FeaturedTravel StoriesΚόσμος

Βελίκο Τάρνοβο: Η πόλη των Τσάρων

Tελευταίες μέρες του Αυγούστου κι επίσης τελευταίες μέρες πριν την έναρξη του νέου σχολικού έτους για μένα, όταν αποφασίσαμε να  εκδράμουμε οδικώς και να επισκεφθούμε το Βελίκο Τάρνοβο, μια μικρή, παραδοσιακή πόλη της Βόρειας Βουλγαρίας, με σπουδαία ιστορία.

Ξεκινήσαμε από τη Λάρισα και φτάσαμε στα σύνορα του Νευροκοπίου, τα οποία επιλέξαμε για να μην υπάρχει μεγάλος συνωστισμός από αυτοκίνητα. Πράγματι, η κίνηση εκεί ήταν μικρή και περάσαμε τα σύνορα πολύ γρήγορα.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Πλόβντιβ (Αρχαία Φιλιππούπολη ) από ορεινή διαδρομή, μέσα από την οροσειρά της Ροδόπης, εξαιρετικά όμορφη και γραφική όπως όλες οι ορεινές διαδρομές, στην οποία ταξιδέψαμε για 4 περίπου ώρες.

Στον κάμπο βρεθήκαμε αμέσως μετά το Πλόβντιβ και έπειτα από 2 ώρες περίπου φτάσαμε στον προορισμό μας.

Το Βελίκο Τάρνοβο  είναι μία πόλη της βορειοκεντρικής Βουλγαρίας,  που  απέχει τρεις ώρες από την Σόφια  και αναφέρεται συχνά ως η Πόλη των Τσάρων.

Την πόλη διαρρέει ο ποταμός Γιάντρα και είναι πασίγνωστη ως η ιστορική πρωτεύουσα της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας.

Εκτός από την εκπληκτική φυσική της θέση και ομορφιά, η πόλη είναι γνωστή και για τη μοναδική αρχιτεκτονική της.

Η παλιά πόλη απλώνεται πάνω σε τρεις λόφους: στον Τσάρεβετς, στην Τραπέζιτσα και την Σβέτα Γκορά (το οποίο μεταφράζεται στα Ελληνικά ως Ιερό Βουνό, δηλ. Άγιον Όρος), που υψώνονται μέσα στους υδάτινους μαιάνδρους του Γιάντρα.  

Στον Τσάρεβετς είναι τα ανάκτορα των Βουλγάρων αυτοκρατόρων και το Πατριαρχείο, ο Πατριαρχικός Καθεδρικός, καθώς επίσης και μια σειρά διοικητικών και οικιστικών κτιρίων που περιβάλλονται από μεγάλα τείχη. Η Τραπέζιτσα φημίζεται για τις πολλές εκκλησίες της και ως η πρώην κύρια κατοικία των ευγενών.

Όπου κι αν σταθεί κανείς, η θέα της πόλης είναι μαγευτική. Τα κτίρια της είναι αμφιθεατρικά κτισμένα στους τρεις λόφους της και ανάμεσά τους περνάει σε φιδογυριστούς σχηματισμούς ο ποταμός Γιάντρα.

Κατά το Μεσαίωνα η πόλη ήταν μία από τις εστίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού και έδωσε το όνομά της στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική της Καλλιτεχνικής Σχολής του Τάρνοβο, αλλά και στη φιλολογία. Το Βελίκο Τάρνοβο είναι και σήμερα σημαντικό διοικητικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό κέντρο της Βόρειας Βουλγαρίας.

Η περιοχή του είναι από τις παλαιότερες περιοχές στη χώρα και συνδυάζει προϊστορική, θρακική και αρχαία κληρονομιά. Έχει κατοικηθεί από την 5η-6η χιλιετηρίδα π.Χ. (Εποχή του Ορείχαλκου) και οχυρωματικά ίχνη έχουν βρεθεί στον λόφο Τραπέζιτσα.

Οι Ρωμαίοι έχτισαν τα πρώτα τείχη στο λόφο, ενώ αργότερα, τον 6ο αιώνα μ.Χ., ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε ένα κάστρο πάνω του. Τον 7ο αιώνα τα σλαβικά φύλα κατέλαβαν την πόλη και υπό την διακυβέρνηση των αδελφών Ιβάν Ασέν Α΄ και Πέτρου Ασέν, έγινε ορμητήριο εκστρατειών κατά του Βυζαντίου.

Η πόλη περιγράφεται από τον Βούλγαρο Ιερέα Γκριγκόρι Τσαμπλάκ (Γρηγόριος Τσαμπλάκος) το 14ο αιώνα ως “μια πολύ μεγάλη και πανέμορφη πόλη, η οποία περιτριγυριζόταν με τείχη και είχε 12.000 με 15.000 κατοίκους”.

Το 14ο αιώνα, καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εξασθενούσε, το Βελίκο Τάρνοβο διεκδικούσε τον τίτλο της Τρίτης Ρώμης, βασιζόμενο στην εξέχουσα πολιτιστική επιρροή του στην Ανατολική Ευρώπη.

Ως πρωτεύουσα της Δεύτερης Βουλγάρικης Αυτοκρατορίας ήταν μια ευημερούσα κοσμοπολίτικη πόλη με πολλούς ξένους έμπορους και απεσταλμένους όπου εκτός από την βουλγαρική πλειοψηφία υπήρχαν αρμένικες, εβραϊκές και ρωμαιοκαθολικές – “φράγκικες” εμπορικές συνοικίες.

Η πολιτική και πνευματική ακμή του Τάρνοβο διακόπηκε όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέλαβε την πόλη στις 17 Ιουλίου 1393. Η πολιορκία κράτησε τρεις μήνες. Στη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων πήρε ενεργό μέρος ο ίδιος ο πατριάρχης Ευθύμιος (προκαθήμενος της βουλγαρικής ορθόδοξης εκκλησίας) ο οποίος έγινε στρατιωτικός ηγέτης. Μετά την κατάκτηση των Οθωμανών ακολούθησε σφαγή των ευγενών και ολόκληρες οικογένειες εξορίστηκαν στη Μικρά Ασία. Τρία χρόνια αργότερα οι Οθωμανοί κατέκτησαν όλη τη Βουλγαρική Αυτοκρατορία.

Κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πόλεμου (1877–1878), στις 7 Ιουλίου 1877 ο Ρώσος στρατηγός Ιωσήφ Γκούρκο απελευθέρωσε το Τάρνοβο, τερματίζοντας τα 484 χρόνια Οθωμανοκρατίας. Το 1878 η Συνθήκη του Βερολίνου δημιούργησε το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας μεταξύ του Δούναβη και της οροσειράς του Αίμου με έδρα του την παλιά Βουλγαρική πρωτεύουσα του Βελίκο.

Κατά την Κομμουνιστική περίοδο η πόλη υπέστη σημαντικές αλλαγές με περίπου 10.000 από τον πληθυσμό της να έχουν γίνει μέλη του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Πολλές εκκλησίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις της έκλεισαν, ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες εθνικοποιήθηκαν. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η πόλη βίωσε μια έντονη διαδικασία αστικοποίησης.

Το 1963 λειτούργησε το Πανεπιστήμιο του Βελίκο Τάρνοβο “Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου” ως ένα από τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Η αστικοποίηση συνεχίστηκε τη δεκαετία του 1970, καθώς οι βιομηχανίες μηχανημάτων, ηλεκτρονικών, φαρμάκων, υπολογιστών και επίπλων επεκτάθηκαν στην περιοχή.

Σήμερα το Βελίκο είναι μια από τις μεγαλύτερες αστικές περιοχές της Βουλγαρίας και μια από τις λίγες πόλεις της χώρας με αύξηση πληθυσμού (73.000 κάτοικοι). Είναι βασικό εκπαιδευτικό και πολιτιστικό κέντρο και διαθέτει δύο μεγάλα πανεπιστήμια, το Πανεπιστήμιο Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου (ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Βουλγαρίας) και τη Στρατιωτική Ακαδημία Βασίλ Λέφσκι. Το πρώτο έχει σήμερα περίπου 18.000 φοιτητές, ενώ η δεύτερη είναι μια από τις παλαιότερες της χώρας. Η πόλη είναι κορυφαίος τουριστικός προορισμός επιδεικνύοντας σταθερή αύξηση επισκεπτών τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας, τρεις μέρες μόνο, οπότε επιλέξαμε να δούμε τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης και να περπατήσουμε αρκετά στα κεντρικά σημεία της νέας πόλης και φυσικά στο ιστορικό κέντρο της παλιάς.

Το Φρούριο Τσάρεβετς,  είναι  ένας πραγματικός θησαυρός του πολιτισμού της πόλης και διαθέτει εντυπωσιακά οχυρωματικά τείχη, παρατηρητήρια, μπουντρούμια, βασιλικό παλάτι, 400 κατοικίες και 18 εκκλησίες. Ένα φρούριο επιβλητικό με μοναδική θέα και αφορμή για εξερεύνηση με τις ώρες και πολλά φωτογραφικά κλικ!

Το Μνημείο των αδελφών Ιβάν και Πέτρου Ασέν (Αsen’s monument ) είναι ένα επιβλητικό και πολύ εντυπωσιακό μνημείο, στο κέντρο της παλιάς πόλης , που είναι ορατό από παντού! Βρίσκεται στο κέντρο ενός τεράστιου πάρκου και δίπλα στην Πινακοθήκη  Τέχνης Boris Denev, ένα μεγάλο  και εντυπωσιακό κτίριο με αυστηρή αρχιτεκτονική.

Ο δρόμος Σαμοβόντσκα Τσαρσίγια,  είναι παλαιός εμπορικός δρόμος στην παλιά πόλη όπου έχουν ανακαινιστεί αρκετά σπίτια και εργαστήρια.

Σ αυτή την παλιά, παραδοσιακή αγορά του Βέλικο Τάρνοβο παλιά δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα στους δρόμους. Τόσο πολύ κόσμο είχε και μπορούσες να βρεις τα πάντα εκεί, ιδίως τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, όταν οι αγρότισσες από το κοντινό χωριό –Σαμοβόντενε- έρχονταν να πουλήσουν τα προϊόντα τους που μόλις τα είχαν μαζέψει από τους αγρούς. Από το όνομα του χωριού προέκυψε και το όνομα της αγοράς, η οποία σιγά – σιγά, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, άρχισε να εξελίσσεται σε μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης.

Στην δεκαετία του ’80 αποφασίστηκε η περιοχή να διατηρήσει το παραδοσιακό της στοιχείο και να γίνει ένα είδος ζωντανού μουσείου, με πραγματικούς τεχνίτες, στα πλαίσια μιας προσπάθειας διατήρησης της βουλγαρικής καλλιτεχνικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Στο χώρο αυτό, λοιπόν, υπάρχουν σήμερα πολλά παραδοσιακά καταστήματα, εργαστήρια ξυλογλυπτικής, μαχαιροποιοί, υφαντουργοί, αγγειοπλάστες.

Οι άνθρωποι της πόλης είναι απλοί, φιλικοί και προσηνείς. Όποτε χρειάστηκε να ρωτήσουμε κάτι, ήταν πολύ εξυπηρετικοί. Ήρεμοι και χαμογελαστοί και εξοικειωμένοι με τους τουρίστες που στην πλειοψηφία τους ήταν Βούλγαροι και στο ξενοδοχείο που μείναμε είδαμε και αρκετούς Ρουμάνους, γιατί το Βέλικο Τάρνοβο είναι κοντά στα σύνορα με Ρουμανία.

Επίσης, μας έκανε εντύπωση, ότι στους πολυσύχναστους δρόμους του κέντρου της πόλης οι πεζοί και τα αυτοκίνητα έχουν εξαιρετική οδική συμπεριφορά! Ας πούμε, οι πεζοί περνούσαν πάντοτε από τις διαβάσεις και δεν γυρνούσαν το βλέμμα να ελέγξουν αν έρχεται αυτοκίνητο. Και τα αυτοκίνητα, όλα ανεξαιρέτως, στις διαβάσεις κοκκάλωναν, ενώ είχαν χαμηλή ταχύτητα στους κεντρικούς δρόμους…

Δεν τολμώ να φανταστώ στην Λάρισα, να περνάω πεζή από τη διάβαση και να μην γυρίζω το κεφάλι μου αριστερά και δεξιά να ελέγξω δύο και τρεις φορές το δρόμο!

Το Βέλικο Τάρνοβο μας εντυπωσίασε. Μια πόλη που θυμίζει παλιές εποχές, σε εκπληκτική θέση χτισμένη.

Ελπίζω, να μπορέσουμε κάποια στιγμή να την επισκεφθούμε ξανά…

Το ίδιο εύχομαι και για όλους εσάς!

Ρούλα Σιλιντζή

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ Είμαι καθηγήτρια Οικονομολόγος, σε Δημόσιο Λύκειο της Λάρισας. Ειμαι 53 ετών, παντρεμένη με τον Αδριανό Λέκκα. Εχουμε 3 παιδιά (μια κόρη μαζί και δύο γιους του συζύγου) και 3 εγγόνια. Εκτός από την οικογένειά μου, που αυτονόητα την αγαπώ πολύ, μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, πράγμα που το θεωρώ προτέρημα για τον άνθρωπο, τα ταξίδια που θεωρώ ότι μας ανοίγουν τα μάτια - αν θέλουμε να δούμε - και τα τελευταία χρόνια η φωτογραφία μέσα από την οποία ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Αγαπώ το διάβασμα και το νερό.Τη μουσική, τις βόλτες, το ποδήλατο και ότι με κάνει να νιώθω ζωντανή και δημιουργική.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button