Νεμούτα: Οι “μυστικοί” καταρράκτες του Ερύμανθου
Φωτογραφίες: Γωγώ Γαλανοπούλου
Οι δρόμοι σε πάνε, σε πανε παντού, άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης τους. Από κατασκευής τους και βάλε…
Είναι πολλές οι φορές που για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις.
Ο δρόμος για την αρχαία Ολυμπία, πύρινος, στην ντάλα του μεσημεριού.
Αποφασίζεις να μην πας εκεί που ήθελες, αλλά να λοξοδρομήσεις και να πας εκεί που τώρα θες.
Αφήνεις πίσω σου τον κεντρικό εμπορικό δρόμο της Ολυμπίας, εκείνων των ξενοδοχείων και των σημαιών και πιάνεις αριστερά, κάτω από το παλιό μουσείο. Αγνοείς το απαγορευτικό σήμα της τροχαίας και συνεχίζεις μέσα πια από τον δρόμο του αρχαιολογικού χώρου, αφήνοντας ήλιο στους τουρίστες.
Δεξιά και αριστερά απλώνεται η Αρχαία Ολυμπία, το Στάδιο, οι Ναοί, τα Δένδρα, η καρδιά του Ντεκουμπερντέν. Εσύ ξεχύνεσαι στην μέση σαν ποταμός, αλλά θα κάνεις το λάθος. Θα προσπεράσεις την στροφή και θα γυρίσεις λίγο πίσω.
Εκεί, λίγα μέτρα πριν τον βωμό του αναβιωτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, πρέπει να πάς αριστερά, προς τα πάνω, να περάσεις από το «δάσος της τεχνητής βροχής» και στην συνέχεια, Δούκας αριστερά, Λάλας ευθεία. Ευθεία λοιπόν και εσύ.
Ένα χιλιόμετρο αργότερα, ο δρόμος που λέγαμε, θα σε περάσει μέσα από το χωριό των λύκων, θα προμηθευτείς τα απαραίτητα και θα αφήσεις στην πλάτη σου το χωριό. Πατάς ακόμα άσφαλτο, για λίγα χιλιόμετρα, μέχρι να συναντηθείς με το εκκλησάκι, εκεί κάνεις δεξιά, 8 χιλιόμετρα από το χωριό Νεμούτα, το λέει και η πινακίδα. Όλο και πλησιάζεις…
Πού όμως;
Ανάμεσα σε πλατάνια, καρυδιές, ορεινά πεύκα έως τα Τσαπαρέικα, μετά από εκεί αρχίζεις να κατηφορίζεις.
Στόχος του ταξιδιού είναι οι καταρράκτες της Νεμούτα, όχι τόσο γνωστού (ευτυχώς) όσο εκείνοι της Νέδα, αλλά το ίδιο εντυπωσιακοί, ίσως και περισσότερο, μια που είναι από τους λίγους «κλειστούς» καταρράκτες.
Συνεχίζεις να κατηφορίζεις ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και τίποτα δεν προδίδει το μυστικό. Συνεχίζεις να αναρωτιέσαι πως υπάρχουν καταρράκτες σε έναν τόπο, κάτω από λανθάνοντα ύδατα που από όσο ξέρεις ξεκινούν από τις πηγές του Αλφειού. Κι όμως, έχουν κάνει το θαύμα τους.
Σιγά σιγά το τοπίο αγριεύει, η πυκνή βλάστηση που το μάτι δεν χορταίνει, οδηγείται από έναν δρόμο εξίσου αγριεμένο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργατών της οδοποιίας.
Από ψηλά φιδιάζει ο Ερύμανθος, εσύ κοντοζυγώνεις στην άκρη των γκρεμνών να βγάλεις φωτογραφίες, εγώ σκιάζομαι, παντού σιωπή, ώσπου…
Συναντάς παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πουθενά, στον τόπο του ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι πως έφτασες μα ακόμα σιωπή. Παρκάρεις, κατεβαίνεις από το όχημα. Κοιτάζεις γύρω σου, δεν χορταίνεις να κοιτάζεις γύρω σου.
Ο Ερύμανθος, ένα άλογο, πράσινη βλάστηση. Θόρυβος νερού που πέφτει από ψηλά, το ακούς μα δεν το βλέπεις.
Φωνές παιδιών μπερδεμένες με εκείνες μιας μεγαλύτερης γυναίκας, μια οικογένεια «βγαίνει» μαγικά από τα βάτα, ερχόμενη αντίθετα από την ροή του ποταμιού.
– Γιώργο, δεν είναι από εδώ, αφού σου το λέω τόση ώρα
– Τι να σου κάνω ρε Μαρία, τόση ώρα γυρνάμε ψάχνοντας, αλλά δεν τον βρήκαμε, που στην ευχή είναι χωμένος;
-Να δεις που θα είναι μια σταλιά. Θα δεις, τζάμπα ήρθαμε, φαγώθηκες.
Φίλε μου Γιώργο, δεν ήρθες τζάμπα, απλά εσύ δεν είχες καλό οδηγό, όπως είχαμε εμείς. Ακολούθησε μας τώρα και τα μάτια σου στην οδηγό μας, την Γιώτα, που προπορεύεται.
Χάρη στην Γιώτα λοιπόν συναντήασαμε τους καταρράκτες της Νεμούτα, ένα φυσικό φαινόμενο απίστευτης ομορφιάς και δύναμης.
Θα βραχείς, θα λασπωθείς, θα γλιστρήσεις, θα σκαρφαλώσεις και λίγο, μα όταν αντικρίσεις την «τρύπα» θα ξεχάσεις κάθε κούραση, θα τα ξεχάσεις όλα και θα στέκεις εκεί στο κενό μαγεμένος, να προσπαθείς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα. Θα στέκεσαι απέναντι από μια αρχέγονη αισθητική που μόνο η φύση μπορεί να δημιουργήσει και μόνο από εκεί, από το σημείο εκείνο, θα σπάσει και η σιωπή. Ο θόρυβος του νερού, δύναμη σε ροή, εκατομμύρια χρόνια τώρα.
Οι καταρράκτες της Νεμούτα, απέχουν σχεδόν 42χλμ από τον Πύργο Ηλείας, ένα χωριό του νομού Ηλείας στα σύνορα µε την Αχαΐα και την Αρκαδία, χτισμένο σε υψόμετρο 560 µ. δίπλα στον ποταμό Ερύμανθο, που όπως και ο Λάδωνας είναι παραπόταμος του Αλφειού ποταμού. Σχεδόν όλοι οι µόνιµοι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνται µε αγροτικές εργασίες.
Νεράιδες και ξωτικά, φύλαγαν χρόνια καλά κρυμμένο το μυστικό, έως τα τώρα. Λίγοι είναι ακόμα και από τους ντόπιους μπορούν να σου δώσουν σαφείς οδηγίες ή πληροφορίες για αυτούς τους εντυπωσιακούς καταρράκτες, παρόλο που η πρόσβαση σε αυτούς είναι πολύ εύκολη, ακόμη και για παιδιά.
