City StoriesΕλλάδα

Τριήμερα στην Αιγινίτου, συνέχεια…

Το μεσημεριανό που μας περίμενε τηρούσε το “ελληνικό τυπικό”: Τετάρτη-Παρασκευή όσπριο ή λαδερό, Πέμπτη ψάρι, Κυριακή βιδέλο ή κότα και τις υπόλοιπες μέρες ρύζι, πατάτες, ζυμαρικό.

Η σχέση του θείου Παύλου με το φαγητό ήταν πλατωνική ·ό,τι του ‘βαζες, έτρωγε. Η δικιά μου γκρίνια αντιμετωπιζόταν όπως και όλων των συνομίληκών μου, με το κλασικό “στην κατοχή, γινόντουσαν φόνοι για δυο κουταλιές από αυτό το πιάτο” κτλ. κτλ…

Μετά το φαγητό, δίωρη σιέστα, απογευματινός καφές για τους μεγάλους και γλυκό του κουταλιού, σπιτικό, για την αφεντιά μου κι έτοιμοι να ξαναπάρουμε τις ρούγες με το θείο!

Πρώτη στάση στον Αϊ Δημήτρη το Λουμπαρδιάρη -τυπικό ραντεβού των κυρίων Καθηγητών, οι οποίοι συνοδεύονταν από τα εγγόνια τους- που ισοδυναμούσε με… κρεμάλα και αναζήτηση σανίδας σωτηρίας στους φερέλπιδες γόνους των ευσεβών λειτουργών του ναού.thision_1

Ο Λουμπαρδιάρης και ο πέριξ αυτού λόφος του Φιλοπάππου, ήταν ο τόπος ραντεβού των αδέσποτων ερωτευμένων νέων της Τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης ·δεν υπήρξε Αθηναίος που να μη βρήκε ερωτικό άσυλο στη σκιά του πευκιά του. Κι εμείς, λοιπόν, ως άλλοι Γιουσούφ, ξεκινάγαμε να πυρπολήσομε την ευτυχία των “καψούρηδων”! Διακριτικά στην αρχή, χονδροκομμένα στη συνέχεια… Αδιάφορη βόλτα, ταχα μου τάχα μου -“Συγγνώμη, δε σας προσέξαμε”, “Άι να χαθείτε μπάσταρδα!”, “Θα το πω στον μπαμπά μου!”, “Άστα Λάκη, μην το πουν πουθενά και φοβάμαι!”, “Δε θα σας πιάσω, μούλικα; Θα σας δείξω!”- και άλλα τέτοια “γαλλικά”, σε… σε αττική σύνταξη.

Βέβαια, μετά από χρόνια, τα ίδια τραβάγαμε κι εμείς απο αντίστοιχους πίτσιδες, οι οποίοι έκαναν αυτό το οποίο γινόταν μάλλον από κτίσεως της πόλεως των Αθηνών.

Τώρα πια, στον Αϊ Δημήτρη γίνονται “χλεχλέδικοι” γάμοι, το τουριστικό περίπτερο δεν υπάρχει, ούτε και ζευγαράκια στου Φιλοπάππου… Μόνο τουρίστες, βαρεμένοι τάΐ τσι – γιόγκα, σκυλοβαρεμένοι και… σκέτοι βαρεμένοι.

Τότε, η συνέχεια για εμάς είχε “Σινέ Θησείον” και ταινίες του Τζέΐμς Πάρις, του Φίνου, της Κλακ Φιλμ, του Καραγιάννη, μα και του Ντε Σίκα και ταινίες-σπαγγέτι και Ούρσους εναντίον Μασίστα ή Μίμη Σιδερά και Πρίσλεϊ ·πότε γέλιο, πότε κλάμα. Έτσι κι αλλιώς, αυτό ήταν το μοναδικό μας βλέμμα στον υπόλοιπο, απέραντο κόσμο.thision_4

Κάθε Κυριακή, εναλλακτικά Χαρίδημος, στο Φανάρι, για τους μικρούς και στην μπακαλοταβέρνα του Ιορδάνη, στην Αγία Κατερίνα. Παιχνίδι στους χωματόδρομους μέχρι τις “εννιά και τριάντα ακριβώς” και επιστροφή στην Αιγινήτου απο την Αρεοπαγίτου, κάτω από τον ολόαστρο αττικό ουρανό. Στο πεζοδρόμιο της Αιγινήτου, σε… παράταξη κουτσομπολιού, οι “ξαδέλφες” ·δείγμα ότι η θεία Πιπίτσα δεν είχε πλέον ανάγκη τη βοήθεια της γιαγιάς μου, μέχρι… την επόμενη κρίση της!thision_5

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Άγγελος Παππάς

Άγγελος Παππάς

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Γεννήθηκα το ’60. Σπούδασα Γραφικές Τέχνες και Φωτογραφία. Από το ‘83 έως και το ‘96 δούλεψα ως φωτορεπόρτερ στις εφημερίδες “Μεσημβρινή”, “Πρώτη” και “Νέα”. Από το ΄96 έως και ‘98 ως φωτογράφος Στούντιο. Από την Καλλιτεχνική Περίοδο ‘97-‘98 έως την περίοδο ΄12-΄13 φωτογράφος στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Ο.Μ.Μ.Α). Έκτοτε άνεργος.

Σχετικά Άρθρα

Δείτε Επίσης
Close
Back to top button