FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Μυτιλήνη: Πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους

Από αυτό το υπέροχο νησί, που για πρώτη φορά επισκέφθηκα κι ενθουσιάστηκα, έφερα μαζί μου δύο χιλιάδες φωτογραφίες!

Ένα ταξίδι που ξεκίνησε από την ώρα που πάτησα το πόδι μου στο λιμάνι. Στη Μυτιλήνη, την πρωτεύουσα της νήσου Λέσβου, χτισμένη νοτιοανατολικά με περίπου 28.000 κατοίκους. Γενέτειρα της Σαπφούς, του Αλκαίου του Μυτιληναίου, του Πίνδαρου. Πέρασαν από κει και ο Αριστοτέλης, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο Απόστολος Παύλος.

Το Μεσαίωνα, ανήκε στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Το 1085 πέρασε στη δυναστεία των Σελτζούκων. Την κατάκτησαν οι Γενοβέζοι. Οι Βυζαντινοί με τη βοήθεια των Οθωμανών την ανακατέλαβαν. Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος την έδωσε προίκα στην αδερφή του, στο Γενοβέζο γαμπρό Φραντσέσκο Α. Γκατιλούζο. Το 1462 την κατάκτησε ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ Β ο Πορθητής, μέχρι τον Α Βαλκανικό Πόλεμο το 1912 που εισήλθε στην Ελλάδα.

Στην πανέμορφη πόλη της Μυτιλήνης, με τα πολλά διατηρητέα νεοκλασικά αρχοντικά,

δεσπόζει κοντά στο λιμάνι ο ναός του Αγίου Θεράποντα, αναγεννησιακού ρυθμού με το χαρακτηριστικό τρούλο, και ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αθανασίου, με το καμπαναριό νεογοτθικού ρυθμού.

Το κάστρο της Μυτιλήνης είναι ιδιαίτερα επιβλητικό. Βρίσκεται σε ένα λόφο, που ήταν νησί και χτιζόταν από την ξηρά, με το στενό Εύρυπο, μέχρι τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους. Στο Άνω κάστρο, βρίσκεται ο πύργος της Βασιλοπούλας με το οικισμό των Γκατιλούζων (1355-1462).

Στο Μεσαίο κάστρο, είδαμε την υπόγεια δεξαμενή (κινστέρνα), για αποθήκευση μέχρι 400 κυβικά νερού. Το κάτω κάστρο περιλαμβάνει τα οχυρωματικά έργα του Ιμπραήμ Χαν 1644. Σεισμοί το 1384 και το 1765-66, κατέστρεψαν μέρος του κάστρου.

Εντυπωσιακό είναι το αρχαίο θέατρο, όπου σήμερα γίνονται ανασκαφές στα παρασκήνια για την ανεύρεση μιας κρήνης, ενώ έχουν σωθεί πάνω δεξιά μόνο δύο θέσεις θεατών.

Το αρχαιολογικό Μουσείο είναι επίσης πολύ εντυπωσιακό. Μαρτυρά τον πολιτισμό του νησιού από την αρχαιότητα.

Η βόλτα στη Μυτιλήνη δεν θα μπορούσε παρά να ολοκληρωθεί στα Μουσεία του χαρισματικού ζωγράφου Θεόφιλου και του Τεριάντ που μας πότισαν με χρώματα και εικόνες.

“Ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους”, έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης, για τη Λέσβο, στο βιβλίο του για το ζωγράφο Θεόφιλο, που λέγεται ότι επηρέασε τον εικονιστικό προσανατολισμό της ποίησής του.

Πολλά ενδιαφέροντα κεφάλαια θα μπορούσα να γράψω για όσα είδα διασχίζοντας τη Λέσβο:

Για το ναό του Αγίου Ραφαήλ και την παραλία Θέρμης…

Και για τη Μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ!

Για τον αμφιθεατρικό, ονειρεμένο Μόλυβο και το πανέμορφο κάστρο του, που στην αρχαία εποχή τον αποκαλούσαν Μήθυμνα.

Για τον όμορφο οικισμό Πέτρα και την Παναγία της τη Γλυκοφιλούσα.

Και για τη σκάλα Συκαμινιάς, όπου καθίσαμε κάτω από τα σκιερά δέντρα που έγραφε ο Εφταλιώτης και στη συνέχεια, ανεβήκαμε στο γραφικό εκκλησάκι της Παναγιάς Γοργόνας που γνωρίσαμε από τον Στρατή Μυριβήλη.

Για την μοναδική εμπειρία της περιήγησης στο Πάρκο του Απολιθωμένου δάσους και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σιγρίου.

Για την επίσκεψη στη Μονή Υψηλού με την θέα που κόβει την ανάσα.

Για το υπέροχο χωριό Άντισσα χωριό με το άγαλμα και την παραδοσιακή βρύση στην είσοδό του, την όμορφη σκιερή πλατεία, και φιλόξενους κατοίκους που χάρηκαν όταν μας είδαν, λέγοντας ότι σπάνια τους επισκέπτονται εκδρομείς. Εκεί απολαύσαμε και το παγωτό παραγωγής Μυτιλήνης.

Και βέβαια για τον Μεσότοπο, γραφικό χωριό με περιποιημένα διατηρημένα σπίτια, επιβλητική μητρόπολη και αναπαλαιωμένο Δημοτικό Σχολείο με την δροσερή κεντρική πλατεία.

Για την Ερεσό και την Σκάλα της.

Για την πεζοπορία στο φράγμα Ερεσού όπου κάναμε το μισό γύρο της λίμνης και σταματήσαμε έξω από τη Μονή Πυθαρίου.

Για την Καρίνη όπου είδαμε τη σπηλιά και τον πλάτανο του ζωγράφου Θεόφιλου, αλλά και το καφενείο, όπου υπάρχουν ακόμη στον τοίχο του οι ζωγραφιές του.

Για τη βόλτα στα ανηφορικά δρομάκια της Αγιάσου, με τα αρχοντικά, τη μητρόπολη και τους άλλους μεγαλοπρεπείς ναούς και τη δροσιά που μας χάρισε το δάσος του Καστανιώνα από πάνω.

Για την Καφενταρία, το στέκι των διανοούμενων, στο κέντρο του χωριού.

Για το Πλωμάρι, όπου επισκεφθήκαμε το Μουσείο Μπαρμπαγιάννη και είδαμε τη διαδικασία παραγωγής αγνού ούζου που δε δημιουργεί πονοκέφαλο και μετά κατευθυνθήκαμε στην παραλία του Άγιου Ισίδωρου.

Για το χωριό του Πολιχνίτου, όπου πρόθυμος ντόπιος μας ξενάγησε και μας έδειξε την ιδιαίτερη γλυπτική της πέτρας στα πλαίσια των πορτοπαράθυρων. Εντυπωσιακό ήταν το σχολείο που ανακαινιζόταν, όπως και σχεδόν όλα τα σχολεία στα χωριά που επισκεφθήκαμε με την ιδιαίτερη επιβλητική αρχιτεκτονική τους και μπράβο για τις εργασίες συντήρησής τους σε όσους αναλαμβάνουν.

Για το Μουσείο Ελαιουργίας στην Αγία Παρασκευή.

Για τον περίπατο στον υγροβιότοπο Καλλονής όπου ανεβήκαμε στο σπιτάκι παρατηρητήριο για να δούμε καλύτερα τα εκατοντάδες φλαμίνγκο, αλλά φαίνονταν μικροσκοπικά από μακριά. Παρατηρήσαμε όμως κάποια από αυτά ταριχευμένα στο Μουσείο Περιβάλλοντος της περιοχής.

Για τα Βατερά, την υπέροχη, απέραντη, γαλάζια διαυγή παραλία, όπου απολαύσαμε το μπάνιο και τη σκιά από τα μεγάλα αρμυρίκια και σε μικρή πεζοπορία είδαμε τα χελωνάκια στη Γέφυρα Αλμυρού, κάποια αμέριμνα άλογα και γαιδουράκια, αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο του Αχιλλειοπήγαδου.

Πλέον δυστυχώς τα Βατερά έχουν πληγεί από την πύρινη λαίλαπα που μαστίζει κάθε καλοκαίρι τα ωραιότερα μέρη της πατρίδας μας. Μια μεγάλη θλίψη με κυριεύει και ένα μεγάλο γιατί. Εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και κουράγιο στους κατοίκους όλων των περιοχών που βιώνουν τέτοια καταστροφή.

Μυτιλήνη, ένα νησί με ελάχιστους τουρίστες  αρχές Ιουλίου που πρόλαβα ευτυχώς να επισκεφθώ πριν τη φωτιά.

Εύχομαι να μπορούσε όλος ο κόσμος να μάθει πόσο ευγενικοί και καλόκαρδοι είναι οι κάτοικοί της.

Πόσος πολιτισμός μας καλεί να την επισκεφθούμε ξανά και ξανά.

Iωάννα Καρανάσιου

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ Γεννήθηκα στο Ίλιον Αττικής στις 14/9/1966. Είμαι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, 1988. Κάτοχος master of arts in "sociology of gender divisions" του Πανεπιστημίου Essex U.K. 1990. Με μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθήνας το 2005. Έχω εργαστεί ως υποδιευθύντρια σε σχολείο ειδικής αγωγής και διευθύντρια σε σχολείο γενικής αγωγής. Εύχομαι να μπορώ να ταξιδεύω γιατί όπως λέει ο Μαρσέλ Προυστ "σκοπός του ταξιδιού δεν είναι να βλέπεις καινούργια μέρη, αλλά να βλέπεις με καινούργια μάτια" .

Σχετικά Άρθρα

Back to top button