FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Από την Σκύρο ως την Τήλο σε μια σκηνή στην αμμουδιά

Εκεί που το κάμπινγκ ζει ακόμη ελεύθερα

Όταν γύρναγα παιδί, από τις διακοπές είχα δύο σοβαρά προβλήματα: Το ταβάνι στο δωμάτιο μου και τα παπούτσια στα πόδια μου. Τρεις μήνες χωρίς αυτά, ήταν πολύς καιρός και η προσαρμογή το Σεπτέμβριο πάντα δύσκολη.

Πέρασαν πολλά χρόνια και αφενός μου ήρθαν πολλά… ταβάνια στο κεφάλι, αφετέρου φόρεσα πολλά παπούτσια. Πολλές φορές μάλιστα και τα δύο πόδια σε ένα… Όμως ποτέ μα ποτέ, η λέξη διακοπές στο μυαλό μου δεν είχε άλλη μετάφραση από αυτήν: Ελεύθερη κατασκήνωση. Η κατάκτηση ότι αρκεί ένα δέντρο, ένα πηγάδι και μία θάλασσα για να ζήσεις. Πολύ καλύτερα από ότι είχες ποτέ ονειρευτεί. Αυτάρκης και ελεύθερος.

Η ελεύθερη κατασκήνωση απαγορεύεται. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό συμβαίνει για τα παραπάνω. Και αρνούμαι να συμμορφωθώ. Κι αν αυτό δεν γίνεται πλέον με τον τρόπο που γινόταν παλιά -πάμε και τι μας νοιάζει, αν μας διώξουν- γίνεται αλλιώς. Υπάρχουν μέρη που οι τοπικές κοινότητες όχι μόνο επιτρέπουν την ελεύθερη κατασκήνωση αλλά επιπλέον την διευκολύνουν. Θα ξεχωρίσω δύο, που τα γνωρίζω καλά. Την Σκύρο και την Τήλο.

ΣΚΥΡΟΣ

Η πρώτη είναι η πιο παρεξηγημένη Σποράδα. Είναι κούκλα, πράσινη-και μετά τις μεγάλες φωτιές-, έχει μια υπέροχη χώρα, είναι εύκολα και προσιτά προσβάσιμη. Από την Κύμη με την ακτοπλοϊκή κοινοπραξία του νησιού σε μιάμιση ώρα και με πολύ χαμηλό κόστος. Το νησί κατασκηνώνεται στη βόρεια πλευρά του. Ο Άγιος Πέτρος, η Κυρα Παναγιά και η Ατσίτσα, είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς, ελεύθερης κατασκήνωσης. Ο δικός μου προορισμός κρύβεται κάπου εκεί, ένα μικρό δασάκι, με δύσκολη πρόσβαση στη θάλασσα.

Ανακάλυψη του μπαμπά μου, το 70. Δάσος πυκνό τότε, που έφτανες ακολουθώντας έναν κακό χωματόδρομο, αφήνοντας όποιο ανθρώπινο ίχνος 20 χιλιόμετρα μακριά. Τόσα χρόνια μετά, το δάσος -μας- είναι εκεί. Ταλαιπωρημένο από τον καιρό, τις χιονοπτώσεις, τους αέρηδες αλλά όχι από τους κατασκηνωτές του. Καθώς ο ένας και απαράβατος κανόνας της ελεύθερης κατασκήνωσης, είναι ότι παραδίδεις στη φύση το μέρος που δανείστηκες για τις διακοπές σου, όπως ακριβώς το βρήκες. Και για να γίνω απόλυτα σαφής: Φεύγοντας, παιδιά, στρώναμε τις… πευκοβελόνες στη θέση τους εκεί που είχαν παραμεριστεί από τη σκηνή και την παρουσία μας. Στο δάσος αυτό μεγάλωσα, έφερα τους φίλους μου, τους έρωτές μου, τον άντρα μου και τα παιδιά μου. Και κανείς ποτέ δεν διανοήθηκε ότι μπορεί να φύγει χωρίς να ξαναστρώσει τις πευκοβελόνες…

ΤΗΛΟΣ

Έχω κατασκηνώσει στα περισσότερα από τα Δωδεκάνησα, αλλά στην καρδιά μου την πρώτη θέση την έχει η Τήλος. Δεν είναι μόνο για την αδιαμφισβήτητη ομορφιά της, είναι κυρίως για εκείνη την αίσθηση που σου δίνει, όταν λιγάκι καταλάβεις πως είναι δομημένη η κοινωνία της, ενός γαλατικού χωριού. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στο διαδικτυακό καλωσόρισμα της δημάρχου της, κυρίας Μαρία Καμμά- Αλειφέρη για να καταλάβεις ότι στον τόπο αυτό αλλιώς έχουν δει τη ζωή οι άνθρωποί του. «…Στη θαυμάσια αυτή γειτονιά του πλανήτη μας, η Τήλος ξεχωρίζει για τις ιδιαίτερες ομορφιές του φυσικού της περιβάλλοντος και για την αέναη προσπάθειά της για ανθρωποκεντρικές δράσεις και κατακτήσεις. Εδώ, οι πολίτες αυτού του κόσμου αναμετρώνται πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους, σε μια προσπάθεια ανύψωσης που μετριέται με το αν η ευτυχία τους, με ότι αυτοί αντιλαμβάνονται, έχει μια βασική προϋπόθεση… την ευτυχία των άλλων…»

Σε αυτόν τον τόπο λοιπόν, η κατασκήνωση είναι καλοδεχούμενη με έναν απλό και δημοκρατικό τρόπο. Στην τεράστια παραλία της Ερίστου με τα άφθονα Αρμυρίκια έχει δοθεί η εξής Σολομώντεια λύση. Χωρίστηκε στη μέση. Στη μία πλευρά της, κατασκηνώνεις και στην άλλη κολυμπάς. Κανείς δεν ενοχλεί τον άλλον, κανείς δεν παραπονιέται. Επιπλέον υπάρχουν δομές, ντουζιέρες και wc. Και ένα beach bar έκπληξη. Το λειτουργούν οι κατασκηνωτές και κάθε βράδυ στήνεται ένα αυτοσχέδιο πάρτι, στο οποίο είσαι καλεσμένος! Αν θέλεις περισσότερη ησυχία στην βόρεια πλευρά του νησιού είναι η Πλάκα, ένας ονειρεμένος κολπίσκος με ένα δάσος ευκαλύπτων, που ήταν εντελώς δικός μας ένα δεκαπενταύγουστο πριν χρόνια… Δίπλα της, ο Άγιος Αντώνης ένας παραθαλάσσιος οικισμός, με φανταστική ταβέρνα που έψηνε τα ψάρια μας, μας έδινε νερό αλλά εγώ θυμάμαι μόνο το χοιρινό στο φούρνο της γυναίκας του ιδιοκτήτη, που ποτέ δεν έφταναν οι μερίδες και δεκαπέντε άτομα τσακωνόμασταν ποιος θα πρωτοφάει…

Άλλα δεν θα σου πω. Πάρε απόφαση το μεγάλο ταξίδι και πήγαινε. Είναι ένα από τα λίγα εκείνα μέρη που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος στον κόσμο.

ΙΝFO:

Σκύρος

Στα βόρεια κοντά εκεί που θα κατασκηνώσεις, θα φας στο «Πέρασμα». Μην παραλείψεις το τηγανόψωμο με το ξυνοτύρι. (Τραχύ Σκύρου 22220- 92911).

Η ταβέρνα «Μουριές» στην Καλαμίτσα που θα πας για κολύμπι, είναι από τις πιο γνωστές του νησιού (Καλαμίτσα,22220-93555).

Στη χώρα θα ψάξεις για το οινομαγειρείο και καφενείο «Μπάρμπα Γιάννης και Μαρίτσα» με κορυφαία κεφτεδάκια. (τηλ. 22220- 91276).

Αν κατασκηνώσεις στον Άγιο Πέτρο η ομώνυμη ταβέρνα φημίζεται για τα κρεατικά και τα τυριά της, καθώς όλα προέρχονται από τη φάρμα της οικογένειας. (697 2842116).

Χρήσιμα τηλέφωνα:

Ναυτική Εταιρεία: 22220-91789

Πρακτορείο Εισιτηρίων Χώρας: 22220-91790

Πρακτορείο Εισιτηρίων Λιναριάς(Λιμάνι): 22220-93465

Πρακτορείο Εισιτηρίων Κύμης: 22220-22020

ΚΤΕΛ Αθηνών(Λιοσίων): 210-8317153/163

Πολυδύναμο Ιατρείο: 22220-92222

Τήλος

Για το χοιρινό της, τα είπαμε ήδη. Η ταβέρνα «Δελφίνι», στον Άγιο Αντώνη έχει τη φήμη της καλύτερης του νησιού. (22460 -44252)

Το πρώτο μέρος που θα επισκεφθείς είναι το Μικρό Χωριό. Ένα χωριό φάντασμα του 15ου αιώνα, που εκκενώθηκε λίγο μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο. Έχει μόνο ένα μπαρ που λειτουργεί τα καλοκαιρινά βράδια δίνοντας μια απόκοσμη αίσθηση.

Το Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα είναι στο τέλος του μοναδικού ασφαλτοστρωμένου δρόμου της Τήλου. Εκεί γινεται κι ένα από τα ωραιότερα νησιώτικα πανηγύρια.

Χρήσιμα τηλέφωνα:

Δήμος Τήλου: 22463-60500, 22463-60508-13

Λιμεναρχείο: 22460- 44350

Αγροτικό ιατρείο Μ. Χωριού: 22460-44210

Αγροτικό ιατρείο Λιβαδιών: 22460- 44219

Ταξιδιωτικό πρακτορείο: Stefanakis Travel Service: 22460-44360

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Μαρία Κεφαλά

Μαρία Κεφαλά

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Είμαι 44 χρονών. Και ακόμα πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει ένας δικαιότερος κόσμος. Δουλεύω στον Τύπο από τα 19. Σκέφτομαι -πολύ-, μαγειρεύω -πολύ-, γελάω -λιγότερο από παλιά-, ταξιδεύω -λιγότερο από παλιά-. Η ζωή μου θα ήταν λιγότερο όμορφη, χωρίς τους γιούς μου, τη θάλασσα και τα βιβλία μου.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button