Το ποταμόπλοιο ξεκίνησε το ταξίδι του προς το νότο, αντίθετα από το ρου του ποταμού Νείλου. Η πλωτή οδός που συνδέει το Λούξορ με το Ασουάν, είναι μια υδάτινη λεωφόρος ιστορίας , σου ανοίγει αξιοθαύμαστους κόσμους στο Νείλο και σε φέρνει σε επαφή με τα μνημεία και τις φυσικές ομορφιές της υπαίθρου. Στις όχθες του ζωοδότη ποταμού είναι χτισμένοι οι περίφημοι Πτολεμαϊκοί ναοί της Έντφου, του Κόμ Όμπο, της νήσου Φίλαι και τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του Άμπου Σίμπελ στο Ασουάν. Όχθες με χρυσή άμμο και φοινικιές που εναλλάσσονται με γραφικά πλινθόκτιστα χωριά και παραποτάμιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Κάτω από τον καυτό ήλιο φελάχοι με φαρδιές κελεμπίες αντλούν νερό με πρωτόγονα μηχανήματα. Άλλοι ψαρεύουν με τις φελούκες ή πλησιάζουν τα ποταμόπλοια για να πουλήσουν εμπόρευμα στους τουρίστες. Μικρά παιδιά παίζουν με τις βάρκες ή πλατσουρίζουν στα νερά και γυναίκες φροντίζουν τους κήπους, τα σπίτια και τις αυλές. Υδρόβια πουλιά και ερωδιοί τσαλαβουτούν στα ήρεμα νερά και αρκετά ζώα βόσκουν στις καταπράσινες όχθες του ποταμού. Μακριά από τα πλήθη των μεγάλων αστικών κέντρων, η ύπαιθρος αποπνέει γαλήνη, ηρεμία και παραπέμπει σε εικόνες αλλοτινών εποχών.
Οι κρουαζιέρες Λούξορ -Ασουάν ξεκίνησαν από το 1890 με τα ποταμόπλοια. Τότε χρειάζονταν 6 με 8 εβδομάδες για να φθάσεις στο Ασουάν, τώρα αρκούν 2- 3 ημέρες. Το κατάστρωμα με τις τέντες είναι ο ιδανικός χώρος για να καθίσεις, να απολαύσεις την διαδρομή και την αύρα του Νείλου. Να δεις το μαγικό ηλιοβασίλεμα να μεταμορφώνει τον ποταμό και να μετατρέπει σε σιλουέτες τα φοινικόδεντρα.
Ο Νείλος, ο ποταμός με το μεγαλύτερο μήκος στον πλανήτη, (μήκος 6670 χλμ) πηγάζει νότια του Ισημερινού από δύο λίμνες. Την Βικτώρια στην Κένυα από όπου πηγάζει ο Λευκός Νείλος και την Τάνια στην Αιθιοπία από όπου πηγάζει ο Κυανός Νείλος. Οι δύο ποταμοί ενώνονται στο Σουδάν πριν μπουν στην Αίγυπτο για τα υπόλοιπα 1700 χλμ. μέχρι την Μεσόγειο Θάλασσα.
Ο ποταμός ρέει μέσα από εκπληκτικούς κρυμμένους κόσμους και τα θαυματουργά νερά του δίνουν ζωή εκεί που υπήρχε μόνον άνυδρη έρημος.
Η Αίγυπτος οφείλει την ευημερία της στον Νείλο, είναι η μοναδική πηγή νερού που εμπλούτιζε τη γη της με τις ετήσιες πλημμύρες του. Μια υδάτινη αγκαλιά που ανέθρεψε αμέτρητες γενιές Αιγυπτίων, μετουσιώνοντας τους σε ταπεινούς προσκυνητές ενός θαυματουργού ποταμού που θεοποιήθηκε.
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΤΦΟΥ
Αργά το απόγευμα προσεγγίζουμε την Έσνα, περιμένουμε στη σειρά για να περάσουμε το φράγμα όπου έχουμε την αλλαγή στη στάθμη των νερών του Νείλου και η πρώτη μας στάση είναι στην Έντφου. Ο ναός της Έντφου βρίσκεται στη δυτική όχθη, ακριβώς στα μισά του δρόμου μεταξύ Λούξορ και Ασουάν. Τον προσεγγίζουμε με ιππήλατες άμαξες. Την δική μας οδηγεί ο Χασάν ένα αγοράκι 12-13 χρονών, το παρατηρώ με απορία και κάποια έκπληξη, αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη θα έρθει λίγο αργότερα, όταν με αποτρέπει να καθίσω δίπλα του στη θέση του συνοδηγού, γιατί όπως λέει θα του επιβάλλει πρόστιμο η αστυνομία. Η θέση αυτή είναι μόνον για άνδρες! Νέα ήθη ή αναχρονισμός; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, αν σκεφτείς πως στην αρχαία Αίγυπτο, σύμφωνα με τις λεπτομερείς περιγραφές του Ηρόδοτου, η θέση της γυναίκας ήταν ισάξια με αυτή των ανδρών!
Ένας ακόμη λόγος να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για τον αρχαίο Αιγυπτιακό πολιτισμό και τους Φαραώ και μιας και είμαστε στην Έντφου να δώσουμε τα εύσημα ειδικά στους Πτολεμαίους, τους Μακεδόνες απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γιατί δεν έφεραν μόνον την Αλεξάνδρεια στην καρδιά του Αρχαίου Κόσμου, αλλά υλοποίησαν ένα μεγαλεπήβολο πρόγραμμα οικοδόμησης νέων ναών και αποκατάστασης άλλων από την μία άκρη της χώρας έως την άλλη, στην Άνω Αίγυπτο.
Ο ναός στην Έντφου, είναι αφιερωμένος στον θεό Ώρο, τον γιο της Ίσιδας και του Οσίριδος, ο οποίος παριστάνεται με την μορφή γερακιού. Άρχισε να χτίζεται από τον Πτολεμαίο Γ΄ το 237 π.Χ. και ολοκληρώθηκε από τον Πτολεμαίο ΙΒ΄ (80-51 π.Χ.) πατέρα της Κλεοπάτρας.
Αν και νεώτερος παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή ακολουθεί τα παλαιότερα φαραωνικά σχέδια. Ο πρώτος πυλώνας ύψους 36 μέτρων είναι διακοσμημένος με εικόνες του Πτολεμαίου ΙΒ΄ που υποτάσσει τους εχθρούς του ενώπιον του Ώρου. Δύο γρανιτένια αγάλματα του Ώρου με την μορφή γερακιού μας υποδέχονται στην είσοδο που οδηγεί στην πρώτη υπόστυλη αίθουσα. Ένα δεύτερο περιστύλιο οδηγεί στα δωμάτια όπου φυλάσσονταν οι προσφορές και στο βάθος βρίσκεται το ιερό του Ώρου με τον γρανιτένιο βωμό. Όλοι οι εσωτερικοί χώροι του ναού και η σκάλα που οδηγεί στη στέγη είναι διακοσμημένα με ανάγλυφες παραστάσεις. Τα ανάγλυφα στην τοιχοποιία του εξωτερικού διαδρόμου αναπαριστούν την Τιτανομαχία. Ο χώρος ήταν πολύ σημαντικός για τους Αιγυπτίους, καθώς εδώ σύμφωνα με τον μύθο ο Ώρος αντιμετώπισε τον Σεθ, τον θεό του χάους που είχε δολοφονήσει τον πατέρα του Όσιρι.
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΟΜΠΕΚ ΣΤΟ ΚΟΜ ΟΜΠΟ
Την Δέλτο (σφραγίδα) των Πτολεμαίων φέρει και ο ναός στο Κόμ Όμπο, που αγναντεύει από περίοπτη θέση τον Νείλο. Αν και είναι περισσότερο γνωστός ως ο ναός του Σόμπεκ του θεού Κροκόδειλου, ήταν αφιερωμένος σε δύο θεούς. Η αριστερή του πλευρά στον ιερακοκέφαλο θεό Χαρόερι (Ώρος ο αρχαίος) και η δεξιά στο Σόμπεκ τον τοπικό θεό Κροκόδειλο.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2ο π.Χ αιώνα από τον Πτολεμαίο ΣΤ΄ και ολοκληρώθηκε από τον Πτολεμαίο ΙΒ΄ τον 1ο π.Χ. αιώνα.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος πρόσθεσε τον πυλώνα της εισόδου γύρω στα 30 π.Χ. Ο ναός είναι διακοσμημένος με εικόνες των δύο θεών.
Οι κίονες στις υπόστυλες αίθουσες φέρουν ανάγλυφες παραστάσεις με άνθη λωτών και παπύρων, που ήταν τα σύμβολα της Άνω και Κάτω Αιγύπτου.
Ο ναΐσκος στα νότια του ναού ήταν αφιερωμένος στην Άθωρ. Το μουσείο δίπλα από το ναό στεγάζει σήμερα μερικές μούμιες κροκοδείλων από την γειτονική νεκρόπολη.
Έχουν ανάψει τα νυχτερινά φώτα της πόλης όταν φθάνουμε στο Ασουάν.
Το επόμενο πρωινό θα κατευθυνθούμε ακόμη νοτιότερα, στο Άμπου Σίμπελ.
ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΝΟΥΒΙΑΣ ΣΤΟ ΑΜΠΟΥ ΣΙΜΠΕΛ
Το πρώτο φως της αυγής πυρπολεί την έρημο σκορπίζοντας εδώ κι εκεί φωτεινά περάσματα. Τα παράξενα πυραμοειδή σχήματα, που άφησε πίσω του ο Χαμσίν, ο καυτός αέρας της ερήμου, διαπερνούν τις σκιές κι αναδύονται πάνω από το σκληρό τοπίο.
Κι έτσι όπως στέκονται στη σειρά η μία δίπλα στην άλλη, οι λιλιπούτειες πυραμίδες της φύσης, θαρρείς πως είναι η ίδια η ραχοκοκαλιά της γης που απογυμνώθηκε από το σώμα. Αυτής της αρχέγονης γης που ενέπνευσε τους Φαραώ για την δημιουργία των ταφικών τους μνημείων.
Βρισκόμαστε στη Σαχάρα, σχεδόν στα μισά του δρόμου για τους ναούς του Άμπου Σίμπελ, που θεωρούνται τα χαρακτηριστικότερα δείγματα του Φαραωνικού Μεγαλείου. Φύγαμε αξημέρωτα από το Ασουάν, όπου έχει αγκυροβολήσει το ποταμόπλοιο και η αχανής αμμοθάλασσα που διασχίζουμε τώρα απλώνεται γυμνή ως εκεί που φθάνει το μάτι.
Ακολουθώ το βλέμμα μου και φαντάζομαι το λαμπύρισμα του Νείλου, στο πιο δύσκολο μέρος του ταξιδιού του, τη διάσχιση της ερήμου. Αυτό όμως που προκαλεί τη μεγαλύτερη έκπληξη είναι το εγχείρημα εκείνων που πρώτοι έφθασαν εδώ στην έρημο της Νουβίας, στις εσχατιές της χώρας, στα σύνορα με το Σουδάν κι έφτιαξαν επιβλητικούς ναούς και μεγάλα οχυρά σε έναν αχανή αφιλόξενο τόπο.
Τα οχυρά στην περιοχή της Νουβίας εξαφανίστηκαν κάτω από τα νερά της λίμνης Νάσερ, αλλά οι ναοί χάρη στην κινητοποίηση της UNESCO μετακινήθηκαν και διασώθηκαν.
Η απόσταση από το Ασουάν έως το Άμπου Σίμπελ είναι 280 χλμ. Το προσεγγίζουμε μετά από τρεις ώρες. Είναι η στιγμή που το βλέμμα βυθίζεται στα γκρι μπλε νερά της λίμνης Νάσερ. Φαραωνική σε μέγεθος ξετυλίγεται με το δαντελωτό σχήμα της καταλαμβάνοντας μια τεράστια έκταση μέσα στην έρημο.
Λίγα μέτρα ψηλότερα από τα ήρεμα νερά της ορθώνεται ο μεγάλος ναός. Λαξευμένος σε ένα βράχο από ροδόχρωμο ψαμμίτη, ο ναός του Ραμσή Β΄, μοιάζει εξωπραγματικός και σε συνδυασμό με το απόκοσμο τοπίο εκπέμπει κάτι το μεταφυσικό. Έχουμε δει αρκετούς ναούς, αλλά αυτός εδώ είναι μοναδικός.
Στέκομαι απέναντι από τον Ραμσή που εμφανίζεται τετραπλός στην πρόσοψη με τα τέσσερα κολοσσιαία αγάλματα. Ασάλευτος φρουρός στα σύνορα της χώρας. Παρατηρώ ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη, μια λάμψη στο βλέμμα που χάνεται μακριά στα πέρατα της λίμνης, που φθάνει ως το Σουδάν.
Ο δεύτερος ναός που έχτισε ο Ραμσής για την αγαπημένη του σύζυγο και βασίλισσα Νεφερτάρι, στέκει λίγα μέτρα βορειότερα και είναι αφιερωμένος στην Άθωρ.
Οι δύο ναοί λαξεύτηκαν στους βράχους κατά τον 13ο αιώνα π.Χ. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1244 π.Χ και τελείωσαν το 1224 π. Χ. Ο μεγάλος ναός χτίστηκε προς τιμήν του Ραμσή Β΄ κι ήταν αφιερωμένος στους θεούς, Άμμωνα των Θηβών, Φθα της Μέμφιδας και Ρα Άραχθυ της Ηλιούπολης. Η πρόσοψη έχει ύψος 33 μέτρα και πλάτος 35 μέτρα ενώ στο εσωτερικό ο ναός φθάνει σε βάθος τα 60 μέτρα. Τα τέσσερα αγάλματα του Ραμσή στην είσοδο φθάνουν σε ύψος τα 20 μέτρα. Ο ένας από τους κολοσσούς έχει χάσει το κεφάλι του από σεισμό που προκλήθηκε το 27 π. Χ. Στα πόδια του Φαραώ διακρίνονται σε μικρό μέγεθος η βασίλισσα Νεφερτάρι και ορισμένα από τα παιδιά του. Πάνω από την είσοδο διακρίνεται ένα άγαλμα του θεού Ρα Άραχθυ και στην κορυφή της πρόσοψης μπαμπουίνοι χαιρετίζουν τον ανατέλλοντα ήλιο. Ο προθάλαμος του ναού κοσμείται με εικόνες του Ραμσή και της Νεφερτάρι που κάνουν προσφορές στους θεούς.
Στο εσωτερικό βλέπουμε κι άλλα αγάλματα του Ραμσή που φθάνουν σε ύψος τα 10 μέτρα. Άλλοτε με την μορφή του θεού Όσιρις να κάνει προσφορές στους θεούς κι άλλοτε στον θεοποιημένο εαυτό του. Οι τοίχοι του ναού κοσμούνται με ανάγλυφες παραστάσεις που ιστορούν τις μάχες του με τους Χετταίους. Στο Άδυτο του ναού ο Ραμσής κάθεται μαζί με τους θεούς, τον Άμμωνα Ρα τον Φθα και τον Ρα Άραχθυ. Δύο φορές το χρόνο τον Φεβρουάριο και τον Οκτώβριο οι ακτίνες κατά την ανατολή του ηλίου, φωτίζουν τα πρόσωπα των αγαλμάτων. Θεωρείται πως αυτό αποδεικνύει την απόλυτη αστρονομική ακρίβεια, με την οποία χτίστηκε ο ναός, ως προς τους υπολογισμούς των κινήσεων του ήλιου.
Στην πρόσοψη του ναού της Νεφερτάρι τα αγάλματα της βασίλισσας εναλλάσσονται με αυτά του Ραμσή Β΄ και το ύψος τους φθάνει τα 10 μέτρα. Στο εσωτερικό που φθάνει σε βάθος τα 25 μέτρα, η υπόστυλη αίθουσα με τους αθωρικούς κίονες κοσμείται με σκηνές όπου η Νεφερτάρι παρακολουθεί τον Ραμσή να εξοντώνει τους εχθρούς της Αιγύπτου. Στο προστώο το ζευγάρι κάνει προσφορές στους θεούς ενώ στο εσωτερικό ιερό υπάρχει ένα άγαλμα της Άθωρ με την μορφή αγελάδας.
ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΟΥΑΝ
Την δεκαετία του 1960 όταν το φράγμα του Ασουάν και η λίμνη Νάσερ απειλούσαν να πλημμυρίσουν τους ναούς η ΟΥΝΕΣΚΟ τους απέκοψε από το βουνό και τους μετέφερε κομμάτι κομμάτι σε απόσταση 210 μέτρων και σε ύψος 65 μέτρων από την αρχική τους θέση. Συνολικά μετακινήθηκαν δεκαπέντε χιλιάδες τόνοι ψαμμόλιθου και περισσότερα από 1000 τεμάχια από δέκα έως τριάντα τόνους το καθένα, τα οποία συναρμολογήθηκαν εκ νέου με απόλυτη ακρίβεια στη νέα τους θέση.
Από την εκστρατεία της UNESCO διασώθηκαν συνολικά είκοσι μνημεία από την Αίγυπτο (περιοχή Νουβία) και τέσσερα από το Σουδάν. Οι δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις αφορούσαν το μεγάλο ναό του Άμπου Σίμπελ και το συγκρότημα των ναών στη Φίλαι.
Το φράγμα του Ασουάν, ακριβώς μετά τον πρώτο καταρράκτη, κατασκευάστηκε από τους Βρετανούς μεταξύ 1898-1902 για να αυξήσει την καλλιεργήσιμη γη και να παράσχει υδροηλεκτρική ενέργεια. Πολύ σύντομα αποδείχθηκε πως ήταν πολύ μικρό για να ελέγξει τις απρόβλεπτες πλημμύρες του Νείλου. Η λύση δόθηκε με την κατασκευή του μεγάλου φράγματος και την δημιουργία της λίμνης Νάσερ την δεκαετία του 1960.
Το μεγάλο φράγμα βρίσκεται 6 χλμ. νότια του φράγματος του Ασουάν, χτίστηκε με χρηματοδότηση της Σοβιετικής Ένωσης επί προεδρίας Νάσερ και έχει μήκος 3830 μέτρα, ύψος 111 μέτρα και πλάτος 980 μέτρα στη βάση του. Τροφοδοτεί με ρεύμα όλη την Αίγυπτο, αλλά η δημιουργία του έχει προκαλέσει περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οι αγρότες στο Δέλτα του ποταμού αναγκάζονται να χρησιμοποιούν χημικά λιπάσματα καθώς η ιλύς του ποταμού που έκανε εύφορη τη γη συγκρατείται πλέον στη λίμνη Νάσερ.
ΟΙ ΝΟΥΒΙΟΙ ΚΑΙ Η ΛΙΜΝΗ ΝΑΣΕΡ
Η λίμνη Νάσερ εκτείνεται προς νότο σε μήκος 500 χλμ. από το φράγμα και φτάνει σε βάθος τα 180 μέτρα. Είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στον κόσμο, περιέχει 157 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού και η δημιουργία της πλημμύρισε μια τεράστια περιοχή μεταξύ του Ασουάν και του Άμπου Σίμπελ, όπου ζούσαν οι Νούβιοι. Πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στο Ασουάν και στις περιοχές γύρω από το Νείλο, σε δικές τους κοινότητες. Οι Νούβιοι κατάγονται από μια εθνογλωσσική ομάδα Αφρικανών Ιθαγενών με πανάρχαιες ρίζες.
Κατοικούσαν στην περιοχή της Νουβίας, μια περιοχή που υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού και εκτείνεται από την νότιο Αίγυπτο έως το Βόρειο Σουδάν. Άνθρωποι ανοιχτοί, χαμογελαστοί και φιλόξενοι, έχουν την δική τους γλώσσα, αλλά μιλούν και την Αραβική. Σήμερα ασχολούνται με τη καλαθοπλεκτική, την αγγειοπλαστική και τον τουρισμό. Τα σπίτια τους είναι ανοιχτά στους ξένους, ξεχωρίζουν για τα έντονα χρώματα και τις ζωγραφιές στους τοίχους και απεικονίζουν παραστάσεις με ανθρώπους και ζώα.
Το πιο δημοφιλές ζώο εδώ είναι ο κροκόδειλος. Σπανίζει πλέον στο Νείλο, αλλά συγκατοικεί με τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια, όπως ένα οποιοδήποτε κατοικίδιο, αν και σε ειδικό χώρο, καθώς οι Νούβιοι έχουν την πεποίθηση πως αυτή η συγκατοίκηση θα τους φέρει καλή τύχη.
ΤΟ ΑΣΟΥΑΝ
Το Ασουάν είναι η νοτιότερη και η πιο ηλιόλουστη πόλη της Αιγύπτου. Από την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου είχε στρατηγική σημασία, καθώς ήταν η βάση για τις εκστρατείες εναντίον του Σουδάν και της Νουβίας. Υπήρξε σταυροδρόμι αρχαίων εμπορικών δρόμων και πλούτιζε από την διακίνηση εξωτικών αγαθών. Η έρημος εδώ φθάνει μέχρι τις όχθες του Νείλου, ενώ στα νερά του ποταμού ξεπροβάλλουν μικρές νησίδες με φοινικόδεντρα και τροπικά φυτά. Το νησάκι Ελεφαντίνη μήκους ενός χιλιομέτρου είναι η παλαιότερη κατοικημένη περιοχή του Ασουάν. Για την προέλευση της ονομασίας του υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή η ονομασία οφείλεται στο εμπόριο ελεφαντόδοντου που διεξαγόταν εδώ κατά την αρχαιότητα. Η δεύτερη εκδοχή αποδίδει την ονομασία στους τεράστιους γρανιτένιους βράχους στο νότιο άκρο του που μοιάζουν με ελέφαντες.
Στην αρχαιότητα το νησί ήταν κέντρο λατρείας του θεού Χνούμ, του δημιουργού της ανθρωπότητας και θεού της πλημμύρας του Νείλου. Πάνω του βρίσκονται τα ίχνη της αρχαίας πόλης, απομεινάρια του ναού του Χνούμ και απομεινάρια του ναού που έχτισε η βασίλισσα Χατσεψούτ .
Το νησάκι Κίτσενερ , δίπλα στην Ελεφαντίνη είναι ένας απέραντος βοτανικός κήπος με λουλούδια και τροπικά φυτά από όλο τον κόσμο. Ο κήπος δημιουργήθηκε από τον λόρδο Κίτσενερ στον οποίο είχε παραχωρηθεί το νησί έως το θάνατό του.
Μια βόλτα με την παραδοσιακή φελούκα γύρω από τα νησιά θα μας αποκαλύψει μικρές κρυμμένες ομορφιές του Νείλου. Το Μαυσωλείο του Αγά Χάν δεσπόζει στον αμμόλοφο που υψώνεται στη δυτική όχθη. Στην ανατολική πλευρά διακρίνεται το διάσημο Sofitel Cataract,
το ξενοδοχείο όπου διέμενε η Αγγλίδα συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών Αγκάθα Κρίστι, η οποία όπως λέγεται έγραψε εδώ ένα τμήμα του μυθιστορήματος «Έγκλημα στο Νείλο».
Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΦΙΛΑΙ
Αφήσαμε για το τέλος το ναό της νήσου Φίλαι, καθώς «Φίλαι» στα αιγυπτιακά σημαίνει «τέλος». Μόνο που ο ναός δεν βρίσκεται πλέον στη νήσο Φίλαι , αλλά στο γειτονικό νησάκι της Αγκιλκίας, όπου έχει μεταφερθεί για να προστατευτεί από την υπερχείλιση των νερών του Νείλου. Ο εκπληκτικός αυτός ναός βρίσκεται πολύ κοντά στο Ασουάν. Χτίστηκε στα τέλη της Δυναστείας των Πτολεμαίων από τον Πτολεμαίο Β΄ και την βασίλισσα και αδελφή του Αρσινόη. Η Αρσινόη ήταν μια ισχυρή βασίλισσα που είχε συνδεθεί με την θεά Ίσιδα. Ένα ρόλο που θα υιοθετούσε δύο αιώνες αργότερα η διάσημη Κλεοπάτρα.
Ο ναός συνδυάζει την αρχαία αιγυπτιακή με την ελληνορωμαϊκή αρχιτεκτονική και υπήρξε σημαντικό κέντρο για την λατρεία της Ίσιδας. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από τις εικόνες της και τις εικόνες των άλλων θεών. Σύμφωνα με τον μύθο η Ίσις ήταν υπεύθυνη για την ζωτική πλημμύρα του Νείλου. Υπερχείλιζε τον ποταμό καθώς έκλεγε για τον δολοφονημένο σύζυγό της Όσιρι, τον οποίο στη συνέχεια ανέστησε. Ήταν ένα πολύ ιερό μέρος για τους αρχαίους Αιγυπτίους και λόγω της εκπληκτικής τοποθεσίας, διατηρεί ακόμη την πνευματική του ατμόσφαιρα.
Μπορεί ο συναρπαστικός αρχαίος πολιτισμός της Αιγύπτου να τελείωσε αμέσως μετά την προσάρτησή της στη Ρώμη το 30 π.Χ. όμως η αποκάλυψή του κομμάτι κομμάτι από τους αιγυπτιολόγους, έφερε ξανά την Αίγυπτο στο προσκήνιο και την έκανε γνωστή παγκοσμίως. Η αρχαία Αίγυπτος αναγεννήθηκε και οι Φαραώ που πίστευαν στη μετά θάνατον ζωή κι ήθελαν να ζήσουν για πάντα, θα μείνουν αιώνιοι στη συνείδηση των ανθρώπων.
