Αρτέμιδα: Το εντυπωσιακό πέταγμα των …Αετών

Εντάξει Kill Devil hills (Β. Καρολίνα ΗΠΑ) δεν το λες. Όμως τη χαρά και την ικανοποίηση για τη “μάχη” στη δίνει. Ο αέρας σε παίρνει και σε σηκώνει κυριολεκτικά.
Ο Λευτεράκης να “λυσσάει” ανάμεσα στη φυκαδούρα και τα σχοινιά, να τρέχει πάνω κάτω ή πέρα δώθε για την ακρίβεια και να φρενάρει σε ότι πορτοκαλί. Ένα περίεργο πράγμα, ότι πορτοκαλί έσκαγε μπροστά του, “κόκκαλο” ο killer του Los Ampeles.
Kατεβαίνει το μπουγάζι από την Αγία Κυριακή, δυναμώνει στην κατηφόρα, σκάει στα Νησάκια κι αρχίζει τα παράταιρα. Ένας αέρας που πετραδίζει. Η χαρά των απανταχού αθλητών της θάλασσας.
Οι θαμώνες του “Ξυπόλητου” εκεί στο τέλος της Γ. Παπανδρέου, μαζί με τον γαύρο, τη σαρδέλα και τη χωριάτικη έχουν ολημερίς δωρεάν θέαμα. Και τι θέαμα, surf, windsurfing, kitesurfing, κανόε και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, ακόμα και αυτά τα καινούρια τα kite boarder που μοιάζουν σαν νυχτερίδες μεγαλόσχημες που κατέβηκαν να πάρουν το μπάνιο τους.
Χρόνια τώρα, μια όμορφη κοινότητα έχει δημιουργηθεί στην Αρτέμιδα, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τους επιχειρηματίες. Εκτός από το Καφέ που είναι ανοιχτό χειμώνα καλοκαίρι και πάντα στο κλίμα των ιδιαίτερων σπορ, κατά μήκος της ακτογραμμής έχουν δημιουργηθεί επιχειρήσεις που προσφέρουν λογής λογής εξυπηρετήσεις στους φαν των θαλάσσιων αθλημάτων.
Μέχρι και σχολές έχουν γίνει. Και τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, η Γ. Παπανδρέου μοιάζει με την Ερμού σε περίοδο εορτών.
Όμορφο θέαμα, αδρεναλίνη, ταχύτητα, άμεσες αντιδράσεις, ενέργεια. Κυρίως ενέργεια και μάλιστα θετική, ο ένας να βοηθήσει τον άλλον, να απλώσουν τις αρτάνες, τα σχοινιά, να φουσκώσουν τον αετό και αργότερα να τον κατεβάσουν, να μαζέψουν τις σανίδες. Να συμβουλέψουν τους νεότερους. Πραγματικά άμορφες εικόνες και όχι μόνο από νέα παιδιά, αλλά κι από παιδιά… μεγαλύτερα.
Κάθε φορά πλήθος από θεατές, πάντα εκεί, απέξω. Με έναν μεγάλο θαυμασμό ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους. Ακόμη κι ο Λευτεράκης μοιάζει να συγκινείται με αυτά τα αθλήματα.
Να δω το Λευτεράκη να σερφάρει και τι στον κόσμο…
Χρώματα πολλά, στο νερό και στον αέρα, οι ταχύτητες μεγάλες, μα το μόνο που ακούγεται είναι ο άνεμος και ο θόρυβος που κάνει η καρίνα που σχίζει το νερο.
Αίσθηση μοναδική.
Αετοί (kite) μπάρες, σχοινιά, σκάφη, φουσκωτά γιλέκα και πάλι χρώματα και σχήματα. Αιωρήσεις, άλματα. Να τους κοιτάς και μέσα σου να λες: “Θέλω κι εγώ”…
…
Αλλά εντάξει μέχρι εκεί.
Ραντεβού ξανά, το άλλο Σαββατοκύριακο.