Κατηφορίζω προς το Πόρτο Γερμενό για μια βουτιά. Εδώ και ώρα έχω βγει από την Εθνική οδό και έχω πάρει τον επαρχιακό δρόμο που άλλοτε είναι καταπράσινος, άλλοτε πάλι μαύρος από τις πυρκαγιές που έχουν καταστρέψει μέρος του βουνού…
Δεν γνώριζα την ύπαρξη του αρχαίου φρουρίου των Αιγοσθένων, οπότε όταν έσκασε… μύτη κυριολεκτικά μπροστά μου, δεν είχα άλλη επιλογή παρά να το επισκεφθώ. Πάρκαρα κάτω από τον ίσκιο των ελιών και αρχικά νόμιζα πως δεν ήταν επισκέψιμο, βρήκα όμως μια παλιά πέτρινη πύλη και μπήκα μέσα (η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη). Το κάστρο χτίστηκε στο β΄ μισό του 4ου αι. π.Χ. και αποτελεί ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία φρούρια στον ελλαδικό χώρο.
Το Φρούριο των Αιγοσθένων αποτελείται από την ακρόπολη και την κάτω πόλη, η οποία προστατευόταν από τείχη που έφθαναν μέχρι τη θάλασσα. Η ακρόπολη είναι κτισμένη σε χαμηλό λόφο, έχει ορθογώνιο σχήμα και περιβάλλεται από πύργους. Στα πρώιμα χριστιανικά χρόνια (5ος αι. μ.Χ.) στην περιοχή χτίστηκε πεντάκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική, ενώ τον 11ο αι. πάνω στα ερείπιά της κατασκευάστηκε το εκκλησάκι της Παναγίας ή Αγίας Άννας. Κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο, ο χώρος αποτέλεσε μοναστήρι που αναπτύχθηκε γύρω από τον ναό του Αγίου Γεωργίου.
Ο ΝΑ πύργος ήταν ο μεγαλύτερος και υψηλότερος του φρουρίου, με τετράγωνο σχήμα, συνολικού ύψους περίπου 18 μέτρων. Συγκαταλέγεται δε στα σπουδαιότερα μνημεία της οχυρωματικής. Στον πρώτο και δεύτερο όροφο υπάρχουν τοξοθυρίδες, ενώ στον τελευταίο όροφο παράθυρα για καταπέλτες.
Ο ισχυρός σεισμός των Αλκυονίδων στον Κορινθιακό κόλπο το 1981 κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό όλο τον χώρο. Το έργο αναστήλωσης του ΝΑ πύργου ξεκίνησε τριάντα χρόνια μετά (2011). Μέρος του μνημείου αποσυναρμολογήθηκε προκειμένου να ξαναφτιαχτεί με τους ίδιους λίθους που είχαν πέσει και είχαν μπλοκάρει την είσοδο. Χρησιμοποιήθηκαν όμως και νέες πέτρες από ασβεστόλιθο της περιοχής, όμοιο με το αρχαίο δομικό υλικό, ενώ κατασκευάστηκε και ξύλινη στέγη με κεραμίδια, καθώς και ξύλινα εσωτερικά πατώματα και σκάλες.
Ο επισκέπτης μπορεί να ανέβει μέχρι τον τελευταίο όροφο και να δει τη θέα προς το υπόλοιπο φρούριο, το βουνό, αλλά και τη θάλασσα κάνοντας ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο…
Την ώρα που βρίσκομαι στον αρχαιολογικό χώρο της ακρόπολης του φρουρίου, το βλέμμα μου μαγνητίζει το μικρό εκκλησάκι που στέκει στην «αγκαλιά» του ΝΑ πύργου.
Είναι ο κατάλευκος ναός του Αγίου Γεωργίου και αμέσως ανοίγω το πορτάκι και μπαίνω στο δροσερό εσωτερικό του.
Θαυμάζω τις τοιχογραφίες, αλλά και το ότι ο ναός είναι χωρισμένος σε δύο τμήματα. Το παλαιότερο στρώμα τοιχογράφησης χρονολογείται στους βυζαντινούς χρόνους, όπως μαρτυρεί τοιχογραφία του Παντοκράτορα που αποκαλύφθηκε στον τρούλο μετά τον σεισμό των Αλκυονίδων του 1981. Ο επισκέπτης μπορεί να δει επίσης τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, αλλά και του 1833 που κοσμεί το τέμπλο.
Από τις εγκαταστάσεις της Μονής σώζονται σήμερα πέντε κελιά, σε κάτοψη Γ. Ανάμεσά τους θα δεις και μια εγκατάσταση μύλου που βρίσκεται μέσα σε θολωτή αίθουσα. Τα κελιά δεν είναι επισκέψιμα, καθώς οι ζημιές του σεισμού δεν έχουν αποκατασταθεί. Μπορείς όμως να δεις κάποια πράγματα πλησιάζοντας στο σύρμα που καλύπτει τις εισόδους τους…
Φεύγοντας πήρα τη σκούπα χόρτου που βρισκόταν μέσα στον ναό και καθάρισα τις πευκοβελόνες που έφραζαν την είσοδό του.
Ο ήλιος έκαιγε καθώς κατευθυνόμουν προς την πέτρινη πύλη της εξόδου. Τζιτζίκια και μυρωδιές πεύκου υπόσχονταν παράταση του καλοκαιριού…
Περισσότερες ταξιδιωτικές αναζητήσεις μου στο ΜΠΙΛΟΓΚ
