Μετά κόβιντ εποχή (όπως νομίζαμε…) και η Κέρκυρα είναι γεμάτη κόσμο. Χιλιάδες επί χιλιάδων, τουρίστες από όλο τον κόσμο επισκέπτονται ένα από τα πιο διάσημα νησιά μας.
Η πόλη της Κέρκυρας είναι φωτογραφικός θησαυρός.
Street ή travel, candid ή reportage νομίζω ότι θα μπορέσει να ικανοποιήσει κάθε φωτογραφικό γούστο και προτίμηση. Για κάποια καλοκαιρινά απογεύματα προσπάθησα να ανιχνεύσω τα σοκάκια της παλιάς πόλης, μοιράζοντας το χρόνο μου ανάμεσα σε μπύρες, βουτιές και επισκέψεις.
Γράφοντας το άρθρο και βλέποντας τις φωτογραφίες καταλαβαίνω πόση εντύπωση μου έκανε η κρεμασμένη μπουγάδα στα στενά του Καμπιέλο. Παντού σκοινιά και εσώρουχα, πετσέτες, σεντόνια, παιδικά παιχνίδια απλωμένα να στεγνώσουν. Είναι έξω από τα ελληνικά δεδομένα αυτές οι εικόνες.
Τι ομορφιά φαντάζομαι αντικρύζουν οι ντόπιοι το χειμώνα όταν οι τουριστικές ορδές έχουν εξαφανισθεί. Τότε η χρονοκάψουλα θα λειτουργεί περίφημα. Μακρινό και νοσταλγικό ταξίδι σε χώρο και χρόνο με τη πανέμορφη Κορυφώ.
Φινέτσα, μπρίο, βρετανικά στοιχεία, καντούνια, συναγωγή, φιλαρμονικές, θλιμμένες πριγκίπισσες, Γερμανοί αυτοκράτορες, αυθεντικές στολές Σαμουράι, ο περιπλανώμενος Οδυσσέας, ο Σολωμός, η βασίλισσα Ελισάβετ και άπειρα ακόμα κομμάτια ενός αστείρευτου ιστορικού παζλ…
Πανδαισία χρωμάτων, μυρουδιές να πετάγονται από τις κουζίνες και τραγουδιστικοί διάλογοι από τις μισάνοιχτες πόρτες μου κάνουν παρέα στην αργή εξερεύνηση -περιήγηση. Προσπαθώ να πιάσω την ανθρώπινη πλευρά της καθημερινότητας…
Η κοπέλα που κουβαλάει κρεμμύδια, μια μοναχή με ένα παιδικό καρότσι, ένας νεαρός που κάνει τη πρωινή του γυμναστική, ένα ζευγάρι νιόπαντρων, η υπάλληλος ενός παγωτατζίδικου, δύο τουρίστες στην είσοδο του φρουρίου…
