίμη Ψιττακίσκο, χωρίς να του δίνει και ιδιαίτερη σημασία.
Ο Χακίμ, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν. Ο Δαχτυλιδολαίμης, μετανάστης από την Τροπική Ασία. Και οι δύο τώρα πια, κάτοικοι Αθηνών. ”Φιλοξενούνται” στο πάρκο του Βυζαντινού Μουσείου.
«Κάτοικοι Αθηνών» δηλώνουν τουλάχιστον τέσσερα είδη παπαγάλων, που έχουν δημιουργήσει τις δικές τους αποικίες σε πάρκα και κήπους, αψηφώντας το τσιμέντο και τον θόρυβο της πόλης. Όλα αυτά τα εξωτικά πουλιά που υπάρχουν στην πόλη έχουν φτάσει στη χώρα μας με διάφορους τρόπους. Νόμιμους ή και παράνομους κι έχουν καταφέρει να δραπετεύσουν από τα κλουβιά τους, όπου τους κρατούσαν οι ιδιοκτήτες τους ή κάποια άλλα πιο τυχερά απελευθερώθηκαν από τους κατά τα άλλα φιλόζωους ”ιδιοκτήτες” τους, όταν τους πέρασε η επιθυμία της συγκατοίκησης.
Έτσι έφτιαξαν τις αποικίες τους, ενώ για να αρχίσει η αναπαραγωγή τους ένα ζευγάρι είναι αρκετό».Για πρώτη φορά, αποικία παπαγάλων, εντοπίστηκε πριν από δέκα χρόνια στην Φιλοθέη.
Διάφορα είδη παπαγάλων εμφανίζονται για μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα στην περιοχή της Αθήνας. Κάποια δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν για πολύ ελεύθερα. Κινδυνεύουν τόσο από τα αρπακτικά πουλιά, όπως τα τσιχλογέρακα, τα ξεφτέρια, και τους πετρίτες, που όσο παράξενο και εάν φαίνεται, η Αθήνα έχει πολλά από αυτά, αλλά κι από τις γάτες. Έτσι επιλέγουν να κουρνιάζουν σε δυσπρόσιτα μέρη.
Άλλα καταφέρνουν όμως να ζήσουν ελεύθερα.Το πιο διαδεδομένο είδος παπαγάλου στην Ελλάδα είναι ο Δαχτυλιδολαίμης Ψιττακίσκος ή Πράσινος Παπαγάλος, που προέρχεται από την τροπική Ασία και την Υποσαχάρια Αφρική. Δημιούργησε τις πρώτες αποικίες του στο Λεκανοπέδιο Αθηνών στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και ο πληθυσμός του υπολογίζεται σε μερικές εκατοντάδες. Αυτό το είδος παπαγάλου εντοπίζεται σε κεντρικές περιοχές της πρωτεύουσας, όπως είναι το Πεδίον του Άρεως και ο Εθνικός Κήπος, η Γεωπονική Σχολή, το πάρκο πίσω από το Βυζαντινό Μουσείο αλλά και στη Γλυφάδα, τη Φιλοθέη το Ψυχικό, το Ίλιον, το Πάρκο Αντώνης Τρίτσης.
Νέοι επισκέπτες στην Αττική είναι οι 3-4 δεκάδες Μυοψιττακοί- το μοναδικό είδος παπαγάλου που γεννά σε πλεκτές κοινοβιακές φωλιές που κτίζουν μόνοι τους, οι οποίοι προέρχονται από τη Λατινική Αμερική και έχουν δημιουργήσει τις αποικίες τους στο Χαλκούτσι και στον Εθνικό Κήπο. Ξεχωρίζουν από τα χρώματά τους. Κυριαρχεί το έντονο πράσινο, ενώ μια ακόμα διαφορά τους είναι η μακριά ουρά τους, χαρακτηριστικό που μοιράζονται με τους Μυοψιττακούς, οι οποίοι όμως έχουν γκρι χρώμα στο πρόσωπο. Αντίθετα, οι Φαιοκέφαλοι της Σενεγάλης έχουν κοντή ουρά και κιτρινοπορτοκαλί χρώμα στο στήθος, που έρχεται σε αντίθεση με την πράσινη ράχη τους.
Αν έχεις την τύχη να συναντήσεις αυτά τα πουλιά, σε κάποια βόλτα, σε κάποιο από τα πάρκα τις πόλης, θα δεις πως η ζωή μεταξύ ”πτηνών” και ανθρώπων έχει πολλά κοινά. Μπορείς πχ., να παρατηρήσεις την επιθετική συμπεριφορά των περιστεριών (αυτόχθονες), όταν παπαγάλοι (οι ξένοι) πλησιάζουν την περιοχή τους και ειδικά όταν εκεί υπάρχει τροφή.
Όλα για ένα κομμάτι ψωμί…Πολλές φορές αναρωτιέμαι, η ζωή αντιγράφει την φύση, ή η φύση την ζωή!
