Εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε που και που διακοπές… Να ξεφεύγουμε για λίγο από τη σκληρή και αγχωτική πραγματικότητα. Να φορτίζουμε τις μπαταρίες. Να βρισκόμαστε πιο κοντά στη φύση.
Λίγο πριν τις γιορτές λοιπόν, αποφασίσαμε κι εμείς να πάμε να βρούμε χιόνι και να περάσουμε τα Χριστούγεννα μακριά από το σπίτι.
Ρωτήσαμε αρχικά τιμές, στους ξενώνες στο Πόζαρ. Εκπληκτική περιοχή, απίστευτα όμορφη φύση, θερμά λουτρά, καυτοί καταρράκτες , παράδεισος. Και λίγο πιο πάνω το Καιμακτσαλάν, με το υπέροχο χιονοδρομικό… Τιμή τρίκλινου, η χαμηλότερη που βρήκαμε 160 ευρώ. Απρόσιτη για το πορτοφόλι μας. Μετά κοιτάξαμε στο Μπάνσκο, στη Βουλγαρία.
Διαμερισματάκι καινούριο, κρεβατοκάμαρα, καθιστικό, τζάκι, κουζίνα, μπάνιο και ζέστη στο φουλ (ανοίγαμε τα παράθυρα), 40 ευρώ.
Άρα, μαντεύετε που πήγαμε…
Το Μπάνσκο έχει εξελιχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Η πόλη βρίσκεται στα 936 μέτρα υψόμετρο και το χιονοδρομικό απέχει 15-20΄λεπτά , με το αυτοκίνητο ή το τελεφερίκ.
Κόσμος πολύς, Έλληνες πολλοί, σκιέρ πάρα πολλοί και όλων των ηλικιών. Θαυμάσιες πίστες, φοβερή οργάνωση, εξαίρετες εγκαταστάσεις, lift για όλες τις πίστες, 4 μονάδες πρώτων βοηθειών κ.λ.π.
Παντού, μπορούσε κανείς να νοικιάσει εξοπλισμό για σκι, ή να περπατήσει στο χιονισμένο δάσος, να βολτάρει με το τελεφερίκ, να κάνει πατινάζ σε ένα μεγάλο παγοδρόμιο στο κέντρο της πόλης. Το κρύο ήταν τσουχτερό. Ξερός και παγωμένος αέρας και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Σκουφιά λοιπόν, γάντια , κασκόλ κ.λ.π , μόλις βγαίναμε έξω.
Η φωτογραφική μηχανή πάγωνε. Είχα κι ένα φόβο συνέχεια μη μου χαλάσει.
Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο απ όλα ήταν η κάθοδος με το τελεφερίκ. Μια διαδρομή 20 λεπτών, πάνω από το χιονισμένο και κατάφυτο δάσος, δίπλα και πάνω από τις πίστες και μέσα από στενά περάσματα-κατεβασιές. Ήταν λερωμένα τα τζάμια και δεν μπορούσα να βγάλω πολύ καθαρές φωτογραφίες.
Ωραία ήταν η αλλαγή, ξεκουράστηκε το πνεύμα και αυτό το επιβεβαίωσε και η κόρη μας που φεύγοντας μας είπε: «Νιώθω ότι λείπουμε πάνω από 10 μέρες..»
Το ίδιο ένιωθα κι εγώ…
