ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Όταν, από τα 21 σου χρόνια, έχεις μάθει μόνο να γράφεις (όχι τον κόσμο, αλλά για τον κόσμο), στη ηλικία αυτή (τόσο για να επιβιώσεις, όσο για να αισθάνεσαι δημιουργική) δεν ξέρεις άλλον τρόπο... Γεννήθηκα το Νοέμβρη του 1965 στην Αθήνα, φοίτησα στη Φιλοσοφική του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου Βρυξελλών και τελείωσα το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας, ξεκίνησα -κλασικά!- από τις εφημερίδες, έκανα λίγο ραδιόφωνο, “πέρασα” στα ένθετα και τον περιοδικό Τύπο και “ξεσκόνισα” σχεδόν όλα τα πόστα: τηλεοπτικό και καλλιτεχνικό ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, κοινωνική έρευνα, ταξίδια, εργασιακά θέματα, θέματα παιδιού, υγείας και ψυχολογίας, διόρθωση κι επιμέλεια, αρχισυνταξία και διεύθυνση σύνταξης. Για να καταλήξω σχετικά πρόσφατα, όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς μου, στο διαδίκτυο. Για να είμαι ειλικρινής, αρχικά η σχέση μου με τους ιστότοπους και τα social media ήταν (ψυχ)αναγκαστική! Μέσα σε αυτόν το χαώδη ηλεκτρονικό κόσμο ανακάλυψα ωστόσο, σιγά-σιγά, ότι μου δίνεται η δυνατότητα να κάνω κάτι “δικό” μου ·να “γεννάω” ξανά και ξανά! Απαραίτητη προϋπόθεση; Η συνεργασία με συναδέλφους που τους σέβομαι και με σέβονται (ει δυνατόν καλούς φίλους), βλέπουμε τα πράγματα με την ίδια ματιά και μαζί προσπαθούμε, μέρα με τη μέρα, να προσφέρουμε κάτι όμορφο ·κάτι που να αφήνει ένα “σημαδάκι” στις αισθήσεις, το μυαλό, την καρδιά. Συνταξιδιώτες, δηλαδή, σ' ένα μικρό, όμως πάντα ασυμβίβαστο “ταξίδι”.Τελικός προορισμός μου; Η Κρήτη, το Μάλεμε και μια τεράστια, ήρεμη όσο κι απρόβλεπτη, “θαλασσινή” αγκαλιά. Για μένα, που έχω ήδη μεγαλώσει δυο παιδιά, έχω περάσει μεγάλες χαρές και μεγάλες λύπες, έχω κάνει σημαντικά λάθη αλλά έχω κρατήσει (ελπίζω!) και αρκετά “σωστά”, έχω ζήσει “νοικοκυρεμένα” αλλά και παθιασμένα και... καταθλιπτικά, ό,τι πιο σημαντικό είναι να θέλεις “κάπου” να γυρίζεις...