Η φύλαξη του Πανείου Όρους συνεχίζεται από τις δημοτικές αρχές, τις κοινότητες της περιοχής και πλήθος εθελοντών.
Οι Δήμοι Σαρωνικού και Λαυρεωτικής, έχουν κλείσει ήδη από την περασμένη εβδομάδα το Πάνειο όρος, υλοποιώντας ομόφωνες αποφάσεις των δημοτικών τους συμβουλίων, καθώς και την απόφαση της Διαδημοτικής Επιτροπής, ενώ καθημερινά συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις.
Το Πάνειο ή Πανείο Όρος ή Πανί, είναι βουνό της Αττικής που εκτείνεται ΝΑ. του Υμηττού. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νομού ανάμεσα στην Κερατέα και τα Καλύβια Θορικού. Έχει υψόμετρο 648 μέτρα (κορυφή Κερατοβούνι) και είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό της νότιας Αττικής μετά τον Υμηττό. Περιβάλλεται από τ’ άλλα δύο βουνά των Μεσογείων, τον αττικό Όλυμπο και την Μερέντα.
Τμήμα του Πανείου κάηκε το καλοκαίρι του 2007. Το καλοκαίρι του 2008 αλλά και την άνοιξη του 2009 έγινε εκτεταμένη αναδάσωση. Έχει κυρίως χαμηλή βλάστηση.
Ο Στράβωνας, ιστορικός και γεωγράφος του Α’ πχ αιώνα αναφέρει στα “Γεωγραφικά” του την φράση «Περί δε Ανάφλυστον εστί και το Πάνειον», χωρίς να διευκρινίζει εάν πρόκειται για βουνό ή για ιερό του Πανός, αν και η λέξη Πάνειον δηλώνει περισσότερο το δεύτερο. Ανάφλυστος ήταν ο αρχαίος δήμος της Αττικής που βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής Αναβύσσου.
Σήμερα, η πολιτεία μαζί με εργολάβους, επέλεξε αυτό το ιστορικό βουνό για να εναποθέσει ανεμογεννήτριες. Ένας μακρύς αγώνας, ξεκινάει. Ο λαός όμως της Κερατέας και της Λαυρεωτικής δεν είναι “ξένοι” με τους αγώνες.
Από το Λαυρεωτικό ζήτημα ή Λαυρεωτικά μέχρι τον τελευταίο αγώνα για την προστασία του Οβριόκαστρου, ο λαός της Λαυρεωτικής ήταν πάντα και παρών και μπροστάρης.
Και όπως καταλήγει ο Σπύρος Παπαθανασίου, στο κείμενο του με τίτλο: “Πάνειον όρος, ένα βουνό γεμάτο εκπλήξεις!”
Παρόλο το τραχύ πεδίο, το όρος Πάνειο προσφέρει αρκετές ευκαιρίες για μικρές πορείες και πεζοπορίες. Το Πάνειο όρος δεν είναι ένα από τα ιδιαίτερα διαφημισμένα βουνά στην Αττική έχει όμως ενδιαφέρον με τα σπήλαια και τις παλαιές μονές του. Μην ξεχνάμε ότι ο Πάνας ήταν προστάτης των γεωργών, κτηνοτρόφων, κυνηγών αλλά και των αλιέων που συνάδει με την παλιά φύση της περιοχής. Ήταν φίλος του κρασιού και του γλεντιού όπως οι κάτοικοι της περιοχής. Ο Πάνας πάντα κρατούσε στο ένα χέρι τη αυλό και στο άλλο μια γκλίτσα δηλαδή την μουσική μας παράδοση αλλά και το κτηνοτροφικό χαρακτήρα της περιοχής. Τέλος ήταν προστάτης όσων μάχονταν κι αγωνίζονταν δίκαια (βλέπε Οβριόκαστρο). Έχουμε όλη την μαγεία και τους συμβολισμούς δίπλα μας. Ας αγαπήσουμε το βουνό!
Σχεδιάγραμμα της τοποθέτησης των Ανεμογεννήτριων
