Η πόλη-φρούριο του μεσαίωνα, που διατηρεί ακόμη τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπιτάκια, τις παλιές εκκλησίες, αλλά και το άρτιο μείγμα γαλλικού και γερμανικού πολιτισμού, έχει αναδειχθεί ως ο κορυφαίος ευρωπαϊκός προορισμός. Εδώ και αρκετό καιρό θέλαμε να επισκεφτούμε τη μεσαιωνική πόλη.
Η ευχαρίστηση που παίρνει ο ταξιδιώτης-πέρα από το ίδιο το ταξίδι- είναι ότι μπορεί να μοιράζεται τις εικόνες που είδε και τις εμπειρίες που γνώρισε. Με αυτόν τον τρόπο έχει την ικανοποίηση ότι θα μεταδώσει και σε άλλους τον ενθουσιασμό και τη διάθεση να επισκεφτούν τον τόπο που προτείνει.
Ξεκινήσαμε λοιπόν, από το Ελευθέριος Βενιζέλος 07:00 ώρα Ελλάδος για το αεροδρόμιο του Μονάχου, μετά μία δεύτερη πτήση για Φρανκφούρτη και από εκεί με λεωφορείο της αεροπορικής εταιρείας φτάσαμε στο Στρασβούργο. Από τον κεντρικό σταθμό του Στρασβούργου (SNCF), πήραμε το τρένο και σε 20 λεπτά ήμασταν στην αγαπημένη μας Κολμάρ, γύρω στις 15:30 το μεσημέρι.
Η πόλη γνώρισε μεγάλες δόξες τον Μεσαίωνα. Υπήρχε μία διαρκής διεκδίκηση από Γερμανία και Γαλλία έως το 1945 για την κατοχή της, ώσπου ο στρατηγός ντε Γκωλ την προσάρτησε στη Γαλλία μαζί με ολόκληρη την Αλσατία. Είναι πρωτεύουσα του Νομού του Άνω Ρήνου της Αλσατίας και ευημερεί από τον τουρισμό και την αμπελοκαλλιέργεια.
Με την πρώτη βόλτα, συνειδητοποιείς τη γραφικότητά της. Οι δρόμοι είναι πεζοδρομημένοι και η περιήγηση με τα πόδια είναι ευχάριστη και άνετη.
Άγιος Μαρτίνος
Στην καρδιά της παλιάς πόλης συναντήσαμε τη μεσαιωνική εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου (Eglise du Saint-Martin), γοτθικού ρυθμού χτισμένη με κίτρινη πέτρα. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1234 και 1365 και είναι αφιερωμένη στον Άγιο Μαρτίνο. Θεωρείται ο ιδρυτής του μοναχισμού στη Γαλλία. Είναι ο μεγαλύτερος ναός της πόλης και διαθέτει πολλά αγάλματα γοτθικής και αναγεννησιακής εποχής, ενώ τα όμορφα βιτρό παράθυρά του, κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα.
Πολύ κοντά στον Άγιο Μαρτίνο, βρίσκεται ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα, ο καθεδρικός ναός των Δομινικανών (Eglise des Dominicains).
Ναός των Δομινικανών
Το κτίριο είναι χαρακτηριστικό της γοτθικής τέχνης και η κατασκευή της εκκλησίας χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Αξίζει να τον επισκεφθείτε μόνο και μόνο για το δημοφιλές αριστούργημα “Η Μαντόνα στον κήπο με τα τριαντάφυλλα 1473” του ζωγράφου και χαράκτη Μάρτιν Σόνγκαουερ.
Η είσοδός μας στο δρόμο των εμπόρων (rue des Marchands), μας ενθουσίασε με μερικά από τα αρχαιότερα σπίτια της πόλης, όπως η οικία Πφίστερ (Maison Pfister) 1537, με τους εξώστες και τους εντυπωσιακούς ακρόπυργους, ίσως το χαρακτηριστικότερο δείγμα αλσατικού μεγάρου. Το όνομά της οφείλεται στην οικογένεια που την αναπαλαίωσε και έζησε εκεί από το 1841 μέχρι το 1892. Δίπλα βρίσκεται, η οικία Zum Kragen του 15ου αιώνα, που αναγνωρίζεται από τον πολυφωτογραφημένο σκαλιστό άνθρωπο (έμπορο υφασμάτων) που κρατάει μία μπάρα περίπου ένα μέτρο (ντόπιο σύστημα μετρήματος).
Ο δρόμος δεν άργησε να μας βγάλει σε ένα από τα πιο τουριστικά στέκια, την πλατεία του Παλιού Τελωνείου (place de I’ Ancienne Douane).
Εστιατόρια, τουριστικά μαγαζάκια, καφέ με τα τραπεζάκια έξω, πλανόδιοι ηθοποιοί και μουσικοί απαρτίζουν μία ονειρική πλατεία που την ερωτεύεσαι ακαριαία.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα, να κάτσετε όπου βρείτε και να απολαύσετε μία παγωμένη αλσατική βαρελίσια μπύρα, με θέα το υπέροχο σιντριβάνι του γλύπτη Bartholdi (είναι ο ίδιος που δημιούργησε το άγαλμα της ελευθερίας στη Νέα Υόρκη).Το σιντριβάνι απεικονίζει τον στρατηγό Lazarus von Schwendi.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται η οικία Κόιφχους (Maison Koifhus) του 1480.
Οικία Κόιφχους 
Το παλιό τελωνείο, θεωρείται σημαντικό γαλλικό μνημείο και είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κτίρια γοτθικής αρχιτεκτονικής. Μέσα θα βρείτε μία καταπληκτική αγορά χειροποίητων προϊόντων.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε με τον ίδιο ενθουσιασμό. Η αναμονή μας για την επίσκεψη στη Μικρή Βενετία (Petite Venice) έφτανε στο τέλος της. Αυτό το τμήμα της πόλης, αποκαλείται έτσι λόγω του μικρού καναλιού, που διαθέτει και θυμίζει την ιταλική Βενετία.
Αποτελούσε κάποτε το κέντρο των κρεοπωλών, των αλιέων και των βυρσοδεψών. Σήμερα αποτελεί το αντικείμενο του πόθου κάθε τουρίστα με φωτογραφική μηχανή. Παραδοσιακά αλσατικά σπιτάκια, ταβερνάκια, πέτρινα σοκάκια, πολύχρωμα λουλούδια και γραφικές γέφυρες συνθέτουν μια παραμυθένια συνοικία με ατμόσφαιρα καρτ-ποστάλ. Μικρές βαρκούλες σας περιμένουν για μία ρομαντική βαρκάδα με οδηγό που κάνει και τον ξεναγό. Η εκπληκτική θέα από τη γέφυρα που βρίσκεται στο δρόμο Saint-Pierre θα σας ενθουσιάσει. Νιώσαμε, ότι έχουμε δει όσα έπρεπε να δούμε, και αφεθήκαμε για όπου μας βγάλει ο δρόμος.
Περπατώντας όμως ανακαλύψαμε ακόμη μία ευχάριστη έκπληξη, την κλειστή αγορά της Κολμάρ (Le Marche Couvert de Colmar). Κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Luis Michael Boltz το 1865 και μέχρι το 1950, τα προϊόντα μεταφέρονταν με βάρκες. Μπορείτε να αγοράσετε αλλαντικά, τυριά, φρούτα,κρασιά, να πιείτε ζεστή σοκολάτα ή ακόμη και να δειπνήσετε. Σε μια από τις γωνίες του κτιρίου, βρίσκεται άλλο ένα έργο του Bartholdi, η κρήνη Βινιερόν “Fontaine du Petit Vigneron”.
Είναι αφιερωμένη στους Αλσατούς οινοπαραγωγούς. Η κουζίνα της περιοχής είναι ένα ανακάτεμα γερμανικών και γαλλικών γεύσεων. Δοκιμάστε “jarret fume” (χοιρινό κότσι με πατάτες φούρνου και κρέμα γάλακτος) και συνδυάστε το με ένα δροσερό ποτήρι “Riesling” (Ρίσλινγκ). Η φημισμένη λευκή ποικιλία κρασιού με τη δύναμη και τα έντονα αρώματα, ευδοκιμεί εδώ στην πρωτεύουσα των κρασιών της Αλσατίας. Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα στην πόλη και ίσως να μην προλάβετε να τα δείτε όλα. Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι να περπατήσετε στα σοκάκια της, να νιώσετε τη μαγεία της και να απολαύσετε την απόλυτη ομορφιά της.
