Ο μικρός δεινόσαυρος, τυρρανόσαυρος σωστός,
νεογέννητος όταν ήταν, έδειχνε ανήσυχος.
Χέρια πόδια τα κουνούσε και ο ύπνος του αργούσε.
Με σπινθηροβόλο βλέμμα, όλους γύρω, τους κοιτούσε.
Νωρίς είπε πρώτες λέξεις κι όρθιος σηκώθηκε.
Ο αρχηγόσαυρος τον είδε και αναστατώθηκε:
«Ο δεινόσαυρος αυτός, είναι διαφορετικός!
Βοηθήστε τον, γιατί πρέπει να δει προκοπή.
Δύναμη έχει ζηλευτή. Βιάζεται να σηκωθεί.
Κινδυνεύει να χαθεί. Πρέπει να προστατευτεί!».
Παιδικό σταθμό όταν πάει, δείχνει μεγαλύτερος.
Τραγουδάει και μετράει, μα κινείται συνεχώς
και γι΄ αυτό όλοι του λένε «είσαι ενοχλητικός».
Πλαστελίνες ζωντανεύει, ζωγραφίζει στο θρανίο
Όλοι το αναγνωρίζουν, «καλλιτέχνης στο σχολείο!»
Τρέχει, παίζει, σκαρφαλώνει κι είναι δημιουργικός.
Στο κολυμβητήριο πάει και βουτάει σα ροφός.
Στους αγώνες, πρώτος βγαίνει και κερδίζει έπαθλο.
Τα θαλάσσια σπορ λατρεύει, καταδύσεις και ψαρεύει.
Στο βυθό πολύ συχνάζει.
Χταποδάκια, σουπιές , τσούχτρες κάνει χάζι.
Όλες κι όλοι τον θαυμάζουν, βραγχιόσαυρος λένε, μοιάζει.
Γαριδούλες, καβουράκια, αχιβάδες, κοχυλάκια,
τα συλλέγει με φτιαράκια, όλα, μες στα κουβαδάκια.
Χτίζει κάστρα, πολιτείες, φτιάχνει δρόμους και πλατείες,
Ικανός μηχανικός!
Όλη η αμμουδιά χαρίζει θέαμα φανταστικό.
Κάποιοι γύρω του τον βλέπουν, τον θαυμάζουν εμφανώς
«Ο μικρός ο καλλιτέχνης είναι αξιοθαύμαστος!»
Άλλοι επαναλαμβάνουν «είναι ενοχλητικός»
Πιάνουν οι κατασκευές του, «χώρο παραλιακό».
Εξερεύνηση στη φύση και στον καθαρό αέρα,
χαίρεται να κάνει πάντα και τη νύχτα και τη μέρα.
Στο αγρόκτημα του θείου, στο βουνό ψηλά,
ανυπομονεί να πάει, με χαρά!
Τα αρνάκια τα σκυλάκια, κουνελάκια, γουρουνάκια,
τις κοτούλες, τα παπάκια, όλα τα μελωδικά πουλάκια,
τα γνωρίζει από κοντά.
Τα ποτίζει, τα ταϊζει και μετά τα νανουρίζει.
Μυρωδιές τον συνεπαίρνουν και στο δάσος τονε φέρνουν.
Φυτολόγιο γεμίζει και με φύλλα το στολίζει.
Και ξαπλώνει, όταν χιονίζει,
στο λευκό βουνό κι αρχίζει,
βαρελάκι να γυρίζει, να κατρακυλάει,
να ξεφωνίζει.
Ξεγνοιασιά αυτό τον γεμίζει!
Θέλει πάντα να κερδίζει.
Το παιχνίδι να ορίζει.
Στρατηγείο στο δάσος χτίζει,
με τις πέτρες απ΄ τα βράχια και τα πεταμένα στάχυα.
Όλοι οι φίλοι σκαρφαλώνουν και μαζί το ολοκληρώνουν.
Πολλά σχέδια καταστρώνουν:
« πως αυτό τον κόσμο σώνουν!».
Το ποδήλατό του παίρνει, στα πετάλια ζάλη φέρνει.
Πιο γρήγορα απ΄τους φίλους τρέχει
και στο διαγωνισμό κερδίζει, ένα κράνος που το αξίζει.
Καμαρώνουν οι γονείς, χαίρονται ολημερίς.
Στο σχολείο ευτυχώς, είναι μαθητής καλός,
Τυραννόσαυρος ζωηρός, συχνά παρορμητικός…
Μα στο σπίτι δεν μπορεί , πάντα να συγκεντρωθεί.
Τη μητέρα του κουράζει, που συνέχεια του φωνάζει:
«Ησυχία πια δεν έχεις, σε μια θέση δεν αντέχεις
και καθόλου δεν προσέχεις.
Το μυαλό σου ταξιδεύει μακριά, σε άλλα μέρη.
Κάτσε λίγο ξεκουράσου – ξαναγύρνα στη δουλειά σου.
Κάνε τα μαθήματά σου, αν να παίξεις θες να βγεις.
Θα ‘ρθουνε κι οι συγγενείς … είναι κρίμα,
τα ξαδέρφια να μη δεις και να στενοχωρηθείς».
Με αυστηρότητα πολλή, του ‘δωσε τη συμβουλή.
Τον μαλώνουν οι γονείς και δε χαίρεται κανείς.
Με παράπονο μιλάει, κατσουφιάζει κι απαντάει,
πως δε φταίει ποτέ αυτός , που είναι «ενοχλητικός
και διαφορετικός».
«’Ετσι έχω γεννηθεί … πάντα να στριφογυρίζω,
τους κανόνες κι αν γνωρίζω κι όταν δυσκολεύομαι,
μια αλυσίδα με κρατάει και παιδεύομαι».
Τρέχει – τρέχει δεν προσέχει,
Ρίχνει κάτω ένα παιδί και χτυπάει στην αυλή.
Ένα άλλο το δαγκώνει και ο διευθυντής θυμώνει.
Οι γονείς παραπονιούνται και στο διευθυντή οδηγούνται.
Διαμαρτύρονται γιατί:
«τα παιδιά τους ενοχλεί, ένα ζωηρό παιδί».
Στο σχολείο εκτιμούν ό,τι θετικό κι αν δουν.
Η δασκάλα συγκινεί, που τον ξέρει πιο πολύ,
εξερευνητή, εφευρέτη, με πειράματα όπως πρέπει
…κάτι θα δικαιολογεί την αντίδρασή του αυτή.
Πρώτα στο παιδί μιλούν και μετά γονείς καλούν.
Για να πάνε συνιστούν σε «ειδικούς» για να τους δουν.
Οι γονείς του συμφωνούν, πλήρως να συνεργαστούν,
το παιδί τους να βοηθήσουν κι όχι να στενοχωρήσουν.
Υποδέχεται ο ειδικός με αγάπη το παιδί,
συζητάνε, ζωγραφίζουν,
παίζουν και σπιτάκια χτίζουν.
Οι γονείς τον συναντούν και τις συμβουλές ακούν.
«Στην αρχή, επιδοκιμάζουν και μετά καταδικάζουν,
όταν το παιδάκι τρέχει σκαρφαλώνει, ησυχία δεν έχει.
Την αγάπη σας ζητάει, τη στοργή σας εκτιμάει.
Ενισχύστε τα καλά, συμβουλεύετε συχνά.
Με το χρόνο συνεργό, το σχολείο βοηθό,
όλα καταφέρνονται,
απ΄τα ασήμαντα μικρά,
μέχρι τα μεγάλα και σημαντικά!
Τυραννόσαυροι πολλοί, βοηθήσαν με στοργή
Πρόθυμοι, χωρίς φωνές, δείχνοντας υπομονή.
Σήμερα καμαρωτό,
φίλους έχει διαλεχτούς,
στην αγέλη που αγκαλιάζει τους «διαφορετικούς!».
