Μια σύντομη επίσκεψη στην Κρακοβία, την πόλη που έγραψε σημαντική ιστορία στις πιο μαύρες σελίδες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ολοκαυτώματος και σήμερα αποτελεί μια από τις πιο “ζωντανές” πανεπιστημιουπόλεις της Β. Ευρώπης.
Κάποτε ο θεός των Ινδουϊστών, Σίβα, πέταξε επτά μαγικές πέτρες σε επτά διαφορετικά μέρη του κόσμου. Από τότε κάθε μέρος στο οποίο έπεσε μια πέτρα θεωρείται πως διαθέτει μια ξεχωριστή ενέργεια. Η Κρακοβία είναι ένα από αυτά τα μέρη…
Στην Κρακοβία βρέθηκα, λόγω της επίσκεψης στους τόπους της ανθρώπινης θηριωδίας του Άουσβιτς, επίσκεψη ανθρώπινου χρέους και όχι ψυχαγωγίας.
Έμαθα πολλά για την Κρακοβία, άλλα είδα ελάχιστα. Έφτασα νύχτα με βροχή, έφυγα ξημερώματα την μεθεπόμενη.
Ένα ταξίδι από εκείνα που λες:
-Πήγα ή δεν πήγα;;;
Παρόλα αυτά, η Κρακοβία είναι μια πολύ όμορφη πόλη, με μεγάλα και επιβλητικά σπίτια των περασμένων αιώνων αλλά και πολλά αρχοντικά καθώς έμεινε σχεδόν αλώβητη μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί δεν βομβαρδίστηκε.
Ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα, υπήρξε πρωτεύουσα του κράτους της Πολωνίας από το 1038 ως το 1596, ενώ στην πορεία της γνώρισε μια σειρά κατακτητών: Τάταροι, Ρώσοι, Γάλλοι, Σουηδοί και Αυστριακοί προσπάθησαν κατά καιρούς να την υποτάξουν αλλά η Κρακοβία έμεινε εκεί όρθια και όμορφη σε πείσμα των επίδοξων κατακτητών της κι αποτελεί σήμερα ένα πραγματικό στολίδι και συμπεριλαμβάνεται στη Λίστα Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες πλατείες της Ευρώπης με μήκος 200 μέτρα και περιστοιχίζεται από άριστα διατηρημένα κτίρια μοναδικής αρχιτεκτονικής. Έχει το δεύτερο ή τρίτο παλαιότερο πανεπιστήμιο στην Ευρώπη, πανεπιστημιούπολη γαρ με πάνω από 150.000 φοιτητές, που φοιτούν σε απίστευτα όμορφα κτήρια.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναρωτηθείς τι είναι αυτό που ακούς και θα συνειδητοποιήσεις πως όταν αλλάζει η ώρα, από το ψηλό καμπαναριό ακούγεται μια μελωδία διαφορετική από εκείνη της καμπάνας που ήξερες ή την άλλη που ακούς στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί ακούς μια μελωδία τρομπέτας. Η μελωδία αυτή που υποδηλώνει την αλλαγή της ώρας διακόπτεται απότομα σε ανάμνηση του ξαφνικού θανάτου από εχθρικό βέλος ενός Τάταρου πολεμιστή που ειδοποιούσε με την τρομπέτα του για την εμφάνιση των αντιπάλων…
Φευγαλέα και από μακριά είδα το κάστρο Wawel, γνωστό όχι μόνο για τους πολύτιμους θησαυρούς του αλλά κυρίως για τη σημειολογία του. Αρκεί να θυμηθεί κανείς, πως η Κρακοβία αποτέλεσε πρωτεύουσα της Πολωνίας και στο κάστρο Wawel, εκτός του ναού όπου γίνονταν οι στέψεις των βασιλειάδων, υπάρχει το παλάτι, ενώ ακόμη και σήμερα, ο συμβολισμός του είναι τόσο έντονος καθώς εκεί ετάφη και ο πρόεδρος της Πολωνίας, Λεχ Κατσίνσκι που χάθηκε πρόσφατα σε αεροπορικό ατύχημα.
Εκτός από το κάστρο Wawel , δεν κατάφερα να δω το ενδιαφέρον μουσείο Φαρμάκων, με σπάνια χειρόγραφα ιατρικής, μπουκάλια φαρμάκων και συνταγογραφίες του Μεσαίωνα ή το μουσείο Czartoryski, που στεγάζει πλήθος σημαντικών έργων ζωγραφικής ντόπιων και ξένων καλλιτεχνών, με κορυφαία ορισμένα έργα του Ντα Βίντσι. Επίσης δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω κάποιο κονσέρτο μουσικής σε έναν από τους δεκάδες επιβλητικούς ναούς της Κρακοβίας όπου όπως μου είπαν, ο αγαπημένος Πολωνός Σοπέν, αλλά και ο Μότσαρτ ή ο Μπαχ συγκλονίζουν ακόμη το κοινό με τις μελωδίες τους.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο καθαρή είναι η πόλη. Ούτε ένα χαρτάκι κάτω στους δρόμους, ούτε μια γόπα. Και μπορεί τα βράδυα που οι νέοι περιφέρονται με τα μπουκάλια μπύρας στα χέρια, να συνηθίζουν να τα αφήνουν στα παράθυρα των σπιτιών, όμως το πρωί δεν υπάρχει ίχνος τους.
Γκρινιάζω που δεν μπόρεσα να “δω” την Κρακοβία έτσι όπως θα ήθελα, δεν πρέπει όμως να παραπονιέμαι γιατί όπως προ είπα, ο σκοπός του ταξιδιού ήταν άλλος. Είδα όμως σε μια χορταστική βόλτα, την εβραϊκή συνοικία, που ονομάζεται Kazimierz.
Το πρώτο που πρόσεξα ήταν τα κλαμπάκια της. Κλασσική «φοιτητούπολη» η Κρακοβία, με φοιτητές από όλο τον κόσμο, έχει προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της νεολαίας και έχει κάνει τεράστια βήματα στον τομέα της διασκέδασης. Ιδιαίτερα ζωηρό το βράδυ είναι το Kazimierz, η εβραϊκή συνοικία, με πλήθος μαγαζιών που παίζουν όλα τα είδη της μουσικής μα κυρίως τζαζ .
Το δεύτερο που πρόσεξα ήταν τα γκράφιτι. Μεγάλες επιφάνειες, έξυπνες ιδέες, όλα τα ρεύματα της στριτ αρτ κοινότητας.
Το Kazimierz που κάποτε είχε το δικό του χρώμα και το ποτάμι χώριζε την συνοικία από τον …υπόλοιπο κόσμο, χτυπούσε δυνατά η καρδιά της εβραϊκής συνοικίας της Κρακοβίας. Τώρα, εδώ δεσπόζει η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης καθώς και η Παλιά Συναγωγή που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Άρρηκτα συνδεδεμένο με φρικιαστικές μνήμες του παρελθόντος, το Kazimierz, έγινε ευρύτατα γνωστό μετά την προβολή της ταινίας «Η λίστα του Σίντλερ» του Σπίλμπεργκ, καθώς αποτέλεσε την έμπνευση για τα σκηνικά της παραγωγής.
Στην πραγματικότητα, το Kazimierz, αποτέλεσε τον τόπο συγκέντρωσης των Εβραίων της περιοχής από τους Ναζί, λίγο πριν οδηγηθούν στα στρατόπεδα του Άουσβιτς. Σήμερα, η εβραϊκή συνοικία έχει μετατραπεί σε τόπο συνάντησης μποέμ καλλιτεχνών και πρωτοστατεί στη νυχτερινή ζωή της πόλης χάρη στα εστιατόρια, τα μπαράκια και τα clubs που διαθέτει.
Διαθέτει επίσης πλήθος συναγωγών καθώς και το Εβραϊκό νεκροταφείο. Εκεί θα δεις και το σπίτι της κυρίας Ρουμπινστάιν, γνωστής και μη εξαιρετέας καθώς και το άγαλμα του Γιαν Κάρσκι. Είναι ένα άγαλμα – παγκάκι, στην πλατεία, μπροστά στην πιάτσα των ταξί. Είναι αφιερωμένο στον Γιαν Κάρσκι, ο οποίος έδρασε περίπου ως κατάσκοπος κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Πολωνίας. Ήταν εκείνος που μετέφερε εκτός Πολωνίας στοιχεία για το τι συνέβαινε στα γκέτο και τα στρατόπεδα εξόντωσης.
Eντάξει δε λέω πως η Κρακοβία είναι Βουδαπέστη ή Πράγα, σίγουρα όμως είναι προορισμός που αξίζει κανείς να επισκεφθεί. Από την άλλη εγώ χρειαζόμουν πολύ περισσότερο χρόνο…
