FeaturedTravel StoriesΕλλάδα

Kίμωλος: Θησαυρός από ασήμι

Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι σε ένα μικρό νησί 37 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με πληθυσμό 800 κατοίκων και ένα χωριό που δεν το εγκαταλείπουν οι κάτοικοί του ούτε τον χειμώνα, θα βρίσκαμε έναν μικρό επίγειο παράδεισο.

Έναν παράδεισο που πήρε το όνομά του από την κιμώλια γη -ένα είδος άργιλου γνωστό από τα Μινωικά χρόνια για τις απορρυπαντικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες- που παράγεται στην περιοχή Πράσσα με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Η Κίμωλος, ή αλλιώς “Αρζαντιέρα” όπως την ονόμασαν  πειρατές και ναυτικοί από τα ασημόλευκα βράχια που έβλεπαν φτάνοντας κοντά στο λιμάνι της, αποτελεί ένα γεωλογικό μουσείο εξαιτίας της ηφαιστειακής της προέλευσης και είναι πλούσια σε βιομηχανικά ορυκτά, κυρίως μπεντονίτη και κιμώλια γη.

Η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε όταν κατεβήκαμε από το καράβι ήταν η Ψάθη, το λιμάνι με τα διώροφα σπίτια και τα πολύχρωμα παραθυρόφυλλα.

Τα νερά της είναι τόσο καθαρά που μπορεί κανείς να κολυμπήσει. Στην Ψάθη βρήκαμε καταστήματα ενοικίασης για μηχανάκι ή αυτοκίνητο, τράπεζα και αγορά για όλα όσα μπορεί να χρειαστεί ο επισκέπτης.

Σε 1,5 χλμ. από το λιμάνι βρίσκεται το Χωριό, όπως αποκαλούν οι Κιμωλιάτες την πρωτεύουσά τους. Αφήσαμε τα πράγματά μας στο κουκλίστικο δωμάτιο της κυρίας Μαρίας μέσα στο Χωριό και ξεκινήσαμε για τις νότιες παραλίες του νησιού.

Πρώτη στάση μας η Μαυροσπήλια, την οποία προσεγγίσαμε από χωματόδρομο. Αμμουδερή παραλία με θαλάσσια σπηλιά και επιβλητικά βράχια. Διαθέτει και ένα μικρό beach bar.

Πολύ κοντά, βρίσκεται και η παραλία Ελληνικά, στο βυθό της οποίας βρίσκεται μια βυθισμένη νεκρόπολη προφανώς από τη Μυκηναϊκή εποχή.

Το απογευματάκι φτάσαμε στην Αλυκή με τα βότσαλα και τα ρηχά καταγάλανα νερά.

Στον παραθαλάσσιο οικισμό βρίσκεται το οικογενειακό εστιατόριο Σάρδης. Όλη η οικογένεια δουλεύει στην κουζίνα. Απολαύσαμε, κατσίκα κοκκινιστή, μοσχαράκι ζακυνθινό και πιτάρια με δυόσμο. Η Κιμωλιάτικη κουζίνα θα σας μείνει αξέχαστη.

Το επόμενο πρωινό πήγαμε στη βόρεια πλευρά του νησιού μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή για να επισκεφτούμε ίσως την πιο εντυπωσιακή παραλία του νησιού τα Πράσσα.

Η παραλία με τα τιρκουάζ νερά, τη λευκή αμμουδιά και τις μαγευτικές θαλασσοσπηλιές δημιουργεί ένα εξωτικό σκηνικό. Είναι εξοπλισμένη με καντίνα, ομπρέλες και ανοικτή δανειστική βιβλιοθήκη.

Το υπόλοιπο της ημέρας το διαθέσαμε για μια πιο διεισδυτική ματιά στο Χωριό. Ο μοναδικός οικισμός του νησιού που χρονολογείται από το 1200μ.Χ. και δεν αποκαλείται Χώρα, είναι χτισμένος γύρω από το Μεσαιωνικό κάστρο που είναι ο οικιστικός πυρήνας του Χωριού.

Αποτελείται από το Μέσα Κάστρο που είναι πια ερειπωμένο και το Έξω Κάστρο (17ο αι.) που απαρτίζεται από μια σειρά λιτών κτισμάτων σε περιμετρική τοποθέτηση και συνεχή διάταξη που λειτουργούσαν και ως τείχη στο παρελθόν.

Περπατώντας ανάμεσα στις μικρές πλατείες, τα γραφικά σοκάκια με τις καμάρες, τα κάτασπρα σπιτάκια και τις παλιές εκκλησίες, νιώθεις σαν να κάνεις βουτιά στο παρελθόν μιας άλλης ξένοιαστης εποχής που δεν υπάρχει πια.

Επισκεφθήκαμε τον μεγαλοπρεπή ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας που χτίστηκε με προσωπική εργασία όλων των κατοίκων μεταξύ των ετών 1867 και 1874. Στο εσωτερικό του ναού βρίσκονται τα ιερά λείψανα της Αγίας Μεθοδίας, προστάτιδας της Κιμώλου.

Στο Χωριό χτυπά η καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης με πολλά cafe, εστιατόρια και bar. Με την κτηνοτροφική και τυροκομική παράδοση που έχουν οι Κιμωλιάτες, προσφέρουν αναπάντεχα καλό και ποιοτικό φαγητό. Για το τέλος της βραδιάς, καθίσαμε στο μπαράκι Βrachera.

Δοκιμάσαμε κρασί από τη Σίκινο και φυσικό χυμό φραγκοστάφυλο με μουσική υπόκρουση Pop & Rock της δεκαετίας του ΄80.

Οι γνωριμίες με τους ντόπιους είναι πραγματική απόλαυση. Οι Κιμωλιάτες, άνθρωποι απλοί, ωραίοι, αυθεντικοί και χαμογελαστοί αγαπούν τον τόπο τους και με κάθε τρόπο θέλουν να μεταδώσουν την αγάπη τους για το νησί.

Όπως συνηθίζεται να λένε και οι ίδιοι: “Κίμωλό μου, Παράδεισό μου”.

Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε πόσο δίκιο έχουν.

Γιώργος Βενιέρης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα φωτογραφία και πληροφορική στη δεκαετία του ‘90. Εργάζομαι ως υπεύθυνος τεχνικής υποστήριξης σε μεγάλη εταιρεία, που αντιπροσωπεύει επώνυμες μάρκες ήχου και εικόνας. Η αγάπη μου για τα ταξίδια και η ανάγκη να μοιραστώ τις εμπειρίες μου με έφερε κοντά στο Carnet de Voyage.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button