Travel StoriesΕλλάδα

Καστροσυκιά Πρέβεζας: Θες να αφήσεις το καλοκαίρι κι εκείνο επιμένει να σε γυρίζει πίσω

“Θέλω να τρέξω, με τον άνεμο, να πετάξω μαζί του/ και μετά,
σφυρίζοντας, να κλέβουμε ανάσες απ’ τη θάλασσα.” Γιάννης Βέλλης

Φθινοπώριασε. Άλλο ένα καλοκαίρι τέλειωσε. Η επιστροφή στην καθημερινότητα, ανάγκη επιβίωσης και φθοράς…Λες, ένα τελευταίο μπάνιο, στην βασική εστία των διακοπών για φέτος την Ήπειρο. Μεσημεράκι, στην παραλία της Καστροσυκιάς Πρέβεζας. Μια αγαπημένη παραλία της Πρέβεζας, που από παλιά ποτέ δεν ξέχασες να την τιμάς και να σε τιμάει.

Ο κόσμος, ευτυχώς ελάχιστος. Ένα αλεξίπτωτο θαλάσσης, δοκιμάζεται στον αέρα, για να στείλει τον ταξιδιώτη όσο μπορεί ψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας. Οικογενειακή υπόθεση, λέω από μέσα μου. Η άμμος όπως πάντα μια απόλαυση, μέχρι να φτάσεις στα πρώτα μικρά κυματάκια, από ένα περαστικά αεράκι, που δεν καταφέρνει να δώσει κάτι περισσότερο από την άτονη παρουσία του.

Μια αγκαλιά η θάλασσα. Ζεστή, περισσότερο από ό,τι περίμενα. Με τη μάσκα μου, μια πρώτη ματιά, περαστική, βιαστική. Η άμμος στον βυθό, με τους διαδρόμους της χαραγμένους από άκρη σε άκρη, απλώνεται παντού. Και εκεί, αρχίζει η μαγεία. Γιατί η μαγεία είναι στα απλά και το καλοκαίρι έχει τόση. Η αφυδατωμένη σκέψη εξεγείρεται, ρισκάρει την ελευθερία της, δίνεται. Η μοναξιά του κολυμβητή, του περαστικού, χάνεται σε μια σύναξη από πέντε μεγάλες τσιπούρες. Εκείνες δεν φεύγουν, δεν φοβούνται, εσύ δεν τρέχεις στο ψαροντούφεκο, δεν ζητάς να τις παγιδεύσεις, να τις εξοντώσεις.

Μαζί τους αρχίζει ένα παιχνίδι, ένας χορός, η ένταξη στην ομάδα. Αρχίζω να σκαλίζω την άμμο, μία με τα πόδια, μία με τα χέρια και αυτές γύρω μου άφοβες να ψάχνουν και να περιμένουν την επόμενη μου κίνηση για παιχνίδι, αλλά και τροφή. Μαζί τους για μισή και πλέον ώρα συμμετέχω με κινήσεις στην πορεία τους. Τέτοια γαλήνη, καιρός είχα να ζήσω.

Εκεί κοντά παλιότερα, σχεδόν παιδί, είχα συναντήσει ή μας συνάντησε, θα σας γελάσω εδώ, κάτι σαν χριστόψαρο κι έπαιζε άφοβα στην επιφάνεια της θάλασσας μαζί μας με τα κύματα. Λες και χάθηκε αυτός ο ανταγωνισμός, η εχθρότητα, οι ρόλοι του θύτη και του θύματος.

Ίσως, σε αυτό τον πλανήτη, έρχονται στιγμές που λειτουργούν όλα αλλιώς, ξεχνάμε τον εαυτό μας και συναντιόμαστε με τη φύση, που ανήκουμε. Το καλοκαίρι, για εμένα, τέλειωσε με μια ωραία εικόνα. Εύχομαι και σε εσάς να άφησε κάποια εικόνα ηρεμίας, γαλήνης, συνάντησης. Καλό φθινόπωρο!

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Γιάννης Βέλλης

Γιάννης Βέλλης

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ Μέχρι το 2004, Ειδικός Γραμματέας της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Δημιουργός και διευθυντής του Φεστιβάλ "Ημέρες Φωτογραφικής Δημιουργίας - Φωτογραφικός Κόσμος". Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας. Φωτογραφία του από το Μοναστηράκι έχει επιλεγεί για τηλεκάρτα του ΟΤΕ. Διεθνείς διακρίσεις σε διαγωνισμούς της FIAP. Έχει πάρει το 1ο βραβείο φωτοκριτικής του περιοδικού "ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ". Το 1ο βραβείο για την ομορφότερη και χαρακτηριστικότερη φωτογραφία της Ηπείρου από μεγάλη διαδικτυακή ειδησεογραφική εφημερίδα της Ηπείρου. Το φωτογραφικό περιοδικό "Qpticon" του έκανε αφιέρωμα με φωτογραφίες από Στρασβούργο και Βοσνία. Η κυριακάτικη εφημερίδα "Η εποχή" έχει φιλοξενήσει δύο φορές, στις γιορτές της, φωτογραφίες του που έχουν δημοσιευθεί σε αυτή. Συμμετείχε με φωτογραφίες του από την Ήπειρο στις εικαστικές εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ. Κριτής πανελληνίων φωτογραφικών διαγωνισμών. Στην εφημερίδα "Η εποχή" έχουν φιλοξενηθεί συνεντεύξεις που πήρε από τον Σπ. Μελετζή, Κ. Μπαλάφα και άλλους δημιουργούς φωτογράφους καθώς και άρθρα του για ιστορικά και δημοσιογραφικά φωτογραφικά αρχεία.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button