Τo να πέσεις πάνω σε έναν Αργεντίνο street artist που μόλις μετακόμισε από τη ζέστη της Αθήνας στο αλπικό κρύο του Annecy, κοντά στα γαλλικά σύνορα με την Ελβετία, δεν το λες και συνηθισμένο. Κι όμως, χαζεύοντας τα σοκάκια αυτής της υπέροχης μεσαιωνικής πόλης – μινιατούρας, με τα δεκάδες κανάλια, τα εκατοντάδες λουλουδιασμένα παρτέρια και την κρυστάλλινη ομώνυμη λίμνη στη σκιά των χιονισμένων Άλπεων, αυτός ο μακρυμάλλης λατινοαμερικάνος που σκάρωνε μικρά πήλινα σπιτάκια και τα πούλαγε στους τουρίστες, κατάφερε να με αποσπάσει από την εξευγενισμένη γαλλική μου βόλτα και να αναπολήσει μαζί μου τα στενά της Πλάκας!
«Σκλήρυνε η Αθήνα» μου λέει «και δεν έχει χώρο για όλους μας. Εδώ είναι καλύτερα. Και δουλειά έχει και χαμόγελα έχει…». Για πες μου κι εμένα βρε κομπανιέρο, που είπα να αποδράσω για να πάρω μια ανάσα μακριά από τα ζόρια της κρίσης, ψάχνοντας το χαμόγελο, μα ξέροντας πως μεθαύριο θα ξαναγυρίσω εκεί που νιώθω πως ούτε γω χωράω πια…
Παρά την απ’ευθείας πτήση στην ελληνική πραγματικότητα, η συνάντηση με τον Κάρλος, τον «αθηναίο καλλιτέχνη από το Μπουένος Αϊρες», δεν κατάφερε να με προσγειώσει στη μιζέρια. Αγόρασα δυο σπιτάκια με κόκκινη σκεπή , τον φίλησα σταυρωτά σα να΄τανε καρντάσι κι επέστρεψα στον γαλλικό παράδεισο.
Παραμυθένια Βενετία των Άλπεων
Η πόλη του Annecy, πολύχρωμη και πεντακάθαρη, δε σ’ αφήνει να μιζεριάσεις. Κουρνιασμένη κάτω από τις γαλλοελβετικές Άλπεις, με χιονισμένες κορφές για φόντο σε κάθε ξέφωτο, σε κερνάει παραμυθένιες ομορφιές έτσι όπως «επιπλέει» πάνω στα κανάλια της. Την είπαν “Βενετία των Άλπεων”, κι άδικο δεν έχουν, αφού τα κάστρα και τα αρχοντικά σε προκαλούν να πάρεις βαπορέτο για να σε δεχτούν στα σαλόνια τους. Μα βαπορέτα δε θα δεις, ούτε γόνδολες, ούτε καμιά πιάτσα του Σαν Μάρκο. Και μπορεί να μην έχει Ριάλτο, ούτε Γέφυρα των Στεναγμών, έχει όμως Γέφυρα των Εραστών, το διάσημο Pont des Amours, που σε περιμένει τα βράδια φωτισμένο για την απαραίτητη σέλφι με φόντο τη λίμνη και το Νησί των Κύκνων. Κι αν βρεθείς εκεί γύρω στον Φλεβάρη, θα πετύχεις πιερότους και κολομπίνες να ποζάρουν αινιγματικά με βενετσιάνικες μάσκες, μιας και το Annecy έχει πάρει τόσο σοβαρά την ομοιότητα με τη Βενετία που διοργανώνει κάθε χρόνο καρναβάλι με βενετσιάνικη αίγλη!
Χτισμένο αμφιθεατρικά στην άκρη του αλπικού λεκανοπεδίου και σε υψόμετρο 448 μέτρων, το Annecy ορίζει το σταυροδρόμι της Γαλλίας με την Ιταλία και την Ελβετία και κλέβει αίγλη αριστοκρατική μα και ιστορική από τη διάσημη γειτονιά του, μιας και βρίσκεται δίπλα στο Val d’ Isere, ένα από τα πιο γνωστά χιονοδρομικά κέντρα της Ευρώπης, αλλά στο Evian, το χλιδάτο θέρετρο με τις πηγές του ομώνυμου σταρ των εμφιαλωμένων νερών.
Από τις πιο καλοδιατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις της ανατολικής Γαλλίας, δεσπόζει στην περιοχή Haute-Savoie, μεταξύ Γενεύης και Chambery, με την ιστορία του να χάνεται πίσω στον 10ο αιώνα, όταν ιδρύθηκε από τους κόμητες και τους δούκες της Σαβοΐας στις όχθες της λίμνης Annecy. Aλλωστε σε αυτούς τους ζάμπλουτους αριστοκράτες οφείλει τους υπέροχους πύργους και τα αρχοντικά που το χαρακτηρίζουν.
Περιτριγυρισμένο από επιβλητικά μεσαιωνικά κάστρα, το Annecy κατηφορίζει προς τις όχθες της λίμνης, φιλοξενώντας ένα ποτάμι, το Thiou (μήκους μόλις 5 χιλιομέτρων που καταλήγει κάποια στιγμή στον Ρήνο) και δεκάδες μικρά και μεγάλα κανάλια που ενώνουν κάθε του στενό και σε οδηγούν στα πάρκα και τις μαρίνες. Γεμάτες με ιστιοπλοϊκά και πλοιάρια οι όχθες, σε προκαλούν για μια βαρκάδα κάτω από το βλέμμα του Mont Blanc. Λένε πως είναι η καθαρότερη λίμνη της Ευρώπης. Πάντως τα νερά είναι πράγματι διάφανα και κρυσταλλένια.
Bules και βόλτα σε αλπική παραλία
H περατζάδα στις καταπράσινες όχθες της λίμνης είναι μοναδική. Σχεδόν πάντα γεμάτη από τουρίστες και ντόπιους, που ξεφεύγουν από τα πετρόκτιστα μεσαιωνικά στενά και ξαπλώνουν στα γρασίδια παρέα με σκύλους, γάτες αλλά και κότες (!) δίνει την αίσθηση μιας μόνιμης – και τεράστιας – παιδικής χαράς! Κι αν δεν σ’ ενδιαφέρει η κωπηλασία ή άλλα water sports, μπορείς να απολαύσεις τη θέα κάνοντας ορθοπεταλιές στους άνετους ποδηλατόδρομους ή να ανέβεις στο κλασσικό τουριστικό τρενάκι για μια ξεκούραστη βόλτα, που, πίστεψέ με, αξίζει τον κόπο!
Πήρα στο χέρι έναν καφέ και χάζευα για ώρα τους περαστικούς μέχρι που σκάλωσα σε κάτι γραφικούς γάλλους παππούδες που έπαιζαν μπούλες (bules), διοργανώνοντας αυτοσχέδια πρωταθλήματα με τις μεταλλικές τους μπάλες! Το ήξερα το παιχνίδι από τον Αστερίξ, μα και από τη φίλη μου την Κατερίνα που μου περιέγραφε πώς το έπαιζε ο μπαμπάς της, ο υπέροχος κύριος Γιώργος, με τους παλιούς συμμαθητές του κάθε Τετάρτη απαρεγκλίτως στις αλάνες του Λυκαβηττού ή πίσω από τη θρυλική «Λεωφόρο», το γήπεδο του Παναθηναϊκού, στην Αλεξάνδρας.
Τότε το στοίχημα ήταν 5 – 10 δραχμές! Πολύ αργότερα, επί ευρώ, το δαιμόνιο παρεάκι έβαζε στοίχημα μια γύρα ρετσίνα στο διπλανό καπηλειό. Παραμυθιαζόμουν με τις ιστορίες της Κατερίνας και να που ήρθε η ώρα να δω bules και στο ορίτζιναλ! Παθιασμένοι οι παππούδες, με τις βερμούδες και τα καπέλα τους, ίδρωναν και φώναζαν, μετρώντας την απόσταση της μπάλας τους από το cochonnet, την ξύλινη μπάλα που ορίζει τον στόχο! Δεν ξέρω αν το δικό τους στοίχημα ήταν μια γύρα beaujolais, πάντως τα αίματα είχαν ανάψει!
Σοκολατένια καρτούν και πολύχρωμα μακαρόν
Τρυπώνοντας ξανά στα σοκάκια, κόλλησα στις βιτρίνες των πιο όμορφων μπουλανζερί που έχω δει. Βιτρίνες – έργα τέχνης, με σοκολατένια γλυπτά μα και μπόλικες κινηματογραφικές αναφορές σε καρτούν και πολλούς γνώριμους χάρτινους ήρωες, μιας και το Annecy μπορεί δικαίως να χαρακτηριστεί ως οι «Κάννες του animation» καθώς φιλοξενεί από το 1960 ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ animation προσελκύοντας το βαρύ πυροβολικό της Disney, της Pixar, της Laika ή της Dreamworks. Μη σου κάνει εντύπωση λοιπόν, εάν εκεί που περπατάς, συναντήσεις το Kung Fu Panda, τον Αλαντίν, τον βασιλιά των Λιονταριών ή ένα τεράστιο φουσκωτό μονόφθαλμο minion να σου χαμογελά!
Η πόλη τον Ιούνιο προσφέρει την απόλυτη animated εμπειρία του φεστιβάλ. Οι δρόμοι γεμίζουν animators και πολύχρωμες παρέες που στριμώχνονται στις σκόρπιες κινηματογραφικές αίθουσες και τους υπαίθριους χώρους προβολής, απολαμβάνοντας την τελευταία σοδειά ταινιών animation διεθνώς! Αληθινό πανηγύρι! Άλλο ένα διεθνές φεστιβάλ που φιλοξενεί το Annecy από το 1999 είναι το Rencontres Internationales d’Annecy Cinéma & Architecture. Εάν είσαι λάτρης της αρχιτεκτονικής μέσα από το σινεμά, κλείσε εισιτήριο για τον Νοέμβρη!
Από τον Ζαν Ζακ Ρουσό στην πιο γλυκιά φυλακή
Οι βόλτες στα λουλουδιαστά κανάλια του Annecy δεν χορταίνονται. Διασχίζοντας δεκάδες μεσαιωνικές αψίδες και πολύχρωμες στοές ανηφόρισα στο Château d’Annecy, το πολυγωνικό και επιβλητικό κάστρο του Annecy που δεσπόζει στο λόφο και σου χαρίζει ανεπανάληπτη θέα στην παλιά πόλη και την λίμνη. Μοναδικοί και οι πύργοι του (Tour de la Reine, Tour Saint- Pierre, Tour Saint-Paul και Tour Perrière) αξίζουν μια επίσκεψη, όπως και το μουσείο.
Κατηφορίζοντας πάλι, επιβάλλεται μια στάση – φόρος τιμής στην Fontaine et buste de Jean-Jacques Roysseau, την πηγή με την προτομή του Ζαν Ζακ Ρουσό, εκεί που ο γαλλοελβετός φιλόσοφος του Διαφωτισμού συνάντησε για πρώτη φορά τη βαρώνη Μαντάμ ντε Βαράνς – μέντορας, «μητέρα» κι ερωμένη του- στην οποία αργότερα αφιέρωσε το βιβλίο του «La verger de Madame la baronne de Warens». Στην πόλη υπάρχει και οδός Ζαν Ζακ Ρουσό και σίγουρα αξίζει μια βόλτα από τη σχολή χορωδίας, την La Maitrise, όπου ο φιλόσοφος μυήθηκε στην τέχνη της μουσικής. Λέγεται πως πολλές φορές έπαιζε φλάουτο στον καθεδρικό ναό!
Απαραίτητη η στάση και στο εμβληματικό σιντριβάνι των Λεόντων, στη μέση της πλατείας της πόλης, με τα τέσσερα λιοντάρια και τις χελώνες να στηρίζουν έναν οβελίσκο, απ’ όπου τρέχει το νερό. Το σιντριβάνι κατασκευάστηκε το 1859, σηματοδοτώντας την ολοκλήρωση των έργων ύδρευσης πόσιμου νερού του Annecy.
Περνώντας από το Imperial Palace, το Hotel de Ville, αυτό το πορτοκαλί Δημαρχείο της πόλης, την γεωμετρική Notre-Dame de Liesse και τον επιβλητικό καθεδρικό του Αγίου Πέτρου (η χαρά του μπαρόκ παντού!) κι αφού χάζεψα το σιντριβάνι του Saint Jean, αποφάσισα να απολαύσω την ώρα σβήνει ο ήλιος και σου χαρίζει τα πιο γλυκά του χρώματα στο πιο τουριστικό μα και το πιο όμορφο σποτ της πόλης.
Διέσχισα το Ponts Morens, το πιο παλιό πέτρινο γεφύρι του Annecy, που μέχρι και τον 19ο αιώνα ήταν καλυμμένο με σπίτια και σήμερα οι άκρες του καταλήγουν πάλι σε σπίτια και σε αναγκάζουν να διασχίσεις μοναδικές αψίδες για να περάσεις στην άλλη μεριά, και αντίκρισα το Palais de l’ Isle, το εμβληματικό chateau του 12ου αιώνα που δίνει την ταυτότητα του Annecy σε όποιον οδηγό κι αν ανοίξεις. Ε, ένα ποτήρι γλυκόπιοτο κρασί ή ένα fondy με αυτήν τη θέα επιβάλλεται.
Το πλέον πολυφωτογραφημένο μεσαιωνικό κτίριο – σήμα κατατεθέν του Annecy – δεσπόζει στην καρδιά της παλιάς πόλης και καθώς χωρίζει το Canal du Thiou στα δύο, φαντάζει κυριολεκτικά αναδυόμενο! Το ιστορικό μνημείο που σήμερα είναι μουσείο και φιλοξενεί ιστορικές και αρχιτεκτονικές εκθέσεις γνωριμίας με την περιοχή αλλά και εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, ξεκίνησε την… καριέρα του ως φυλακή! Χτισμένο πάνω σε βραχονησίδα, το λιλιπούτειο πλωτό κάστρο χρησιμοποιήθηκε πράγματι ως σωφρονιστήριο το 1325, από τον άρχοντα του Annecy, Jean de Menthoux. Περίπου 30 χρόνια αργότερα ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κάρολος IV, το παραχώρησε στον κόμη Amadeus III της Γενεύης προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως νομισματοκοπείο, όπερ και εγένετο έως και τον 14ο αιώνα, οπότε και επεστράφη στην οικογένεια Monthoux ως φέουδο. Η χρήση του ως φυλακή εναλλασσόταν μέχρι και την Γαλλική Επανάσταση, και «ζωντάνεψε» πάλι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και είχε ήδη ανακηρυχτεί ως ιστορικό μνημείο από το 1900.
Παρά την βαριά του ιστορία, το Palais de l’ Isle, αφήνεται γλυκά στα χρώματα της δύσης και με τόσα ανθισμένα παρτέρια δίπλα του, σε ξελογιάζει και σε καλεί σε ένα από τα δεκάδες καφέ- μπιστρό και εστιατόρια που βρίσκονται τριγύρω…
Το Annecy δεν κέρδισε άδικα τον τίτλο «Golden Flower» το 2015, αφού φιγουράρει ανάμεσα στις εννιά πιο λουλουδιασμένες πόλεις της Γαλλίας! Και τις πιο παραμυθένιες, να συμπληρώσω. Θες δε θες, τη δίνεις την υπόσχεση να επιστρέψεις!
