FeaturedTravel StoriesΚόσμος

Στα φιόρδ και τους παγετώνες της Νορβηγίας

Φύση κυρίαρχη με άπειρες εναλλαγές η νορβηγική φύση, είναι η έκφραση της αισθητικής και της απλότητας. Ομορφιά ξωτική, πρωτόγνωρη για ευρωπαϊκή χώρα. Τοπία που μοιάζουν ανέγγιχτα από ανθρώπινο χέρι,  άγρια και επιβλητικά  σε καθηλώνουν. Μεγαλόπρεπες κορυφές και υψώματα σκεπασμένα με πάγους και πανάρχαιους παγετώνες με μπλε ανταύγειες. Ατέλειωτες ακτογραμμές που διανθίζονται από τα δαντελωτά φιόρδ. Καταρράκτες τόσο ορμητικοί που κανένα καλοκαίρι δεν μπορεί να διαταράξει την πτώση τους.

Κι όταν τα βουνά παραμερίζουν δίνουν τη θέση τους σε απαλές καταπράσινες κοιλάδες, νωχελικές  διάφανες λίμνες, γαλαζοπράσινες όχθες, απάνεμα λιμανάκια, μικρούς οικισμούς και σαλέ, θαρρείς σαν κουκλόσπιτα, αφημένα με χάρη. Μια όαση αρμονίας, με μαγικές φωτοσκιάσεις που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα καθώς περιπλανιέσαι στις γραφικές διαδρομές και τους φιδωτούς δρόμους με την αποκαλυπτική θέα.

ΤΟ ΓΚΑΪΡΑΝΓΚΕΡΦΙΟΡΔ

Σε ένα τέτοιο φιδωτό δρόμο βρισκόμαστε τώρα, ερχόμενοι από το βορά, το Ώλεσουντ, με κατεύθυνση το Γκαϊράνγκερφιορδ (Geirangerfjord). Γνωστή και ως «δρόμος του αετού» η Ornevegen-Eagle Road αποτελεί πρόκληση για τους οδηγούς, καθώς στο πιο απότομο τμήμα της στην πλαγιά του βουνού, ξετυλίγεται σε 11 φουρκέτες.  Εδώ που κάποτε πετούσαν μόνον αετοί, οι αυτοκινητοβιομηχανίες δοκιμάζουν τις αντοχές των νέων μοντέλων τους σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και οι διερχόμενοι  οδηγοί μπορούν να απολαύσουν την πιο υπέροχη θέα. Στα 620 μέτρα, φθάνοντας στην τελευταία φουρκέτα, συναντούμε το πρώτο σημείο θέασης πάνω από το φιόρδ. Μια μικρή πλατφόρμα που κρέμεται δίπλα στο δρόμο.

Είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με το Γκαϊράνγκερφιορδ, το πολύτιμο πετράδι στο στέμμα των φιόρδ της νορβηγικής ακτογραμμής.  Το θέαμα είναι τόσο εκπληκτικό που χρειάζονται κάποια λεπτά για να συνειδητοποιήσεις  αυτό που βλέπεις. Εδώ όλα είναι σε υπερθετικό βαθμό. Μια στενή λωρίδα θάλασσας, ελίσσεται σε σχήμα S ανάμεσα σε απότομα βουνά που βυθίζονται κάθετα στα γαλαζοπράσινα νερά. Το τεράστιο τοίχωμα αγγίζει σε ύψος τα 1700 μέτρα κι από τις κορυφές και τη ράχη του ξεχύνονται ορμητικοί κρυστάλλινοι καταρράκτες. Αποτέλεσμα του τέλους της εποχής των παγετώνων το Γκαϊράνγκερφιορδ,  προκαλεί δέος με την άγρια, φυσική ομορφιά του.

Στο μυχό του φιόρδ, διακρίνεται το τουριστικό χωριό  Γκαϊράνγκερ. Περιβάλλεται κι αυτό από πανύψηλες βουνοκορφές τυλιγμένες σε απαλά σύννεφα και ελικοειδή μονοπάτια για τους τολμηρούς πεζοπόρους. Από εδώ ξεκινούν οι κρουαζιέρες στο φιόρδ και ποικίλες άλλες δραστηριότητες, όπως το κανό καγιάκ, το ψάρεμα, οι πεζοπορίες.

Το χωριό την θερινή περίοδο κατακλύζεται από τουρίστες, καθώς το Γκαϊράνγκερφιορδ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους  πιο δημοφιλείς προορισμούς της χώρας.

Η ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΟ ΦΙΟΡΔ

Κατεβαίνουμε στο χωριό κι ύστερα από λίγη ώρα αφήνουμε την προβλήτα πίσω μας και διαπλέουμε το πιο όμορφο φιόρδ. Στην αρχή τα μάτια βυθίζονται σε ένα σμαραγδί πράσινο. Η φύση ζωγραφίζει με πινέλο το φως πάνω στα διάφανα νερά. Ο πρώτος καταρράκτης δεξιά μας το «Νυφικό πέπλο» (Brudesloret), απλώνεται σαν φτερό στον άνεμο πριν βουτήξει στα βαθιά.

Όσο το σκάφος ανοίγεται και εισχωρεί βαθιά μέσα στο φιόρδ, το τοπίο μεταμορφώνεται, οι τοίχοι στενεύουν. Θαρρείς σαν μια πόρτα να κλείνει πίσω σου.

Ολόγυρα βράχοι, πανύψηλοι γρανιτένιοι βράχοι, ουρανός και θάλασσα. Κι ένα φως γκρίζο, επίμονο, να σημαδεύει το απόκοσμο τοπίο. Αυτό που γοήτευσε και ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους και συγγραφείς, αλλά μόνον οι Βίκινγκς κατάφεραν να το δαμάσουν.

Το βλέμμα μου χάνεται στις κορυφές που βλέπουν πέρα από τον άνεμο, ύστερα βυθίζεται στα βαθιά μπλε νερά και  στους κρυστάλλινους καταρράκτες που στροβιλίζονται σε μια έξαρση χορού πάνω στα βράχια. Υγρές νότες και ήχοι δένουν αρμονικά με τα χρώματα σαν στημόνι και υφάδι στον αργαλειό της φύσης.

Δεξιά  μας ο μεγάλος καταρράκτης «Οι επτά αδελφές»  (De syv sostrene) με τις δυναμικές πτώσεις του και απέναντι «Ο μνηστήρας»  (The Suitor) σε έναν ιδιότυπο, εκρηκτικό  διάλογο.  Ίσως και φλερτ… Ποιος μπορεί άλλωστε να ερμηνεύσει τα μυστήρια της φύσης;

Πλησιάζοντας τους καταρράκτες ο καπετάνιος έκανε στροφή 360 μοιρών κι αυτό ήταν πολύ εντυπωσιακό καθώς είχαμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε τις ορμητικές πτώσεις τους από πολύ κοντά. Μόνο που δεν χωρούσαν όλες στο κάδρο. Πώς να χωρέσει άλλωστε τόση ομορφιά στον αισθητήρα μιας απλής κάμερας;  

Το Γκαϊράνγκερφιορδ βρίσκεται στην κεντρική Νορβηγία στην περιφέρεια της Βέστλανε κι είναι από τα πιο στενά και εντυπωσιακά φιόρδ. Με το  χαρακτηριστικό σχήμα του ελίσσεται σε μια διαδρομή μήκους 15 χιλιομέτρων, ενώ το βάθος του αγγίζει τα 250 μέτρα. Από το 2005  έχει ενταχθεί στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Σε αντίθεση με τα άλλα φιόρδ στις όχθες του δεν υπάρχουν ψαροχώρια, με εξαίρεση μερικά εγκαταλειμμένα αγροκτήματα σε κάποιες απόκρημνες πλαγιές.

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΝΤΑΛΣΝΙΜΠΑ

Επιστρέφοντας στο χωριό παίρνουμε το δρόμο που οδηγεί στην πιο υψηλή κορυφή της περιοχής Γκαϊράνγκερ, την Ντάλσνιμπα.

Ο αυτοκινητόδρομος στριφογυριστός χάνεται ανάμεσα στα βουνά, τις παγωμένες κορυφές, τις βαθιές χαράδρες και τις στενές καταπράσινες κοιλάδες.  Κουρνιασμένα μεταξύ ουρανού και γης κάποια μικρά αγροκτήματα αγωνίζονται να επιβιώσουν.

Ξεχωριστή πινελιά σε τούτο τον αλπικό πίνακα που ξετυλίγεται μπροστά μας τα λευκά αρκτικά αγριολούλουδα και οι καταπράσινοι χαμηλοί θάμνοι που  στάζουν δροσοσταλίδες.

Φθάνοντας στα 1038 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας το μάτι μας βυθίζεται στην παγετωνική λίμνη Ντγιούπβατν.  Στις όχθες της, πλάι στο σαλέ Ντγιουπβασύττα, μια ομάδα τουριστών φωτογραφίζεται από drone. Ευθεία ο δρόμος οδηγεί στην  κοιλάδα του Στρύν, εμείς συνεχίζουμε αριστερά προς την κορυφή της Ντάλσνιμπα (Dalsnibba). Ο δρόμος Νίμπεβεγκεν (Nibbevegen)  μας οδηγεί  στα 1500 μέτρα ύψος στην περίφημη πλατφόρμα Geiranger Skywalk  με την συναρπαστική θέα.

Το τοπίο είναι από αυτά που σου κόβουν την ανάσα. Βουνά σαν γλυπτά, απόρθητα, επιβλητικά, τυλιγμένα στους παγετώνες και στο βάθος κάτω από τα λευκά σύννεφα το Γκαϊράνγκερφιορδ.  Τα σύννεφα πάνε κι έρχονται πάνω από το φιόρδ ξεδιπλώνοντας έναν αέρινο χορό μπρός στα μάτια μας.

Δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω. Τα βουνά και τα βράχια γύρω μου που η φύση έχει μεταμορφώσει σε τέχνη; Τα σύννεφα που αγγίζουν τις κατάλευκες παγωμένες κορυφές και την ίδια στιγμή στροβιλίζονται λεύτερα στην κυριαρχία των ανέμων;  Την παλέτα του πράσινου που ξετυλίγεται γύρω από το μυχό του φιόρδ;

Έχω καταδυθεί σε μια ατέλειωτη περιπλάνηση και δεν χορταίνει το μάτι. Είμαι πάνω από τα σύννεφα, ανάμεσα σε ουρανό και γη, πολύ κοντά στους παλιούς θεούς των Βίκινγκς. Κάπου εδώ σκέφτομαι θα είχαν στήσει την  Άσγκαρντ τους. Από κάπου εδώ θα εξαπέλυε η Θεά Φρίγκα τα νέφη της…

Εικόνες και στιγμές, όπως αυτές, κάθονται βαθιά μέσα σου κι ας μην μπορείς να τις μεταφέρεις. Αρκεί που κουβαλώντας τες νιώθεις ανάλαφρη.

 ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΦΙΟΡΔ

Τα φιόρδ σχηματίστηκαν από την διάβρωση του εδάφους κατά την υποχώρηση των μεγάλων παγετώνων πριν από δέκα χιλιάδες χρόνια. Η θάλασσα που κατέκλυσε τις βαθιές αυτές εσοχές και κοιλάδες, σε πολλά σημεία εισχωρεί έως και 200 χιλιόμετρα μέσα στην ξηρά. Το βάθος των φιόρδ φθάνει ακόμη και τα 1350 μέτρα και ξεπερνά ως επί το πλείστον το βάθος της ανοιχτής θάλασσας με την οποία επικοινωνούν. Επιτρέπεται έτσι η πλοήγηση μεγάλων πλοίων και οι ταξιδιώτες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ομορφιά τους από πολύ κοντινή απόσταση.

Ταυτόσημα με την ίδια την χώρα τα φιόρδ -λέξη σκανδιναβική που έχει υιοθετηθεί από όλες τις γλώσσες- συνθέτουν ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς που απλώνεται κατά μήκος του Ατλαντικού στην εκτεταμένη νορβηγική ακτογραμμή (το μήκος της ξεπερνάει τα 20.000 χιλιόμετρα)  και αποτελούν ένα τοπ προορισμό για τους επισκέπτες. ΟΙ φυσιολάτρες εκτός από τις κρουαζιέρες  μέσα στα φιόρδ, μπορούν να περιπλανηθούν σε πανέμορφες περιπατητικές διαδρομές που περνούν από καταρράκτες, παγετώνες και καταπράσινα τοπία.

Τα περισσότερα και μεγαλύτερα φιόρδ βρίσκονται στην περιοχή από το Τροντχάϊμ στο βορά έως το Σταβάνγκερ στο νότο, μια περιοχή που ονομάζεται Βέστλανε και αντιπροσωπεύει αυτό που λέμε νορβηγικό τοπίο.

Το Sognefjord, το Hardangerfjord, το Geirangerfjord και το Hjorundfjord είναι τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά και καταλήγουν σε μικρότερους στενούς βραχίονες, τα λεγόμενα παρακλάδια.

ΠΑΓΕΤΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΜΗΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ

Αφήνοντας πίσω μας την κορυφή της Ντάλσνιμπα κατευθυνόμαστε προς Σκέι, τον παγετώνα Μπέγιαμπρεν (Boyabreen) και το μουσείο Παγετώνων ακολουθώντας μια γραφική διαδρομή, μέσα από την  κοιλάδα του Στρυν (Stryn). Τα καταπράσινα τοπία διαδέχονται εντυπωσιακές σήραγγες  που μας ανοίγουν δρόμο μέσα από τα απροσπέλαστα βουνά, λίμνες και ορμητικοί καταρράκτες  όπως ο Βιντεφόσεν (Videfossen) και ο Έβστεφος (Ovstefoss), δυο υπέροχα δημιουργήματα της φύσης.

Πενήντα πέντε χιλιόμετρα πριν από το Σόγκνταλ συναντούμε τον παγετώνα  Μπέγιαμπρεν σε μια τοποθεσία πολύ κοντά στον αυτοκινητόδρομο.

Αποτελεί τμήμα του παγετώνα Γιόστενταλ (Jostedalsbreen), του μεγαλύτερου παγετώνα της Ευρώπης. Προβάλει θεαματικά μέσα σε μια στενή πράσινη  κοιλάδα  που αποτελεί και την φυσική δίοδο των νερών πριν αυτά  καταλήξουν στις λίμνες και τα φιόρδ. Στους πρόποδες του βουνού μια μικρή παγετωνική λίμνη βάφεται στα ασημί χρώματα φωτίζοντας τον υγρό σκούρο γρανίτη.

Το νορβηγικό τοπίο είναι σε γενικές γραμμές ορεινό. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι η κορυφή του όρους Γκαλτεπίγκεν στα 2469 μέτρα. Στις κορυφές των βουνών υπάρχουν μόνιμοι παγετώνες με τον μεγαλύτερο σε έκταση Γιόστελνταλ  να φθάνει τα 487 τετρ.χλμ.

Πέντε χιλιόμετρα νοτιότερα, κοντά στο χωριό Φιέρλαντ (Fjaerland) λειτουργεί το Μουσείο Παγετώνων. Ένα αξιόλογο κέντρο ενημέρωσης σχετικά με τους μεγάλους παγετώνες της περιοχής, αλλά και τις κλιματικές αλλαγές που επηρεάζουν την κίνηση και την αυξομείωση των πάγων. Η προβολή βίντεο με πλάνα από τους παγετώνες είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Παρακολουθώντας το έχεις την αίσθηση πως πετάς πάνω από τον παγετώνα.

ΤΟ ΣΟΓΚΝΕΦΙΟΡΔ

Και ήρθε η στιγμή για την συνάντηση με το Σόγκνεφιορδ και τα παρακλάδια του. Το μεγαλύτερο φιόρδ της Νορβηγίας και δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο. Εισχωρεί μέσα στη στεριά σε μήκος που υπερβαίνει τα 200 χιλιόμετρα ενώ το βάθος του φθάνει έως και τα 1308 μέτρα. Το φιόρδ καταλήγει σε 3 βραχίονες, το Νέρεϋφιορδ, το Άουρλανσφιορδ και το Όρνταλσφιορδ.

Τεράστιο και αχανές χάνεται στον ορίζοντα. Οι γρανιτένιες βουνοκορφές, χιονισμένες ή όχι, οι μικροί καταρράκτες, η πλούσια βλάστηση, η λάμψη που αναδύεται από τα ήρεμα νερά του φιόρδ, τα άφοβα θαλασσοπούλια, τα γραφικά χωριά στις όχθες του συνθέτουν μια εικόνα μαγευτική.

Από το λιμανάκι Μανχέλλερ παίρνουμε το φέρυ και περνάμε απέναντι στην περιοχή Λέρνταλ. Αυτά τα τόσο οργανωμένα πορθμεία συντομεύουν την διαδρομή μας, κυρίως όμως μας δίνουν την ευκαιρία να διαπλέουμε τα φιόρδ αποκομίζοντας μια συναρπαστική εμπειρία.

Πριν φθάσουμε στην γραφική κωμόπολη  Φλόμ, μια σύντομη παράκαμψη μας οδηγεί στην ωραιότερη stavkirke της Νορβηγίας. Η εκκλησία Borgund Stave έχει χτιστεί το 1180 μ.Χ. από ξύλο και προστατευτικό πολτό  μαύρης πίσσας. Η περίτεχνη διακόσμηση με τα παγανιστικά στοιχεία και  οι απολήξεις της στέγης με τα σκαλιστά κεφάλια των δράκων παραπέμπουν σε μοτίβα της προχριστιανικής περιόδου των Βίκινγκς. Το μικρό μέγεθος και η στέγη που στηρίζεται εσωτερικά από πολλαπλά στρώματα ξύλινου σκελετού δημιουργούν μια υποβλητική ατμόσφαιρα που δένει αρμονικά με το εξωτερικό καταπράσινο περιβάλλον. Υπολογίζεται ό τι μέχρι τον 13ο αιώνα είχαν κατασκευαστεί περίπου 600 τέτοιες εκκλησίες σε ολόκληρη την χώρα. Σήμερα σώζονται μόνον 30  καθώς οι περισσότερες καταστράφηκαν.

Η διαδρομή προς το Φλόμ περνάει  μέσα από το μεγαλύτερο τούνελ της Ευρώπης. Η σήραγγα Λέρνταλ έχει μήκος 24,5 χιλιόμετρα και διαθέτει μπλε θαλάμους για να ξεκουράζονται τα μάτια των οδηγών.

Συναντήσαμε πολλά τούνελ στη διαδρομή μας. Η Νορβηγία διαθέτει περισσότερα από 34 τούνελ, αρκετά από αυτά υποθαλάσσια, σε κάποια φαίνεται η πέτρα σαν μόλις να τα είχαν σκάψει. Σε άλλα εντυπωσιάζουν οι κυκλικοί κόμβοι με σήμανση σαν να οδηγείς σε υπόγειο αυτοκινητόδρομο. Το πιο συναρπαστικό όμως είναι οι μπλε θάλαμοι που σε μεταφέρουν σε άλλη διάσταση.

 Ο ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ FLAMSBANA

Το Φλόμ απλώνεται στις όχθες του Άουρλανφιορδ. Τα λιγοστά σπίτια είναι σκορπισμένα στη μικρή κοιλάδα Φλεμσντάλεν, όπου κυλούν τα νερά ενός ποταμού. Πρόκειται για ένα τυπικό νορβηγικό χωριό και αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ό τι από εδώ ξεκινά ο σιδηρόδρομος Φλομσμπάνα (Flamsbana).  Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σιδηροδρομικές γραμμές με την μεγαλύτερη κλίση στον κόσμο, χωρίς να είναι οδοντωτή.

Στην διαδρομή των 20 χιλιομέτρων από το Φλόμ ως τον ορεινό σταθμό  Μύρνταλ στα 866 μέτρα πάνω από την θάλασσα ξετυλίγεται σαν κινηματογραφική ταινία η γοητεία της νορβηγικής φύσης.

Το τρένο ανεβαίνει επίμονα το ορεινό τοπίο, αγκιστρωμένο στην σιδηροδρομική γραμμή, διασχίζει  20 τούνελ και μια γέφυρα, έχοντας συνεχή κλίση. Ένα πραγματικό επίτευγμα των Νορβηγών μηχανικών του παρελθόντος.

Η κατασκευή της γραμμής ολοκληρώθηκε το 1940 και διήρκεσε 20 χρόνια. Οι εργασίες έγιναν εξ ολοκλήρου με τα χέρια στα ιδιαίτερα απόκρημνα βράχια των βουνών και κόστισε αρκετά, δεδομένου πως την εποχή που ξεκίνησε, τα μηχανικά μέσα ήταν λιγοστά. Στον τελευταίο ορεινό σταθμό του Μύρνταλ, το τρένο συναντά τη γραμμή Μπέργκεν  συνδέοντας έτσι το μεγάλο φιόρδ με το Μπέργκεν και το Όσλο.

Στη διαδρομή καταμέτρησα πολλούς καταρράκτες, αλλά αυτός που μου έκλεψε την καρδιά ήταν ο τεράστιος και ορμητικότατος καταρράκτης kjosfossen  στα 670 μέτρα ύψος. Η γραμμή περνά δίπλα από τον καταρράκτη και το τρένο σταμάτησε για να τον θαυμάσουμε από κοντά. Αμέσως δεκάδες τουρίστες ξεχύθηκαν από τα βαγόνια κι άρχισαν να φωτογραφίζουν το υπέροχο αυτό θέαμα. Μα όσο κι αν προσπαθήσεις είναι αδύνατο να αποδώσεις το μεγαλείο του.

Τόνοι νερού κυλούν με εκπληκτική ταχύτητα στην απότομη πλαγιά κι ένα αέρινο θηλυκό σαν  ξωτικό λικνίζεται στους μεθυστικούς ρυθμούς μιας μουσικής πανδαισίας πλάι στο καταρράκτη.

Σήμερα η γραμμή Φλόμ-Μύρνταλ είναι αποκλειστικά τουριστική και συγκαταλέγεται στη λίστα με τις πλέον φημισμένες σιδηροδρομικές γραμμές διεθνώς, λόγω της ομορφιάς του τοπίου.

Πριν φθάσουμε στο ειδυλλιακό Μπέργκεν, θα κάνουμε μια ακόμα στάση στο Βός για να επισκεφθούμε την πέτρινη εκκλησία της πόλης. Χτίστηκε από το 1271 έως το 1277 και λειτουργεί έως σήμερα. Μια μικρή βόλτα στην πλατεία κι ολιγόλεπτη χαλάρωση δίπλα στην λίμνη Βάνγκσβατν με τα παιχνιδιάρικα θαλασσοπούλια.

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Βάσω Βασιλαδιώτη

Bάσω Βασιλαδιώτη

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Ξεκίνησε από το πολιτιστικό και ελεύθερο ρεπορτάζ στον περιοδικό Τύπο και την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», όπου εργάστηκε έως τα τέλη του 1983. Από το 1984 και για 28 χρόνια εργάστηκε στο πρώτο κανάλι της ΕΡΤ (ΕΤ1 και ΝΕΤ), καλύπτοντας τα ρεπορτάζ των υπουργείων Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και τον τομέα της Αυτοδιοίκησης. Εχει συνεργαστεί επίσης με τις εκδόσεις Λυμπέρη (περιοδικά Εγώ, 7Μέρες TV, Τηλεκοντρόλ), τα περιοδικά «Φαντάζιο» και «Οικογενειακός Θησαυρός», τις εφημερίδες «Πρωινή Ελευθεροτυπία», «Ελευθεροτυπία της Κυριακής», «Ειδήσεις» , «Εθνος της Κυριακής», «Εξόρμηση», «Δημοσιογράφος», «Ήχος & Hi –Fi», καθώςκαι άλλα εξειδικευμένα έντυπα στον χώρο της μουσικής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Υπήρξε συνεργάτιδα, στο Γραφείο Τύπου, του υπουργού Γιώργου Γεννηματά. Το 2003 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασιλείου Μπότση για «την πολύπλευρη και υπεύθυνη δραστηριότητά της στο ρεπορτάζ Τοπικής Αυτοδιοίκησης» με χορηγό τον Δήμο Αθηναίων. Τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί στο διαδίκτυο παρουσιάζοντας οδοιπορικά και θέματα που της κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Επίσης ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία

Σχετικά Άρθρα

Back to top button