Η ημέρα της Υπαπαντής εορτάζεται σε ανάμνηση του ερχομού του Χριστού στο Ναό των Ιεροσολύμων και στον καθαρισμό της Παναγίας από τη λοχεία. Ετυμολογικά σημαίνει προϋπάντηση και στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστή ως Candlemas. Το εκκλησιαστικό γεγονός εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς και αναφέρει ότι συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Επειδή, σύμφωνα με το νόμο, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας , έπρεπε να αφιερωθεί στον Θεό και συγχρόνως οι γονείς να προσφέρουν σε Αυτόν μία μικρή θυσία από ένα ζευγάρι περιστέρια. Η Χριστιανική πίστη γιορτάζει την Υπαπαντή του Χριστού, ως μία από τις 12 μεγάλες γιορτές. Σε διαφορετικές κοντινές ημερομηνίες το μήνα Φεβρουάριο γιορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, από την Αρμενική Εκκλησία και από τους Κόπτες.
Το κράτος της Ερυθραίας και η γιορτή της Υπαπάντης απο τους Κόπτες…
Η Ερυθραία βρέχεται από την Ερυθρά Θάλασσα, από εκεί κατάγεται και το όνομά της. Η Ερυθραία επίσημα πήρε το όνομά της από τους Ιταλούς το 1890. Ήταν ένα όνομα που όχι μόνο καθρέφτιζε το μεγαλείο της αρχαιότητας, αλλά ταίριαζε στις αποικιακές φιλοδοξίες και τα επεκτατικά σχέδια των Ιταλών. Όταν οι Ιταλοί φασίστες ανέλαβαν την εξουσία το 1922, έθεσαν σε ισχύ ένα τεράστιο και αρκετά φιλόδοξο αναπτυξιακό πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ραγδαία ο ιταλικός πληθυσμός της Ερυθραίας. Ο ήδη σημαντικός ιταλικός πληθυσμός των 300.000 κατοίκων του 1900, έφτασε στα ύψη: 760.000 το 1941. Η πρωτεύουσα Ασμάρα, από ένα ήσυχο ορεινό χωριό μετατράπηκε σε μια δυναμική πρωτεύουσα. Είχε το παρατσούκλι Piccola Roma (Μικρή Ρώμη) και ήταν μέρος των ονείρων του Μουσολίνι να ξαναχτίσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στην Ασμάρα κυκλοφορούσαν 50.000 αυτοκίνητα και είχε περισσότερα φανάρια από τη Ρώμη. Η αρχιτεκτονική ήταν στην κυριολεξία φανταστική. Η Ερυθραία χρησιμοποιήθηκε ως βατήρας των ιταλικών επιθέσεων προς την Αιθιοπία. Χιλιάδες Ερυθραίοι στρατολογήθηκαν βίαια στον ιταλικό αποικιακό στρατό, παίρνοντας μέρος σε διάφορες στρατιωτικές εκστρατείες.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε το τέλος της ιταλικής κυριαρχίας στην Ερυθραία. Τον Απρίλη του 1941 η Ασμάρα παραδόθηκε στους Βρετανούς και παρέμεινε υπό βρετανική στρατιωτική διοίκηση για την επόμενη δεκαετία. Το 1950, στα Ηνωμένα Έθνη πάρθηκε απόφαση που αναγνώρισε την αυτονομία της Ερυθραίας, όμως ως μέρος μιας ομοσπονδιακής ένωσης στην Αιθιοπία. Η Αιθιοπία πάντα επιθυμούσε τα εδάφη της Ερυθραίας διότι έχει ανάγκη πρόσβασης στα λιμάνια της αφού δεν βρέχεται καθόλου από θάλασσα. Το 1962 ο Αιθίοπας αυτοκράτορας Χαϊλέ Σελασιέ, αποφάσισε να προσαρτήσει την Ερυθραία με την Αιθιοπία, καταρρίπτοντας την ομοσπονδιακή σχέση. Αποφεύγοντας τις ιστορικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, σε γενικές γραμμές η δειλή στάση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στη συμπεριφορά της Αιθιοπίας, συν τα διάφορα γεωστρατηγικά συμφέροντα διαφόρων μεγάλων δυνάμεων δεν επέτρεψαν στο λαό της Ερυθραίας να προσδιορίσει το μέλλον του στην μεταποικιακή περίοδο. Έτσι σπάρθηκαν οι πρώτοι σπόροι του αντιστασιακού κινήματος στις αρχές του 1960. Ξεκίνησε ένας ένοπλος αγώνας που βάσταξε παραπάνω από τρεις δεκαετίες όπου η μαχητικότητα των Ερυθραίων τελικά θριάμβευσε παρόλη την μειονεκτική θέση τους από πολλές απόψεις. Στις 24 Μαΐου 1993 η Αφρική καλωσόρισε το 52ο κράτος-μέλος της όταν η Ερυθραία ανακηρύχθηκε επίσημα ανεξάρτητο έθνος. Στo δημοψήφισμα του 1993 υπό την εποπτεία του ΟΗΕ, οι Ερυθραίοι ψήφισαν σχεδόν ομόφωνα ανεξαρτησία. Έτσι έθεσαν τέλος σε έναν αιματηρό ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα που είχε διάρκεια τρεις δεκαετίες και τελικά ανέτρεψε την παράνομη προσάρτηση της Ερυθραίας από την Αιθιοπία. Τα δύο κράτη μετά από δεκαετίες πολέμου συνεχίζουν να πολεμούν αναμεταξύ τους έκτοτε.
Οι δύο κοινότητες στην Ελλάδα
Η Ερυθραία, μια χώρα 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων, εμφανίζει πολύ υψηλούς αριθμούς μεταναστών προς την Ευρώπη, σε σύγκριση με τις περισσότερες χώρες της Αφρικής λόγω της εμπόλεμης κατάστασης. Οι Ερυθραίοι είναι η τρίτη σε μέγεθος ομάδα προσφύγων, μετά τους Σύρους και τους Αφγανούς, που φεύγουν προς την Ευρώπη και μία σύντομη ματιά στην ρημαγμένη οικονομία της αλλά και την στυγνή δικτατορία δεν αφήνει καμία απορία. Οι περισσότεροι δε Αιθίοπες που αιτούνται ασύλου στην Ευρώπη υποστηρίζουν ότι κατάγονται από την Ερυθραία διότι έτσι θα είναι πιο εύκολο να μεταναστεύσουν.
Από την άλλη, η Αιθιοπία αποτελεί επίσης χώρα προορισμού για πολλούς ανθρώπους των χωρών της περιοχής. Περίπου 750.000 πρόσφυγες έχουν καταφύγει στην Αιθιοπία από το Σουδάν, την Ερυθραία και τη Σομαλία για να γλυτώσουν από τις μάχες αντίπαλων ομάδων.
Και στη χώρα μας οι δύο κοινότητες ασκούν το θρησκευτικό τους λειτούργημα ξεχωριστά. Έχω βρεθεί λίγες φορές στο υπόγειο που φιλοξενεί τη θρησκευτικότητα των μεταναστών από την Ερυθραία. Η προσομοίωση του χώρου ως ναού είναι μοναδική. Μυστήριο, συναίσθημα, θρησκευτική έκσταση και μια μοναδική αύρα για αυτόν που θα προσπαθήσει να ακολουθήσει την «άγνωστη» προσευχή τους.
Αυτή τη φορά με ενημέρωσε ο πάτερ Ιωσήφ για την υπαίθρια γιορτή της Υπαπαντής. Βρέθηκα για 3 περίπου ώρες στη μικρή πλατεία σε μια ηλιόλουστη Κυριακή και η εμπειρία ανθρώπινη αλλά και φωτογραφική ήταν μοναδική.
