Διίστανται οι απόψεις των ανθρώπων, ειδικά όταν πρόκειται για θεούς. Οι μεν με την Ακραία, οι δε με τη Λιμενία, του άκρου η μια του λιμανιού η άλλη. Τράβα ο ένας από δω, σπρώξε ο άλλος από κει, στο τέλος αποφάνθηκαν πως το ιερό είναι ένα. Ανήκει στη θεά Ήρα. Ηρα-Ακραία-Λιμενία.
Ακρωτήρι Μελαγκάβι, στα βορειοδυτικά του Λουτρακίου, μετά το χωριό Περαχώρα. ‘Ενας Φάρος… Και κάτω από αυτό το φάρο, αναπτύσσεται το ιερό σε δυο επίπεδα. Εξ΄ ου και το πέρασμα των αρχαιολόγων.
Μία, μιαμιση ώρα από την Αθήνα το πολύ, μια από τις ωραιότερες βόλτες εκδρομές που μπορείς να κάνεις.
Φτάνεις Λουτράκι, παρκάρεις στην παραλία, διαλέγεις ένα από τα πολλά καφέ και απολαμβάνεις το καφεδακι σου, βεράντα με θέα Κορινθιακό.
Δεν “ξημερώνεις”, ένα καφέ είπαμε να πιεις, συντεταγμένες 38,029Ν22.88Ε, κατεύθυνση προς λίμνη Βουλιαγμένης Κορινθίας η Λίμνη Βουλιαγμένης της Περαχώρας. Μέγιστο μήκος 2 χιλιόμετρα, μέγιστο πλάτος 1 χιλιόμετρο, μέγιστο βάθος 40 μέτρα.
Από ένα στενοκάναλο, όχι περισσότερο από 5 μέτρα, ο κορινθιακός άλλοτε χαλαρά κι άλλοτε με δύναμη, εισβάλει στην αγκαλιά της λίμνης. Μια μικρή τόση δα λιμνούλα, με ωραία ιστορία. Το παλιά της όνομα ήταν Εσχατιώτις αλλά και Γοργωπίς, όνομα που πήρε από την Γόργη, κόρη του Μεγαρέα, κόρη που πνίγηκε στη λίμνη. Δείγματα γύρω από τη λίμνη, αποδεικνύουν πως η περιοχή κατοικείται από την τρίτη χιλιετία π.χ. Λέγεται ακόμη πως στα βόρεια της λίμνης ήταν χτισμένη η μεγαρίτικη Αίγειρος, μα σήμερα δεν διατηρούνται ίχνη.
Διατηρούνται όμως δυο τρία άμορφα ταβερνάκια με εξαιρετικό φαγητό και αισθητική παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Όλα ωραία λοιπόν, ήπιες τον καφέ σου στο Λουτράκι, ήπιες στη λίμνη το κρασάκι σου, ουκ εν τω πολλώ το ευ, παλιό και γνωστό, να συνεχίσουμε πριν κουραστούν και αρχίσουν τη γκρίνια και τα παιδιά.
Ενας δρόμος είναι, δεν θα χαθείς, μπες μπροστά να απολαύσεις τη διαδρομή. Εγω έχω έρθει πολλές φορές. Μόλις περάσεις τη λίμνη θα δεις πινακίδα που θα σε κατευθύνει προς τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου.
Ενας αρχαιολογικός χώρος στο επίπεδο της θάλασσας, ανεπτυγμένος σε 2 μέρη, της Ακραάας και την Λιμενίας που γράφαμε στην αρχή. Φτάνεις, παρκάρεις λοιπόν και μπροστά σου απλώνεται ένα χάρμα ιδέστε όπου αν φτάσεις κοντά στη δύση του ηλίου, το ηλιοβασίλεμα του κορινθιακού θα σε αποζημιώσει για τα πολλά από τα στενάχωρα αυτού του κόσμου.
Δεξιά και μπροστά σου ξεπροβάλει ο φάρος Μελαγκάβι, λίγο αριστερά και προς τη θάλασσα απλώνεται το Ηραίο. Ναός κι άλλος ναός, βωμοί, αγορά κι άλλα χτίσματα συνθέτουν το πολεοδομικό συγκρότημα για την ακρίβεια ότι έχει απομείνει από αυτό. Ενώ αντίθετα ο νεοχριστιανικος ναος του Αγίου Ιωάννη στέκει εκεί ακέραιος. Μπροστά από τα ερείπια υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι με πέτρινη προβλήτα και παραδίπλα μια παραλια “μυστική”.
“Φύλακας” του χώρου ο φάρος. Ευθυτενής, ισχυρός, ανεμοδαμαστής και πεισματικά χρήσιμος. Πρωτολειτούργησε το 1897 με τη χαρακτηριστική λευκή αναλαμπή κάθε 10΄΄ και με φωτοβολία τα 20 ναυτικά μίλια. Στο Β΄’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο φάρος παρέμεινε σβηστός. Ξαναλειτούργησε το 1947, πετρελαιοκίνητος και επιτηρούμενος. Το 1982 εκμοντερνίστηκε, ηλεκτροδοτήθηκε κι έμεινε στην ιστορία μα και στη μάτια των απανταχού φωτογράφων.
Απο το 1897 εως σήμερα, σημείο αναφοράς για τα πλοία που ετοιμάζονται να εισέλθουν στη διώρυγα της Κορίνθου.
